( inazuma eleven go)บังเอิญ..เจอรักkurama x minami

 

ความรู้สึกที่เจ็บปวด.......

ณ สนามเด็กเล่น ข้างคอนโด

"พี่หมี" ผมเรียกพี่หมีที่กำลังแกว่งแปลเล่นให้ผมอยู่

"ครับ"

"พี่หมียังไม่มีแฟนหรอ"

"ใช่ ทำไมอ่ะ"

"ปล่าวฮะ แหะๆ" นึกว่าจะตอบว่า 'ก็น้องไง แฟนของพี่' จบเลยยยย ทีหลังช่วยตอบให้ตรงใจหน่อยไม่ได้รึไงนะ

.

.

.

.

"พี่หมี"

"มีอะไรอีก??"

"พี่สัญญาหน่อยได้ป่ะ"

"สัญญาอะไร"

"ถ้าพี่มีแฟนอ่ะ พี่ต้องบอกผมนะ"

"ทำไม"

"นาา นะ"

"อืม"

 หลังจากที่เล่นเสร็จพวกผมก็แยกไปที่บ้าน/ห้องตัวเอง  

ณ ห้องนอนของคุรามะ

รู้สึกว่าจะมีคลิปอะไรอยู่ด้วยนี่หว่า เปิดดูดีกว่า

ตึ้ด ตึ้ด ตึ้ด ตึ้ด ตึ้ด ตึ้ด.....

'นี่ มินามิซาว่า'

'หืม'

'นายชอบเด็กนั่นรึเปล่า'

'เปล่า'

'สักนิดก็ไม่เลยหรอ'

'ใช่ ฉันไม่เคยชอบเด็กคนนั้นเลย'

'ดูเหมือนเด็กนั่นจะชอบนายนะ'

'แล้วไง ก็ฉันไม่ชอบ'

'ทำไมนายทำหน้าแบบนั้น'

'แบบไหน'

'~_~'

'ฉันทำแบบนั้นหรอ'

"อืม"

'ฉันแค่ง่วงน่ะ'

'อ๋อ หรอไปซ้อมบอลได้แล้วล่ะ'

'อืม '

ทั้งคำตอบกับสีหน้าเรียบๆ ทำให้ผมรู้ทันที ว่าพี่เค้าคิดยังไง ตลอดเวลาที่ผ่านมาน่ะ ผมคิดผิดไปจริงๆหรอเนี่ย T_T ร้องแป๊บ ฮือ......

"แกรก....แอ๊ดดดดด.....เสียงเปิดประตูของห้องผมเกิดขึ้น โจรมาหรอ

"พี่งูฆ่าม้า นอนด้วยดิ"

"เฮ้ย...ตกใจหมดเลย นึกว่าโจรซะอีก"

"พี่มีหนมมั้ย"

"มีดิ แล้วทำไมมาเอาห้องพี่อ่ะ ไม่ไปหยิบล่ะ"

"พี่เอาให้หน่อยดิ"

"ตกลงที่มาเนี่ย จะนอนด้วยหรือให้พี่หยิบขนมให้"

"ทั้งฉองอ่าาา" น่ารักจะตายน้องสาวผม ถึงจะเศร้าเรื่องพี่หมีอยู่ก็เหอะ

จากนั้นก็นั่งเล่านิทานให้น้องฟัง จนผมหลับ.....(น้องหลับป่ะ)(น้องหลับก็ยังเล่าจนผมหลับครับ)

 

เช้าขึ้นมา.......

เอี๊ยดด.......เสียงเบรกรถดังขึ้น ซึ่งรู้ดีอยู่แก่ใจ ว่าน่าจะเป็นรถของใคร

 ผมแง้มหน้าต่างไปดูเห็นพี่มินามิซาว่า กำลังล้วงมือลงไปในกระเป๋า อีกข้างนั่งไขว่ห้างเล่นโทรศัพท์อยู่

"พี่หมีหมาหมี เล่นด้วย"

"หึๆ ขึ้นมาสิ"

อึ๊บ อึ๊บ...เสียงของเด็กหญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง ซึ่งนั่นก็คือน้องสาวของผม ที่กำลังกระโดด ขึ้นรถคันบะเร่อ

"ฮ่าาๆ" พี่มินามิซาว่าลูบหัวแล้วยิ้มอย่างเอ็นดู

"โถ มานี่มา เด็กน้อย"

พี่มินามิอุ้มน้องสาวของผมมานั่งบนตักิแล้วกอดเอาไว้ไม่ให้หล่น อีกข้าง ก็เล่นโทรศัพท์ไปเหมือนเดิม

"รุ่นพี่ฮะ" ผมเดินออกมาหา พร้อมกระเป๋า 

"พี่ไปก่อนเลย"

"ทำไมล่ะ"พี่หมีปล่อยน้องของผมลงช้าๆ แล้วมองหน้าผม ผมเลยต้องหลบหน้า

"เป็นอะไรรึปล่า...." พี่มินามิยื่นมือมาจะจับหน้าของผม แต่พูดไม่ทันจบ ผมก็ปัดมือไปซะก่อน

"ตัวเล็ก 0_0" 

"ต่อไปนี้ พี่อย่ามายุ่งกับผมอีกเลยครับ"

"อะไรนะ"

"......"

"ทำไมล่ะ"

"พี่อย่ามายุ่งกับผมก็พอ"

"......อืม" พี่มินามิดูเหมือนลังเลไปสักพักตอบผมมา

จากนั้นผมก็เดินไปโรงเรียนคนเดียวมาเป็นเดือน นี่เค้าไม่คิดที่จะถามหน่อยรึไง ว่าผมเป็นอะไรเนี่ย......

 

ตลอดเวลาที่ผมเจอพี่เค้า ผมกะว่าจะทักซักหน่อย แต่ว่าพอจะยกมือ ทัก พี่เค้าก็หันหน้าหนี แล้วเดินไปโดยไม่ใยดี ใครๆก็รู้ ว่าการที่ถูกคนที่เรารักทำแบบนี้ มันเจ็บปวดแค่ไหน

"คุรามะ" อยู่ดีๆ ก็มีเสียงคนมาทักผมจากทางด้านหลัง ใคร.????

"ชินโด คิริโนะ"

"ใช่พวกฉันเอง"

"ไม่เรียนหรอ "

"วันนี้เรียนครึ่งวันน่ะ"

"ออ แล้วนายมีอะไรกับฉันรึเปล่า"

"ตั้งใจว่าจะมาเยี่ยมนายกับมินามิซาว่าน่ะ แล้วเค้าไปไหน"

"ฉันบอกเค้า....ว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีก"

"ทำไมล่ะ" คิริโนะที่ตั้งใจฟังผมกับชินโดอยู่ ถึงกับเปลี่ยนหน้า จากยิ้มเล็กน้อย กลายเป็นตาโต

"คือ....." ผมหยิบโทรศัพท์แล้วส่งคลิปนั่นให้พวกเค้าดู

ตึ่ง ตึ้ง....ไม่นานโทรศัพท์ของทั้งสองก็ดังขึ้น แปลว่า คลิปถูกส่งไปแล้ว ทั้งสองฟยิบมาพร้อมกันแล้วเปิดดู

'นี่ มินามิซาว่า'

'หืม'

'นายชอบเด็กนั่นรึเปล่า'

'เปล่า'

'สักนิดก็ไม่เลยหรอ'

'ใช่ ฉันไม่เคยชอบเด็กคนนั้นเลย'

'ดูเหมือนเด็กนั่นจะชอบนายนะ'

'แล้วไง ก็ฉันไม่ชอบ'

'ทำไมนายทำหน้าแบบนั้น'

'แบบไหน'

'~_~'

'ฉันทำแบบนั้นหรอ'

"อืม"

'ฉันแค่ง่วงน่ะ'

'อ๋อ หรอไปซ้อมบอลได้แล้วล่ะ'

'อืม '

"นี่นาย ชอบมินามิซาว่าหรอ"

"ใช่ ฉันชอบเค้าตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้วล่ะ ฉันกะว่า...อึก..ฉันจะบอกกับเค้า แต่พอได้ดูแล้ว ฉันคงไม่ต้องรอคำตอบของพี่มินามิซาว่าแล้วล่ะ ฮือ ....ToT."

ยิ่งนึกถึงก็ยิ่งเจ็บใจนัก ไม่เคยชอบเลยอย่างนั้นหรอ ไอ้หมีบ้า ไอ้ชิวาว่า ไอ้สับปะรดเน่าเอ้ยยย

"ไม่เป็นไรนะ คุรามะ ยังไงนายก็ยังมีพวกเรานะ "คิริโนะ พูดพลางตบบ่าผมเบาๆ ซึ่งทุกคำพูดที่แสดงถึงความห่วงใย มันยิ่งทำให้ผม...ซึ้งอ่าา ฮาาาาาาาาาา (ผมร้องไม่หยุดเลย ดีนะที่มันอยู่แถวหน้าโรงเรียน คนไม่ค่อยมาก บางวันก็ไม่มีเลยสักคน ปกติ ผมก็จะมาพักอยู่แถวนี้กับพี่หมี แต่ต่อไป คงไม่ใช่สองคนแล้วแหละ)

จากนั่นทั้งสองก้ปล่อยให้ผมนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว เพราะเค้่ารู้เสมอ ว่าถ้าผมร้องขึ้นมา จะต้องให้ผมอยู่คนเดียว ไม่งั้นไม่หยุดแน่