( inazuma eleven go)บังเอิญ..เจอรักkurama x minami

ถึงสนามแล้ว.....
"อย่าลืมล่ะ ที่เราฝึกกันมาอย่างหนัก เราต้องชนะให้ได้ "
"เฮ้......" เสียงโห่ ดังขึ้นลั่นห้องเก็บตัวนักกีฬา 
'เอาล่ะ ครับ ท่านผู้ชมตอนนี้ก็ได้เวลาที่ทุกท่านรอคอยกันแล้ว เชิญตัวนักกีฬาลงมาในสนามด้วยครับ'
"ไปกันเถอะพวกเรา"
"ครับ"
"คารุมะ"
"......"
"รุ่นพี่ครับ"
"เฮ้ย...."
"เป็นอะไรรึเปล่าครับรุ่นพี่"
"ปล่าว"
"งั้นก็ไปกันเถอะ"
พวกเราเรียวแถวตามตำแหน่งที่ตนเองควรอยู่ก่อนที่จะลงสนาม
ทำไมนะ ผมถึงคิดถึงไอ้พี่หมีอยู่ได้ หรือผมจะชอบเค้าเนี่ย
"เฮ้ย...พี่หมี จะมาดูผมแข่งมั้ยเนี่ย"
"ใครหรอครับรุ่นพี่ คนเมื่อเช้าใช่รึเปล่า เค้าเป็นแฟนรุ่นพี่หรอฮะ"
"ป...ปล่าว"
"แล้วรุ่นพี่บ่นถึงเค้าทำไมอ่ะ"
"ปล่าว"
"คิดถึงหรอฮะ"
"......."
"..^_^.."ยิ้มอยู่ได้ ไอ้เทนมะนี่
ผมรู้สึก เบาๆ หรือยังไงก็ไม่รู้อ่ะ พวกนักเตะโรงเรียนฮาคุเรน มาแล้ว
"เฮ้ยย..."ผมถอนหายใจเบาๆ แล้วหันหน้าไปทางอื่น
"คารุมะ นายโอเครึเปล่า"
"คง...มั้ง"
"ไม่สบายหรอ"
"พอดีเมื่อวานจมน้ำมาน่ะ"
"งั้นนายเป็นตัวสำรองก็แล้วกันนะ"
"ไม่เป็นไรหรอก อันที่จริง...ฉันแค่ไม่มีกำลังใจน่ะ"
"อืม เดี๋ยวก็มีเองแหละ"
"อืม" 
พอพูดเสร็จ ชินโด(กัปตัน)ก็ไปทักทายเพื่อนเก่าล่ะมั้ง แต่ก็ไม่สนใจหรอก เฮ้ย...
"ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะ นายไม่น่าย้ายโรงเรียนเลย ฉันไม่คิดเลยว่าจะต้องมาแข่งกับนายน่ะ"
"นั่นสินะ แต่วันนี้ฉันจะชนะนายให้ได้เลย 555"
"ไม่มีทางหรอก555"
"เอ๊ะ....นั่นสมาชิกของนายเป็นอะไรหรอ ดูเศร้าจัง"
"อ๋อ ฮายามิก็เป็นแบบนั้นนั่น"
แหละ นายยังไม่ชินหรอ"
"ฉันหมายถึงเด็กผมสีฟ้าอ่อนนั่นน่ะ" พูดอะไรเรื่องของเราว่ะ ผมได้แต่หันหน้าหลบ จนเกือบจะหันหลังให้เค้าแล้ว
"แค่ไม่มีกำลังใจนะ"
"อ๋อ"
 'ท่านผู้ชมครับ ได้เวลาเจอหน้านักเตะของแต่ละโรงเรียนแล้วล่ะครับ ขอเขิญนักเตะทุกคนลงสนามได้เลยคร๊าฟ'
เฮ้/โห้ววว เสียงเฮลั่นสนามที่ผมเจอมาหลายครั้ง แต่ก็ยังไม่ชินสักที
พอทำ ความเคารพเสร็จ ทุกคนก็เข้าประจำตำแหน่งที่ตนเองได้รับ ผมนะเรอะ กองหน้าเบอร์ 10คร๊าฟฟ
"เฮ่ กองหน้าน่ะ หัดเงยหน้าขึ้นมาบ้างเซ่ เศร้าอะไรนักหนาล่ะ "
"มันเรื่องอะไรของนายล่ะ" ผมพูดขึ้นโดยไม่มองหน้า ใครอยากจะมองหน้าไอ้เห่ยนี่กัน
"พูดให้ดีหน่อยสิ ตัวเล็ก แบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ"
"เอ๊ะ....0_0"เสียงนี่มัน....อย่ายอกนะว่า
"พี่หมี"^_^ !!!! เย้ๆๆๆๆเจอพี่หมีแล้ว
"จะเรียกทำ ไมไอ้ตัวเล็กนี่ "
"นายชื่อหมีตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วเนี่ย มินามิซาว่า" เสียงแซวของชินโดดังขึ้น......
"นายรู้จักเค้าด้วยหรอ"
"อืม สนิทเลยล่ะ"
"......~_~"
"อย่าทำหน้าอย่างงั้นสิไม่น่ารักเลย"
"ไม่น่ารักไปคนเดียวเหอะ พี่หมีบ้า"
"เหอะ....*_* "
'ได้เวลาแข่งกันแล้วครับท่านผู้ชม ได้เวลาแข่งขันกันแล้วครับ'
กว่าจะแข่งได้ ให้คุยกันอยู่ได้ตั้งนาน .....
ปรี๊ด.....
'เสียงนกหวีดเริ่มเกมส์เริ่มกันแล้วครับท่านผู้ชม สึรุงิส่งบอลให้คารุมะแล้วครับ คารุมะบุกไปยังแดนของฮาคุเรนได้สำเร็จแล้วครับ'
ฟิ้วววว....
'โอ้โห คารุมะโดนแย่งลูกไปโดยมินามิซาว่าครับ ไวจริงๆ'
"อย่าคิดถึงพี่จน เหม่อสิ เด็กน้อย"
"หึ อย่างงั้นหรอ"
ผมแย่งลูกมาจากพี่หมีได้แล้ว สะใจเว้ย
"เทนมะ" ผมส่งลูกให้เทนมะ แล้วก็วิ่งบุกแดนฮาคุเรนได้
"วายุพัดพา..." อย่าสงสัย นั่นท่าของเทนมะน่ะ
"เทนมะ " มีแค่ผมกับเทนมะเท่านั้น ที่วิ่งบุกอยู่ ส่วนคนอื่น โดนประกบหมด
"ครับ"
"ไซน์ไวเยอร์..... บัม..." ท่าไม้ตายของผมเองฮะ 
"ย้าา เทพพิทักษ์ภูเขา กากันชัวน์ "
บัม!!!!
"หยุดลูกของเราได้งั้นหรอ" ไอ้เ_ร เอ้ย....
"มินามิซาว่า รับ"
"อืม"
พี่หมีวิ่งไปแล้ว เท่จังเลยเว้ย..... แต่ทำไม พี่หมีวิ่งอยู่คนเดียวล่ะ?????
"ย้าาา โซนิค เรนบูมมมมม "ท่าของพี่หมีค่าป
"ท่ารับพลังเพลิง"จะเป็นของใครไปได้ นอกจากนายประตูของเรา...
"เฮ้ย...."เสียงพี่มินามิซาว่าดังขึ้นเมื่อเตะลูกไม่เข้าโกล
เป็นอย่างนี้อยู่หลายลูก จนเราขึ้นนำ 2 ประตูต่อ0 
ปิ๊ด ปิ๊ด ปิ๊ด ปี๊ด......... (หมดครึ่งแรกแล้ว)
 
"เอาล่ะ เราต้องชนะแน่เลยนะ"
"ใช่ เพราะว่า พวกเค้าไม่มีความรักในฟุตบอลยังไงล่ะ"
"เอ๋......."
"เพราะโรงเรียนฮาคุเรนน่ะ โดนฟิฟเซกเตอร์บังคับไงล่ะ บลาๆๆๆๆ"คิดเอาเองเหอะ ยาว
พวกเราบุกแดนฮาคุเรนอีกแล้ว แต่ก็มีแต่พี่หมีนั่นแหละ แย่งได้ทุกลูกเลย เก่งอะไรขนาดนั้นว่ะ
ทุกคนที่เห็นต่างก็พากันตกตะลึง ดูเหมือนฝ่ายตรงข้ามจะมีแรงบุกกันแล้ว เมื่อเห็นว่าพี่หมีตั้งใจขนาดไหน
แต่จบนัด พวกเราก็ชนะ กันอยู่ดี.....3-2
 
โรงเรียนไรมง.....
ให้ตายสิ นี่ผมเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆเลย 
"คารุมะ"
"ครับ"
"มาสิ กลับด้วยกัน "
".....ครับ"
 
เบร๊กก.....
"ถึงแล้ว ฉันไปก่อนนะ"
"อืม"