( inazuma eleven go)บังเอิญ..เจอรักkurama x minami
7.0
เขียนโดย sangnam
วันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 10.05 น.
20 ตอน
0 วิจารณ์
28.16K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 12 มีนาคม พ.ศ. 2559 12.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
16)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"มันไม่ใช่เรื่องของพี่ซักหน่อยนี่" เค้้าทำท่าจะเดินอออกไป ผมเลยดึงเค้ามาได้ก่อน
"ไปอาบน้ำก่อนไป"
"ทำไมต้องทำตามด้วย"
"อย่าทำตัวเป็นเด็กดื้อสิคุรามะ""พี่นั่นแหละ ดื้อ.... ปล่อยผมได้แล้ว" เค้าสะบัดมือผมออกอย่างแรง แล้วเดินออกไป
ณ โรงเรียน.......
ผมเดินหาคุรามะมาทั้่วโรงเรียน แต่ก็ไม่เจอวี่แววของเค้าเลย จนไปถึง.....
"คุรามะ" เจอสักที ผมนั่งเห็นเค้ากำลังนั่งกอดเข่าอยู่ที่ร่มไม้ข้างๆสระของโรงเรียน ผมจึงตัดสินใจเดินตรงเข้าไปหาเค้าทันที
"คุรามะ ทำไมหายไปเลยล่ะ "
"เรื่องของพี่หรอ""แต่......"
"ปล่อยมือผมได้และ เดี๋ยวมีใครมาเห็น"
"คุรามะ" จู่ๆก็ปรากฎร่างของเด็กสาวคนหนึ่ง เดินตรงเข้ามาหาคุรามะ
"ใครหรอ คุรามะ" จบเสียงของเด็กสาว คุรามะก็เดินไปจับมือกับเค้าทันที
"พี่น่ะ แค่พี่ข้างๆบ้าน แค่นั้นแหละ""อ๋อ...สวัสดีค่ะ ""......"
"พี่มินามิซาว่า พี่ไม่คิดจะรับไหว้จาก....แฟน ของผมหน่อยหรอ"
"......"เค้าพูดแล้วยิ้มให้อย่างผู้ชนะ ซึ่งผมไม่เคยคิดเลย ว่าจะได้เห็นรอยยิ้มนี่จากเค้า เด็กผู้ชาย ที่ผมรักและเอ็นดูเค้า ยิ่งกว่าน้องในไส้ ผมผิดหวังมาก จนเก็บน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ มันไหลออกมาอย่างหยุดไม่ได้ ขนาดปิดตา เงยหน้าขึ้นฟ้าก็แล้ว แต่มันก็ไม่ได้ผลเลย
"พี่หมี 0_0 "
" ไม่ต้องมาสนพี่หรอก ไปก่อนนะ"
"พี่หมี หยุดก่อน" เค้าวิ่งมาจับมือผมเอาไว้ แต่ผมก็สะบัดมันออกไปได้อย่างง่ายดาย
ผมวิ่งหนีเค้ามาได้ไกลแล้ว เลยตัดสินใจ นั่งให้น้ำตามันหายไป แต่ก็......
.
.
.
.
.
เหตุการณ์ผ่านไปเป็นอาทิตย์ซึ่งผมก็จับตามองเค้าอยู่ตลอดเวลา ถ้าเป็นคนอื่น
คงจะยิ้มได้ แต่ไม่ใช่ผม เค้าดูสมกันดีจริงๆ ผมอยากมีวันที่อบอุ่นแบบนั้นบ้างจัง ไม่นานนักเค้าหันมามองผมแล้วทำท่าจะเดินมาหา แต่ผมรีบเดินหนีไปซะก่อน
"เดี๋ยวสิพี่มินามิ"
"มีอะไร"
"พี่เป็นไงบ้าง"
"สบายดี"
"พี่เป็นอะไรไปน่ะ ทำไมพี่ถึงไม่บอกผม"
"ไม่มีอะไร"
"แต่..."
"กลับไปซะ"
"........"
.
.
.
.
ณ หลังห้องน้ำ.....
"โซเกะ เมื่อไหร่คุณจะเลิกกับเจ้านั่นล่ะ"
"คงอีกไม่นานหรอก รอหน่อยนะ" ผมเดินมาเข้าห้องน้ำพอดีแล้วได้ยินเสียงของเด็กผู้ชายและผู้หญิง เวลานี้ไม่ค่อยจะมีใครมาบางทีก็ไม่มีเลย เพราะต่างคนต่างก็เรียนกัน
ผม เลยตัดสินใจเดินไปดูก็เลยเห็นน้องผู้หญิงที่เป็นแฟนของคุรามะกำลังกอดอยู่กับผู้ชายอีกคน ผมเลยถ่ายรูปเอาไว้เพื่อเป็นหลักฐาน
"ใครน่ะ"
"ใครหรอ"
"ผมก็ไม่รู้"น้องผู้ชายคยนั้นเดินมาทางผม แล้วเจอกับผมอย่างจัง
"พี่มาทำอะไร มาแอบฟังพวกเราทำไม"
"ฉันก็แค่ผ่านมาได้ยินแค่นั้น"
"พี่มินามิซาว่า"
"รู้จักด้วยหรอ"
"เค้าเป็น.....พี่ของคุรามะน่ะ"
"อ๋อ งั้นก็ฝากไปบอกเจ้านั่นด้วยนะ ว่าเลิกยุ่งกับแฟนของผมได้แล้ว เค้าไม่ได้รักเจ้าเตี้ยนั่นแล้ว"
"ไม่ใช่เรื่องของฉันน่"
"เฮ้ย...แค่นี้ก็ฝากไปบอกไม่ได้หรอ"
"อย่ามาทำหน้าแบบนั้นให้ฉันนะ"
"ทำไมหรอ คิดว่าเป็นรุ่นพี่แล้วจะกลัวรึไง"
"ทำไมต้องกลัว ก็ฉันไม่ชอบ"
"คิดว่าหล่อนักรึไง เก๊กอยู่ได้"
"แล้วมันเรื่องอะไรของนายล่ะ"
____________________________________________________
"ไปอาบน้ำก่อนไป"
"ทำไมต้องทำตามด้วย"
"อย่าทำตัวเป็นเด็กดื้อสิคุรามะ""พี่นั่นแหละ ดื้อ.... ปล่อยผมได้แล้ว" เค้าสะบัดมือผมออกอย่างแรง แล้วเดินออกไป
ณ โรงเรียน.......
ผมเดินหาคุรามะมาทั้่วโรงเรียน แต่ก็ไม่เจอวี่แววของเค้าเลย จนไปถึง.....
"คุรามะ" เจอสักที ผมนั่งเห็นเค้ากำลังนั่งกอดเข่าอยู่ที่ร่มไม้ข้างๆสระของโรงเรียน ผมจึงตัดสินใจเดินตรงเข้าไปหาเค้าทันที
"คุรามะ ทำไมหายไปเลยล่ะ "
"เรื่องของพี่หรอ""แต่......"
"ปล่อยมือผมได้และ เดี๋ยวมีใครมาเห็น"
"คุรามะ" จู่ๆก็ปรากฎร่างของเด็กสาวคนหนึ่ง เดินตรงเข้ามาหาคุรามะ
"ใครหรอ คุรามะ" จบเสียงของเด็กสาว คุรามะก็เดินไปจับมือกับเค้าทันที
"พี่น่ะ แค่พี่ข้างๆบ้าน แค่นั้นแหละ""อ๋อ...สวัสดีค่ะ ""......"
"พี่มินามิซาว่า พี่ไม่คิดจะรับไหว้จาก....แฟน ของผมหน่อยหรอ"
"......"เค้าพูดแล้วยิ้มให้อย่างผู้ชนะ ซึ่งผมไม่เคยคิดเลย ว่าจะได้เห็นรอยยิ้มนี่จากเค้า เด็กผู้ชาย ที่ผมรักและเอ็นดูเค้า ยิ่งกว่าน้องในไส้ ผมผิดหวังมาก จนเก็บน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ มันไหลออกมาอย่างหยุดไม่ได้ ขนาดปิดตา เงยหน้าขึ้นฟ้าก็แล้ว แต่มันก็ไม่ได้ผลเลย
"พี่หมี 0_0 "
" ไม่ต้องมาสนพี่หรอก ไปก่อนนะ"
"พี่หมี หยุดก่อน" เค้าวิ่งมาจับมือผมเอาไว้ แต่ผมก็สะบัดมันออกไปได้อย่างง่ายดาย
ผมวิ่งหนีเค้ามาได้ไกลแล้ว เลยตัดสินใจ นั่งให้น้ำตามันหายไป แต่ก็......
.
.
.
.
.
เหตุการณ์ผ่านไปเป็นอาทิตย์ซึ่งผมก็จับตามองเค้าอยู่ตลอดเวลา ถ้าเป็นคนอื่น
คงจะยิ้มได้ แต่ไม่ใช่ผม เค้าดูสมกันดีจริงๆ ผมอยากมีวันที่อบอุ่นแบบนั้นบ้างจัง ไม่นานนักเค้าหันมามองผมแล้วทำท่าจะเดินมาหา แต่ผมรีบเดินหนีไปซะก่อน
"เดี๋ยวสิพี่มินามิ"
"มีอะไร"
"พี่เป็นไงบ้าง"
"สบายดี"
"พี่เป็นอะไรไปน่ะ ทำไมพี่ถึงไม่บอกผม"
"ไม่มีอะไร"
"แต่..."
"กลับไปซะ"
"........"
.
.
.
.
ณ หลังห้องน้ำ.....
"โซเกะ เมื่อไหร่คุณจะเลิกกับเจ้านั่นล่ะ"
"คงอีกไม่นานหรอก รอหน่อยนะ" ผมเดินมาเข้าห้องน้ำพอดีแล้วได้ยินเสียงของเด็กผู้ชายและผู้หญิง เวลานี้ไม่ค่อยจะมีใครมาบางทีก็ไม่มีเลย เพราะต่างคนต่างก็เรียนกัน
ผม เลยตัดสินใจเดินไปดูก็เลยเห็นน้องผู้หญิงที่เป็นแฟนของคุรามะกำลังกอดอยู่กับผู้ชายอีกคน ผมเลยถ่ายรูปเอาไว้เพื่อเป็นหลักฐาน
"ใครน่ะ"
"ใครหรอ"
"ผมก็ไม่รู้"น้องผู้ชายคยนั้นเดินมาทางผม แล้วเจอกับผมอย่างจัง
"พี่มาทำอะไร มาแอบฟังพวกเราทำไม"
"ฉันก็แค่ผ่านมาได้ยินแค่นั้น"
"พี่มินามิซาว่า"
"รู้จักด้วยหรอ"
"เค้าเป็น.....พี่ของคุรามะน่ะ"
"อ๋อ งั้นก็ฝากไปบอกเจ้านั่นด้วยนะ ว่าเลิกยุ่งกับแฟนของผมได้แล้ว เค้าไม่ได้รักเจ้าเตี้ยนั่นแล้ว"
"ไม่ใช่เรื่องของฉันน่"
"เฮ้ย...แค่นี้ก็ฝากไปบอกไม่ได้หรอ"
"อย่ามาทำหน้าแบบนั้นให้ฉันนะ"
"ทำไมหรอ คิดว่าเป็นรุ่นพี่แล้วจะกลัวรึไง"
"ทำไมต้องกลัว ก็ฉันไม่ชอบ"
"คิดว่าหล่อนักรึไง เก๊กอยู่ได้"
"แล้วมันเรื่องอะไรของนายล่ะ"
____________________________________________________
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ