( inazuma eleven go)บังเอิญ..เจอรักkurama x minami

ผมเดินมาที่สวนหน้าโรงเรียน ที่เราสองคนชอบมาอยู่ด้วยกันที่นี่ หวังว่า เค้าคงอยากเจอหน้าผมอยู่นะ
"มินามิซาว่า"จู่ๆ ชินโดก็เรียกผม
"อะไรหรอ"
"ตามแผนนะ"<<<คิริโนะ
"อืม" แผนอะไรก็ค่อยดูกันแล้วกัน ขี้เกียจอธิบาย
"คุรามะ" เริ่มแล้วแผนของพวกเรา คุรามะนั่งอยู่แล้วชินโดก็ไปทัก
"เจอพี่มินามิซาว่า แล้วหรอ"<<<คุรามะ
"อืม"<<<ชินโด
"แล้วไงล่ะ พี่เค้าไม่สนใจฉันอีกตามเคยใช่มะ"<<<คุรามะ
"อืม นายรู้ได้ไงอ่ะ"<<<ชินโด
"ฉันอยู่กับพี่เค้ามานานแล้วนะ ฉันรู้ดี ว่าพี่เค้าเป็นยังไงน่ะ"<<<คุรามะ
"สนิทกันมากเลยสินะ"<<<ชินโด
"ก็ใช่อ่ะ "<<<คุรามะ
"ไหงวันนี้ คุรามะที่ชอบทำหน้าตาโกรธอยู่ตลอดเวลา ถึงมาเป็นแบบนี้ได้ล่ะ"
"แล้วยังไงล่ะคิริโนะ ฉันก็คนนะ ถึงจะชอบทำหน้าเหมือนโกรธก็เหอะ แต่ฉัน ก็มีมุมอ่อนไหวเหมือนกันแหละเว้ยย"<<<คุรามะ
"พูดซะเห็นภาพเลย"<<<ชินโด
"แล้วไงอ่ะ"<<<คุรามะ
"นายอยากเจอมินามิอยู่มั้ยล่ะ"<<<ชินโด
"อยากเจอแล้วยังไงล่ะ ใช่ว่าเค้าจะมาให้ฉันเห็นนี่ ป่านนี้คงจะไปนั่งแหล่สาวๆอยู่ที่หน้าห้องแล้วล่ะมั้ง"<<<คุรามะ
"ใช่ว่าพี่จะไม่มานี่....ตัวเล็ก " มินามิอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะยิ้มแบบอ่อนโยน เอียงคอเล็กน้อย น่ารักชะมัด
"พี่หมี เอ้ย พี่มินามิ สวัสดีครับ" คุรามะค้อมตัวให้มินามิอย่างคำนับก่อนจะ...... ตัวสั่น แล้วแก้มแดงด้วย......
"ไง ตัวเล็ก" มินามอยิ้มมุมปากให้ ทำเอาคิริโนะที่ยืนดูอยู่ต้องพูดออกมา
"นี่มินามิ นายจะยิ้มแบบนั้นทำไม คิดว่าน่ารักมากหรอ"<<<คุรามะ
"แล้วน่ารักมั้ยล่ะ"
"น่ารักสิ" ชินโดพูดขึ้น แล้วทำตาหวานย้อยใส่มินามิ
"ตัวเล็ก พี่ขอโทษนะ ที่เมินหน้าหนีน่ะ"
"ฮะ ผมไม่ว่าอะไรพี่หรอก"<<<คุรามะ
"เหรอออ"<<<ชินโด
"เงียบ"<<<คิริโนะ
"0_0"<<<ชินโด
"งั้นวันนี้ ไปเที่ยวกับพี่อีกนะ"
"^_^" เขินอีกและ เขินอยู่ได้ 
"ไม่ไปใช่ป่ะ"
"ไป" ทันทีเลยนะ คุรามะ 
"นี่ มินามิ คุรามะ ฉันกับชินโดกลับก่อนนะ"
"อืม"
"บายนะ"
"อืม"
พอพวกเขาลับตาไป ผมก็เดินมานั่งกับคุรามะเหมือนเดิม 
"พี่หมี"
"หืม"
"พี่ไม่อ่านหนังสือแล้วหรอ"
"อ่านสิ ทำไมหรอ กลัวพี่ไม่นอนบนตักเหมือนเดิมรึไง"
"แหะๆ " รู้ทันใช่ป่ะ 555 ^_^ เบื่อจัง เล่นอะไรให้หายเบื่อหน่อยดีกว่า.....
"คุรามะ กินขนมป่ะ"
"กินสิ ไหนอ่ะพี่"
"นี่ไง"
"โห น่าอร่อยจังเลยอ่ะ"
"หลับตาสิ เดี๋ยวพี่ป้อน"
"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวพี่เอาอะไรใส่ปากผมอีก"
"ไม่เชื่อใจพี่รึไง???? ~_~" เก๊กหน้าโกรธดู หึๆ
"เอาๆๆๆ ก็ได้ อย่าแกล้งผมน่ะ"
"เอานาา " ผมแกะขนมออก แล้วหยิบขึ้นมา 
"หลับตานะ" พอคุรามะหลับตาลง ผมก็คาบขนมเอาไว้แล้วก็ป้อนให้เค้าทันที  
ตอนนั้นคุราะมะถึงกับล้มลงไปนอน ผมซึ่งไม่ยอมเอาออกไปง่ายๆ จึงลงไปนอนป้อนกับเค้า โดยไม่เอาริมฝีปากของผมออกมาจากริมฝีปากของเค้า ผมคิดว่า มัน....คงน่าจะพอแล้วล่ะ เลยถอนริมฝีปากออก
"หวานมั้ย"
"หวาน เอ้ย...!!! พี่่เป็นอะไรของพี่เนี่ย ขืนขนมติดคอตายแล้วจะทำยังไง"
"ใครใช้ให้ไปนอนล่ะ??" 
"ก็พี่ทำอะไรผมล่ะ"
"ป้อนขนมให้ไง อร่อยมะ"
"......"
"อร่อยมั้ยล่ะ"
"ก็...อร่อยดี"
"ฮะๆ " 
Kurama part.....
ชิ ป้อนขนม ป้อนอีกนะ ทีหลังอ่ะ อร่อยดี ไม่นานนัก เสียงกริ่งก็ดังขึ้น....
กริ้ง.......
นี่ต้องไปเรียนอีกแล้วหรอเนี่ย เพิ่งจะได้กินขนมเมื่อกี้เองนะ ชิ
"ไปก่อนนะ พี่มินามิ"
"ไปสิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
"ครับ ^_^ " เดาใจออกด้วยหรอเนี่ย ว่าอยากให้ไปส่งพอดีเลย.....
หน้าห้อง.....
พี่หมีมาส่ง พร้อมกับมาทานข้าวบ้านผมด้วย (ใครชวนมิทราบ) 
"แม่ครับ วันนี้ทำอะไรทานหรอครับ" แม่หรอ คนนี้แม่ผมนะ ไม่ใช่แม่พี่ แม่พี่คนไหนยังไม่รู้เลย
"ทำแกงจืด กับแกงกะหรี่จ๊ะ"
ถี่หมีกับพ่อดูเหมือนจะถูกคอกันเลยนะเนี่ย พูดจนกินข้าวเสร็จ
พี่หมีก็ขอตัวกลับบ้าน