( inazuma eleven go)บังเอิญ..เจอรักkurama x minami
เขียนโดย 
sangnam
วันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 10.05 น.
แก้ไขเมื่อ 12 มีนาคม พ.ศ. 2559 12.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10) ขอโทษนะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผมเดินมาที่สวนหน้าโรงเรียน ที่เราสองคนชอบมาอยู่ด้วยกันที่นี่ หวังว่า เค้าคงอยากเจอหน้าผมอยู่นะ
"มินามิซาว่า"จู่ๆ ชินโดก็เรียกผม
"อะไรหรอ"
"ตามแผนนะ"<<<คิริโนะ
"อืม" แผนอะไรก็ค่อยดูกันแล้วกัน ขี้เกียจอธิบาย
"คุรามะ" เริ่มแล้วแผนของพวกเรา คุรามะนั่งอยู่แล้วชินโดก็ไปทัก
"เจอพี่มินามิซาว่า แล้วหรอ"<<<คุรามะ
"อืม"<<<ชินโด
"แล้วไงล่ะ พี่เค้าไม่สนใจฉันอีกตามเคยใช่มะ"<<<คุรามะ
"อืม นายรู้ได้ไงอ่ะ"<<<ชินโด
"ฉันอยู่กับพี่เค้ามานานแล้วนะ ฉันรู้ดี ว่าพี่เค้าเป็นยังไงน่ะ"<<<คุรามะ
"สนิทกันมากเลยสินะ"<<<ชินโด
"ก็ใช่อ่ะ "<<<คุรามะ
"ไหงวันนี้ คุรามะที่ชอบทำหน้าตาโกรธอยู่ตลอดเวลา ถึงมาเป็นแบบนี้ได้ล่ะ"
"แล้วยังไงล่ะคิริโนะ ฉันก็คนนะ ถึงจะชอบทำหน้าเหมือนโกรธก็เหอะ แต่ฉัน ก็มีมุมอ่อนไหวเหมือนกันแหละเว้ยย"<<<คุรามะ
"พูดซะเห็นภาพเลย"<<<ชินโด
"แล้วไงอ่ะ"<<<คุรามะ
"นายอยากเจอมินามิอยู่มั้ยล่ะ"<<<ชินโด
"อยากเจอแล้วยังไงล่ะ ใช่ว่าเค้าจะมาให้ฉันเห็นนี่ ป่านนี้คงจะไปนั่งแหล่สาวๆอยู่ที่หน้าห้องแล้วล่ะมั้ง"<<<คุรามะ
"ใช่ว่าพี่จะไม่มานี่....ตัวเล็ก " มินามิอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะยิ้มแบบอ่อนโยน เอียงคอเล็กน้อย น่ารักชะมัด
"พี่หมี เอ้ย พี่มินามิ สวัสดีครับ" คุรามะค้อมตัวให้มินามิอย่างคำนับก่อนจะ...... ตัวสั่น แล้วแก้มแดงด้วย......
"ไง ตัวเล็ก" มินามอยิ้มมุมปากให้ ทำเอาคิริโนะที่ยืนดูอยู่ต้องพูดออกมา
"นี่มินามิ นายจะยิ้มแบบนั้นทำไม คิดว่าน่ารักมากหรอ"<<<คุรามะ
"แล้วน่ารักมั้ยล่ะ"
"น่ารักสิ" ชินโดพูดขึ้น แล้วทำตาหวานย้อยใส่มินามิ
"ตัวเล็ก พี่ขอโทษนะ ที่เมินหน้าหนีน่ะ"
"ฮะ ผมไม่ว่าอะไรพี่หรอก"<<<คุรามะ
"เหรอออ"<<<ชินโด
"เงียบ"<<<คิริโนะ
"0_0"<<<ชินโด
"งั้นวันนี้ ไปเที่ยวกับพี่อีกนะ"
"^_^" เขินอีกและ เขินอยู่ได้
"ไม่ไปใช่ป่ะ"
"ไป" ทันทีเลยนะ คุรามะ
"นี่ มินามิ คุรามะ ฉันกับชินโดกลับก่อนนะ"
"อืม"
"บายนะ"
"อืม"
พอพวกเขาลับตาไป ผมก็เดินมานั่งกับคุรามะเหมือนเดิม
"พี่หมี"
"หืม"
"พี่ไม่อ่านหนังสือแล้วหรอ"
"อ่านสิ ทำไมหรอ กลัวพี่ไม่นอนบนตักเหมือนเดิมรึไง"
"แหะๆ " รู้ทันใช่ป่ะ 555 ^_^ เบื่อจัง เล่นอะไรให้หายเบื่อหน่อยดีกว่า.....
"คุรามะ กินขนมป่ะ"
"กินสิ ไหนอ่ะพี่"
"นี่ไง"
"โห น่าอร่อยจังเลยอ่ะ"
"หลับตาสิ เดี๋ยวพี่ป้อน"
"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวพี่เอาอะไรใส่ปากผมอีก"
"ไม่เชื่อใจพี่รึไง???? ~_~" เก๊กหน้าโกรธดู หึๆ
"เอาๆๆๆ ก็ได้ อย่าแกล้งผมน่ะ"
"เอานาา " ผมแกะขนมออก แล้วหยิบขึ้นมา
"หลับตานะ" พอคุรามะหลับตาลง ผมก็คาบขนมเอาไว้แล้วก็ป้อนให้เค้าทันที
ตอนนั้นคุราะมะถึงกับล้มลงไปนอน ผมซึ่งไม่ยอมเอาออกไปง่ายๆ จึงลงไปนอนป้อนกับเค้า โดยไม่เอาริมฝีปากของผมออกมาจากริมฝีปากของเค้า ผมคิดว่า มัน....คงน่าจะพอแล้วล่ะ เลยถอนริมฝีปากออก
"หวานมั้ย"
"หวาน เอ้ย...!!! พี่่เป็นอะไรของพี่เนี่ย ขืนขนมติดคอตายแล้วจะทำยังไง"
"ใครใช้ให้ไปนอนล่ะ??"
"ก็พี่ทำอะไรผมล่ะ"
"ป้อนขนมให้ไง อร่อยมะ"
"......"
"อร่อยมั้ยล่ะ"
"ก็...อร่อยดี"
"ฮะๆ "
Kurama part.....
ชิ ป้อนขนม ป้อนอีกนะ ทีหลังอ่ะ อร่อยดี ไม่นานนัก เสียงกริ่งก็ดังขึ้น....
กริ้ง.......
นี่ต้องไปเรียนอีกแล้วหรอเนี่ย เพิ่งจะได้กินขนมเมื่อกี้เองนะ ชิ
"ไปก่อนนะ พี่มินามิ"
"ไปสิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
"ครับ ^_^ " เดาใจออกด้วยหรอเนี่ย ว่าอยากให้ไปส่งพอดีเลย.....
หน้าห้อง.....
พี่หมีมาส่ง พร้อมกับมาทานข้าวบ้านผมด้วย (ใครชวนมิทราบ)
"แม่ครับ วันนี้ทำอะไรทานหรอครับ" แม่หรอ คนนี้แม่ผมนะ ไม่ใช่แม่พี่ แม่พี่คนไหนยังไม่รู้เลย
"ทำแกงจืด กับแกงกะหรี่จ๊ะ"
ถี่หมีกับพ่อดูเหมือนจะถูกคอกันเลยนะเนี่ย พูดจนกินข้าวเสร็จ
พี่หมีก็ขอตัวกลับบ้าน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
