( inazuma eleven go)บังเอิญ..เจอรักkurama x minami
เขียนโดย 
sangnam
วันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 10.05 น.
แก้ไขเมื่อ 12 มีนาคม พ.ศ. 2559 12.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) รักแรกของผม คุรามะxมินามิซาว่า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ฮะๆๆๆ...."ผมตื่นขึ้นมาแล้วสำลักน้ำ แต่....
"ที่นี่ที่ไหนเนี่ย..มีคนอยู่มั้ยค่าป"
"มี...."จู่ๆ ชายหนุ่มคนหนึ่ง ก็เผยตัวออกมาจากห้องน้ำ
"ที่นี่ที่ไหนอ่ะ"
"ห้องฉัน"
"คุณช่วยผมไว้หรอ ผมจำได้ว่า ผมตกน้ำนี่"
"อืม"
"ขอบใจมากนะครับ"
"อืม"
"คุณชื่ออะไรหรอ"
"มินามิซาว่า อัตซึชิ"
"ชื่อคุณดูอลังการจังเลยนะครับ"
"อืม" ไอ้หมอนี่พูดได้อยู่แค่คำเดียวรึไง
"งั้นผมก็ขอกลับบ้านก่อนนะครับ"
"เดี๋ยว...."
"เอ๊ะ...มีอะไรรึเปล่าฮะ"
"นายจะไปทั้งแบบนี้น่ะหรอ"
"แบบไหนอ่ะ"
"ดูตัวเองบ้าง"
พรืด...
"จ๊ากก นี่คุณทำอะไรผมรึเปล่าเนี่ยฮ้าาา"
"นิดหน่อย"
"ทำอะไร ไอ้เชี่.."
"จะบ้ารึไง ฉันไม่ได้ทำ"
"แล้วใครทำผมแบบนี้ล่ะ"
"ฉันเนี่ยแหละ"
"ฮะ ไอ้หื่น ไม่มีผู้หญิงให้แกดูแล้วรึไง ถึงได้ทำกับฉันแบบนี้ ฮือ..."
"นี่ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรนายเลย"
"แล้วทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าให้ผมฮะ"
"ก็นายน่ะพอใส่เสื้อผ้าให้ก็ยังมาถีบฉันตกเตียงอีก เลยให้อยู่อย่างงั้นอ่ะ"
"หาา 0^0"
"หาไร"
"เอ่อ...ขอโทษนะครับคุณมินามิซาว่า ฮิฮิ"อุ้ย..เขิน อายจัง แฮ่ๆ
"อืม"
"เสื้อผ้าผมล่ะฮะ"
"ตากอยู่..."
"อ่าว??"
"อ่ะ"เค้ายื่นเสื้อผ้ามาให้ผม แล้วก็.....ด้วย
"คุณครับ เอ่อ...." ผมยกมันขึ้นมาพร้อมทำหน้า หยี ให้....
"ฉันยังไม่ใช้ เพิ่งซื้อมาเมื่อวานเอง "
"แน่นะฮะ"
"อืม"
ผมเข้าไปในห้องน้ำ แล้วก็จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้า ให้ตายเหอะพระเจ้า ชุดบ้าอะไรเนี่ย เท่ชะมัด ทั้งกางเกงยีนขาเดฟ เสื้อยืดที่สุดแสนจะนิ่มของพี่เค้า
"อืม ดีกว่าเดิม แต่....."
"....." เค้าเดินไปเปิดประตูตู้ผ้า แล้วหาอะไรก็ไม่รู้...
"อ่ะนี่"เค้ายื่นเสื้อแจ๊คแกต ของเค้ามาให้ผม
"โห คุณตัวนี้ดูแพงจังเลยนะฮะ ผมไม่ใส่ได้ป่ะ ผมกลัวทำของคุณเลอะน่ะ ผมไม่มีตังค์จ่ายให้คุณหรอกนะ"
"เฮ้ย..."เค้าทำหน้าไม่สบอารมณ์ ก่อนจะ.....
"มานี่.."เค้ากระชากตัวผมไป อย่างง่ายดาย แล้วเค้าก็คลุมเสื้อแจ๊คแกตให้ผม คิดว่าตัวสูง หล่อ เท่ ดูแล้วน่าจะรวย น่ารักอย่างเค้าน่ะ ผมจะยอมให้เค้าทำอะไรกับตัวผมง่ายๆหรอ(ยอม :ไรท์) ผมพยายามจะดิ้นหนีแต่เค้ากลับ...
ผลัก....
"อึก.."เสียงแน่นหน้าอกของผมไง เค้าผลักผมไปที่ผนังห้อง แล้วเอาแขนมายันตัวผมไว้
"อยู่ให้นิ่งสิ เดี๋ยวแม่จับจูบซะหรอก"
" 0^0" เค้ายื่นหน้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของเค้า ผมหลับตาปี๋ เพื่อไว้อาลัยแก่ริมฝีปากที่ผมรักษาความบริสุทธิ์มานาน แล้วผมก็รู้สึกว่า เค้ากำลังสวมแจ๊คแกตให้ผมอยู่
ผมเลยลืมตาขึ้นมา แล้วมันก็เป็นจริงอย่างที่ผมรู้สึก
"หู้ววว " ผมถอนหายใจออกมา เพราะโล่งอกไป ที่เค้าไม่ทำอะไรผม แต่ใช่ว่าจะไม่ทำเลย
หมับ
"โอ้ย....." ผมร้องออกมาเสียงหลง เมื่อเค้าใช้มือทั้งสองมือ มาหยิกแก้มผม
"จะเขินทำไม หน้าแดงหมดแล้วเนี่ย ไอ้ตัวเล็ก"
"หึย...นาย " ผมโกรธจัดเลยยื่นหน้าเข้าไปโดยสัญชาตญาณ แต่......
จุ๊บ..
"เฮ้ย..." ผมยื่นหน้ามากเกินไป เลย....หอมแก้มเค้าน่ะ ผมได้แต่อึ้ง....
"เอ่อ นาย ฉ..ฉัน"
"ช่างเหอะเด็กน้อย" เค้ายิ้มให้ผมแล้วก็ยิ้มให้ ดีนะที่เค้าไม่เอาเรื่องน่ะ
เค้าจูงมือผมออกจากห้อง แล้วก็จูง(ลาก)ผมลงมาที่หน้าคอนโดของเค้า แล้วก็
จุ๊บ....
"นาย....~_~"
"ยังไง ก็เจ๊าส์กันล่ะนะ นายหอมแก้มฉัน ฉันหอมแก้มนาย อ้อ นายอยู่ปีไหนหรอ โรงเรียนอะไร บ้านอยู่ไหน "
"......0^0"
"......"
"ปี 2 ไรมง ข้างหน้า"
"ข้างหน้า???"
"ก็ข้างหน้ามันบ้านของผมฮะ "
"ร้านขายขนมนั่นหรอ"
"ฮะ"
"ฉันอยู่ปี 3นะ นายเรียกฉันว่ารุ่นพี่ด้วยแหละ ตัวเล็ก" เค้าพูดพลางขยี้หัวผมเล่น อย่างกะซักผ้าแหนะ
"เรียกผมว่าตัวเล็กหรอ พี่ก็แค่สูง หล่อ เท่ ดูดี รวยด้วยมั้ง ทำ มาว่าคนอื่น"ชิ..
"แล้วชอบมะ"
"ชอบสิ..เฮ้ย..ป..เปล่านะ ผมปล่าวพูดนะฮะ "
"555 น่ารักจริง"
"เอ่อ....." ผมมองหน้าพี่เค้า เผื่อพี่เค้าจะนึกได้ว่าพูดอะไรออกมา
"ฉันพูดอะไรผิดรึเปล่า????"
"ครับ...."
"ก็นายน่ะ น่ารักจริงๆนี่นาา จุ๊บ..."
"0_0"
"กลับบ้านเหอะตัวเล็ก พ่อแม่ห่วงนะ บาย"
จากนั้นพี่เค้าก็เดินกลับคอนโดไป ปล่อยให้ผมยืนอึ้งอยู่คนเดียว
"คุรามะ มานี่สิ" แม่เรียกครับ ผมไปก่อนนะ
"ครับ"
"ไปเอาชุดนี้มาจากไหนเนี่ย"
"เอ่อพอดี..."แล้วผมก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พ่อกับแม่ฟัง
"อ๋อ งั้นก็พักผ่อนเถอะนะ พรุ่งนี้จะแข่งแล้วไม่ใช่หรอ "
"ครับ"
นอน อีกและ น่าเบื่อ(แล้วจะให้ทำอะไรล่ะคร้าา)
เช้าขึ้นมา......
ผมตื่นพร้อมกับเช้าที่สดชื่น (เช้าบ้าอะไรนี่มัน 8 โมงแล้วนะ)
"เฮ้ย...8 โมง"
"ใช่ วิ่งไปอาบน้ำ เลยนะ คารุมะ "
"ค่าปๆ"
ตูม...แกรกๆๆ ตูม เสียงอาบน้ำที่สุดแสนจะไว ไม่เกินสองนาที(เค้าเรียกว่าวิ่งผ่านน้ำจ๊ะ)
แต่งตัวเสร็จผมก็วิ่งออกมาจากบ้าน........
เพื่อจะวิ่งไปโรงเรียนต่อ..
ครืน แบร๊ก.....
"ขึ้นมา"
"พี่หมี"
"อะไรนะ"
"ปล่าวครับ"
"ขึ้นมาสิ"
"ครับ"
ผมรีบวิ่งขึ้นไปบนรถ
บรืนๆ บรื้น.......
"ว๊ากกกกก" ผมเกาะพี่เค้าแน่น เมื่อพี่เค้าบิดบิ๊กไบซ์คันใหญ่ สุดมันวับคันสีดำของเค้า
"เกาะให้แน่นนะ ตัวเล็ก" ผมได้แต่กอดพี่เค้าไว้แน่น ต่อให้รังเกียจยังไงก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ ถ้ามาเจอเหมือนผม
ใช้เวลาได้ไม่นาน พี่เค้าก็ขี่เข้ามาถึงโรงเรียนไรมงจนได้
"ขอบใจนะพี่ กำลังร้องเพลงชาติยุเลย พี่ไปโรงเรียนเหอะ"
"มานี่......"พี่เค้าจูง(ลาก)มือผม เข้าไปที่แถว และแล้วเสียงโหยหวนของวิญญาณผู้โหยหาก็ดังขึ้น
กรี๊ด........นี่ถ้าร้องเพลงชาติได้ดังเหมือนตอนนี้ก็คงจะดี ร้องเพลงชาติที แต่ละคนเหมือนจะหลับ
"ว้าย...หล่อ "
"เท่อาาา"
"น่าร๊ากก"
"ยังเหมือนเดิม"อยู่ๆ พี่เค้าก็บ่นพึมพำ ขึ้นมา หมายความว่าไง ยังเหมือนเดิม
"ยังเรตติ่งดีเหมือนเดิมน่ะหรอ ชิ"
"หึงรึไง"
"เปล่า"
"...."
"....."
"พี่ไปก่อนนะ "
"......"
"ไม่คิดจะลาหน่อยรึไง"
"ไปเลย...~_~"
"แล้วเจอกันนะ ตัวเล็ก"
พี่หมีพูดพลางหยิกแก้มของผม ทำเอาซะผม.....
"เอาอีกและ"
"อะไร"
พี่เค้ายกกระจกมาให้ผมดู.....
"เฮ้ย...."
"รู้แล้วสินะ 555"
"....."
"น่ารักเหมือนเดิม"
"หาาา"
"พี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวได้เจอกันแน่"
พี่หมีพูดพลางสะบัดผมข้างหน้าออก ทำเอาผมยืนค้างกับท่าทางของเค้า จนเค้าบิดรถไป
ส่วนผมก็กลับไปเข้าแถวต่อ แล้วก็ขึ้นรถโรงเรียนเพื่อไปแข่งฟุตบอล
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
