งานเต้นรำ
-
เขียนโดย kobkob
วันที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 21.37 น.
15 EP:
18 วิจารณ์
19.92K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 18 เมษายน พ.ศ. 2560 13.41 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) 5
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความEP:5
ตุบ หญิงสาวที่กำลังเดินลงมาจากบรรไดอยู่ดีๆก็ล้มลงไปกับพื้น
“โอ๊ย อาการอย่าพึ่งออกตอนนี้เลยนะขอร้อง”ฟางที่พยายามฟืนลุกด้วยน้ำตาคลอ
“ฟาง!!!”เสียงของแฟนหนุ่มร้องออกมาอย่างตกใจที่เห็นแฟนสาวล้มลงไปกับพื้น
“ฟางเป็นไรมากไหม”ป๊อปปี้ที่ถามด้วยความเป็นห่วง
“ปะ ปล่าวแค่สะดุดขาตัวเองนิดหน่อย แห่ะๆ”ฟางที่พูดก่อนจะยิ้มให้ชายหนุ่ม
“ซุ่มซาม”แฟนหนุ่มที่เอ็ดหญิงสาวเบาๆก่อนจะพาไปนั่งที่โต๊ะอาหาร
“หมี”ฟางที่เรียกป๊อปปี้ “หืม”ป๊อปปี้ที่หันมามองหน้า
“ทำคัพเค้กกัน”ฟางที่พูดแล้วยิ้มแป้น
“ทำคัพเค้ก? ทำทำไมอ่ะ”ป๊อปปี้ที่พูดก่อนจะเดินไปหยิบน้ำออกมาดื่ม
“เอ้า ก็อยากสอนเจ้าของร้านกาแฟแถวนี้ที่ทำขนมไม่เป็นหนิ”ฟางที่แหย่ชายหนุ่ม
“แหม่ ดูถูกนะ เดี๋ยวรอแปปหนึ่งออกไปซื้อของมาก่อน”ป๊อปปี้ที่บอกแฟนสาว
“ของที่บ้านก็มีแล้วหนิ”ฟางที่ทัก “พอดีจะออกไปทำธุระกับเขื่อนก่อนนะตัวเล็กอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม”ป๊อปปี้ที่ถามฟางพยักหน้ารับ
“แล้วถ้าขาดอะไรก็เขียนบอก เดี๋ยวไปอาบน้ำแปปหนึ่ง”
ป๊อปปี้ที่พูดเสร็จก็เดินขึ้นบนบ้านไป ฟางที่เห็นป๊อปปี้ที่เดินขึ้นบนบ้านไปก็แอบเดินไปเอาตระกร้าที่ซ่อนไว้อยู่ตู้เก็บเครื่องครัว มันคืออุปกรณ์พับดาวกระดาษนั้นเอง ไม่นานร่างชายหนุ่มก็เดินออกมาด้วยชุดใหม่ฟางที่เห็นแฟนหนุ่มเดินลงมาก็รีบเก็บอุปกรณ์ทันที
“จะไปเลยหรอหมี”ฟางที่เอ่ยทัก
“ตัวเล็กจะฝากซื้ออะไรไหมละ”
ป๊อปปี้ที่ถาม ฟางส่ายหน้าก่อนป๊อปปี้จะออกจากบ้านไป ฟางที่เห็นป๊อปปี้เดินออกไปจากบ้านก็รีบเอาอุปกรณ์พับดาวกระดาษออกมาพับต่อ
แกร๊ก
ป๊อปปี้ที่เปิดประตูบ้านเข้ามาโดยเห็นร่างเล็กของแฟนสาวนั่งหลับอยู่ที่โซฟางก่อนจะเดินไปนั่งย่อลงแล้วปัดปรอยผมเบาๆ
“ไหนบอกจะทำคัพเค้กไง”ป๊อปปี้ที่ยิ้มออกมาน้อยๆแล้วเก็บอุปกรณ์ที่หญิงสาวเอาออกมาก่อนจะดันคนตัวเล็กให้มานอนหนุนตักตัวเอง ก่อนน้ำตาขอชายหนุ่มจะไหลลงมาเรื่อยๆ เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาไปพบมามันจะทำให้เขาใจสลายเพียงนี้ แต่ในเมื่อเขาทำอะไรไม่ได้ ก็คงจะทำได้แค่ทำให้คนที่รักมีความสุขก็เท่านั้น
“อะอืม”
เสียงครางของคนที่นอนหนุนตักก่อนที่เจ้าตัวจะดันตัวออกจากตักของแฟนหนุ่มด้วยความงง
“หมี ทำไมมานอนตรงนี้”ฟางที่สะกิดชายหนุ่ม
“อ้าวฟางตื่นแล้วหรอ ไหนบอกว่าจะรอทำเค้กไง”ป๊อปปี้ที่เอ่ยท้วง
“แห่ะๆ หลับ”ฟางที่หัวเราะเจื่อน
“ไม่ต้องมาหัวเราะกลบเกลื่อนเลย ไหนใครที่บอกว่าจะมาสอนเขาทำเค้ก ไปเลย”
ป๊อปปี้ที่ดันฟางเข้าไปในห้องครัว ทั้งสองช่วยกันทำคัพเค้กโดยมีการทะเลาะกันบ้างจนมาถึงขั้นตอนการแต่งหน้าเค้ก
“แต่งใครแต่งมันเลยไม่สวยไม่รู้ด้วย แบร่ๆ อี๋”
ฟางที่แลบลิ้นใส่ชายหนุ่ม ก่อนจะโดนชายหนุ่มเอานิ้วป้ายเข้าที่ลิ้น
“555”เสียงหัวเราะอันสะใจของชายหนุ่มทำเอาหญิงสาวหน้ามู่ทู่ไปเรียบร้อย
“โอ๋ๆ ไม่งอนน๊าๆ แต่งหน้าเค้กกันเถอะ”ป๊อปปี้ที่ง้อแฟนสาวก่อนจะลงมือแต่งหน้าเค้ก
“555นี้มันอะไรเนี้ยป๊อปปี้ หน้าคนหรือดอกไม้เนี้ย บานมากกกก”
ฟางที่แหย่ชายหนุ่มกับการแต่งหน้าเค้กครั้งแรก
“ใครจะไปเหมือนฟาง ผมเนี้ยทำไมไม่ฟูๆเหมือนตัวจริงบ้างค่าบบบ 55”
ทั้งสองที่แหย่กันไปแหย่กันมาโดยในครัวนั้นมีแต่เสียงหัวเราะของความสุข ซึ่งมันก็ไม่รู้ว่าจะมีแบบนี้อีกนานแค่ไหน
“ไหนบอกจะทำคัพเค้กไง” BY:poppy
................................................................................................
มาแล้ววววว บอกเลยเรื่อยๆมาก ฟิคนี้อาจจบเย้ๆๆๆๆ เม้นกันเยอะๆเน้อออ
บายยยยยย
ตุบ หญิงสาวที่กำลังเดินลงมาจากบรรไดอยู่ดีๆก็ล้มลงไปกับพื้น
“โอ๊ย อาการอย่าพึ่งออกตอนนี้เลยนะขอร้อง”ฟางที่พยายามฟืนลุกด้วยน้ำตาคลอ
“ฟาง!!!”เสียงของแฟนหนุ่มร้องออกมาอย่างตกใจที่เห็นแฟนสาวล้มลงไปกับพื้น
“ฟางเป็นไรมากไหม”ป๊อปปี้ที่ถามด้วยความเป็นห่วง
“ปะ ปล่าวแค่สะดุดขาตัวเองนิดหน่อย แห่ะๆ”ฟางที่พูดก่อนจะยิ้มให้ชายหนุ่ม
“ซุ่มซาม”แฟนหนุ่มที่เอ็ดหญิงสาวเบาๆก่อนจะพาไปนั่งที่โต๊ะอาหาร
“หมี”ฟางที่เรียกป๊อปปี้ “หืม”ป๊อปปี้ที่หันมามองหน้า
“ทำคัพเค้กกัน”ฟางที่พูดแล้วยิ้มแป้น
“ทำคัพเค้ก? ทำทำไมอ่ะ”ป๊อปปี้ที่พูดก่อนจะเดินไปหยิบน้ำออกมาดื่ม
“เอ้า ก็อยากสอนเจ้าของร้านกาแฟแถวนี้ที่ทำขนมไม่เป็นหนิ”ฟางที่แหย่ชายหนุ่ม
“แหม่ ดูถูกนะ เดี๋ยวรอแปปหนึ่งออกไปซื้อของมาก่อน”ป๊อปปี้ที่บอกแฟนสาว
“ของที่บ้านก็มีแล้วหนิ”ฟางที่ทัก “พอดีจะออกไปทำธุระกับเขื่อนก่อนนะตัวเล็กอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม”ป๊อปปี้ที่ถามฟางพยักหน้ารับ
“แล้วถ้าขาดอะไรก็เขียนบอก เดี๋ยวไปอาบน้ำแปปหนึ่ง”
ป๊อปปี้ที่พูดเสร็จก็เดินขึ้นบนบ้านไป ฟางที่เห็นป๊อปปี้ที่เดินขึ้นบนบ้านไปก็แอบเดินไปเอาตระกร้าที่ซ่อนไว้อยู่ตู้เก็บเครื่องครัว มันคืออุปกรณ์พับดาวกระดาษนั้นเอง ไม่นานร่างชายหนุ่มก็เดินออกมาด้วยชุดใหม่ฟางที่เห็นแฟนหนุ่มเดินลงมาก็รีบเก็บอุปกรณ์ทันที
“จะไปเลยหรอหมี”ฟางที่เอ่ยทัก
“ตัวเล็กจะฝากซื้ออะไรไหมละ”
ป๊อปปี้ที่ถาม ฟางส่ายหน้าก่อนป๊อปปี้จะออกจากบ้านไป ฟางที่เห็นป๊อปปี้เดินออกไปจากบ้านก็รีบเอาอุปกรณ์พับดาวกระดาษออกมาพับต่อ
แกร๊ก
ป๊อปปี้ที่เปิดประตูบ้านเข้ามาโดยเห็นร่างเล็กของแฟนสาวนั่งหลับอยู่ที่โซฟางก่อนจะเดินไปนั่งย่อลงแล้วปัดปรอยผมเบาๆ
“ไหนบอกจะทำคัพเค้กไง”ป๊อปปี้ที่ยิ้มออกมาน้อยๆแล้วเก็บอุปกรณ์ที่หญิงสาวเอาออกมาก่อนจะดันคนตัวเล็กให้มานอนหนุนตักตัวเอง ก่อนน้ำตาขอชายหนุ่มจะไหลลงมาเรื่อยๆ เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาไปพบมามันจะทำให้เขาใจสลายเพียงนี้ แต่ในเมื่อเขาทำอะไรไม่ได้ ก็คงจะทำได้แค่ทำให้คนที่รักมีความสุขก็เท่านั้น
“อะอืม”
เสียงครางของคนที่นอนหนุนตักก่อนที่เจ้าตัวจะดันตัวออกจากตักของแฟนหนุ่มด้วยความงง
“หมี ทำไมมานอนตรงนี้”ฟางที่สะกิดชายหนุ่ม
“อ้าวฟางตื่นแล้วหรอ ไหนบอกว่าจะรอทำเค้กไง”ป๊อปปี้ที่เอ่ยท้วง
“แห่ะๆ หลับ”ฟางที่หัวเราะเจื่อน
“ไม่ต้องมาหัวเราะกลบเกลื่อนเลย ไหนใครที่บอกว่าจะมาสอนเขาทำเค้ก ไปเลย”
ป๊อปปี้ที่ดันฟางเข้าไปในห้องครัว ทั้งสองช่วยกันทำคัพเค้กโดยมีการทะเลาะกันบ้างจนมาถึงขั้นตอนการแต่งหน้าเค้ก
“แต่งใครแต่งมันเลยไม่สวยไม่รู้ด้วย แบร่ๆ อี๋”
ฟางที่แลบลิ้นใส่ชายหนุ่ม ก่อนจะโดนชายหนุ่มเอานิ้วป้ายเข้าที่ลิ้น
“555”เสียงหัวเราะอันสะใจของชายหนุ่มทำเอาหญิงสาวหน้ามู่ทู่ไปเรียบร้อย
“โอ๋ๆ ไม่งอนน๊าๆ แต่งหน้าเค้กกันเถอะ”ป๊อปปี้ที่ง้อแฟนสาวก่อนจะลงมือแต่งหน้าเค้ก
“555นี้มันอะไรเนี้ยป๊อปปี้ หน้าคนหรือดอกไม้เนี้ย บานมากกกก”
ฟางที่แหย่ชายหนุ่มกับการแต่งหน้าเค้กครั้งแรก
“ใครจะไปเหมือนฟาง ผมเนี้ยทำไมไม่ฟูๆเหมือนตัวจริงบ้างค่าบบบ 55”
ทั้งสองที่แหย่กันไปแหย่กันมาโดยในครัวนั้นมีแต่เสียงหัวเราะของความสุข ซึ่งมันก็ไม่รู้ว่าจะมีแบบนี้อีกนานแค่ไหน
“ไหนบอกจะทำคัพเค้กไง” BY:poppy
................................................................................................
มาแล้ววววว บอกเลยเรื่อยๆมาก ฟิคนี้อาจจบเย้ๆๆๆๆ เม้นกันเยอะๆเน้อออ
บายยยยยย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ