remember me.. อย่าลืมรักเรา

แสงแดดอ่อนๆยามเช้าสาดส่องผ่านผ้าม่านบางสีขาวส่องเข้าไปในห้องของโบว์

ทำให้เจ้าตัวรู้ถึงแสงแดดที่ส่องเข้ามาก่อนจะงัวเงียบิดขี้เกียจแล้วค่อยๆลุกขึ้น

ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำและทำธุรส่วนตัว แล้วลงไปข้างล่าง

"โบว์ ตื่นแล้วหรอลูกมานั่งก่อนสิเดี๋ยวแม่ไปเอาข้าวต้มมาให้" แม่ของโบว์ทักขึ้นเมื่อเห็นว่าโบว์กำลังเดินลงมาจากบันไดก่อนจะเดินไปเอาชามข้าวต้มที่เตรียมไว้

"หอมจังเลยคะแม่ วันนี้ข้าวต้มอะไรหรอคะ"โบว์ถามแม่

"ข้าวต้มกุ้งของโปรดหนูไงจ๊ะ" "หืมหน้าทานจังเลยคะ"

"งั้นก็กินเยอะๆนะลูก วันนี้เป็นวันแรกที่เราจะเริ่มงานต้องใช้พลังงานเยอะเดี๋ยวไม่มีแรง"

แม่โบว์บอกด้วยความเป็นห่วง

"คะ โบว์จะกินให้หมดเลย" โบว์พูดแล้วก็นั่งกินข้าวต้มจนหมดชาม

"แม่คะ บริษัทที่จะให้โบว์ทำงานนี่มันชื่ออะไรอะคะ"โบว์ทานเสร็จแล้วก็ถามแม่ด้วยความสงสัย

"อ๋อบริษัท เอ็มบี กรุ๊ป นะลูก" แม่บอกโบว์ก่อนโบว์จะอ้าปากค้างเพราะบริษัทนี้มันเหมือนชื่อบริษัทของไมค์ เธอพอๆจะรู้มาก่อนตอนที่เธอคบกับไมค์ว่าบ้านของไมค์ทำธุรกิจส่วนตัวอยู่แต่เธอก็ไม่เคยไปที่นั่นหรอก

"โบว์เป็นอะไรรึป่าวลูก" พอแม่โบว์เห็นโบว์นิ่งเงียบจึงถามขึ้น

"ป่าวคะงั้นโบว์ไปก่อนนะคะเดี๋ยวสาย" "จ๊ะ สู้ๆนะลูก" โบว์ไม่พูดอะไรแต่ส่งยิ้มหวานให้แม่แล้วเดินออกไปก่อนจะเรียกแท๊กซี่ และขึ้นรถไป ในขณะที่โบว์นั่งอยู่บนรถเธอก็ได้แต่คิดเรื่องบริษัทที่เธอจะไปทำงาน

"เฮ้ออ ไอ้โบว์เอ้ยจะไปคิดมากทำไมมันก็แค่ชื่อเหมือนกันคงไม่มีไรหรอกมั้ง"โบว์นั่งทบทวนอยู่นานก่อนจะพูดออกมา

พอรถแท๊กซี่ที่มีโบว์นั่งอยู่ข้างในมาหยุดที่หน้าบริษัท เอ็มบี กรุ๊ป โบว์ก็จ่ายเงินและลงจากรถ

ก่อนจะเดินเข้าบริษัทไป พอโบว์เดินเข้ามาภายในบริษัทก็ดึงดูดความสนใจจากผู้คนมากมายในบริษัทหันมามองเธอเป็นตาเดียว ไม่ใช่อะไรหรอกที่คนให้ความสนใจเธอก็เพราะความน่ารักความสวยของเธอจึงทำให้เธอเป็นที่โดดเด่น โบว์ยิ้มให้พนักงานในบริษัทก่อนจะเดินไปขึ้นลิฟท์

ไปชั้นบนสุดของบริษัท พอประตูลิฟท์เปิดโบว์ก็เดินตรงไปที่ห้องผู้จัดการทันที

พอโบว์เดินมาถึงหน้าห้องก็พบว่าไม่มีใครโบว์จึงตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป

แอ๊ดดดด

เสียงประตูห้องเปิดออกทำให้คนสองคนที่อยู่ข้างในหันมามองโบว์เป็นตาเดียว

โบว์อึ้งเพราะคนที่อยู่ข้างในที่เธอเห็นก็คือไมค์อดีตคนรักของเธอกับผู้หญิงที่เธอเคยเดินชนที่หน้าห้องน้ำของสนามบินสุวรรณภูมิ ตอนนี้เค้าสองคนกำลังนอนทับกันอยุ่ ก่อนไมค์กับพิมจะลุกขึ้นจากกัน

"นี่เธอ"ไมค์ก็ดูจะอึ้งๆก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วพูด

"พี่ไมค์" โบว์ยังอึ้งอยู่ก็เอ่ยปากขึ้น

"นี่แก คนที่เคยเดินชนฉันที่สนามบินหนิพี่ไมค์รู้จักด้วยหรอคะ"พิมทีเงียบอยู่นานก็พูดขึ้น

"นี่คุณพูดให้มันดีๆหน่อยนะใครเดินชนใครกันแน่"โบว์รีบว่าพิมทันที

"หยุดๆ เธอออกไปก่อนฉันมีเรื่องจะคุยกับพิมเดี๋ยวฉันเรียก"ไมค์ยืนดูเหตุการก่อนจะบอกโบว์ให้ออกไปก่อน โบว์พยักหน้าก่อนจะเดินออกไป พอโบว์เดินออกมาก็คิดถึงตอนที่ไมค์กับพิมนอนทับกันอยู่ที่พื้นก่อนน้ำตาของเธอจะไหลลงมาช้าๆ นี่เธอต้องมาทำงานที่นี่กับเขาจริงๆหรอเนี่ย

เฮ้ออออ..