คนไม่มีหัวใจ... (No heart)

 
 
 
 
               หลังจากฝังศพของเจ้าสัว ผ่านไปหลายอาทิตย์ 
 
 
 
 
 
เฟย์: ขอบคุณพี่เขื่อนมากนะ ที่คอยดูแลเฟย์ตลอด
 
 
 
 
 
เขื่อน: ก็เฟย์เป็นน้องสาวของป๊อบนิ และอีกอย่าง ถ้าพี่จะบอกเฟย์ว่า.....เอ่อ 
 
 
 
 
 
เฟย์: ว่า....ว่าอะไรเหรอ 
 
 
 
 
 
เขื่อน: พี่กลับก่อนดีกว่านะดึกแล้ว ฝันดีนะ พี่ไปล่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เขื่อนกลับแล้วเหรอ 
 
 
 
 
เฟย์: ค่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฮัดชิ้ว !!
 
 
 
เฟย์: เป็นไรรึเปล่า ไม่สบายเปล่าเฮีย 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อืม สงสัยจะเป็นหวัด ฮัดชิ้ว!! โอ๊ย !!
 
 
 
 
เฟย์: เฮียเฟย์ว่า รีบๆกินยาแล้วไปนอนเถอะ เดี๋ยวเฟย์ไปเอายาให้
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเฮียจัดการเอง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: คุณ!! (กำลังหันหลังกินน้ำ พอหันหลังกลับก็เห็นป๊อบปี้เอียงหน้าเข้ามาใกล้)
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: มาทำอะไรในครัว ป่านี้ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ฉันหิวน้ำ ก็เลยลงมากิน 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฮัดชิ้ว !! 
 
 
 
 
ฟาง: คุณไม่สบายเหรอ 
 
 
 
 
ป๊อบ: อืม 
 
 
 
 
ฟาง: เดี๋ยวฉันหายาให้นะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ขอบใจนะ 
 
 
 
 
ฟาง: ไม่เป็นไร ที่ฉันทำก็เพราะว่าคุณเป็นเจ้าของบ้าน ฉันอาศัยบ้านคุณอยู่ ฉันก็ต้องทำซิ
 
 
 
ป๊อบ: แค่นั้นเองหรอ  (โน้มหน้าเข้ามาใกล้) 
 
 
 
 
ฟาง: นิ นิ อะ ออกไป 
 
 
 
 
 
 
ฟ้า: ฟาง !! 
 
 
 
 
ฟาง: พี่ฟ้า 
 
 
 
 
ฟ้า: ดึกแล้ว ทำไมยังไม่ไปนอน 
 
 
 
ฟาง: ฟางกำลังจะไปนอนแล้ว (ฟางรีบขึ้นไปนอน จากนั่นป๊อบปี้ก็จะเดินออกไป) 
 
 
 
 
ฟ้า: เดี๋ยว ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เรื่องอะไร 
 
 
 
 
 
ฟ้า: อย่ายุ่งกับฟางอีก 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ทำไมฉันต้องเชื่อเธอ เธอไม่ใช่แม่ฉัน 
 
 
 
ฟ้า: คุณทำเพราะต้องการ แกล้งฉันใช่มั้ย 
 
 
 
 
ป๊อบ: ทำไมฉันต้องแกล้งเธอ
 
 
 
 
 
ฟ้า: คุณจะใช้ฟางเป็นเครื่องมือในการแกล้งฉัน 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: แล้วถ้าใช่ เธอจะทำไม
 
 
 
 
ฟ้า: ไม่นะป๊อบ คุณอย่าทำอย่างนั้นนะ ฉันไม่ยอม ฉันไม่ยอม (กอดป๊อบปี้แน่น) 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เธอทำบ้าอะไรของเธอ ปล่อยนะ โอ๊ย ปล่อยซิ ปล่อย 
 
 
 
 
 
ฟ้า: ฉันไม่อยากให้คุณเข้าใกล้ฟาง ฉันรักคุณนะ คุณก็รู้ 
 
 
 
 
ป๊อบ: เธอไม่ละอายใจบ้างเหรอ เธอเป็นเมียพ่อฉันไม่ใช่เหรอ ห้ะ เป็นบ้าไปแล้วรึไง