[Fic inazumaY]หวานใจคุณชายน้ำแข็ง
เขียนโดย 
Meechang
วันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 00.45 น.
แก้ไขเมื่อ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 11.19 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) กว่าจะลงตัว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
วันอาทิตย เวลา17.45
ห้องรับแขก ของมูลนิธิอาราคุโมะ
มีหนุ่มหล่อที่ชึ้นชื่อว่าเพอร์เฟ็กต์ ชื่อ โกเอ็นจิ ชูยะ นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน โดยมีหนุ่มน้อยหน้าหวาน ผมทรงปีกมาจิ้น เพกาซัส 'มัสซือคาเสะ เท็นมะ' เพิ่งเข้ามาเพราะถูกเรียกมา
"ต้องการอะไรรึเปล่าครับ" เท็นมะที่ยืนอยู่หน้าประตูถาม
"นายจำเด็กคนนั้นได้มั้ย คนที่เคยอยู่ที่นี่ อายุรุ่นราวคราวเดียวกับนาย ..... " โกเอ็นจิหยุดพูดช่วงหนึ่งก่อนจะมองไปที่ร่างบางที่ยืนหน้าประตู
"คนที่เคยทิ้งนายในงานเทศกาล"
"ไม่ครับ" ท็นมะพูดก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา "ผมไม่เคยลืมเขาหรอก ( ＾∇＾)"
"งั้นเหรอ.... เอาล่ะ ฉันจะให้นายย้ายไปไรมง "
"ระ ไรมง!!" ร่างบางถึงกับอึ้ง ถึงจะรุ้ว่าโกเอ็นจิเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนนั้น แต่เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้ย้ายไปโรงเรียนดังๆแบบนั้น
"ใช่ ชมรมฟุตบอลไรมงคนไม่พอ "
"ก็ได้อยู่หรอกครับ ผมต้องไปคนเดียวเหรอ"
เท็นมะยืนทำหน้าเหวอที่หน้าประตู ทำให้คนที่เปิดประตูเข้ามาอย่างจัง ไม่รู้ว่ามีคนยืนอยู่อีกฝั่ง
พลั่ก ตุบ
หนุ่มน้อยผลักประตูอย่างแรง ทำให้คนตัวเล็กโดนประตูซัดสะหมอบ นอนจูบกับพื้น
"เอ่อ โทษที เป็นไงบ้าง" ร่างสูงทั้งสองรีบเข้ามาพยุงเท็นมะ
"กะ ก็..... Q_Q "
"เพราะนายนั้นแหละ ดูซิ เจ็บมากมั้ย"ไทโยพลิกเท็นมะ เหมือนพ่อค้าหมูปงมือฉมัง
เจ้าตัวเล็กก็เวียนหัวจนต้อง ออ อื้อ อา
"คุณโกเอ็นจิครับ ผมว่าอาเมมิยะไม่จำเป็นต้องมานอนที่คอนโดผมเลยนี่"
ระหว่างที่สึรุกิกำลังเถียงอย่างดุเดือด (แต่สองคนนี้หน้าตายนี่หว่า:ไรต์)
ไทโยกระซิบบอกเท็นมะ
'อ้อนเจ้านั่นเถอะ ไม่งั้นนายต้องนอนคนเดียวนะ' ..
"ละ แล้วนายจะไปนอนที่ไหน" เท็นมะสุดบื่อจ้องตาไทโย แล้วเขย่าคอเสื้อ
^_^+ เข้าทางฉันล่ะ << ไทโยคิดในใจ
ไทโย (พยายาม) ตีหน้าเศร้าก่อนจะดึงผ้าเช็ดหน้าสีขาวแล้วมาซับน้ำตา
"ฉันคงต้องนอนใต้สะพานลอยอันหนาวเหน็บ
อาบน้ำในบึงจระเข้ ห่มหนังสือกันหนาว ใบหน้าสุดหล่อต้องเปื้อนเถ้าถ่าน " ไทโยว่าพลางเอาผ้าเช็ดหน้าปิดบังดวงตาเจ้าเล่ห์
"อึก......" ท็นมะรีบลุกขึ้นยืนแล้วไปขอร้องสึรุกิ
"แน่ะๆ สึรุกิคุง ผมขอให้ไทโยอยู่กับผมนะ ~T_T~" เท็นมะเขย่าแขนสึรุกิ ราวกับเด็กขอแม่ซื้อขนม .(ป้าบบ!! // สึรุกิฟาดกับรองเท้า)
"ไม่-_-"
"นะครับ " เท็นมะจ้องตาสีเหลืองอันน่ากลัวนั่นอย่างไม่สะทกสะท้าน แต่ฝ่ายที่หวั่นไหวอาจจะเป็นทางสึรุกิซะมากกว่า
"ถะ ถ้าคุณไม่ให้ไทโยอยู่ ผมก็ไม่ง้อ... ผมไม่อยู่เหมือนกัน" เท็นมะสะบัดแขนสึรุกิออก ก่อนจะกอดอกแล้วพองแก้ม บอกให้รู้ว่าหนูงอน
"เออๆ อยู่ไปเหอะ"
"เยส / เย้" เท็นมะกับไทโยตบมือกัน
"งั้นเป็นอันว่า ไทโยกับเท็นมะไปอยู่คอนโดของสึรุกิล่ะกัน "
"ครับ คุณโกเอ็นจิ "
"แต่ว่า โรงเรียนไรมงมันไม่ได้ไกลจากที่นี้เท่าไหร่ ทำไมพวกเราต้องรบกวนคุณสึรุกิเค้าด้วยล่ะครับ??"
"สักวันนายจะเข้าใจเองแหละ" โกเอ็นจิพูดกับร่างบางที่ก้มหน้างุด
ฟุบ~ มือของทั้งสองคนวางบนหัวเจ้าตัวเล็ก
"ฉันจะ.... ฆ่าทุกคนที่มันจะแย่งนายไป"
"เอ๋??" เท็นมะถึงกับงงและตกใจ สีหน้าของทั้งสองคนดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก
"จะว่าไป คิริโนะล่ะ" โกเอ็นจิถามส่งๆไป
. ทางฝั่งคิริโนะ
"คุณหนูครับ ทางนั้น" หนึ่งในชายชุดดำที่เป็นบอร์ดี้การ์ดของชินโด ชี้ไปบนต้นไม้ที่มีหนุ่มน้อยผมทวิลเทลสีชมพู ดวงตาสีฟ้าที่กำลังหงุดหงิด
"จะตามไปถึงเมื่อไหร่ว่ะ"
"สุดขอบฟ้าเลยจ้ะ แมวน้อยของผม" ชินโดที่ได้ยินเสียงของคิริโนะก็ตอบกลับ
คิริโนะเลยกระโดดลงจากต้นไม้สูงๆแล้วไปยืนประจันหน้ากับชินโด
"ฉันไม่ใช่แมว!!"
"เล่นนี่มั้ย"ชินโดหยิบไหมก้อนกลม เล่นเอาคิริโนะมองตามอย่างไม่วางตา
"ไม่ ไม่เล่นเว้ย!!" คิริโนะพูดก่อนจะกระโดดขึ้นต้นไม้สูงๆอีกรอบ
"ยอมมาเป็นของฉันซะเถอะ"
ผั้วะ!! .ชินโดเหมือนจะโดนตบหัวมาจากด้านหลัง
"จะ เจ็บว่ะ ใครกล้ามาตบหัวช้านนน" ชินโดถึงกับโวยวาย แต่พอหันไปเจอกับเจ้าตัว เท่านั้นล่ะ
"พี่สึรุกิ" หงอยทันที
"พี่คิริโนะก็ลงมาเถอะครับ" เท็นมะตะโกนบอก ก่อนเจ้าตัวจะกระโดดลงมาด้วยท่าสวยๆ
ทำให้ชินโดเห็นชัดว่า เธอคนนั้น งดงามเพียงใด "นางฟ้า....."
"ขอโทษที่ทาคุโตะเสียมารยาทนะครับ" สึรุกิกดหัวชินโดให้โค้งตามตัวเอง ก่อนจะมองอีกฝ่าย
"ไม่เป็นไร ^^," คิริโนะ
"คุณโกเอ็นจิสั่งย้ายพวกคุณสามคน มาที่ไรมง
แล้วก็คุณคิริโนะ คุณต้องพักกับโฮสต์ของคุณคือ ทาคุโตะ" สึรุกิอธิบายอย่างมีหลักการ และยาวเหยียด
"ก็ไม่มีปัญหานะ" คิริโนะยอมว่าง่าย เพราะเขาคิดว่าเริ่มสนุกแล้วสิ การที่อยู่กับชินโด
"งั้นไปเข้าหอกันเถอะจ้ะ" ชินโดพูดก่อนจะลากตัวคิริโนะไป โดยเจ้าตัวโบกมือให้ทั้งสามคนทั้งน้ำตา
"เฮ้ นายว่างใช่มั้ย" สึรุกิเหลือบไปเห็น คนขับรถของชินโดที่ยืนมองอย่างกังวล ก่อนจะหันมาหาสึรุกิ
"ใช่ครับ กระผมไซกะ"
"โอ้วว คนขับรถคนใหม่ งั้นพาพวกเราไปส่งที่คอนโดฉันทีสิ" สึรุกิพูดเหมือนท้า แต่มันคือคำสั่ง
"ได้ขอรับ"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
