รักมากมาย นายมาเฟีย

 
 
 
 
 
 
      เเละฟางก็จัดของเสร็จเเล้วลงไปข้างล่างเธอก็เห็นทุกคนนั้นมากันพร้อมหน้าพร้อมตา
 
 
 
 
 
''อ้าวหนูฟางมาเเล้วหรอลูก ''เเม่ส้มพูดฟางเเล้วเธอก็นั่งใกล้ป๊อปปี้เพราะว่าเก้าอี้มันเหลือเเค่ตัวเดียว
 
 
 
 
 
''นวลตักข้าวเลยจ้ะ''เเม่ส้มพูดกะป้านวล ทุกคนต่างก็ทานอย่างเอร็ดอร่อยโดยเฉพาะพ่อฟางกะพ่อป๊อปปี้นั้นคุยกันอย่างสนุกสนาน
 
 
 
 
 
''อะเเฮ่ม!''เเม่ส้มเเกล้งไอทำให้ป๊อปปี้มองเเละเเม่ส้มก็ทำท่าทางยักคิ้วไปทางฟาง ป๊อปปี้ที่เห็นอย่างนั้นก็ถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะตักกับข้าวให้ฟาง
 
 
 
 
 
''อ่ะทานนี่ซิ''ปีอปปี้พูดทำให้ฟางนั้นมองหน้าเเละยิ้มให้
 
 
 
 
 
''ขอบคุณนะ''ฟางพูดเเล้วยิ้มให้ชายหนุ่มก็มองไปที่เเม่ของตนเเละเเม่ส้มก็ยิ้มให้พร้อมยกนิ้ว
 
 
 
 
 
''เออ ฟางลูกพรุ่งนี้วันหยุดนิ่หนูไปส่งตาภูมิรึเปล่า''เเม่ส้มถาม
 
 
 
 
 
''ไปค่ะๆ''ฟางพูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
''เเต่ผมไม่ไปนะ''ชายหนุ่มตอบเสียงอย่างเย็นชาทำให้ฟางนั้นมองหน้า
 
 
 
 
 
''หึๆเสียใจค่ะคุณลูก  ลูกต้องไปถ้าลูกไม่ไปได้นะ''เเม่ส้มพูด
 
 
 
 
 
''เเม่ครับผมเรียนมาเหนื่อยนะครับเเล้วไหนจะงานอีก''ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
''เอาหน่าส้มอย่าไปบังคับเด็กมันเลย''ภูมิพุด
 
 
 
 
''ลูกนี่มันรั้นจริงๆ''ส้มพูดเเล้วเดินไป ป๊อปปี้ที่ยืนนิ่งอยุ่สักพักเเล้วเขาก็ขึ้นห้องไป ฟางที่เห็นอย่างั้นก็รีบตามชายหนุ่มไป
 
 
 
 
''ทำใจหน่อยว่ะ''พ่อของป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
''เออๆกุเข้าใจมึง''ภูมิพูด
 
 
 
 
 เเล้วฟางก็มาถึงห้องป๊อปปี้เเต่ทว่าห้องชายหนุ่มกลับล็อค
 
 
 
'ก๊อก ก๊อก ก๊อก''
 
 
 
''นี่นายเปิดประตูหน่อย''ฟางพูดเเต่ชายหนุ่มไร้การวี่เเววตอบ
 
 
 
 
''นายชั้นบอกให้เปิดประตูไม่งั้นชั้นพังประตูห้องนายจริงๆด้วย''ฟางพูดชายหนุ้มที่รำคาญเขาเลยต้องเดินมาเปิดประตู
 
 
 
 
''มีอะไรเสียงดังโวกเวก''ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
 
 
''ชั้นไม่ได้เสียงดังสักหน่อย คือชั้นมีอะไรจะคุยกะนายอ่ะ''ฟางถาม
 
 
 
 
 
''เเต่ชั้นไม่มีอะไรจะคุยกะเธอ''
 
 
 
 
 
''นะๆเเป๊ปเดียว เครๆนายให้เเล้วใช่ม้ะ''ฟางพูดเองเออเองเเละเธอนั้นไปในห้องป๊อปปี้โดยที่ชายหนุ่มยังไม่ทันพูดอะไรเลย
 
 
 
 
''นี่นายทำไมนาย ต้องทะเลาะเเม่ส้มด้วยล่ะ''
 
 
 
 
''เเล้วมันเกี่ยวอะไรกะเธอ ยุ่งชะมัด''
 
 
 
 
''นี่ก็ชั้นไม่อยากเห็นนายกะเเม่ส้มต้องมานั่งเครียดกันนิ่''
 
 
 
 
''มันเป็นเรื่องปกติของบ้านชั้นอยุ่เเล้ว''
 
 
 
 
''ไม่สิ นายอย่าคิดเเบบนั้นนายต้องยิ้มเข้าไว้อย่ามัวเเต่เครียดใช่ว่าเป็นมาเฟียเเล้วไม่ยิ้มเลยมันก็ไม่ใช่หรอกนะ''ฟางพูด
 
 
 
 
''ชั้นน่ะอยากเห็นนายยิ้มเเบบวันนั้นวันที่นายต่อโซ่ให้ชั้นไง''ฟางพูด
 
 
 
 
''เเต่บางทีมันก็ไม่จำเป็นย้มตลอดเวลานิ่''ป๊อปปี้พุด
 
 
 
 
''นายอย่าคิดจุดๆนั้นสิ นายลองติดดูการที่เรายิ้มเนี้ยมันต่อสู้ได้นะ นายเคยได้ยินมั้ยล่ะยิ้มสู้อ่ะ นายรุ้มั้ยรอยยิ้มของนายอ่ะดูสดใสดีออก''ฟางพูดชายหนุ่มเงียบ
 
 
 
 
''ไม่เชื่อใช่มั้ยมานี่สิ''ฟางพูดเเล้วดันป๊อปปี้ไปหน้ากระจก
 
 
 
 
''นายลองยิ้มดู''ฟางพุดเเละป๊อปปี้ก็ทำตาม
 
 
 
 
''น่ะเห็นมั้ยรอยยิ้มของนายสดใสดี''ฟางพูดทำให้ชายหนุ่มนั้นเงียบสักพัก
 
 
 
 
''งั้นชั้นไปเเล้วนะอย่าลืมยิ้มล่ะ''ฟางพูดเเละจะเดิออกไปเเต่ชายหนุ่มกับเรียกไว้ก่อน
 
 
 
 
''ขอบคุณเธอนะ''ป๊อปปี้พูดพร้อมยิ้มให้ฟาง ฟางก็พยักหน้าเเล้งยิ้มตอนนี้เะอรุ้สึกว่าเธอนั้นเขินไปหมดทั้งตัวเมื่อป๊อปปี้ยิ้มให้เธอ
 
 
 
 
 
__________________________________________________________
 ตัดฉับๆๆๆ เมื่อกี้เกิดข้อผิดพลาดนิดหน่อยเเฮะๆ ตอนหน้าเจอกันค้าา