รักมากมาย นายมาเฟีย

 
 
 
 
เเละฟางก็เงยหน้าขึ้นเเล้วเธอก็ต้องอึ้งเพราะว่าเธอเจอกับชายหนุ่มที่เธอเเอบปลื้ม
 
 
 
ตึกๆ หัวใจเธอเต้นเเรงมากเมื่อเธออยุ่ใกล้ๆเขา
 
 
 
''เอ่อ....ปะปะ....ป๊อปนายมาอยุ่ที่นี่ได้ไงอ่ะ''ฟางถามชายหนุ่มที่ยืนนิ่งอยุ่
 
 
 
''ชั้นต่างหากล่ะที่ต้องถามเธอว่าเธอน่ะมาบ้านชั้นได้ไง''ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
''ห้ะ!บ่ะบ่ะ....บ้านของนายหรอ''ฟางพูดเเล้วเธอก็หันหลังกลับเเล้วทำท่าส่ายหัวเบาๆตอนนี้เธอคงเเค่อาจจะฝันเเล้วเธอก็หันหลังกลับไปเเต่เธอก็เจอคนเดิมที่อยุ่ตรงหน้าเธอ
 
 
 
''นี่ชั้นไม่ได้ฝันไปจริงๆด้วย''ฟงพูดเบาๆ
 
 
 
''อะไร อะไรของเธอไม่ได้ฝันอะไร เธอยังไม่ตอบชั้นมาเลยนะว่าเธอมาอยุ่บ้านชั้นได้ไง''ป๊อปปี้ยังคงคำถามเดิม
 
 
 
 
''เอ่อ....คือ...คือ''ฟางอ้ำอึ้งอยุ่นาน
 
 
 
''อ้าว หนูฟางมาเเล้วหรอลูกเเม่รอตั้งนาน''เเม่ส้ม ที่เป็นเเม่ของป๊อปปี้ก็เดินมาเมื่อเห็นฟาง
 
 
 
''อ้าฟางไม่เข้าอ่ะลูกไปๆเข้าบ้าน''พ่อของป๊อปปี้เดินมากะพ่อของฟาง ทำให้ฟางนั้นเดินเข้าบ้านไป ป๊อปปี้ที่ยืนอยุ่ตรงหน้าประตู เขาก็มอง
 
 
 
 
''ฟางลูกนั่งโซฟาก่อนนะ เป็นไงจำเเม่ส้มได้มั้ย''เเม่ส้มพูดทำให้ฟางมองหน้า
 
 
 
''เเม่ส้มหรอค่ะ อืมไม่อ้ะค้ะ''ฟางพูดเเล้วส่ายหัวเเล้วยิ้ม
 
 
 
''เเม่เข้าใจ หนูฟางไปอยุ่ที่ต่างประเทศนานเลยลืมป้ากะลุงกฤษเเต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวหนูมาอยุ่ที่บ้านก็ จำได้เองเเหละ''เเม่ส้มพูด
 
 
 
''อ่อค่ะ ป้าส้ม''ฟางพูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
''ไม่ๆห้ามเรียกเเม่ว่าป้านะ เรียกว่าเเม่ส้ม''
 
 
 
''ค่ะๆเเม่ส้ม''ฟางพูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
''อ้าว ป๊อปมานี่สิมาหาน้องอย่าเพิ่งขึ้นห้องไปไหน''เเม่ส้มพูดทำให้ฟางหันเเล้วยิ้มให้
 
 
 
''เเม่ครับ ผมจะไปเตรียมชุดที่จะงานน่ะครับ''ป๊อปปี้พูด
 
 
 
''ไม่ต้องๆเดี๋ยวเรื่องนั้นเเม่จัดการเองลูกลงมาเหอะหน่าเเล้วอีกอย่างมันก็ตั้งหลายวัน''เเม่ส้มพูด
 
 
 
''เเต่เเม่ครับ''ป๊อปปี้พูด
 
 
 
''ไม่ต้องมาตงมาเเต่ ลงมาเดี๋ยวนี้ ป๊อปปี้''เเม่ส้มตัดบทเเล้วชายหนุ่มก็เดินลงมาอย่างไม่พอใจ
 
 
 
''พอดีผมเคยคุยกันเเล้ว''ป๊อปปี้พุด
 
 
 
''ก็คุยกันได้นิ่เป็นไรไป ไม่ตายหรอก ''เเม่ส้มพูด
 
 
 
''เเม่!''ป๊อปปี้พุดเเล้วมองหน้า ทำให้ฟางนั้นเกาหัว
 
 
 
''เออะ เเล้วมึงไปกี่โมง''กฤษหันมาถาม พ่อของฟาง
 
 
 
''กุหรอไป7โมงเช้า''พ่อของฟางบอก
 
 
 
''เเล้วหนูฟางนี่จะอยุ่กี่เดือนว้ะ''กฤษถาม
 
 
 
''กุก็ยังไม่รุ้เลย ฝากดูเเลลูกกุด้วยล้ะ''พ่อของฟางพูด
 
 
 
''เออๆ''ปีอปปี้ที่นั่งฟังอยุ่เขาก็รีบดึงเเขนเเม่ส้มไปคุยที่อื่น
 
 
 
''อุ๊ย ป๊อปนี่ลูกจะดึงเเขนเเม่มาทำไม''เเม่ส้มถาม
 
 
 
''เเม่ครับเเม่ต้องเครียกะผมก่อนนะครับ ที่ยัยบ๊องส์นั่นมาบ้านเราเเสดงว่ามาอยุ่บ้านเราเลยหรอครับ''ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
''ใคร ใครบ๊องส์อ่ะลูก น้องเค้าชื่่อฟาง ไม่ได้ชื่อบ๊องส์นะ''เเม่ส้มดุ
 
 
 
''ครับๆฟางก็ฟางเเต่เเม่ต้องตอบคำถามผมเมื่อกี้''ป๊อปปี้พูด
 
 
 
''เห้อนี่ลูกอ่านหนังสือมากไปเเล้วใช่มั้ยเนี้ย ก็ใช่อ่ะสิลูกก็ลุงภูมิน่ะเค้าไปทำงานต่างประเทศเค้าเลยเอาฟางมาฝากไว้เค้ากลัวฟางจะอยุ่คนเดียว''เเม่ส้มพูด
 
 
 
''จริงหรอครับเเม่''
 
 
 
''ก็จริงน่ะสิลูก ''
 
 
 
''เเล้วกลับเมื่อไหร่ครับ''
 
 
 
''ไม่รู้สิเผลออาจจะไม่มีกำหนด''เเม้ส้มพูด
 
 
 
''ห้ะจริงหรอครับ''
 
 
 
''บ้าเเม่ล้อเล่น ไม่รุ้เหมือนกันว่างานที่นั้นน้อยมากเเค่ไหน ถ้าเสร็จเร็วลุงภูมิอาจจะกลับเร็วเเต่ถ้าอาจจะนาน''เเม่ส้มพูด
 
 
 
''เเม่ครับเเม่จะเอายังบ๊องส์นั่นมาอยุ่บ้านหรอครับ''ป๊อปปี้พูด
 
 
 
''ใช่ โอ๊ยลูกนี่''
 
 
 
''เเม่ครับผมว่ามันจะไม่ดีนะครับ มันมีเเต่อันตรายทังนั้นเเล้วอีกอย่างยัยนั่นซนจะตาย''ป๊อปปี้พูด
 
 
 
''นี่ป๊อป น้องเค้าชื่อฟาง นะ ที่เเม่น่ะเอาเค้ามาอยุ่บ้านเราก็เพราะว่าเเม่เชื่อใจลูก ว่าลูกจะปกป้องน้องได้ เเม่ขอตัวนะพอดีให้น้องเค้าไปดูห้องน่ะ''เเม่ส้มพูดเเล้วเดินไปทำให้ป๊อปปี้นั้นท้าวเอว
 
 
 
 
''เเม่นะเเม่''ป๊อปปี้พูดก่อนจะทำหน้าเซ็งเเล้วเดินไป
 
 
 
 
''ปะฟางเดี๋ยวเเม่พาไปดูห้องนะ''เเม่ส้พูดเเล้วพาฟางไป
 
 
 
''อะนี่ห้องหนู สวยมั้ย''เเม่ส้มพูด
 
 
 
''โหว สวยมากเลยค่ะเเม่ส้มรู้ได้ไงค่ะว่าหนูชอบสีชมพู''
 
 
 
''หนูเคยมานอนห้องนี้น่ะสิลูก ''เเม่ส้มพูด
 
 
 
''เคยนอน หนูเคยมาบ้านเเม่เเก้วด้วยหรอค่ะ''ฟางถามอย่างงง
 
 
 
''เอาเปนว่าเดี๋ยวเเม่เล่าให้หนูฟังทีหลังนะ  หนูก็จัดเสื้อผ้าพอเสร็จเเล้วลงไปทานข้าวนะ''เเม่ส้มพูด
 
 
 
''อ๋อค่ะๆ''ฟางพูดเเล้วยิ้มให้ก่อนที่เเม่ส้มจะเดินไป
 
 
 
'ชั้นเคยมานอนห้องนี้ด้วยหรอเนี้ย'ฟางพูดในใจก่อนที่เธอจะนั่งบนเตียงเพื่อที่จะจัดเสื้อผ้า
 
 
 
 
 
 
__________________________________________________________
ตัดฉับๆๆๆๆ
เจอกันตอนหน้าฮะะะะ