ficเจมส์ แบงค์ แพรวา เพื่อนรัก..รักเพื่อน

“มึง หนังเข้าตั้งบ่าย ตอนนี้พึ่ง11โมงเอง ไปหาไรแดกกัน” ผมพูดอ้อนวอนเจมส์ให้ไปกับผม

“มึงเลี้ยง?”

“กูบอกมึงแล้วไงว่าวันนี้กูเลียงมึงทั้งวัน”

“เชี่ย รู้สึกเหมือนเป็นคุณหนู”

“แดกไรดีอะมึง”

“อยากแดกพวกกาแฟเค้กอะไรพวกนี้อะๆ” เจมส์อยากกินของพวกนี้ เหมือนผมเลย ผมว่าถึงมันจะเลือกอะไร ยังไงผมก็ต้องกินพวกกาแฟ เค้กอยู่แล้ว

“งั้นไปนั้งร้านกาแฟกัน” พูดแล้วผมก็เดินลงบันไดเลื่อนจากชั้นโรงหนัง เพื่อเดินตรงไปร้านหนึ่งในห้าง ขณะที่เดิไปเจมส์มันไปเจอร้านขายกีตาร์ร้านหนึ่ง

“เชี่ยแบงค์ สวยอะ กูอยากได้รุ่นนี้นี่แบบ ระดับเทพเว้ย”ว่าแล้วมันก็หยิบโทรศัพท์ของมันขึ้นมาถ่ายรูป

“เดี่ยวพ่อมาถอยนะลูกT_T”

“อยากได้หรอมึง กี่บาทอะ” ผมถามมัน มันหันมามองหน้าผมแล้วก็ถอนหายใจ

“สามหมื่นอะ”

“อยากได้หรอมึง” ผมหันไปถามมันอีกครั้ง

“เดี่ยวกูโทรไปหาพ่อ เดี่ยวพ่อก็มาซื้อให้ ไปหาไรแดกกัน” เมื่อมันพูดจบ ผมก็คว้ามือของมันแล้วลากมันเข้าร้าน

“พี่ครับๆ ผมเอากีตาร์ไฟฟ้าตัวนั้นอะ”

“เชี่ยแบงค์ กูไม่มีเงิน”

“เดี่ยวกูซื้อให้”

“ตัวไหนครับน้อง”พนังงานร้านขายกีตาร์หันมาถามผม

“ตัวสีดำข้างหน้าร้านอะครับ”

“อ่อตัวนั้นสามหมื่นห้าครับ น้องจ่ายสดหรือบัตรครับ” เมื่อพี่พนักงานพูดจบผมก็ยื่นบัตรเครดิตไปให้ พี่พนักงานรูดบัตรแล้วก็ยืนใบเสร็จให้ผมเซ็น

“พี่ครับเดี่ยวพี่ตั้งสายให้ผมด้วยนะ แล้วเดี่ยวผมดูหนังจบแล้วผมจะรีบลงมาเอา ประมานบ่าย3อะครับ”

“ได้เลยครับน้อง ขอบคุณที่เลือกซื้อร้านพี่นะครับ” ผมจับมือของเจมส์ แล้วก็พามันเดินออกจากร้านนั้น ผมกับมันเดินมาจนใกล้จะถึงร้านกาแฟ มันดึงมือของผมออกจากมือของมัน แล้วมันก็กอดผม น้ำตาของมันก็ค่อยๆไหลลงมา

“แบงค์ กูขอบคุณมึงมากๆนะเว้ย กูไม่เคยเจอใครที่ดีเท่ามึงแล้ว มึงแม่งเป็นทุกอย่างของกูเลย อย่าทิ้งกูไปไหนนะเว้ย” ผมออกจากกอดของมัน แล้วก็เอานิ้วหัวแม่มือของผม ค่อยๆเช็ดน้ำตาให้มัน

“อย่าร้องสิมึง เดี่ยวไม่หล่อนะเว้ย ไปหาไรแดกกัน” ผมคว้ามือของมันขึ้นมาจับ แล้วก็พามันไปนั้งร้านกาแฟที่ผมชอบมากินคนเดียวบ่อยๆ

“สวัสดีค่ะรับเมนูอะไรดีค่ะ”

“ผมเอาคาปูชิโน่เย็นหนึ่งแก้ว แล้วก็เอาเครปเค้กชาเขียว1ชิ้นครับ”

“ผมเอาชาเขียว1แก้วแล้วก็เค้กส้ม1ชิ้นครับ” ห้ะ!เค้กส้ม เห้ยไอ้เจมส์ ผมเกลียดเค้กสมที่สุดในโลกกก T_T

“คิดรวมหรือคิดแยกค่ะ”

“เอ่อเค้กส้มเปลี่ยนเป็นเครปเค้กชาเขียวแล้วกันครับๆ” ผมรีบเปลี่ยนเมนูแทนมัน

“เชี่ยแบงค์ กูอยากแดกเค้กส้ม”

“กูไมให้แดก กูไม่ชอบเค้กส้ม”

“มึงไม่ชอบมึงก็แดกเครปเค้กของมึงไปดิ”

“สัสเจมส์ แค่กูเห็นกูก็จะอ้วกแตกแล้ว กูไม่ชอบเค้กส้มกูกลัว”

“พี่ครับผมเอาเค้กส้มเหมือนเดินแหละครับ คิดเงินเลย” เจมส์มึงแกล้งกูจังเลย อิหอย - -

“ทั้งหมด435บาทค่ะ” เจมส์ควักเงินในกระเป๋าแล้วก็จ่ายพนักงานไป

“เชิญนั้งรอที่โต๊ะได้เลยค่ะ” เจมส์หันมามองหน้าผม แล้วยักคิ้วข้งเดียวทำหน้ากวนประสาทเหมือนเดิมที่มันเคยทำอยู่กับผมประจำ

“ควยไรสัสเจมส์”

“เปล่า แค่เห็นคนกลัวเค้กส้ม 555” ผมทำหน้างอลใส่มัน

“โอ๋เอ๋ๆ หายงอลเจมส์นะคร้าบแบงค์”

“ไม่ กูไม่ได้งอล กูโกดไม่ต้องมาคุยกับกูเลย”

“โถว่แบงค์ กูขอโทษนะมึง กูขอโทษจริงๆ” ผมนั้งนิ่งราวกับคนไร้ความรู้สึก เอามือกอดอก ถอนหายใจเบาๆ สายตาหันมองไปทางขวา เผื่อที่จะไม่มองหน้าไอ้เจมส์ มันก็เหมือนกับพวกคู่รักวัยรุ่นงอลกันแหละครับ

“สัสมึง กูขอโทษ กูแม่งเหี้ยเนอะ รู้ก็รู้ว่ามึงไม่ชอบยังเสือกทำ”

“สำนึกซะบ้างก็ดี” ผมจ้องไปที่หน้าของมันจนมันกลัว มันทำตาปริ้บๆ ใส่ผม โถ่เจมส์เอ๋ย กูแค่แกล้งงอลมึง5555

“กูต้องทำไงให้มึงหายโกดกูว่ะ”

“ไปเกาะล้านกับกูดิ ค้าง2คืนแม่งเลย ไม่ไปกูกับมึงไม่ต้องมาคุยกัน กูพูดจริงด้วย”

“เอ่อคือ”

“ไปไม่ไป?”

“ไปครับไป”

“รีบแดกให้หมด แล้วก็ไปหาซื้อเสื้อผ้าไปใส่ค้างคืนที่นู้น”

“คร้าบบบบบบ” มันตั้งหน้าตั้งตากินเค้กส้มที่สั้งมาแกล้งผม ตอนมันจ้องหน้าผมผมก็ทำเข้มไปงั้นแหละ แต่จริงๆแล้ว ผมฮาชิพหายเลย อยากจะขำดังๆ 5555555

เมื่อมันกินเค้กส้มจนหมด มันก็ยื่นมือมาหาผม

“ไปกันเลยมั้ย” ผมก็ยื่นมือไปจับมือของมัน

“ไปดิมึง” ผมมองหน้ามันแล้วก็ขำออกมา

“สัสนี่มึงแกล้งงอลกูหรอแบงค์”

“เอ่อไง5555” ผทกับมันลุกขึ้นออกจากร้านแล้วก็เดินตรงไปยังร้านขายเสื้อผ้า ผมกับมันจะไปหาซื้อ เผื่อที่จะไปเกาะล้านกับมัน ตามที่มันบอกผมไว้ ผมยกนาฬิกาขึ้นมาดูเวลา

“เชี่ยเจมส์ๆๆ บ่ายโมง15แล้ว หนังเข้าแล้ว เดี่ยวค่อยลงมาดูเสื้อผ้าอะ”

ผ่านไป20นาที ตอนนี้ผมกับมันกำลังนั้งดูหนังกันอยู่ แต่สายตาผมไม่ได้จดจ่องอยู่กับหนังหรอกครับ สายตาผมจ้องไปที่หน้าของมัน มันก็นั้งดูหนังไป ผมก็นั้งมองหน้ามันไป จนมันเริ่มรู้สึกตัวและหันหน้ามาหาผม ใบหน้าของผมกับมันอยู่ในระยะใกล้กันมาก มากจนอีกนิดเดี่ยวปากของเราสองคนก็จะชิดกัน เจมส์กลืนน้ำลายดัง เฮือก แล้วก็มองมาที่ตาของผม ผมกับมันจ้องตากันราว30วินาที มันก็ยื่นหน้ามาดูดปากของผมอย่างแผ่วเบา...

COMEING SOON

………………..