รักอันตราย

"เฟย์เป็นไงบ้างลูกค้าเยอะมั้ย"

"ไม่เท่าไหร่นะ แก้วพักก่อนก็ได้นะเพิ่งไปส่งของมาเหนื่อยๆ"

"ไม่เป็นไร แก้วไม่เหนื่อย"

"นี่ก็จะเที่ยงแล้วอีกเดี๋ยวลูกค้าคงจะเยอะล่ะมั้ง"

"แก้วก็ว่างั้นแหละ"

"หวัดดีแก้วเฟย์"

"อ้าวป๊อป ไงวันนี้ว่างหรอ"เฟย์ถามป๊อปปี้

"ว่างมากกก แต่ว่าแค่กลางวันนะกลางคืนต้องไปร้องเพลง"

"งั้นแก้วก็ไปด้วยดิ ทำงานเยอะไปมั้ยแก้ว"

"ไม่หรอก แค่ไม่กี่งานเอง"

"จ้าาา แม่คนเก่งอย่าลืมดูแลตัวเองละกัน"

"ไม่ลืมหรอกน่า"

"ลูกค้ามาแล้ว"เมื่อเฟย์เห็นลูกค้ามาก็บอกให้เพื่อนๆเตรียมพร้อม

"มีอะไรให้ป๊อปช่วยมั้ย"

"เดี๋ยวป๊อปช่วยแก้วต้อนรับก็ได้"

"ยินดีต้อนรับค่ะ"แก้วพูดแต่ไม่ได้มองหน้าลูกค้า

"ลาเต้แก้วนึงครับ"ทำไมเสียงมันคุ้นๆ คงไม่ใช่มั้งหมอนั้นคงไม่มากินกาแฟไกลขนาดนี้

"สักครู่นะคะ"แก้วเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับโทโมะ"นาย"

"เจอกันอีกแล้วนะ"ตกใจล่ะสิผมมากินกาแฟไกลขนาดนี้ผมก็แค่ขับรถมาตามนามบัตรที่พยาบาลให้ก็แค่นั้น แต่ไม่ได้คิดอะไรนะแค่อยากลองกินกาแฟเฉยๆว่าอร่อยจริงรึป่าว

"เชิญนั่งรอที่โต๊ะได้เลยครับ"ป๊อปเห็นว่าแก้วทำหน้าไม่พอใจจึงรีบพูดให้โทโมะไปนั่งรอที่ก่อนจะมีเรื่องกัน

"ครับ"โทโมะเดินไปนั่งที่โต๊ะตามที่ป๊อปปี้แนะนำ

"ใครหรอแก้ว"ป๊อปถามแก้ว

"ก็ไอ้คนที่โดนยิงคืนนั้นไง"

"แล้วทำไมเธอทำหน้าเหมือนจะกัดเขาแบบนั้นล่ะ"

"ก็...ไม่ชอบหน้าเลยเจอทีไรก็ปากไม่ดีตลอด"

"งั้นเดี๋ยวฉันเอาไปเสิร์ฟเองก็ได้"ป๊อปหยิบถาดในมือแก้วไป

"ทายให้อร่อยนะครับ"

"ขอบคุณครับ"โทโมะนั่งดื่มกาแฟไปและเหลือบตาไปมองเวลาแก้วทำงานตลอดเวลาระหว่างนั่งอยู่ในร้าน

"กลับก่อนนะครับ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะ แก้ว"

"ใครอยากเจอนาย"

"ไม่รู้สิ อ่อผมโทโมะนะครับ"โทโมะหันไปบอกเฟย์"เพื่อนคุณคงไม่ได้แนะนำผม"

"เอ่อ..ค่ะ มาทานบ่อยๆก็ได้นะคะ"

"เฟย์"แก้วทำหน้าไม่พอใจเมื่อได้ยินเฟย์พูด

"เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ"โทโมะเดินออกไป

"เฟย์อะไปชวนเขามาทำไมบ่อยๆ"

"ทำไมอะเขาก็น่ารักดีออกแก้วไม่ชอบหรอ"

"บ้าหรอ ไม่มีทาง"

"เขามาจีบแก้วหรอ"ป๊อปปี้ถามด้วยความสงสัย

"ไม่ใช่หรอกป๊อปหมอนั่นจะมาชอบฉันได้ไง กวนประสาทฉันเฉยๆแหละ"

"อ๋อ"ป๊อปปี้นิ่งไปหลังได้คำตอบจากแก้ว

"ป๊อปนายเป็นอะไรหรือป่าว"

"ป่าวๆ ลูกค้ามาแล้วทำงานเหอะ"

"อ่าๆ"เฟย์มองหน้าป๊อปปี้เพราะรู้ว่าป๊อปปี้คิดอะไรกับแก้วอยู่แต่เฟย์ก็รู้ว่าแก้วไม่คิดแบบนั้นกับป๊อปปี้