ชั้นไม่ต้องการนาย

ชุดเจ้าสาว

ชุดเพื่อนเจ้าสาว

fang part
ฟาง "เฟ นี่ยัยแก้วไปไหนเนี่ย"
เฟ "ไม่รู้ โทรดิ"
ฟาง "แปบ"
เเล้วชั้นก่อเฟสไทหาแก้ว
แก้ว "ฮะโหลมีไร"
 
kawe part
ฟาง "นี่ยายแก้ว แกอยู่ไหนเนี่ยงานใกล้เริ่มเเล้วนะ"
แก้ว "โถ่ก่อรีบอยู่ไง"
เฟ "เเล้วนี่แกอยู่ไหนเนี่ย"
แก้ว "อะ อ๋อ ก่อออ แปบนะ "
ปึก ชั้นชกเค้าไปที่หน้าไป้โจร
เฟ "นี่แกอย่าบอกนะว่าแกไปทำภารกิจ"
แก้ว "ก่อทำไงได้ก่อนาย โทโมะบอกว่าถ้าเเต่งกันเเล้วห้ามชั้นรับภารกิจอะ 555"
ฟาง "นี่มันไม่ตลกนะแก้ว"
แก้ว "แกก่อชะ.. โอ้ยไอ้พวกนี้ไม่เหนรึไงว่าคนเฟสไทกับเพื่อนอยู่อะ"
ประโยคเเรกชั้นพูดกับฟาง เเต่ประโยคหลังชั้นไปบอกกับไอ้โจรพวกนี้ ไม่รู้ว่าจะมาอะไรกันเยอะเเยะ
แก้ว "แกช่วยถ่วงเวลาให้หน่อย 10 นาทีคงไปถึง"
เฟ "จะทำเท่าที่ทำได้ละกัน"
แก้ว "ขอบใจนะ เเล้วเจอกัน"
เเละชั้นก่อวางสายกับเฟฟางไปชั้นมองไปที่ไอ้พวกโจรปรากฎว่ามันเหลือคนสุดท้าย ไอ้คนนี้ทำท่าเหมือนกลัวมาก
แก้ว "จะเอา เฮ้ย"
เเล้วชั้นก่อกระทืบเท้าใส่มันปรากฎว่ามันวิ่งหนีไปเลย
แก้ว "5555 เฮ้ยเหลือ5นาที"
ชั้นรีบไปขึ้นมอไซต์ที่เอาซ่อนไว้ ชั้นพยายามรีบขับที่สุดเอท่าที่จะทำได้ เมื่อมาถึงหน้างาน ชั้นถิดเสื้อโค้ทตัวนอกออก เเล้วชั้นก่อเอาเป๋าเป้ที่ชั้นเอามา หยิบกระโปรงออกมาใส่
ชั้นบอกช่างตัดชุดให้ตัดเสื้อกับกระโปรงออกมาเเยกกัน ตอนที่ชั้นไปทำภารกิจชั้นก่อใส่เเค่เกาะอกชุดเเต่งงานเเล้วก่อใส่กางเกงขาสั้นไว้ข้างในเเล้วค่อยเอาเสื้อโค้ทคลุมไว้
ตอนนี้ชั้นหยิบเอาเครื่องสำอางที่ไปขโมยเฟฟางมาเเต่งหน้าอ่อนๆเเล้วเอามงกูฎมาใส่ ดีนะที่ผมอัดสเปรมาเยอะ เมื่อชั้นเเต่งตัวเสดชั้นก่อเรียบวิ่งเข้างาน
 
tomo part
ตอนนี้ทุกคนมาพร้อมกันหมด ยกเว้น
ผม "นี่เจ้าสาวไปไหนเนี่ย"
ผมหันไปถามเฟ ฟางเบาๆ
ฟาง "ใกล้ถึงเเล้วหละ"
แก้ว "มาเเล้วค่า มาเเล้วค่า แฮกๆ"
ผมเหนเทอวิ่งเข้ามาในงานอย่างท่าทีหอบๆ เทอรีบเดินเข้ามาหาผมเเต่ผมเหนสิ่งที่ผิดแปลกไป
ผมเอานิ้วโป้งไปเช็ด
ผม "เลือด??"
แก้ว "แฮะๆ"
ผม "นี่อย่าบอกนะว่า"
แก้ว "งานสุดท้ายหน่ะ"
ผม "นี่นะ"
แก้ว "อืม อ๋อ ชะ ชั้นมีเรื่องจะบอกนายด้วย"
 
เมื่องานเสดสิ้นเเขกทุกคนก่อกลับกันเหลือเเต่พวกเราหกคน
ผม "อ๋อที่แก้วบอกว่ามีไรจะบอกโมะอะ"
เทอมองเข้ามาที่ผม หน้าตาเคร่งเครียด
ผม "นี่ เปปนไรป่าว"
แก้ว "คือ... คือ ระ เรา.. เคย..ทะ.."
ปัง 
 
kawe part
ชั้นมีเรื่องที่อยากจะบอกเค้าคือ คือชั้นอยากจะบอกว่าตอนที่ชั้นหนีเค้าไปชั้น ท้องเเล้วชั้นไม่รู็ตัวชั้นเอาเเต่ทำงานจนวันหนึ่งมันเกิดอุบัติเหตุขึ้น ชั้นถึงรู้ว่าตัวเองท้องเเต่มันก่อสายปเเล้วเพราะว่าชั้นฆ่าลูกด้วยมือของชั้นเอง
เเต่ก่อนที่ชั้นจะพูดอะไร มันมีเสียงดังขึ้นเเล้วโทโมะก่อล้มไปต่อหน้าต่อตาชั้น
ชั้นเหนทุกคนเข้าไปช่วย เขื่อนบอกชั้นว่าโทโมะโดนยิง ทุกคนพยายามจะเรียกโทโมะเพื่อให้เค้ายังไม่หลับ ตอนนี้ชั้นรู้สึกหัวใจเหมือนจะเเตกสลาย ชั้นมองขึ้นไปบนระเบียงกลับเหน....พายุ
ชั้นดึงกระโปรงออก
เฟ "แก้วจะทำไรอะ"
แก้ว "ฝากพาโทโมะไปส่งโรงบาลนะ ชั้นมีเรื่องต้องจัดการ อ๋อโทรหาหัวหน้าให้ด้วย"
ชั้นเอาสนับมือเหล็กที่ชั้นซ่อนอยู่ที่ขามาใส่
โทโมะ "กะ แก้ว"
แก้ว "เดี๋ยวชั้นกลับมานะ"
 เเล้วชั้นก่อรีบวิ่งขึ้นไป ปรากฎว่านายพายุก่อรอชั้นอยู่
พายุ "มาเเล้วเหรอ"
แก้ว "นายต้องการอะไร"
พายุ "ชั้นจะทำให้เทอตายทั้งเปนไง"
แก้ว "ตาย...ตายเหรอ!!"
ชั้นวิ่งเข้าไปต่อยหน้ามัน
พายุ "จะเล่นงี้ใช่ไหม"
มันวิ่งเข้ามาหาชั้นเเต่ชั้นกลับหลบได้ เเล้วชั้นก่อเตะมันจนมันล้ม
แก้ว "สะใจไหม"
ชั้นขึ้นไปนั่งคร่อมมันเเล้วชกมันไปรัวๆ
ปึก ปึก ปึก ก่อนที่ชั้นจะง้างหมัดก่อมีคนมาจับมือชั้นไว้
เฟ "พอได้เเล้ว แก้ว!! หัวหน้ามาเเล้ว... ทางนี้ค่ะหัวหน้า"
เเล้วหัวหน้าเเละลูกน้องก่อวิ่งเข้ามาจับนายพายุ
พายุ "ขอให้ สามีของเทอรอดก่อเเล้วกัน"
แก้ว "มึง!!"
ชั้นจะเข้าไปต่อยมันเเต่เฟกับรั้งชั้นไว้
แก้ว "ปล่อย!!"
เฟ "ตั้งสติหน่อยสิแก้ว คนที่แกควรห่วงตอนนี้คือโทโมะนะเค้าอยู่โรงบาลอยู่ เขื่อนโทรมาบอกชั้นว่าหมอบอกว่าเค้าอาการเเย่มาก"
เมื่อชั้นได้ยินชื่อนี้ชั้นรีบขับรถไปที่โรงบาล