Vam'P

School (โรงเรียน)
 
[tomo part]
ผมรอจนเธอเดินเข้าห้องไป ผมถึงจะออกมาจากจากมุมที่ผมยืนดูอยู่ จริงๆเสียงเคาะประตูบ้านอ่ะ ผมได้ยินแต่ผมไม่อยากไปเปิด ท่าทีของยัยนั้นตอนรู้ว่าหัวใจผมไม่เต้นนี้น่ารักเป็นบ้าเลย เข้ามาในบ้านที่ตัวเองไม่รู้จักแล้วยังจะไปไปเป็นห่วงคนอื่นอีก เธอนี้มันจริงๆเลย ถ้าเธอหลงไปบ้านพวกที่ไม่ดีหักห้ามใจไม่ได้เธอจะเป็นยังไงนะ แต่ตอนยัยนั้นตกใจน่ารักดี มันทำให้ผมอยากแกล้งเธอบ่อยๆนะ ผมเข้าไปหาเธอหน่อยดีกว่า นั้นไงประตูไม่ได้ล๊อก ยัยนี้นิยังไงไม่ดูแลตัวเองเลย ผมเขาไปหาเธอนั่งดูเธอหลับอยู่บนที่นอน หน้าตอนเธอหลับนี้ก็น่ารักนะไม่ว่าจะเป็นตอนนอนหรือตอนตื่นเธอแทบจะไม่แตกต่างกันเลยดูไร้เดียงสา ไม่ระวังไม่ระแวงอะไรทั้งนั้น มันเป็นครั้งแรกที่ผมได้ดูหน้าเธอชัดๆและไม่มีอะไรมาขัดผม ผมนั่งลูบผมและเธอไปเรื่อยๆ ผมรู้สึกว่าเธอไม่เหมือนใคร
 
[End Tomo part]
 
 
“อือออ” ฉันรู้สึกว่ามีคนมาลูบแก้มฉัน ฉันเลยตื่นขึ้นมาและรีบเปิดโคมไฟทันที
ก็ไม่เห็นมีอะไรนี้สงสัยจะคิดไปเอง ลุกไปเข้าห้องน้ำหน่อยดีกว่า
 
 
ก๊อกๆๆๆ ฉันเดินยังไม่ทันถึงห้องน้ำเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ฉันรีบเดินไปเปิดประตูทันที
 
“คุณจองเบมีอะไรเหรอค่ะ”ฉันเปิดประตูมาพบจองเบยืนอยู่
 
“รีบอาบน้ำแต่ตัว เดี๋ยวเราต้องไปโรงเรียนกัน” อะไรนะฉันหูฝาดไปหรือป่าวไปโรงเรียนตอนนี้เนียนะ
 
“ไปตอนนี้ตอน19:30เนียเหรอค่ะ” ฉันถามทันที
 
“ไปตอน20:00” มันไม่ได้ช่วยให้ฉันหายสงสัยได้เลย
 
“คะค่ะ เดี๋ยวแก้วจะรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วยูนิฟอมร์ละค่ะ” ฉันถามจองเบเพราะฉันยังไม่ได้ชุดเลย
 
“ว่างอยู่ตรงนั่น” จองเบชี้ไปจรงบนที่นอนของฉันและเดินไปเลย ตอนนี้ฉันงงมากชุดไปอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไร มาได้ยังไงตอนไหน แต่ชั่งเถอะบ้านนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้สินะ ฉันหยุดคิดเรื่องราวต่างๆแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่งตัว ฉันก้าวขาเข้าไปในห้องน้ำคือห้องน้ำสวยและใหญ่มาก อ่างน้ำที่ฉันเห็นมันแช่ได้มากกว่า1คนนะ บ้างทีฉันก็ไม่เข้าใจว่าจะทำ ทำไมใหญ่นัก - - พออาบเสร็จฉันก็เดินออกมาหวังที่จะแต่งตัว
 
 
 
 
 
 
“นี้เธอยั่วฉันหรอ” สะเสียงใคร! ฉันรีบหันไปดูต้นเสียงนั้นมันโทโมะนี้เค้าเข้ามาทำไมมีอะไรให้ฉันช่วยหรือป่าวหนะ
 
“นายมีอะไรให้ฉันช่วยหรือป่าว” ฉันเดินเข้าไปถามเค้า
 
“นี้เธอ...เธอคิดว่าผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ในห้องด้วยกันเค้าทำอะไรกันละ” เค้าถามฉันทำไม ฉันจะไปรู้หรอ ฉันอยู่แต่บ้านเด็กกำพร้าใครจะไปรู้ จริงสิถ้าเราไม่รู้เราก็ต้องถามเค้าสิ
 
“แล้วเค้าทำอะไรกันละ” ฉันพูดไปตามที่ฉันคิด ทำไมโทโมะต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยละ ฉันทำอะไรผิดหรือป่าว?? โทโมะเดินเข้ามาหาฉันทำไมเดี๋ยวนะทำไมใกล้ขึ้นละ ฉันจะล้มแล้วนะ
 
“เธอไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่” ไม่รู้จริงๆ แต่มันจะใกล้เกินไปแล้วนะ ตอนนี้หน้าโทโมะใกล้กับหน้าของฉันมาก โอ๊ยหัวใจฉันเต้นแปลกๆด้วยฉันเป็นอะไรหรือป่าวเนีย
 
“ฉะฉันไม่รู้จริงๆ แล้วนี้ตกลงคุณมีอะไรให้ฉันช่วยหรือป่าว ถ้าไม่มีฉันจะแต่งตัว” ฉันเห็นว่าเหมือนว่าเค้าจะไม่มีอะไรเลยบอกเค้าไปเพราะเดี๋ยวฉันจะสาย พอฉันพูดจบโทโมะก็เอาหน้าของโทโมะออกไป ฉันรู้สึกโล่งมากเลยละแต่หัวใจของฉันก็ยังคงเต้นไม่เป็นจังหวะอยู่ดี
 
“อย่าให้ใครเข้ามาตอนที่เธอยังไม่ได้แต่งตัวอีกละ” ทำไมละทำไมจะเข้ามาไม่ได้ ฉันคิดแต่ก็ไม่ได้ถามโทโมะเพราะเค้าเดินออกไปแล้ว ฉันไม่รอช้ารีบแต่งตัวทันที
 
 
 
 
 
 
[Tomo Part]
ผมตกใจแทบแย่ที่เห็นยัยนั่นขยับตัวผมรีบออกไปซ่อนตัวตรงระเบียงอย่างเร็วที่สุด ถึงแม้ปกติมันจะเร็วอยู่แล้วก็เถอะแต่ผมก็ยังกลัวยัยนั่นเห็นผม ผมเห็นยัยนั่งลุงขึ้นและเดินตรงไปที่ห้องน้ำและผมก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นสงสัยจองเบจะเอาชุดมาให้แล้วละสิ พอยัยนั่นเปิดประตูจองเบก็เดินเอาชุดมาวางไว้บนที่นอนทันทีจังหวะนั้นจองเบเองก็เห็นผมที่ยืนอยู่ตรงนี้เช่นกันแล้วจองเบก็กลับไปยืนอยู่ตรงหน้ายัยนั่นเหมือนเดิม ผมตลกยัยนั่นซะมัดเลยตอนที่รู้ว่าต้องไปเรียนตอนนี้และตอนไม่รู้ว่าชุดว่างอยู่บนที่นอนแล้ว ก็แน่ละยัยนั่นเป็นมนุษย์เธอคงมองจองเบไม่ทัน พอเธอคุยกับจองเบเสร็จเธอก็เดินเข้าไปในห้องน้ำทันที ตอนนั้นผมเลยเดินออกมานั่งที่เดิมที่ผมนั่งดูยัยนั่นนอน ผมนั่งรออยู่สักพักยัยนั่นเดินก็ออกมา เดี๋ยวนะเธอไม่ได้แต่งตัวผมพึ่งสงเกตุว่าชุดเธอยังว่างอยู่บนที่นอนผมเลยคิดว่าจะแกล้งเธอสักหน่อย ผมเลยถามเธอว่าเธอคิดจะยั่วผมเหรอ แต่เธอกลับไม่ตกใจอะไรมากแถมเดินเข้ามาถามผมอีกต่างหากว่ามีอะไรให้ช่วยไหม เชื่อไหมตอนแรกผมไปต่อไม่ถูกเลย ผมตัดสินใจแกล้งเธออีกถามเธอไปว่าแล้วเวลาที่ผู้หญิงผู้ชายเค้าอยู่ในห้องกันสองคนเค้าทำอะไรกัน แต่เชื่อไหมว่ายัยนั่นกลับทำหน้าตาคิดและสงสัยแล้วถามผมกลับว่าแล้วเค้าทำอะไรกันละแต่ผมก็ยังไม่เลิกแกล้งเธอง่าย ถามเธอไปอีกว่าเธอไม่รู้จริงๆเหรอ พอยัยนั่นตอบผมก็เดินเข้าไปใกล้เธอเรื่อยๆ หน้าตายัยนั่นก็ตกใจนะแต่เธอไม่ได้กลัวผมเลยผมว่าเธอจะไร้เดียงสาไปแล้วนะ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นผมไปปล่อยให้รอดไปหรอก ป่านนี้เธอโดนผมจับกดไปนานแล้ว วันนี้ผมเลิกแกล้งแธอก่อนดีกว่าเดี๋ยวเธอจะสายเอา ผมทิ้งทายบอกเธอว่าอย่าให้ใครเข้ามาตอนที่เธอยังไม่ได้แต่งตัวอีกละ หน้าของเธออยากจะถามผมมากว่าทำไมแต่เธอก็ไม่ได้ถาม เธอจะน่ารักไปแล้วนะผมจะตกหลุมรักยัยลูกแกะน้อยตัวนี้หรือป่าว
[End Tomo part]
 
 
 
“โรงเรียนจ๋า โรงเรียนใหม่เราจะได้เจอกันแล้วนะ” ฉันแต่งตัวเสร็จก็พูดขึ้นทันทีก็ตอนนี้ฉันตื่นเต้นมากเลยฉันจะมีเพื่อนไหมนะเพราะที่โรงเรียนเก่าฉันไม่มีเพื่อนเลยสักคนแถมมีแต่คนแกล้งฉันอีกต่างหาก ฉันไม่รอช้าถือกระเป๋าแล้วรีบลงมาที่ห้องรับแขกทันที เหมือนฉันจะมาเป็นคนสุดท้านแฮะ แต่ไม่เป็นไรเพราะทุกคนไม่มีใครว่าฉันเลย ทุกคนไม่พูดอะไรเลยแต่เริ่มเดินออกไปหน้าประตูใหญ่ฉันก็ได้แต่เดินตามพวกเค้าไป
พอประตูใหญ่เปิดออกสิ่งที่ฉันเห็นคือรถ แต่ไม่ใช่รถธรรมดานะมันคือรถลีมูซีนสีดำคันใหญ่ ฉันไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลยปกติเวลาฉันไปโรงเรียนฉันก็เดินไปแต่นี้ฉันต้องไปโรงเรียนด้วยรถหรูเดินทางไปพร้อมกับห้าหนุ่มหล่อน่าตาดี วันนี้จะมีอะไรให้ฉันตื่นเด็นอีกไหม ฉันเดินเข้ารถตามทุกคนไปฉันได้นั่งข้างๆโทโมะ ข้างในนี้ใหญ่มากขนาดนั่งแล้ว6คนยังเหลือที่นั่งอีก2-3ที่หนะ รถค่อยๆขับเคลื่อนออกไปจากบริเวณบ้านพัก มันยิ่งทำให้ฉันตื่นเต้นเข้าไปอีก โรงเรียนจ๋ารอแก้วก่อนนะแก้วกำลังไปหา
 
 

 
 
เค้ามาอัพแล้วนะ ชอบกันไหมบอกเค้าด้วยนะ เค้าขอกำลังใจด้วยนะ