เธอมัน ยัยตัวร้าย

หน้าลิฟต์

“อ่าว ตาโทโมะมาทำอะไรตรงนี้ลูก”แม่โทโมะถามเมื่อเห็นโทโมะ

“ผมมารอคุณลุงกับคุณป้าหละครับ ผมจะถามเรื่องที่ลุงพูดว่าคุณลุงเตือนแก้วแล้ว (เห็นไหมพ่อเตือนก็ไม่ฟัง)เตือนเรื่องอะไรเหรอครับ” โทโมะที่มารอพ่อกับแม่แก้วอยู่ถามพ่อแก้ว “เดี๋ยวลุงจะเล่าให้ฟัง” “ครับ ก่อนจะเล่าคุณลุงกับคุณป้านั่งก่อนนะครับ”โทโมะบอกให้พ่อแม่แก้วไปนั่งเก้าอี้แถวนั้น

“เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา”พ่อแก้วเริ่มเล่า

“คุณแก้วค่ะ มีของส่งมาให้คุณหนูแก้วค่ะ”พี่น้อยแม่บ้านของแก้วมาเรียกแก้วที่ห้องเผื่อเอาของมาให้ “ใครมาส่งหรอคะ ทำไมไม่มีชื่อผู้ส่งละ”แก้วดูกล่องแล้วถามขึ้น

“พี่ก็ไม่รู้ค่ะคุณแก้ว มีเสียงกริ่งดังหน้าบ้านพอพี่เปิดประตูก็มีกล่องว่างอยู่แต่ไม่มีคนอยู่หน้าบ้านแล้ว”พี่น้อยบอกแก้ว

“ไม่เป็นไรแก้วขอบคุณพี่น้อยนะคะที่เอามาให้”แก้วพูดแล้วยิ้มให้น้อย

“งั้นพี่ขอไปทำงานก่อนนะค่ะ” “ค่ะ” จากนั้นแก้วก็ปิดประตูห้องได้สักพัก

“อ๊ายยยยยยยยยยยยยย ตุ๊บ!!”เสียงดังมาจากห้องแก้ว

“คุณแก้ว คุณแก้วเปิดประตูให้พี่หน่อยค่ะ”พี่น้อยมาเคาะประตูห้องแก้ว

“แก้วเป็นไรลูก”แม่แก้วที่วิ่งมาเพราะได้ยินเสียงถามแก้ว

“แก้วเปิดประตูให้พ่อหน่อย”พ่อแก้วที่มาพร้อมแก้วพูดขึ้นและเคาะประตู

“เกิดอะไรขึ้นว่ะ นังน้อย”ป้านุชถามน้อย “น้อยก็ไม่รู้ น้อยได้ยินเสียงน้อยเลยรีบวิ่งมา”น้อยตอบป้านุช “น้อยเอากุญแกสำรองมาไขประตูเร็ว”แม่แก้วพูดด้วยความรีบร้อน

พอนุชไขประตูได้พ่อกับแม่แก้วก็รีบเข้าไปดู

“แก้วเป็นอะไรลูก ว๊ายย”แม่แก้วถามแก้ว ก่อนที่จะหันไปเห็นกล่องที่ข้างในมีตุ๊กตาคนที่อาบไปด้วยสีแดงเหมือนเลือดและที่ท้องของตุ๊กตามีลูกธนูเล็กๆปักอยู่

“กล่องนี้ มาได้ยังไง”พ่อแก้วหันไปถามน้อย “คือ.....มีคนเอามาวางไว้หน้าบ้านค่ะ”น้อยบอกพ่อแก้ว “แล้วใครเป็นคนมาส่ง”พ่อแก้วถามอีก

“หนูก็ไม่รู้ค่ะคุณท่าน มีเสียงกริ่งดังหน้าบ้านพอหนูเปิดประตูก็มีกล่องว่างอยู่แต่ไม่มีคนอยู่หน้าบ้านแล้ว”น้อยบอกพ่อแก้ว

“หลังจากนั้นพ่อก็เช็คกล้องวงจรปิดแต่ไม่เห็นหน้าคนร้ายเพราะมันใส่หมวกกันน๊อคปิดหน้าไว้ และพ่อก็แจ้งตำรวจแต่ตอนนี้ก็ยังหาคนส่งไม่ได้เพราะมีหลักฐานน้อยมาก”

พ่อแก้วเล่าให้โทโมะฟัง

“คุณลุงพอจะทราบไหมครับว่าทำไมถึงมีคนส่งมา”โทโมะถาม

“ลุงพอรู้ถึงแม้ไม่ได้มาจากปากแก้ว แต่ลุงก็มั่นใจว่ามันต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้”พ่อแก้วพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นอกมั่นใจ

“เรื่องอะไรหรอครับ” “เรื่องกิ่งหนะ แก้วเค้าตามหากิ่งอยู่”พ่อแก้วพูด

“กิ่งพี่สาวของแก้วที่หายไปเมื่อ7ปีก่อนใช่ป่าวครับ”โทโมะถาม

“ใช่ โทโมะจำได้ด้วยหรอ”พ่อแก้วตอบแล้วถามกลับ “ผมจำได้ครับ..ตะแต่”

“แต่ อะไรหรอโทโมะ”พ่อแก้วถาม “ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมค่อยถามวันหลัง วันนี้ดึกมากแล้วเดี๋ยวผมไปส่งนะครับ”โทโมะพูด

“ขอบใจโทโมะมากนะลูกที่จะไปส่งป้ากับลุงแต่ไม่เป็นไรจ๊ะ ป้าโทรให้คนขับรถมารับแล้ว”แม่แก้วบอก “ครับ เออ..และเรื่องวันนี้ผมจะให้เขื่อนช่วยตามสืบให้นะครับ”

โทโมะพูดเพราะเขื่อนเป็นตำรวจ “ขอบใจนะที่เป็นธุระให้”พ่อแก้วพูดแล้วยิ้ม

“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี” “ลุงกับป้ากลับก่อนนะ” “ครับ”โทโมะพูดพร้อมเดินไปส่งพ่อและแม่แก้วที่รถ

มาอัพแล้วน๊าาา