เธอมัน ยัยตัวร้าย

“ไอ่โมะทำไมมึงถึงรู้กรุ๊ปเลือดแก้ว”ป๊อปปี้ถามขึ้น “แล้วทำไมพี่โมะถึงร้องไห้ หวายรู้นะ” พอสิ้นสุดคำถามของป๊อปปี้หวายก็ถามคำถามต่อไปทันที ทั้งสามคนรอคำตอบจากปากของโทโมะอย่างใจจดใจจ่อ

“คะคือ....เดี๋ยวกูพร้อมกูจะเป็นคนบอกพวกมึงเอง รวมถึงหวายด้วยนะคะ”โทโมะตอบ

“โอเค แต่มึงต้องบอกกูนะ”ป๊อปปี้พูด

“พวกกูจะรอ แต่ขอเร็วๆได้ป่าวว่ะ”เขื่อนบอก “ได้กูจะบอกพวกมึงเร็วๆนี้” “พี่โมะอ่าบอกหวายก่อนก็ไม่ได้”หวายทำท่างอลโทโมะ

“ไม่เอานะคะคนดี พี่บอกหวายแน่พี่สัญญา”โทโมะชูนิ้วก้อยให้หวาย

“พี่โมะสัญญาแล้วนะ”หวายพูดพอโทโมะพยัคหน้าหวายก็ยอมเกี่ยวก้อยด้วย

แล้วทั้งสี่คนก็เดินกลับไปที่หน้าห้องฉุกเฉิน เป็นเวลาเดียวกับ

แอ๊ดดดด

“หมอแก้ว/น้องแก้ว เป็นไงบ้างครับ”โทโมะกับฟลุ๊ควิ่งเข้าไปถามพร้อมกัน

เฟย์ ฟาง และทุกคนกำลังรอคำตอบอยู่ “เออ..พวกคุณเป็นญาติกับคนไข้หรือป่าวครับ” หมอมองทุกคนแล้วถามเพราะเห็นหน้าตารุ่นราวคราวเดียวกับแก้ว

“ผมเป็นพ่อครับ” พ่อกับแม่ของแก้วเดินทางมาถึงพอดีก็พูดขึ้น

“ลูกธนูปักคาที่ท้องของคนไข้ทำให้โดนจุดสำคัญและเสียเลือดมาก แต่ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่ต้องพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลสักพัก” หมอบอกให้ทุกคนได้รู้ทั่วกัน “โล้งอกไปนะคะคุณ”แม่แก้วพูดกับพ่อแก้ว

“เย้ๆพี่ฟาง/พี่โมะ แก้วปลอดภัยแล้ว”ทั้งสองสาวพูดพร้อมกันแล้วกระโดนกอดพี่ของตน เตียงของแก้วถูกเข็นออกมาตรงสู่ห้องพักฟื้น

“ของคุณค่ะ”ฟางพูดกับพยาบาลและบุรุษพยาบาลที่นำแก้วมาส่งที่ห้อง

“ค่ะ/ครับ”ทั้งคู่ตอบ

ทุกคนนั่งเฝ้าแก้วและเดินไปเดินไปเดินมาไม่หยุดย่อนจนถึงเวลาประมาณ21:30น.

“อะอือ..”เสียงจากลำคอ “กะแก้วฟื้นแล้ว”เฟย์ที่นั่งอยู่ข้างๆแก้วพูดขึ้น

“นะน้ำค่ะ แก้วหิวน้ำ”แก้วพูดขึ้น “เดี๋ยวฟาง เอาให้นะ” “แก้วเป็นไงบ้างลูก เจ็บมากไหม ไหวหรือป่าว”แม่แก้วรัวคำถามใสแก้ว “แก้วโอเคค่ะแม่ แม่ไม่ต้องเป็นห่วง”

แก้วพูดแล้วยิ้มให้แม่ “น้ำได้แล้วแก้ว” ฟางเอาน้ำมาให้

“หวายเดี๋ยวบอกคุณลุงคุณป้าให้กลับบ้านก่อน เดี๋ยวพี่กลับก่อนคืนนี้พี่ฝากด้วยนะ”โทโมะกระซิบบอกหวาย “คะค่ะ”หวายตอบไปทั้งๆที่ยังงง

“เห็นไหมพ่อเตือนก็ไม่ฟัง”พ่อแก้วพูดกับเสียงที่เป็นห่วงปนโกรษ

“คุณคะ ไม่เอาลูกเราเจ็บอยู่นะ”แม่ของแก้วจับมือพ่อแก้วแล้วพูด

“แก้วขอโทษนะคะ ที่ทำให้พ่อแม่เป็นห่วง”แก้วยกมือไหว้ขอโทษพ่อ พ่อแก้วไม่ได้ตอบอะไรได้แต่พยัคหน้า “คุณลุงคุณป้ากลับก่อนเลยก็ได้นะคะ วันนี้ดึกแล้วเดี๋ยวพวกเราดูแลแก้วให้ค่ะ”หวายพูดเมื่อเห็นโทโมะออกไปแล้ว

“ลุงต้องฝากยัยแก้วด้วยนะ”พ่อแก้วบอก “พักผ่อนเยอะๆนะลูก” แม่แก้วบอกแก้ว

“ค่ะแม่ กลับบ้านดีๆนะแม่” แก้วบอกแม่ “ลุงกับป้าไปก่อนนะ” แม่แก้วบอกทุกคน

“ค่ะ/ครับ” ทุกคนไหว้พ่อกับแม่แก้ว

มาแล้วๆ ฝากด้วยน๊าาาา