เส้นขนาน

 

 

 

 

 

เส้นขนานตอนที่2 ทะเลาะ

 

 

 

 

            เฟย์เดินเข้ามาในบ้านของเธอบ้านที่เคยมีแต่ความสุข มีพ่อแม่ลูกเหมือนบ้านอื่นๆ แต่นั้นมันก็แค่เมื่อก่อนตอนนี้มันเต็มไปด้วยกลิ่นคาวความอัปปรีของผู้ชายที่คลุ้งอยู่เต็มบ้าน ใช่ตั้งแต่พ่อตายแม่ก็พาผู้ชายที่ไหนไม่รู้เข้ามาอยู่ในบ้านแถมอายุก็น้อยกว่าแม่ของเธอตั้งหลายปี นี่แหละเหตุผลที่เธอต้องย้ายออกมาอยู่หอเธอทนอยู่ร่วมบ้านกับผู้ชายคนนี้ไม่ได้ เธอพยายามจะบอกจะเตือนแม่ตั้งหลายครั้งแต่ก็โดนด่ากลับมาตลอด แม่เธอนี่หลงมันจนโงหัวไม่ขึ้นจริงๆ

 

 

            “ อยู่ไม่รอดรึไงถึงกลับมา” เฟย์กำลังจะเดินขึ้นห้องแต่ต้องชะงักกับคำทักทายของแม่เธอเฟย์หันมาหาแม่ก่อนจะยกมือไหว้

 

 

            “ อยู่รอดค่ะแต่ต้องกลับมาเอาของ”

 

 

          “ นี่ไม่คิดจะไหว้พ่อแกหน่อยรึไง”

 

 

          “ อายุก็ห่างกันไม่เยอะทำไมต้องไหว้ด้วยละ” เฟย์พูดพรางมองไปทางผู้ชายที่เป็นแมงดามาเกาะแม่ของเธอกิน “ ก็แค่แมงดาตัวหนึ่งที่ไม่มีปัญญากินเอง” เฟย์หันหลังเดินขึ้นห้องไปโดยไม่สนเสียงของแม่ที่ด่าเธอเลยสักนิด

 

 

            เฟย์เปิดประตูห้องนอนก่อนจะเดินเข้าไปห้องที่ไม่เคยมีใครเข้ามาทำความสะอาดเลยตั้งแต่ที่เธอย้ายออกจากบ้านนี้ ถ้าไม่ใช่ห้องเธอเธอคงคิดว่าเป็นห้องเก็บของแล้วด้วยซ้ำ เฟย์เดินเข้าไปเปิดตู้ที่มีขนาดใหญ่ก่อนจะปีนเก้าอี้เพื่อจะหยิบของที่อยู่ข้างบนตู้ เฟย์หยิบกล่องที่วางอยู่บนตู้ก่อนจะปัดฝุ่นที่เกาะอยู่ออก

 

 

            “ เฟย์จะเอาพ่อไปอยู่ด้วยกับเฟย์นะคะ” เฟย์เปิดกล่องหยิบกรอบรูปพ่อขึ้นมากอด

 

 

            เฟย์ทำคความสะอาดของทุกอย่างก่อนจะเก็บลงกล่องใบใหม่ก่อนที่จะล็อคห้องที่เธอรักเพราะไม่อยากให้ใครเข้ามายุ่งเกี่ยวกับห้องนี้แม้กระทั้งแม่ของตัวเอง เฟย์เดินลงมาข้างล่างก็เจอผู้ชายที่เธอเกลียดเข้าไส้ยืนอยู่

 

 

            “ จะกลับแล้วหรอมาเร็วไปเร็วดีนิ” เมฆแฟนใหม่ของแม่เฟย์พูดก่อนจะเอื้อมมาจับมือเฟย์แต่เฟย์กลับสบัดออก

 

 

            “ ถอย” เฟย์เอ่ยเสียงนิ่งๆแสดงถึงความไม่พอใจที่เมฆมาจุ้นจ้านกับเธอ

 

 

            “ ทำมาเป็นหยิ่งสวยๆแบบนี้จะหยิ่งไปทำไมวะ”

 

 

          “ บ้านแกสิฉันไม่ใช่แม่ที่จะโง่มองแกไม่ออก คอยดูเถอะสักวันฉันนี่แหละจะทำให้แม่รู้ว่าแมงดาอย่างแกมันไม่มีอะไรดี!! ”

 

 

            “ ปากดีนะมึง” เมฆพูดก่อนจะกระชากเฟย์มากอด

 

 

            “ ปล่อยไอ้ชั่วไอ้เลวปล่อย! ” เฟย์พยายามดิ้นออกจากเมฆแต่เมฆดันแรงเยอะกว่า

 

 

            “ ทำไรกันนะ! ” เฟย์รีบผลักเมฆที่กอดเธออยู่ออกห่างก่อนจะรีบเดินออกจากบ้านแต่ดันโดนแม่กระชากแขนกลับมาก่อน

 

 

            “ แกคิดจะทำไรยัยเฟย์”

 

 

           “ แล้วแม่คิดว่าไงละ”

 

 

           “ แกอ่อยได้แม้กระทั้งผัวของแม่หรอ! ” เฟย์มองหน้าแม่อย่างผิดหวังที่คิดว่าเธอไปอ่อยเมฆทั้งๆที่มันพยายามจะลวนลามลูกตัวเอง

 

 

           “ แม่!! ฉันลูกแม่นะแม่คิดว่าฉันจะหน้ามืดตามัวเอาไอ้เมฆมาทำผัวหรือไง” เฟย์ตะคอกใส่แม่ก่นอจะมองหน้าเมฆที่ยืนยิ้มอย่างสะใจที่เห็นแม่ลูกทะเลาะกัน “ คอยดูสักวันฉันจะทำให้แกออกจากบ้านไอ้เมฆ! ” เฟย์ชี้หน้าเมฆก่อนวิ่งออกไปทั้งน้ำตา

 

 

            ฉันไม่คิดว่าเหตุการณ์แบบนี้แม่จะไม่เชื่อฉันแม่เลือกที่จะเชื่อมันมากกว่าฉันแม่หาว่าฉันอ่อยมันทำไมแม่ไม่เข้าใจฉันบ้าง แม่โง่ที่เชื่อมันมากกว่าลูกเอง แม่ไม่รู้เลยว่าว่าไอเมฆมันหลอกเอาเงินแม่หลอกเอาทุกอย่างของแม่แม้กระทั้งมันเคยจะข่มขืนฉันแต่แม่ก็เลือกที่เชื่อมันแล้วไล่ฉันอย่างกับหมา ถ้าพ่ออยู่แม่คงไม่เป็นแบบนี้แม่คงจะรักฉันมากกว่านี้แม่คงจะไม่เห็นคนอื่นดีกว่าฉัน ฉันอยากได้ครอบครัวของฉันคืนทำไม ทำไมทุกอย่างมันถึงแย่ลงแบบนี้!!

 

 

            ติ๊ดๆ

         

 

           ( เฟย์แกอยู่ไหนนี่มันดึกแล้วนะแกจะนอนอยู่บ้านใช่ไหม)

 

 

            “ อืมฉันคงจะกลับดึก” เฟย์เลี่ยงที่จะบอกเรื่องที่เกิดวันนี้ให้ฟางเพื่อนของเธอรู้เธอไม่อยากให้ฟางเป็นห่วง

 

 

             ( โอเค)

 

 

             หลังจากที่เพื่อนโทรมาเฟย์ก็เลือกที่ขับรถไปที่ที่สงบที่ที่เธอชอบไปเวลาที่ทะเลาะกับแม่ เฟย์ขับรถมาจอดอยู่ที่ริมแม่น้ำที่ใกล้ๆหอพักของเธอ เฟย์เดินออกมานั่งอยู่เก้าอี้ที่ว่างก่อนจะนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาวันนี้มันทำให้เธอรู้สึกเลยว่าชีวิตเธอมันแย่ แย่มากแน่เกินที่เขาจะรับมันไหว...

 

 

             “ เฟย์” เสียงทุ้มของคนแปลกหน้าที่เรียกชื่อเธอก่อนจะนั่งลงข้างๆ“ ดึกแล้วมานั่งทำไรตรงนี้วะ “ เฟย์หันมามองชายแปลกหน้าก่อนจะยิ้มให้ไม่ใช่ใครที่ไหนเลยเขาคือเพื่อนที่มหาลัยของเธอเอง

 

 

            “ รู้สึกเบื่อๆอ่ะ”

 

 

           “ ร้องไห้หรอ”

 

 

            “ หือ” เฟย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจับที่แก้มของเธอที่มีน้ำใสๆเกาะอยู่

 

 

            “ เป็นไรวะเธอออกจะเข็มแข็งนิ” ใช่ภายนอกของเฟย์อาจจะเข้มแข็งในสายตาคนอื่น

 

 

            “ หรอแกมองว่าฉันเข็มแข็งหรอ”

 

 

             “ อืมใช่ เวลาฉันเจอเธอนะเธอออกจะแรง ร้าย ปากจัดจะตาย”

 

 

             “ นี่ด่าหรืออะไร”

 

 

            “ เห้ยป่าวๆ” เฟย์พนักหน้าก่อนจะยิ้ม“ กลับหอได้แล้วนึกแล้วอันตราย” เฟย์ลุกขึ้นก่อนจะบอกลาเพื่อนชายที่อุตส่าห์มานั่งเล่นกับเขา

 

 

 

 

            “ ไปไหนมาวะไอ้โมะหายหัวไปเลยนะสัส” เสียงป๊อปที่พูดขึ้นมาเมื่อเห็นโทโมะเดินเข้ามาในห้อง

 

 

            “ พอดีกูเจอเพื่อนวะเลยแวะคุยนิดหน่อย อะนี่ของที่มึงฝากซื้อ” โทโมะบอกก่อนจะโยนของให้เพื่อน

 

 

            “ เพื่อนนี่คนไหนวะ”

 

 

            “ มึงจะเสือกอะไรเยอะแยะวะ”

 

 

            “ เอ้าไอ้เหี้ยนี่กูเพื่อนมึงนะ” ป๊อปไม่รู้จะด่าไอ้เพื่อนคนนี้ว่ายังไงคนอุตส่าห์ถามแต่ดู๊ดูมันพูด

 

 

            “ เออกูรู้ว่ามึงเพื่อนกูครับ”

 

 

           เขากับเฟย์มารู้จักกันก็วันแรกวันเปิดเทอมของมหาลัยตอนนั้นเขากับเฟย์ก็อยู่ปีหนึ่งกัน เขาเจอกับเฟย์โดยบังเอิญมากไม่รู้อะไรทำให้เราสองคนมาเจอกันหลังจากวันนั้นเขากับเฟย์ก็เริ่มคุยกันสนิทกันไปไหนมาไหนด้วยกันจนได้เลื่อนขั้นขึ้นมาเป็นเพื่อนสนิทกันแต่เพราะว่าเราสองคนอยู่กันคนละคณะเลยทำให้เขากับเฟย์เริ่มห่างกันจากที่เคยคุยเคยเจอไปไหนมาไหนด้วยกันก็เริ่มห่างๆกันจนมาถึงวันนี้แหละที่เขาพึ่งจะได้คุยกับเฟย์จริงๆ

 

 

            “ เห้ยมึงพรุ่งนี้ไปป่าววะ” ป๊อปถามขึ้นมาขณะที่เขาก็นั่งดูหนังอยู่

 

 

            “ ไปไหนวะ”

 

 

            “ พวกเฮียเขานัดรวมมึงลืมอ้อวะ”

 

 

             “ เออๆกูยังไงก็ได้แหละ” ปกติแล้วโทโมะไม่ได้เป็นคนเรื่องมากอะไรเลยเพื่อนพาไปไหนเขาก็ไปด้วยแหละ

 

 

           

 

             “ ฟรังมีคนมาหาลูก” เสียงตะโกนของแม่ที่ดังมาจากข้างล่าง

 

 

             “ ใครมาอ่ะแม่ อ่าวอาร์ม” ฟรังเดินลงมาก็เจออาร์มเพื่อนที่โรงเรียน

 

 

             “ เออวันนี้ฉันจะชวนเธอไปติวไปเปล่า” อาร์มถามก่อนจะถอดหมวกกันน็อคออก

 

 

            ปกติแล้วเธอกับอาร์มก็ชอบไปไหนมาไหนด้วยกันอยู่แล้วแหละจนเพื่อนๆที่โรงเรียนแซวว่าเป็นแฟนกันบ้าง เมื่อไหร่จะคบกันซึ่งมันทำให้ฟรังเบื่อมากกับการโดนแซว เธอกับเขาเป็นแค่เพื่อย้ำอีกครั้งเลยว่าแค่เพื่อนไม่ได้จะคิดอะไรเกินเพื่อนเลยจริงๆ

 

 

            “ เอาดิเดี่ยวไปเอากระเป๋าก่อนละกัน” ฟรังบอกอาร์มก่อนจะวิ่งขึ้นไปเอากระเป๋าบนห้องก่อนจะออกไปติวกับอาร์ม มันเป็นเรื่องปกติสำหรับเขาทั้งสองเพราะอาร์มมักจะมาชวนฟรังออกไปติวเพราะพวกเขาก็ต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัยแถมฟรังยังอ่อนวิชาคณิตอีกต่างหากเลยต้องให้มันมาติวให้อาร์มนี่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชายที่เรียนเก่งที่สุดในโรงเรียนแถมยังหน้าตาดีอีกต่างหาก

 

 

 

 

             “ เฟย์เมื่อวานแกกลับไปเป็นไงบ้าง” ฟางเห็นว่าเฟย์เงียบผิดปกติเลยหาเรื่องคุยระหว่างรอเข้าเรียน

 

 

             “ ก็เหมือนเดิมทะเลาะกับแม่เหมือนเดิม”   

 

 

             “ เอ่อฉันไม่น่าถามเลยเนอะ”

 

 

             “ ชั่งมันเหอะว่าแต่แกเหอะหางานทำได้ยัง” เฟย์ไม่อยากจะเอาเรื่องครอบครัวมาทำให้บรรยากาศเสีย

 

 

             “ ยังอ่ะฉนไม่รู้จะไปหางานอะไร ก็อยากที่แม่บอกแหละฉันถูกเลี้ยงมาแบบคุณหนูนิทำอะไรไม่เป็นด้วยซ้ำ” ฟางพูดออกมาตามความจริงครอบครัวเลี้ยงเธอมาอย่างคุณหนูไม่ให้จับแตะอะไรเลยสักนิดมันก็เลยทำให้เธอทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง

 

 

             “ งั้นเอางี้ใหม่ฉันมีเพื่อนที่ทางบ้านมันเปิดร้านอาหารอยู่เดี่ยวฉันถามมันให้” เฟย์นั่งนึกก่อนจะพูดทำให้ฟางยิ้มออกมาอย่างมีหวัง อย่างน้อยให้เธอเสริฟอาหารก็ยังดี

 

 

             หลังจากที่พวกเธอเรียนเสร็จก็กะว่าจะออกไปหาไรกินก่อนจะกลับหอวันนี้พวกเธอมีเรียนแค่ช่วงบ่ายเลยไม่รู้จะอยู่ต่อทำไมกลับไปนอนเล่นที่ห้องยังดีกว่าอีก ระหว่างเลือกร้านอาหารฟางดันไปเดินชนผู้หญิงคนหนึ่งเลยทำให้น้ำที่ถือมาด้วยหกใส่ผู้หญิงคนนั้น

 

 

             “ อีบ้านี่แกเดินยังไงของแกเนี่ย” ผู้หญิงตรงหน้าก็โววายใสฟางทันที “ เห็นไหมว่าเสื้อฉันเลอะหมดแล้วนี่แกไม่แหกตาดูคนหน่อยรึไงห๊ะ” ผู้ผญิงคนนั้นก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดด่า

 

 

             “ ขอโทษค่ะๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” ฟางเอ่ยขอโทษผู้หญิงตรงหน้า

 

 

              “ ขอโทษแล้วมันหายไหมห๊ะ”

 

 

              “ นี่เธอเพื่อนฉันก็ขอโทษแล้วไงจะเอาไรอีก” เฟย์ทนไม่ไหวก็พูดขึ้นมาบ้างใครจะทนเห็นเพื่อนตัวเองโดนด่า

 

 

               “ เรื่องนี้แกไม่เกี่ยวอย่ามายุ่ง”

 

 

              “ จะไม่ให้ฉันยุ่งได้ไงเธอมาด่าเพื่อนฉันขนาดนี้ขอโทษก็ขอไปแล้วแค่น้ำหกใส่เสื้อเนี่ยไม่ตายหรอก”

 

 

              “ เฟย์พอเถอะๆ” ฟางพยายามห้ามเพื่อนของเธอก่อนจะเรื่องใหญ่ไปกว่านี้

 

 

              “ นี่แกด่าฉันหรอ!! ”

 

 

               “ เออ! ”

 

 

                “ มีไรหรอพิม” เสียงทุ้มของผู้ชายอีกคนที่เดินเข้ามาก่อนจะถามผู้หญิงที่กำลังจะโวยวายพวกเธอ

 

 

               “ ป๊อปอีพวกนี้มันทำน้ำหกใส่พิมแล้วมันยังมาด่าพิมอีก” พิมรีบหันไปฟ้องแฟนหนุ่มของเธอทันที

 

 

                “ พวกฉันก็ขอโทษไปแล้วไง”

 

 

               “ พวกเราขอโทษนะที่ทำน้ำหกใส่” ฟางเอ่ยขอทาอีกครั้ง ทำให้ป๊อปที่ยืนอยู่หันมามอง

 

 

               “ ไม่เป็นไรครับ” ป๊อปพูดออกมาก่อนจะยิ้มให้ฟาง เฟย์มองหน้าก่อนจะลากเพื่อนเธออกไปจากตรงนั้นทันที

 

 

               “ นี่ป๊อปยิ้มอะไรอย่าบอกนะว่าสนใจยัยนั้น” พิมเห็นป๊อปมองตามผู้หญิงสองคนนั้นก็รีบพูดอย่างไม่ยอม

 

 

               “ ก็ไม่เชิง” ป๊อปตอบทั้งๆที่ยังยิ้มอยู่คนเดียว

 

 

               “ พิมไม่ยอมนะป๊อป พิมเป็นแฟนป๊อปนะป๊อปไม่มีสิทธิ์นอกใจพิม!!” พิมโวยวายทันทีที่รู้ว่าแฟนหนุ่มของเธอนั้นสนใจผู้หญิงสองคนนั้น ป๊อปไม่สนใจเสียงโวยวายของิมเลยสักนิด ตอนนี้สมองเขากำลังนึกถึงผู้หญิงคนนั้นคนอะไรทำไมน่ารักขนาดนนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนนี้อาจจะมีเฟย์เยอะไปหน่อยแต่รอหน่อยนะะะะ

ป๊อปเริ่มสนใจฟางแล้วสิงานนี้พิมจะไม่ยอมแน่ๆ