เพื่อรักจึงยอม

               อย่าไปไหน ..อย่าทิ้งเราไปได้โปรด
(แก้ว กรีดร้องด้วยความอ้อนวอนโทโมะ)
"เราจำเป็นต้องเลิกกับเทอ..ไม่มีประโยชน์ไม่ที่เราจะทนกันไป..ทั้งๆที่มีอุปสัคขวางกั้นมากมายขนาดนี้...
"เเต่เรารักเทอ..เราจะทน .ฮือๆ"
 
 
"ไม่มีประโยชน์" 
โทโมะหยิบกระเป๋าเดินจากแก้วไป
 
 แก้วร้องไห้ฟูมฟาย...ไม่เป็นอันทำอะไร
แก้วนอนรอโทรศัพท์ทีโทโมะจะโทรหาเเก้วเป็นประจำ ..เเต่ตั้งแต่โทโมะย้ายออกมา..โทโมะก็ไม่เคยโทรหาเทออีกเลย....
   
     เเก้วไม่เป่นอันทำอะไร.กินข้าวไม่ลง.ไม่ไปทำงาน.....(กรี้งๆๆๆ)...แก้วตกใจรีบวิ่งมาดูโทรศัพท์นึกว่าเป่นโทโมะโทรมา...
แต่สุดท้ายเฟย์ก็โทรมา
 
       แก้วรับโทรศัพท์..
"ฮัลโล่..มีไร" (ด้วยน้าเสียงสั่นคลอน)
"แกๆๆเป่นไร..ทำไมไม่มาทำงานหายไปนานเลยรุ้ไหมเป่นอะไร..แล้วโทโมะละ"
"ฮือๆๆๆ..แก"
"เฮ้ย เปนไรว่ะ...รอแปปน่ะเดี่ยวฉันเข้าไปเดี่ยวนี้เเหละ"
 
       (บรื้นๆ)ถึงบ้านเเก้ว...
เฟย์รีบวิ่งเข้าไปในบ้านด้วยความเป่นห่วงแก้ว
พอถึงหน้าประตูเฟย์ตกใจ..ถึงกับเข่าทรุด
ข้าวของกระจัดกระจายไปทั่วบ้าน
 
       เห่นอย่างนั้นเฟย์ยิ่งเป่นห่วงแก้วขึ้นมาเฟย์วิ่งไปหาแก้วในห้องเเต่ไม่เจอเเก้ว...เฟย์วิ่งหาแก้วรอบบ้านเเต่ก็ไม่เจอ...เฟย์ตัดสิ้นใปหาในห้องน้ำเข่าเฟย์แทบทรุด...เมื่อเห่นรอยเลือดสีเเดงเต็มพื้นห้องน้ำ ..ตัวเเก้วเองนอนจมกองเลือดเเดง....
 
        เฟย์รีบวิ่งเข้าไปเเตะตัวแก้ว...
"แกๆ ทำอะไรลงไปเนี้ย.."
เฟย์รีบพาแก้วไปโรงพยาบาล
 "แกๆ แกอย่าเป็นไรน่ะ..."
เฟย์พูดด้วยความเป็นห่วง..
ในขนะที่แก้วเลือดไม่หยุดไหลเลย
 
           
       แก้วเข้าห้อง ICU เฟย์เป่นห่วงแก้วมากจนไม่เป่นอันทำอะไร...คุณหมอเปิดประตูออกมา
"เพื่อนฉันเป่นไงบ้างค่ะหมอ"
"เพื่อนคุนปลอดภัยแล้วคับ...แต่ต้องให้คนไข้นอนพักดูอาการก่อน่ะคับ . 
 
           .   "คอนโดโทโมะ"
   
  "โทโมะนั่งรถเข็นไปเอาของบนโต๊ะ......
ซึ่งไม่มีใครรู้ว่าโทโมะนั่นป่วยเป็นโรคมะเร็งระยะสุดท้าย....ซึ่งเขาเองก็พึ่งจะรู้ตัวก่อนที่เขาจะบอกเลิกแก้วประมาน2อาทิตย์..1เดือนก่อนหน้านี้
 
     โทโมะรู้สึกว่าตัวเองไอเป็นเลือดจึงตัดสินใจไปหาหมอ.....หมอบอกว่า
"ผลตรวจของคุน .คุนเป่นมะเร็งระยะสุดท้าย"
โทโมะนิ่งไปแปปนึง
"แล่วผมต้องทำยังไงคับหมอ"(ตกใจ.เสียใจ)
"มันไม่มีทางจะกลับคืนมาเป่นปกติเเล้วคับหมอเสียใจด้วยน่ะคับ"
 
     โทโมะกลับบ้านมานั่งคิดคนเดียวลำพังซึ่งเขาก็คิดขึ้นได้ว่า...เขาต้องไม่เป่นพาระให้กับแก้วแฟนสาวของเทอ....
 
    เขาจึงหาเรื่องทำให้ความรักมีปัญหาเเละค่อยๆ หาทางบอกเลิกแก้ว...
.......
    
        ซึ่งไม่มีใครรุ้เลยว่าโทโมะเป็นโรคมะเร็งระยะสุดท้าย...
  
    เเต่การบอกเลิกของโทโมะนั้นไม่มีฝ่ายไหนสบายใจเลย...ทั้งที่เขาต้องมาป่วย..แต่เขากลับได้ยินข่าวคาวของแก้วทุกอย่าง..แต่แก้วไม่เคยได้ยินข่าวของโทโมะเลยแม้แต่ว่าโทโมะอยุ่ไหนแก้วไม่เคยรุ้เลย
 
         แต่พอวันหนึ่งแก้วได้รับรุ้ข่าวคาวของโทโมะมาบ้าง...แก้วเองก็รีบออกตามหาโทโมะ
พอรุ้ว่าโทโมะอยุ่ไหนนั้น...แก้วก็รีบเดินทางไปหาโทโมะ....
    
       "ที่คอนโดโทโมะ"
(ก๊อกๆๆๆ)...เสียงเคาะประตูห้องโทโมะ...
โทโมะนั่งรถเข้นเพื่อที่จะไปเปิดประตู
      โทโมะตกใจที่เห่นแก้ว...
'โทโมะกำลังจะปิดประตูแต่แก้วผลักไว้..'
 
 
        "คุนจะปิดประตูทำไม..ในเมื่อฉันรุ้เรื่องทุกอย่างเเล้ว...."
       "โทโมะตกใจแล้ว..พูดว่า..คุนรุ้ได้ยังไง"
โทโมะได้เล่าเรื่องทุกอย่างให้เเก้วฟัง...
(แก้วถึงกับกลั่นน้ำตาไว้ไม่อยุ่...น้ำตาถึงกับน้ำตาพัง...)
 
       เเก้วบอกว่า
"ทำไมคุนไม่บอกฉันฉันพร้อมรับฟัง"
"ผมไม่อยากทำให้คุนเดือดร้อน".
"ไม่มีทางที่เทอจะเป่นพาระของฉันเลย...
เพราะฉันรักเธอไงฉันจึงจะขอดูแลเธอ".
............"ผมก็รักคุน"
(หลังจากนี้เขาเเละเทอก็ดูและกันมาตลอด ...)
 
 
 
 
 
.      *-*เป่นไงซึ่งไหม...อยากให้ปรับอะไรคอมเมันด้วยน่ะ.จุ้ปๆ