หยุดรักยังไง

 
 
หยุดรักยังไง #5
 
 
 
 
 
 
 
"พะ พี่ป๊อปโกหกฟางใช่มั้ย!"ฟางที่ได้ยินคำตอบจากปากของเขาก็มองหน้าเขาอย่างผิดหวัง ถ้าเขามีคนรักของเขาอยู่แล้ว ทำไมถึงไม่บอกเธอตั้งแต่แรกล่ะ
 
 
"พี่ไม่ได้โกหกครับ"ป๊อปปี้ตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
 
 
 
"พี่ป๊อปใจร้าย! โกหกฟางทำไม ทำไมไม่บอกฟางตั้งแต่แรก!"
 
 
 
"ก็ถ้าพี่บอกเรา เราจะยอมเลิกชอบพี่อย่างงั้นหรอ!"ป๊อปปี้เริ่มขึ้นเสียงใส่ฟางอย่างไม่มีใครยอมใคร
 
 
 
"ฟางไม่ยอมหรอกค่ะ! เพราะยังไงคบได้ก็เลิกได้!"
 
 
 
ทุกคำพูดที่ฟางพูดมา ทำให้ป๊อปปี้กำมือแน่นทันที ผู้หญิงที่น่ารัก คุณหนูคนเดิมของเขาหายไปไหนกัน
 
 
"พี่ว่าเราคงคุยกันไม่รู้เรื่อง ฟางออกจากห้องพี่ไปซะเถอะ ก่อนที่ใครจะมาเห็น"ป๊อปปี้ไม่อยากต่อกลอนกับคนตรงหน้า เพราะรู้ว่าถ้ายิ่งพูด ก็ยิ่งทำให้อารม๋์โมโหของเขามันมากขึ้นเข้าไปทุกที
 
 
"ไล่ฟางงั้นเหรอ! ได้ค่ะ ฟางไปก็ได้ ฟางก็ไม่อยากจะมาห้องพี่นักหรอก!!"ฟางพูดเสร็จก็เดินปึงปังออกไป
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ค่อยๆหย่อนตัวนั่งลงบนเตียงและถอนหายใจออกมาก อันที่จริงแล้วเขายังไม่มีใคร เขายังไม่มีคนรัก แต่ที่บอกเธอไปอย่างงั้น ก็เพราะอยากให้เธอตัดใจจากเขาเสียที เพราะรับวันเธอยิ่งแสดงตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของกับเขาอย่างถือวิสาสะ อาจจะทำให้ในสายตาของคนอื่น มองเธอไม่ดีและที่สำคัญ เธอลดตัวมายุ่งกับพ่อบ้านธรรมดาๆคนนึงที่มีหน้าที่ดูแลเธอและทุกอย่างภายในบ้านอีก เธอเป็นถึงคุณหนู ไม่ควรมายุ่งกับคนอย่างเขา
 
 
 
ป๊อปปี้ถอนหายใจอีกครั้งก่อนที่จะเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าของเขาจนเรียบร้อยและเดินออกจากห้องเพื่อจะไปภูเก็ต เขายังไงไม่ได้บอกเรื่องนี้กับฟาง ดีแล้วที่เธอไม่รู้ ไม่อย่างงั้นคงวุ่นวาย
 
 
 
 
 
 
 
"ฮัลโหล วันนี้ฉันจะไปผับ แกต้องไปกับฉันธามไท!"
 
 
 
ป๊อปปี้กำลังจะเดินไปขึ้นรถก็ต้องหยุดชะงักกับเสียงคุยโทรศัพท์ของคุณหนูของเขานั้นเอง
 
 
'จะหนีคุณท่านไปผับงั้นเหรอ!'
 
 
ป๊อปปี้คิดในใจอย่างอดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะคุณหนูเขาไม่เคยคิดจะไปเหยียบสถานที่เหล่านั้นอยู่แล้ว แต่ทำไมวันนี้ถึงได้..
 
 
 
"อย่าขัดได้ป่ะ ฉันจะไป อยากปลดปล่อยได้ยินมั้ย!"
 
 
 
ป๊อปปี้แอบมองฟางอยู่ไม่ห่าง เขาเห็นเธอแทบจะกรี๊ดออกมาอยู่แล้ว มีเรื่องอะไรเครียดถึงขั้นจะไปปลดปล่อยเลยรึไง ยังเด็กอยู่แท้ๆ
เขาส่ายหัวเบาๆก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถเพราะได้เวลาที่จะต้องไปแล้ว
 
 
 
"เดี๋ยวป๊อป!"เสียงชายคนที่คอยดูแลรถให้คุณท่านพูดขึ้นก่อนที่เขาจะขึ้นรถ
 
 
 
"ครับลุงนวล?"
 
 
 
"คุณท่านจะไปแทนเองครับ เขาให้ลุงเตรียมรถไว้แล้ว ท่านบอกว่าให้ป๊อปดูแลอยู่ทางนี้ดีกว่า"ลุงนวลบอกป๊อปปี้และยิ้มให้
 
 
"โอเคครับลุง ฝากบอกท่านเดินทางปลอดภัยด้วยน่ะครับ"ป๊อปปี้ก้มหน้าอย่างน้อมนอบให้ลุงนวล
 
 
 
 
ป๊อปปี้เดินกลับมายังในห้องของเขาและเก็บข้าวของเข้าที่ของมันอย่างเรียบร้อย ชายหนุ่มไม่ชอบให้ห้องเขารกเสียเท่าไร คนภายนอกคงไม่รู้ว่าห้องเขาไม่รก แต่จะมีอยู่แค่คนเดียวที่เห็นห้องของเขาคนแรก..
 
 
 
"คุณหนู"ป๊อปปี้เรียกชื่อออกมาเบาๆ และก็นึกไปถึงที่เขาได้ยินเธอคุยโทรศัพท์กับเพื่อนเมื่อกี้นี้ ป๊อปปี้เลยลุกขึ้นและเดินตรงไปหาคุณหนูของเขา ถามให้รู้เรื่อง
 
 
 
 
 
 
ฟางที่แต่งตัวเป็นสาวเปรี้ยวเดินลงมายังข้างล่างด้วยชุดที่ทำให้หลายๆคนต้องอึ้ง เพราะชุดที่รัดรูปเว้าส่วนโค้งของเอวและหลัง เว้าส่วนหน้าอกพอประมาณให้คนที่เห็นกระชุ้มกระชวย สั้นเหนือเข่าขึ้นมาสองฝามือ พอให้เห็นช่วงขาเรียวสวยได้รูป ทำให้คนที่พบเห็นมองแล้วน่าค้นหา เมื่อผิวขาวอมชมพูนั้นอีกที่พอใส่สีดำกลับสวย เซ็กซี่มากเป็นเท่าตัว
 
 
 
"ว้าว คุณหนูสวยมากๆเลยคะ"แม่บ้านสองสามคนที่เห็นฟางเดินลงมาก็ยิ้มและมองฟางตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างชื่นชม
 
 
 
"ขอบคุณน่ะที่ชมฟาง"ฟางยิ้มให้อย่างเป็นมิตรและเดินลงมายังชั้นล่าง
 
 
 
"จะไปไหนหรือครับคุณหนู ถึงได้แต่งตัวโป๊แบบนี้"
 
 
 
น้ำเสียงที่ฟังดูเชิงตำหนิมากกว่าชมของใครบางคนดังขึ้น ก่อนที่แม่บ้านที่ชมฟางเมื่อกี้หันไปมองต้นเสียง พากันรีบกลับไปทำงานของตน
 
 
 
"ทำไมค้ะคุณพ่อบ้าน ฉันจะแต่งตัวยังไงมันก็เรื่องของฉันน่ะค่ะ"ฟางหันกลับมาเผชิญหน้ากับป๊อปปี้อย่างไม่เกรงกลัว
 
 
 
ป๊อปปี้มองฟางนิ่ง เธอคงจะโกรธเขาสิน่ะถึงได้เปลี่ยนสรรพนามเรียกกับเขา
 
 
 
"ผมหน้าที่ดูแลคุณหนูนิครับ คุณหนูก็เหมือนเด็กในปกครองของผมอีกคน"
 
 
 
"เหอะ ฉันโตแล้ว ไม่ต้องมาดูแลมากนักหรอก .."ฟางเว้นจังหวะในการพูดก่อนที่จะคิดประโยคนต่อมา
 
 
 
"แต่ถ้าอยากดูแลจริงๆ ก็ช่วยตามไปดูแลถึงที่ด้วยสิค่ะ จะได้ไม่ต้องห่วง"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้จะตามไปดูฟางรึป่าวน้า