หยุดรักยังไง

 
 
หยุดรักยังไง







"พี่ป๊อปค่ะ ฟางมีเรื่องจะบอกพี่คะ"เด็กน้อยวัย13ปี วิ่งเข้ามาหาพ่อบ้านหนุ่มที่คอยดูแลเธอตั้งแต่ยังเด็ก พร้อมในมือที่ถือช่อดอกไม้อยู่ เธอเอามือน้อยๆสะกิดแขนเสื้อป๊อปปี้ เพราะ   ตัวเล็กกว่าเขามาก



"ครับ? มีอะไรกับพี่เหรอหื้ม?"ป๊อปปี้พ่อบ้านหนุ่มฝีมือดีเอามือลูบหัวเด็กน้อยอย่างเอ็นดู




"ฟางชอบพี่ค่ะ เป็นแฟนกันน่ะ"เด็กน้อยพูดพร้อมกับยื่นช่อดอกไม้ที่ตนถือมา




"หืม ขอบคุณน้ะครับสำหรับดอกไม้จากคุณหนูของผม"ป๊อปปี้ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้เด็กน้อย แล้วสวมกอดร่างเล็กหลวมๆ





"พี่ป๊อปชอบฟางมั้ยค่ะ?"เด็กสาวผละออกจากอ้อมกอดชายหนุ่ม และถามคำถามที่ตนอยากรู้




"ชอบสิครับ เพราะคุณหนูของพี่น่ารัก"ป๊อปปี้หยิกแก้มนุ่มสองข้างของเด็กน้อยอย่างหมั่นเขี้ยว




"เราสองคนชอบกัน งั้นเราเป็นแฟนกันน่ะค่ะ!"เด็กน้อยพูดออกมากอย่างตื่นเต้น รวบมือทั้งสองข้างของชายหนุ่มด้วยมือน้อยๆของเธอ




"คุณหนูครับ ฟังพี่น่ะ พี่เป็นพ่อบ้านประจำตัวของคุณหนู พี่มีหน้าที่ดูแลเรา อีกอย่างคือ เรายังเด็กน่ะ"ป๊อปปี้พูดแล้วเอามือลูบผมฟาง





"ถ้าอย่างงั้น ถ้าฟางโตขึ้น เราเป็นแฟนกันน่ะ"เด็กสาวยังคงตื้อเขาตามประสาเด็ก ป๊อปปี้ยิ้มน้อยๆและส่ายหัวกับ




"ได้สิครับ แต่ถ้าถึงเวลานั้น ฟางอย่ามาว่าว่าได้แฟนแก่น่ะ"




"ไม่แน่นอนคะ พี่ป๊อปยังหนุ่มยังแน่น"ป๊อปปี้มองฟางแล้วยิ้มกว้าง




"เด็กบ๊อง"ป๊อปปี้โยกหัวฟางเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว




"พี่ป๊อปสัญญากับฟางก่อน"เด็กน้อยชูนิ้วก้อย




"ครับผม"ป๊อปปี้มองก่อนจะเกี่ยวก้อยสัญญากับคุณหนูน้อยของตน




"ฟางมีความสุขจังเลย"ฟางวิ่งรอบสนามหญ้าบ้านตนเองอย่างร่าเริง ป๊อปปี้มองฟางที่วิ่งเล่นไปมาตามประสาเด็กๆก็อมยิ้มกับความน่ารักของเธอ




"คุณหนูของผมโตขึ้นคงจะสวยน่าดู"ป๊อปปี้นั่งมองฟางที่วิ่งเล่าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล















ฝากติดตามด้วยน้าาท