รักเธอ never Die

ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นทำให้ร่างที่นอนอยู่สะดุ้งตื่น ทั้งๆที่ปกติเธอจะเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาแล้วนอนต่อ หากแต่วันนี้ไม่เหมือนทุกๆวัน เพราะวันนี้เธอวันพิเศษของเธอ
"คุณแม่ค่าาา หนูต้องรีบไปแต่งหน้า" ฟางที่ตื่นเต้นกับวันพิเศษของเธอรีบตื่นไปปลุกคุณแม่ แต่นี่มันตีสามซึ่งมันไม่ใช่เวลาปกติของคุณแม่ที่ต้องตื่น แต่สำหรับวันนี้ไม่ใช่แค่คุณแม่แต่กลายเป็นทุกคนในบ้านรวมถึงน้องสาวตัวแสบของเธอด้วย
เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จฟางก็มานั่งให้ช่างแต่งหน้าที่คุณแม่จ้างมาที่บ้านเพื่อมาแต่งหน้าให้กับเธอสำหรับวันนี้เป็นวันที่เธอตั้งหน้าตั้งตารอ รวมทั้งคนในครอบครัวของเธอด้วยเช่่นกัน
"ยัยฟาง ยินดีด้วยนะ เพื่อนเลิฟ" มีนยื่นช่อดอกไม้ช่อโตให้กับฟางพร้อมกับแจมแล้วก็ไม่พลาดที่จะถ่ายรูปด้วยกัน
เพื่อนในกลุ่มต่างก็มายินดีให้กับฟาง และเขาคนนั้น
"เฮ้ ป๊อป มาถ่ายรุปกัน" โทโมะเรียกป๊อปปี้ที่กำลังถือใบสำเร็จการศึกษาวันนี้เป็นวันแรกในรอบสิบปีที่จะได้เห็นป๊อปปี้ยิ้มและยอมถ่ายรูปกับพวกเขา แม้รอยยิ้มจะดูไม่ค่อยกว้างเหมือนกับฟางหรือคนอื่นๆที่รอคอยวันนี้ แต่มันก็ทำให้พวกรู้ว่าป๊อปปี้มีความภาคภูมิใจ ก็ต้องใช่อยู่แล้วแหละก็....
"โฮ่ ใอ่เชี้ยป๊อป เกรียตินิยม นะมึง" เขื่อนเอาใบปริญญาฝาดหัวป๊อปปี้ทันที
"แม้ๆ นี่ขนาดตอนมัธยมมึงโดดเรียนบ่อย ยังได้เกียรตินิยมอันดับสองแนะ แต่น้องกุก็เก่งเว้ย เกียรตินิยมด้วย ใช่มั้ยๆ ฟาง" โทโมะที่ชื่นชมป๊อปปี้ก่อนจะหันมาโอบไหล่ฟางแล้วยักคิ้วให้เพื่อนๆ
"น้องมึง ไม่ใช่มึงครับ ใอ่คุณโทโมะ" เขื่อนตบหัวโทโมะเบาๆ แล้วทำหน้าจิกๆ กวนๆตามสไตร์เขาทำเอาเพื่อนๆแอบขำ
หลังจากที่ผ่านวันแห่งความภาคภูมิใจของเธอและเขา ต่อไปก็คงเป็นหน้าที่การงานที่พวกเขาต้องทำอย่างจริงๆจังๆซะที
แสงแดดจ้ากระทบใบหน้าหวานที่นอนอยู่บนเตียงสุดหรู ภายในห้องสีขาวสะอาดตาถูกตกแต่งด้วยของต่างๆที่เจ้าของชอบ ราวกับวังเจ้าหญิง
หญิงสาวพาร่างอันบอบบางลุกขึ้นจากเตียงไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อ.......ไปทำงาน
"อ้าว วันนี้เสร็จเร็วกว่าที่พี่คิดนะเนี้ย" โทโมะที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโต๊ะรับประทานอาหารลดหนังสือพิมพ์ลงแล้วเอ่ยทักน้องสาว
"ฟาง ทานอะไรก่อนสิลูก จะได้ไปทำงานพร้อมพี่โมะ" คุณแม่ที่เดินถือนมกับขนมคุกกี้มาวางบนโต๊ะตรงหน้าหญิงสาว
หลังจากที่ทั้งสองทานของรองท้องที่คุณแม่เตรียมให้เสร็จแล้ว โทโมะก็รีบขับรถเพื่อไปบริษัทที่ชายหนุ่มเป็นผู้บริหารสืบต่อจากคุณพ่อของเขา โดยมีน้องสาวอย่างฟางนั่งไปข้างๆ
ณ.บริษัท ที ทู เอฟ จิลเวอรี่ จำกัด
เมื่อถึงที่จอดรถของบริษัทสองพี่น้องก็เดินเข้าไปในบริษัท พนักงานทุกคนต่างทำความเคารพดั่งเช่นทุกวัน แต่วันนี้พิเศษตรงที่มีฟางมาด้วยนั่นเอง ก่อนที่ทั้งคู่จะมุ่งหน้าไปยังห้องประชุมพร้อมกับพนักงานอีกหลายคน
เมื่อเข้ามาถึงห้องประชุมขนาดใหญ่โดยมีพนักงานหลายคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว โทโมะนั่งลงหัวโต๊ะเพื่อเปิดการประชุม พร้อมกับฟางที่นั่งตรงมุมใกล้กับโทโมะ
"เอาล่ะที่ผมเรียกทุกคนมาประชุมวันนี้ เนื่องจากผมมีเรื่องสำคัญ อย่างแรกผมขอแนะนำให้ทุกคนรู้จักก่อนแล้วกัน นี่ฟาง น้องสาวของผม " ฟางลุกขึ้นโคงหัวเล็กน้อยเพื่อทำความเคารพเป็นการฝากเนื้อตัวให้กับพนักงานทุกคน ก่อนจะนั่งลงตามเดิม
"ต่อไปนี้ฟางจะมาช่วยงานเกี่ยวกับบัญชี แล้วมาเป็นรองผู้บริหาร มีใครมีอะไรคัดค้านมั้ยครับ" เมื่อไม่มีเสียงคัดค้านใดๆ โทโมะจึงปิดการประชุม
"ถ้าไม่มีใครคัดค้านผมขอปิดการประชุมเพียงเท่านี้ครับ คุณมด ผมฝากแนะนำงานให้ยัยฟางด้วยนะ" หลังปิดการประชุมโทโมะก็หันไปสั่งเลขาของเขาทันที
ณ.ห้องประชุม บริษัท พีทูพี จำกัด
"เอาล่ะ อย่างที่ทุกคนรู้นะว่าฉันเองก็แก่ลงทุกที แล้วฉันก็จะยกตำแหน่งประธานบริษัท และธุระกิจต่างๆ ที่ฉันเป็นผู้ครอบครอง ให้กับป๊อปปี้ ลูกชายคนเดียวของฉัน" สิ้นเสียงของประธานบริษัททำเอาป๊อปปี้อึ้งกับคำพูดของพ่อ แค่ห้างสรรพสินค้า เขาก็จะแย่อยู่แล้ว ไหนจะธุระกิจอีกมากมายของพ่อเขาอีก ทั้ง รีสอร์ต สถานบันเทิง โรงงานอุตสาหกรรม และอีกมากมาย ที่เขาต้องรับผิดชอบนี่พ่อล้อเล่นกับเขาใช่มั้ย แต่ทุกครั้งที่ชายหนุ่มเถียง ผู้เป็นพ่อก็เอาข้ออ้างเดิมๆมาเป็นคำตอบให้กับเขา ที่ว่า 'แกเป็นลูกชายคนเดียว ถ้าไม่ให้แกแล้วให้ใครบริหาร' แค่นี่ชายหนุ่มก็ไม่มีอะไรมาเถียงพ่อเขาชนะเลย

แฮ่ๆๆๆ โรงเรียนเปิดแล้ว ไรเตอร์มีเวลาน้อยหน่อยนะ ได้เล่นแค่วันเสาร์เอง แต่จะพยายามอัพให้หลายตอนนะ ฝากเม้น ฝากอ่าน ฝากติติง ด้วยนะ