รักเธอ never Die

เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ....!!!!!!!!

"อีกแล้วหรอ นี้เราฝันอีกแล้วหรอ ทำไมกัน ทำไม นี้มันผ่านมาสิบกว่าปีแล้วนะป๊อป" ชายหนุ่มผู้มีหน้าตาคมเข้มพึมพัมกับตัวเองบนเตียงนุ่มสุดหรูภายในห้องสี่เหลี่ยมที่ตกแต่งแนววินเทจ ดุแล้วน่าจะสื่อถึงผู้อาศัยได้ดีว่าเป็นคนนิ่งๆ เงียบๆ เพราะภายในห้องที่มีแต่ "สีเทา"

"อ้าวป๊อป ตื่นแล้วหรอลูก มากินข้าวก่อนสิ จะได้ไปเรียน" "ป๊อปปี้"ในชุดนักศึกษาเดินลงมาจากบันใดด้วยหน้านิ่งเรียบไม่สื่ออะไร แม้อยู่ต่อหน้าผู้เป็นแม่

"แม่ครับ คืนนี้ป๊อปกลับดึกหน่อยนะ ป๊อปจะไปเลี้ยงกับเพื่อน มันเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ"่ชายหนุ่มเอ่ยกับผู้เป็นแม่ก่อนจะนั่งทานข้าวจนเสร็จ

.............มหาวิทยาลัย ชื่อดังของประเทศไทย............

เท้าสวยก้าวจากรถคันหรูในชุดนักศึกษาที่ดูหลวมๆ ดูเป็นกุลสตรี

"เฮ้!! ฟางทางนี้" หญิงสาวใบหน้าสวยหวานหันไปตามเสียงเรียกของเพื่อน ใช่แล้วเธอ "ฟาง" หญิงสาวผู้เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ

"ว่าไงมีน คิดถึงขนาดนั้นเลยหรอ เรียกซะดังเลย" ฟางหันไปเอ้ดเพื่อนที่เรียกเธอเสียงดังทำให้คนข้างๆหันมามอง

"คืนนี้แกว่างป่ะ ไปปาร์ตี้กัน" มีนเอ่ยแบบตื้นเต้น นานแล้วที่พวกเธอไม่ได้ปาร์ตี้กัน

 "เอาดิ ชวนยัยแก้วด้วยนะ"ฟางตอบตกลง

..........ผับ Kamikaze ………………

"เฮ้ยๆ ป๊อป สาวสวยๆทั้งนั้นเลยว่ะ" หนุ่มหน้าตากวนๆเพื่อนของป๊อปปี้พูดขึ้น

"ตื่นเต้นทำไมว่ะเขื่อน แค่ผู้หญิงเที่ยวกลางคืน ไม่เห็นน่าสนใจตรงไหน" ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยก่อนจะตรงไปนั่งที่โซน VIP ซึ่งเป็นโซนประจำที่พวกเขานั่งบ่อยๆ

ในขณะที่สองหนุ่มกำลังนั่งรอเพื่อนที่กลับจากต่างประเทศเพื่อมาฉลอง เขื่อนก็หันไปเห็นพบกับร่างของใครบางคนที่คุ้นตา

"เฮ้...!!! ฟาง เฟย์ " เขื่อนยกมือขึ้นทักสองสาวที่กำลังเดินตรงมาที่พวกเขานั่ง

"ไง เขื่อน มาเหมือนกันหรอเนี่ย" ฟางผู้เป็นพี่สาวทัก ก่อนจะหันไปมองน้องสาวที่กำลังมองคนข้างกายเขื่อน ฟางสะกิดน้องสาวเพื่อให้หลุดจากภวัง

"นี่ป๊อป เพื่อนเขื่อน ส่วนนี่เฟย์ฟาง เพื่อนสนิทตั่งแต่เด็ก บ้านอยู่ติดกัน" เฟย์ฟางยิ้มเพื่อเป็นการทักทายแต่ป๊อปปี้กับทำหน้าตานิ่งเฉย สองพี่น้องจึงเดินไปยังโต้ะข้างๆเพื่อรอเพื่อน

....................................................................................................................

'ไม่..!!!! ใครก็ได้ช่วยด้วย' เฮ้อออ ป๊อปปี้ปาดเหงื่อบนใบหน้าที่เปียกชุ่ม อีกแล้วหรอนานเท่าไหร่แล้วที่เขาต้องพบกับความฝันบ้าๆนี่ กี่ปีแล้วที่เขายังไม่ลืมมัน และคงไม่มีวันลืม ความฝันที่เขาต้องพบทุกครั้งที่หลับตาลงมันเหมือนภาพยนตร์สามมิติที่มาฉายบนหน้าเขา ชายหนุ่มหันไปดูนาฬิกาดิจิตอลบนโต้ะข้างเตียงตีสาม นี่เขาได้นอนแค่ชั่วโมงเดียวเองหรอ หลังจากที่กลับจากเลี้ยงฉลองให้เพื่อนกลับจากต่างประเทศ ป๊อปปี้เลือกที่จะออกไปหน้าระเบียงเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์ แม้ข้างนอกมันจะหนาวกว่าในห้อง แต่อย่าน้อยมันก็ไม่ทำให้ต้องเจอกับความฝันบ้าๆนั่น "ฝันร้าย" ที่ตามหลอกหลอนเขามาเป็นสิบๆปี