LB แค้นนี้ต้องชำระ

       ลูอิสขับรถพาฉันมาที่คอนโดแห่งหนึ่งเขาจอดรถนิ่งและหันหน้ามามองฉัน เราทั้งคู่สบตากัน ว่าแต่ดูไปดูมาหมอนี้ก็หล่อเหมือนกันนะเนี้ย -////- 
ลูอิส: พรุ้งนี้เราจะไปตรวจกันว่าเด็กในท้องนะลูกผมจริงๆหรือป่าว อะนี้กุญแจห้องอย่าคิดหนีเพราะผมจำหน้าคุณได้นะ
 เขายื่นกุญแจห้องให้ฉันทำไมต้องให้ฉันมาอยู่ที่นี้ด้วย ให้ฉันกลับบ้านก็ได้ฉันจะหนีไปไหนได้หล่ะประเทศก็มีอยู่แค่นี้ T^T
ฉันลงจากรถแล้วเดินขึ้นลิฟท์ไป ห้องV742 สินะ ฉันเออกจากลิฟ์และเดินมายังห้องตามที่สลักไว้ในกุญแจ ฉันไขกุญแจห้องเข้าไป และพบกับผู้ชายหน้าคุ้นตากำลังเปลือยกายใส่บ๊อกเซอร์ตัวน้อยแค่ตัวเดียว 
ฉัน: กรี๊ดดด-/////- นี้นายมาได้ยังไง
ลูอิส: ก็นี้มันห้องผมทำไมจะเข้ามาไม่ได้ 
ฉัน: นี้นายยกรถขึ้นมาไว้หรอ
ลูอิส: เธอนี้ป้าชะมัด ผมแค่ขับรถเข้าลิฟท์ก็มาโผ่ลที่ห้องนี้ละ
นี้นายแกล้งให้ฉันเดินขึ้นลิฟท์มาหรอ T_T
ลูอิส: และจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม หรือเธอจะนอนหน้าประตูก็ได้นะ
เขาพูดพร้อมหยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่ม
ฉัน: ทำไมนายไม่ให้ฉันกลับบ้าน ทำไมให้ฉันมาที่นี้
ลูอิส: ทำไมเธอกลัวหรอ ไหนว่าเคยนอนกับฉันและกลัวทำไม 
ฉัน: ใครกลัวนาย ไม่มี๊
ลูอิส: ตอนฉันพาเธอมาเอากันฉันมาเธอมาที่นี้หรือป่าว
เวรแล้ววว จะตอบว่ายังไงดีหล่ะยัยเบล
ฉัน: เอ่ออ ฉันจำไม่ได้ก็ตอนนั้นมันเมา
ลูอิส: เอาเหอะเธอไปอาบน้ำนอนได้และพรุ้งนี้ต้องตื่นเช้า
  หลังจากการจบบทสนทนาฉันก็เดินมาที่ห้องน้ำ เสียงน้ำจากบักบัวกระทบกับพื้นทำให้ฉันนึกย้อนเรื่องราวไปสมัยก่อน 
 ฉันกับพี่บาเราสนิทกันมากเวลาฉันมีปัญหาพี่บาก็จะจัดการให้ทุกอย่าง เวลาที่พี่บามีปัญหาฉันก็จะจัดการให้เหมือนกันเราแทบไม่แยกออกจากกันเลย จนพี่บาอายุ18 ที่ต้องออกไปใช้ชีวิตของเขาตอนนั้นฉันร้องไห้แทบตายเลย
ก๊อกๆๆ
ลูอิส: ขออาบด้วยคนได้ไหมค้าบบ
เสียงลูอิสพูดทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์
ฉัน: นายจะบ้าหรอ
ลูอิส: กลัวอะไรเล่าเราก็เคยเห็นของกันและกันหมดแล้วนี้หน่าา
ฉัน: ฉันลืมมันไปหมดแล้วอีตาบ้า -//////-
ลูอิส: ฮ่าๆๆๆ เธอนี้อ่อนชะมัด
 เขาหัวเราะด้วยความสะใจ ว่าแต่ของในห้องนี้มีแต่ของผู้ชาย และฉันจะใช้ยังไงแหละ
หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จฉันก็กล้าๆกลัวที่จะออกไป ก็แหม๋ฉันอยู่ในชุดผ้าขนหนูผืนเดียวนิ
ลูอิส: ออกมาได้แล้ว จะนอนอยู่ในนั้นหรอ
เสียงลูอิสมาตะโกนอยู่หน้าห้องน้ำ ฉันนับในใจ 1 2 3 เอาวะเป็นไงเป็นกัน อ๊ายย!!!
ลูอิส: เอ้ย! 
ทันทีที่ฉันเปิดประตูห้องห้องออกมา เท้าของฉันทีเปียกน้ำก็ทำการลื่นโดยอัตโนมัต ( -..-) ฉันคิดในใจว่ายังไงก็ต้องล้มแต่ ฉันกับรู้สึกเหมือนลอยอยู่ในอากาศ 
ลูอิส: นี้ไม่เป็นไรใช้ไหม ทีหลังก็ระวังหน่อยดิก็รู้ว่ามันลื่น ถ้าเด็กในท้องเป็นอะไรขึ้นมาจะว่ายังไง 
ฉัน: -////////- รู้แล้วปล่อยได้แล้วหน่า
ลูอิส: ไม่ปล่อย ว่าแต่เธอนี้ก็ขาวเหมือนกันนะ เห็นแล้วอยากสัมผัสอีกครั้งจัง
ฉัน: นี้นาย >___<
กรี๊ดดดดด อย่ามองสิตาบ้าฉันก็อายเป็นนะ
ลูอิสมองหน้าฉันนิ่ง นัยน์ตาสีฟ้านั้นมันเหมือนเป็นแม่เหล็กที่ดึงดูดทุกอย่างให้หยุดนิ่ง ลูอิสค่อยๆก้มหน้าลงมาราวกับเราทั้งสองกำลังดึงเข้าหากัน ปลายจมูกของฉันและเขาชนกันทำให้ฉันมีสติอีกครั้ง ฉันผลักเขาออก
ลูอิส: เออ...ผมไปอาบน้ำมั้งดีกว่าเสื้อเธออยู่บนโต๊ะในห้องนะ
เขาพูดพร้อมกับเดินเข้าห้องน้ำไป นี้ถ้าฉันไม่ได้ตาฝาดเมื่อกี้เขาหน้าแดงด้วยแหละ -/////- น่ารักชะมัด
 ฉันเดินเข้าไปในห้องจัดการเช็ดตัวและใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย ว่าแต่เสื้อยืดสีขาวกับบ๊อกเซอร์เนี้ยนะ ฉันทิ้งด้วยลงนอนบนเตียงหลับตาลงพร้อมทบทวนเรื่องราวต่างๆของวัน เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ฉันรู้สึกเหมือนมีมือกำลังโอบกอดฉันจากด้านข้าง
ฉัน: นี้นายจะทำอะไร
ลูอิส: เรามาต่อจากเมื่อกี้กันเหอะ 
ลูอิสพูดพร้อมพลิกตัวเองขึ้นมาอยู่ด้านบน เขาก้มหน้าลงมาจุบที่หน้าผากฉัน พร้อมพูดคำว่า กู๊ดไนท์ครับ แล้วลุกขึ้นเดินออกไป 
 ฉันได้แต่อึ้งกับการกระทำของเขา -////-
ฉัน: นี้นายทำไมไม่มานอนในห้อง
ลูอิส: ทำไมอยากให้ผมไปนอนด้วยหรอ ก็ดีนะโซฟานี้แข็งจะตาย
ฉัน: เอ่ออ
ลูอิสลุกขึ้นจากโซฟาเดินมากอดคอฉันและเดินเข้ามาในห้องเขาทิ้งตัวลงนอนบนเตียง
ลูอิส: ปิดไฟด้วยนะ
ฉันได้แต่ยืนขำกับการกระทำของเขาเหมือนเด็กเลย ว่าแต่นายนอนเต็มเตียงแบบนี้ฉันจะนอนยังไงหล่ะอีตาบ้า
..........................................................