LB แค้นนี้ต้องชำระ

       ลูอิสขับรถพาฉันมาที่คอนโดแห่งหนึ่งเขาจอดรถนิ่งและหันหน้ามามองฉัน เราทั้งคู่สบตากัน ว่าแต่ดูไปดูมาหมอนี้ก็หล่อเหมือนกันนะเนี้ย -////- 

ลูอิส: พรุ้งนี้เราจะไปตรวจกันว่าเด็กในท้องนะลูกผมจริงๆหรือป่าว อะนี้กุญแจห้องอย่าคิดหนีเพราะผมจำหน้าคุณได้นะ

 เขายื่นกุญแจห้องให้ฉันทำไมต้องให้ฉันมาอยู่ที่นี้ด้วย ให้ฉันกลับบ้านก็ได้ฉันจะหนีไปไหนได้หล่ะประเทศก็มีอยู่แค่นี้ T^T

ฉันลงจากรถแล้วเดินขึ้นลิฟท์ไป ห้องV742 สินะ ฉันเออกจากลิฟ์และเดินมายังห้องตามที่สลักไว้ในกุญแจ ฉันไขกุญแจห้องเข้าไป และพบกับผู้ชายหน้าคุ้นตากำลังเปลือยกายใส่บ๊อกเซอร์ตัวน้อยแค่ตัวเดียว 

ฉัน: กรี๊ดดด-/////- นี้นายมาได้ยังไง

ลูอิส: ก็นี้มันห้องผมทำไมจะเข้ามาไม่ได้ 

ฉัน: นี้นายยกรถขึ้นมาไว้หรอ

ลูอิส: เธอนี้ป้าชะมัด ผมแค่ขับรถเข้าลิฟท์ก็มาโผ่ลที่ห้องนี้ละ

นี้นายแกล้งให้ฉันเดินขึ้นลิฟท์มาหรอ T_T

ลูอิส: และจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม หรือเธอจะนอนหน้าประตูก็ได้นะ

เขาพูดพร้อมหยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่ม

ฉัน: ทำไมนายไม่ให้ฉันกลับบ้าน ทำไมให้ฉันมาที่นี้

ลูอิส: ทำไมเธอกลัวหรอ ไหนว่าเคยนอนกับฉันและกลัวทำไม 

ฉัน: ใครกลัวนาย ไม่มี๊

ลูอิส: ตอนฉันพาเธอมาเอากันฉันมาเธอมาที่นี้หรือป่าว

เวรแล้ววว จะตอบว่ายังไงดีหล่ะยัยเบล

ฉัน: เอ่ออ ฉันจำไม่ได้ก็ตอนนั้นมันเมา

ลูอิส: เอาเหอะเธอไปอาบน้ำนอนได้และพรุ้งนี้ต้องตื่นเช้า

  หลังจากการจบบทสนทนาฉันก็เดินมาที่ห้องน้ำ เสียงน้ำจากบักบัวกระทบกับพื้นทำให้ฉันนึกย้อนเรื่องราวไปสมัยก่อน 

 ฉันกับพี่บาเราสนิทกันมากเวลาฉันมีปัญหาพี่บาก็จะจัดการให้ทุกอย่าง เวลาที่พี่บามีปัญหาฉันก็จะจัดการให้เหมือนกันเราแทบไม่แยกออกจากกันเลย จนพี่บาอายุ18 ที่ต้องออกไปใช้ชีวิตของเขาตอนนั้นฉันร้องไห้แทบตายเลย

ก๊อกๆๆ

ลูอิส: ขออาบด้วยคนได้ไหมค้าบบ

เสียงลูอิสพูดทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์

ฉัน: นายจะบ้าหรอ

ลูอิส: กลัวอะไรเล่าเราก็เคยเห็นของกันและกันหมดแล้วนี้หน่าา

ฉัน: ฉันลืมมันไปหมดแล้วอีตาบ้า -//////-

ลูอิส: ฮ่าๆๆๆ เธอนี้อ่อนชะมัด

 เขาหัวเราะด้วยความสะใจ ว่าแต่ของในห้องนี้มีแต่ของผู้ชาย และฉันจะใช้ยังไงแหละ

หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จฉันก็กล้าๆกลัวที่จะออกไป ก็แหม๋ฉันอยู่ในชุดผ้าขนหนูผืนเดียวนิ

ลูอิส: ออกมาได้แล้ว จะนอนอยู่ในนั้นหรอ

เสียงลูอิสมาตะโกนอยู่หน้าห้องน้ำ ฉันนับในใจ 1 2 3 เอาวะเป็นไงเป็นกัน อ๊ายย!!!

ลูอิส: เอ้ย! 

ทันทีที่ฉันเปิดประตูห้องห้องออกมา เท้าของฉันทีเปียกน้ำก็ทำการลื่นโดยอัตโนมัต ( -..-) ฉันคิดในใจว่ายังไงก็ต้องล้มแต่ ฉันกับรู้สึกเหมือนลอยอยู่ในอากาศ 

ลูอิส: นี้ไม่เป็นไรใช้ไหม ทีหลังก็ระวังหน่อยดิก็รู้ว่ามันลื่น ถ้าเด็กในท้องเป็นอะไรขึ้นมาจะว่ายังไง 

ฉัน: -////////- รู้แล้วปล่อยได้แล้วหน่า

ลูอิส: ไม่ปล่อย ว่าแต่เธอนี้ก็ขาวเหมือนกันนะ เห็นแล้วอยากสัมผัสอีกครั้งจัง

ฉัน: นี้นาย >___<

กรี๊ดดดดด อย่ามองสิตาบ้าฉันก็อายเป็นนะ

ลูอิสมองหน้าฉันนิ่ง นัยน์ตาสีฟ้านั้นมันเหมือนเป็นแม่เหล็กที่ดึงดูดทุกอย่างให้หยุดนิ่ง ลูอิสค่อยๆก้มหน้าลงมาราวกับเราทั้งสองกำลังดึงเข้าหากัน ปลายจมูกของฉันและเขาชนกันทำให้ฉันมีสติอีกครั้ง ฉันผลักเขาออก

ลูอิส: เออ...ผมไปอาบน้ำมั้งดีกว่าเสื้อเธออยู่บนโต๊ะในห้องนะ

เขาพูดพร้อมกับเดินเข้าห้องน้ำไป นี้ถ้าฉันไม่ได้ตาฝาดเมื่อกี้เขาหน้าแดงด้วยแหละ -/////- น่ารักชะมัด

 ฉันเดินเข้าไปในห้องจัดการเช็ดตัวและใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย ว่าแต่เสื้อยืดสีขาวกับบ๊อกเซอร์เนี้ยนะ ฉันทิ้งด้วยลงนอนบนเตียงหลับตาลงพร้อมทบทวนเรื่องราวต่างๆของวัน เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ฉันรู้สึกเหมือนมีมือกำลังโอบกอดฉันจากด้านข้าง

ฉัน: นี้นายจะทำอะไร

ลูอิส: เรามาต่อจากเมื่อกี้กันเหอะ 

ลูอิสพูดพร้อมพลิกตัวเองขึ้นมาอยู่ด้านบน เขาก้มหน้าลงมาจุบที่หน้าผากฉัน พร้อมพูดคำว่า กู๊ดไนท์ครับ แล้วลุกขึ้นเดินออกไป 

 ฉันได้แต่อึ้งกับการกระทำของเขา -////-

ฉัน: นี้นายทำไมไม่มานอนในห้อง

ลูอิส: ทำไมอยากให้ผมไปนอนด้วยหรอ ก็ดีนะโซฟานี้แข็งจะตาย

ฉัน: เอ่ออ

ลูอิสลุกขึ้นจากโซฟาเดินมากอดคอฉันและเดินเข้ามาในห้องเขาทิ้งตัวลงนอนบนเตียง

ลูอิส: ปิดไฟด้วยนะ

ฉันได้แต่ยืนขำกับการกระทำของเขาเหมือนเด็กเลย ว่าแต่นายนอนเต็มเตียงแบบนี้ฉันจะนอนยังไงหล่ะอีตาบ้า

..........................................................