Artist in love : เพลงนี้เพื่อเธอคนเดียว

 หลังจากวันนั้น ฉันรู้สึกหวั่นไวกับเขามากๆ ทั้งต้องไปคอนเสริตต่างจังหวัด หรืิอในเมืองฉันรู้สึกมีความสุขมากจริงๆ ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นเพื่อนเขาก็ตาม :)
“สนุกไหมจ้ะที่รัก" เขาจับมือฉันลงเวทีที่สระบุรี ก็ตอนนี้ฉันมาเล่นที่นี้ละนะ
“ที่ลงที่รักอะไรกันละ ><” ฉันตีอกเขาทีหนึ่ง แล้วหันหน้าหนีออก >///////<
“รักฉันบางยัง?”
“นายถามอะไรบ้าๆ"
“บ้าแล้วชอบไหมละ?” เห้อยย ถามอะไรไม่ดูเลยย
“รักอะไรย้ะ ถ้าเป็นปิก้าจุนี้รักที่สุดอะ"
“แล้วพี่คนนี้รักได้ยัง ><”
“บ้าเนอะๆ ไปละ" ฉันพลักตัวเขาออก แล้วเดินหนี้เขา
  แว่วตาของฉันผิดรูปผิดร่าง ฉันรู้สึกดีๆ กับเขาขึ้นมาแล้วสิ ทำไงได้ละเล่นซะ ><
 
 
ณ บ้านของลูกะ
“มันก็เป็นแบบนี้และ” คุณนายทั้งาองคุยเดี่ยวกับลูกสาวลูกชายในวัยเยาว์ และคุยเรื่องต่างๆที่ผ่านมา
 ตึก ตึก ตึก
เสียงร้องเท้าส้นสูงเดิรเข้ามาในบ้านใหญ่ คุณนายทั้งสองมองมาทางปลายเสียง
“สวัสดีค่ะคุณนาย สวัสดีค่ะคุณแม่" หญิงสาวกราบสวัสดีคุณนาย คุณนายจึงสวัสดีกลับ
“มาทำไหมเหรอโรส มีอะไรกับหรืิอป่าว?” แม่ของฝั่งชายถาม
“พอดีมีเรื่องให้พวกแม่ดูอ่ะค่ะ"
“ไม่ต้องเรียกว่า ‘แม่’ หรอกจ้ะ เรียกว่าคุณน้าดีกว่านะลูก" คุณแม่ฝั่งหญิงถาม
“ค่ะ!” นางตอบกะแทกเสียง พร้อมหยิบไอโพนออกมาให้ทางคุณแม่ฝั่งชายดู
 ‘รัตน-ลูกะ เขาประกาศว่าเป็นแฟนกัน!!
    จากเมื่อวาน ผู้สื่อข่าวได้ไปคุยกับ ‘รัตน' ศิลปินเพลง ซิน-ป๊อป 80s ได้คบหากับ ‘รินะลูกะ' เด็กลูกครึ่งเกาหลีของ ‘รุ่งคลิน' นักแสดงสาวมากความสามารถ
   โดยรัตนบอกกับปากของตนว่าได้คบหาดูใจกับลูกสาวของรุ่นคลินจริง! มาได้นานถึง 2 ปี ส่วนรินะลูกกะนั้นก็พูดความจริงเช่นกัน รัตนได้บอกทางผูสื่อข่าวว่า ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว โดยมีปัญหากันนิดหนึ่ง
 สนทนาระหว่างผู้สื่อข่าว
นข : รัตนแล้วคุณรู้จักกับคุณรินะุกกะได้อย่างไงค่ะ?
รัตน : แล้วเคยอยู่ที่เชียงใหม่ครับ คุณแม่รุ่งคลินก็เป็นเพื่อนแม่ผมเช่นกันครับแล้วเลยรู้จักกันมาตั้งแต่ตอนนั้นครับ
นข : แล้วคุณโรสละค่ะ?
รัตน : เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วครับ เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นครับ
นข : แล้วที่มีข่าวว่า คุณทะเลาะกับคุณโรสเพราะคุณทิ้งเขา จริงหรือป่าวค่ะ?
รัตน : ผมก็ไม่ทราบครับ :)
   เอาแล้วสิค่ะ!? ตอนนี้ได้เปิดแฟนคนใหม่ของรัตนซะแล้วสิ! แล้วคุณนายภรณ์ จะได้ลูกสะใภ้คนไหนกันแน่ละค่ะ???’
  คุณนายสองคนยิ้มพร้อมสบตากันอย่างกับสื่อว่า ‘เข้าที่เข้าทางแล้ว'
“ตอนนี้โรสยังคบกับเขาอยู่ไม่ใช่หรอค่ะ? ทำไหมข่าวถึงออกมาเป็นแบบนี้ละ!”
“แล้วน้าจะรู้ไหมละจ้ะ?” คุณนายภรณ์พูด
“ใช่สิ เธอเป็นแฟนเขาแล้วเธอก็โดนเขาหลอกด้วยไม่ใช่เหรอชื่ออะไรนะ?” คุณรุ่งเริ่มยิ้ม
“ชื่ออะไรนะเธอ..??” คุณนายภรณ์เริ่มเสริม
“กริ๊ดดดด!!!!!ๆๆๆๆๆ ถ้าคุณแม่ยังไม่ไปบอกลูกชายของท่าน หนูจะไปตบยัยนั้นถึงโรงเรียน ให้สั่งสอนเลยว่า ของๆใรก็ห่วงๆ” นางก็เดินออกไป
“โรส เธอลืมโทรศัพท์" คุณรุ่งโบกโทรศัพท์ไปมาๆ โรสวิ่งเข้ามาพร้อมขว้าโทรศัพท์ไป
 
รุ้งขึ้น
“พี่นะๆๆ" ฉันเขย่าตัวพี่นะ ให้ตื่นเพราะวันนี้ฉันต้องไปโรงเรียน!!!
“อะไร *-*” เขาตื่นมาในสภาพ -/////- โป๊วววว >//////<
“ว๊ายยยย!! โป๊อยู่ทำไหมนายไม่บอก!!!” ฉันเอามืิปิดตาทางสองข้างแล้วหันหนาหนี
“ใส่กางเกงอยู่ ไม่เห็นหรอแล้วทำไมยังไปเรียนละเดียวก็สาย" ตื่นมานี้ขอสงสัยเยอะเลยนะ
“ก็รอนายนั้นละ บอกว่าจะไปส่ง" ฉันเอามือลงพร้แมทำปากบูดๆ เขาเอารนิ้วยัดใส่ปากฉัน
“หมั่นใส้ยัดซะเลยย" ฉันดึงมือเขาออกจากปาก โคตดอค็มชมัดเลอะ แหวะๆๆ
“นายมัน แค่กๆ เค็มจริงๆ"ฉันเช็ดปากหลายๆรอบ
“เดียวนี่กี่โมง”
“ตีห้าสามสิบ"
“ตื่นเช้าจริง = =”
“อย่าบ่นแล้วไปส่งได้แล้ว".ฉันพลักตัวเขาให้ออกจากเตียง และเขาทำตัวสบายแล้วถับฉันเต็มๆ ฉันใส่นักศึกษาเต็มยศ มีเพชรประดับบาไว้เพื่อสัญลักษณ์อะไรไม่รู้เนื้ย แม่เขาให้ติด =…=
“ไม่ได้รถของตัวเองไปละ"
“บิ๊กไบล์อยู่บ้านแม่ไง แล้วอีกอย่างวันนี้นายก็ต้องไปเล่นคอนเสริตที่โรงเรียนฉันอีกด้วย นี้นายลืมตารางงานว่างั้นเถอะ?”
“แนะๆ บ่นตลอด"
“หรือจะไม่ให้บ่นเลยละ"
“เพราะเป็นห่วงใช่ไหมละ?” -/////- เขาขยับตัวมาใกล้ๆ
“ห่วงบ้าห่วงอะไรละ ฉันเตือนนายตั้งหาก -////-”
“อย่ามาเขินเลอะ เพราะอย่างไงก็บอกนักข่าวไปแล้ววาเราสองคนเป็นแฟนกัน"
“ไม่กลัวพ่อฉันเหรอ? ดีๆเดียวมาแคะประตูห้องเลอะ" เขาเงียบไปซะพัก
“งั้นฉันไปอาบน้ำและ ไปรอหน้าตรงหน้าสตูเลยๆ" อะไร..อะไรขอเขาว่ะเนื่ยย -_-b
 
ณ Pink'school
 ที่นี้สวยจริงๆ สไตล์สีชมพู ทุกคนมองฉันอย่างกับตัวประหลาด ทำไหมอ่ะ? เราอยู่มหาลัยแล้วนะเข้าใจบ้าง
“เธอ....” ฉันได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงใส่หูฟัง ผมสีม่วงพูดมาทางฉัน
“ฉัน....?”
“ลูกะ!!!!” เธอกระโดดใส่ฉันเต็มๆ ใครว่ะเนื่ยย “ฉันคิดถึงเธอที่สุดเลยเพื่อนเลิฟ^[]^”
“เพื่อนเธองั้นเหรอ?” ฉันเริ่มงงกับตัวเองแล้วนะ
“ฉันเอง! ฉันพิงไงงง!!?” พิง “พี-ไอ-เอ็น-เค ไงงงงง"
“อ่ออออ แกนี่เอง!?” ยัยนี้มันกวนชมัด มันเป็นเพื่อนสมัยเด็กๆ ตอนที่อยู่เชียงใหม่มันซนๆมาก ฉันกับเธอชอบแกล้งนายรัตนตลอด จนฉันต้องไปเรียนต่อเกาหลีก็เป็นอย่างงี้และ จำเพื่อนไม่ได้หมด
“ยินดีด้วยนะ!!”
“ยินดีอะไรของแกละ? อย่าบอกนะว่า..”
“ที่ได้เป็นแฟนกับตารัตนของแกไง”
“จุ๊ๆๆ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับพี่แกเขานะ!”
“ไม่ทันแล้วละ เพราะตอนนี้นิตยสารลงกันหมดแล้วละค่ะ ทางโซลเชียวก็เร็วแรงแซงทางโค้งพอกันๆ" ตายแล้ว Π^Π “ ไม่เป็นไรหลอกเพื่อนเป็นแฟนกับพี่แกเต้าก็ไม่เสียหายหลอก"
“แต่.....” พูดยังไม่ขาดคำ
“ลูกะ!! เธอลืมโทรศัพท์!!!” ว๊ายยยยย ><
“นั่นไง พูดปุ๊ป! มาป๊าม!” พิงพูดกับแล้วตะโกนดังๆ “ไงไอตารัตนจอมขีเกียจ"
“ใครละที่จอมแกล้งกันห้ะ!” เขาจึงเดินมาพร้อมยืนโทรศัพท์ให้พร้อมจับหัว “วันหลังอย่าลืมละ เดียวตอนเย็นพี่มารับเคไหม?”
“อืมๆ"
“คิดถึงน้องคนนี้ไหมละค่ะ ^^” พี่พิงเริ่มแทรก
“ไม่ เพราะตอนเด็กไว้เยอะ พาลูกะแกล้งพี่"
“งอนหราาาา”
“ไม่ได้งอล โกธร!”
“หนูขอโตดดดดด TT" ไอพิงไหว้หนักให้พี่เขา พี่เขาจับหัวพิง
“งั้นตอนเย็นมารับเธอสองคนกินข้าวก็แล้วกันเพื่อคิดถึงวันเก่าๆ"
“ฉันการแกล้งโหดๆของพิงใช่มะ ที่เอาตุ๊กแกหรืออะไรซักอย่างไว้ข้างตอนที่กำลังนอนแล้วก็....”
“งีบปากไปเลย ยัยพิงน้องขี้แกล้ง ตอนเย็มเจอบัญชีใหญ่หลวงแน่แก" พี่เขาทำท่าดุๆใส่แต่ยังไงพิงก็เฉยๆกับมันอยู่ดี “งั้นพี่ไปก่อนนะ ยังไงก็ต้องเตรียมงานอยู่ดีเพราะวันนี้ต้องมาเล่นคอนที่นี้ ห้ามบอกคนอื่นเป็นเด็ดขาดละ"
“ไปกันเหอะรินะ เตรียมแผนแกล้งพี่กันดีกว่า" พิงดึงฉันออกจากพี่นะ
“บาย...” ฉันบอกกับเขา แล้วทำหน้าเศร้าๆ
“ตั้งใจเรียนนะคนดี" เข้ายิ้มให้เป็นกำลังใจฉันเลยยิ้มแป้นสงั้น เขินบ้าอะไรขึ้นมาเนื่ย?
 
พักเที่ยง
“พิงเธอจะกินอะไรละ?” ฉันเดินลงมาจากตึกคณะร้องเพลง พร้อมพิง วันนี้ฉันมีความสุขมากๆ เพราะทุกคนยินดีที่ทำความรู้จักกันมากๆ ถามถึงตารัตนเยอะมากๆ ถามนู้นนีไปหมด ฉันตอบไม่ไวหรอกนะ
“ก๋วยเตียวเอาม่ะ หรือข่าวราดแกงละ?”
“งั้นฉันขอเป็นข่าวราดแกงก็แล้วกันเพราะไม่ได้กินมานาน.ไปกินเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ” ฉันดึงมือของเพื่อนสุดที่รัก(ชาติปางก่อนเท่านั้นและ) ไปร้านข้าวแกง ร้านนี้ดูน่าอร่อยมีคนเข้าเยอะซะด้วย(เพราะมันมีอยู่ร้านเดียวคิดอะไรมาก) จนมีคนเข้ามาชนฉันเต็มๆไหล่ด้านขวา
“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ คุณรินะ!” นี่มัน... O_o
“ระ....โรส!” คนนี้ที่เขาเดินชนที่งานอะไรของแม่เขาคนนี้และ!
“เอา! จำได้ด้วยเหรอเนื่ย? นี่ฉันสวยขนาดเธอจำฉันได้ด้วย” เธอพูดกับเพื่อนเธอ ที่มากันอีก 2 คน เพื่อนเธอเข้ามาล๊อกแขนฉัน ส่วนพิงพึ่งไปเอาช้อนส้อมกับมาก็เห็นพอดี
“เห้ย! จะทำอะไรเพือนฉัน!” พิงเดินมาพร้อมพลักเพื่อนของโรสออกจนกระเด็นไปคนละทาง “เพื่อนฉันไปทำอะไรให้เธอโกรธ!”
“มันมาแย่งแฟนฉันนิ!!!” แย่งเหรอ ได้ข่าวว่าฉันไม่มีแฟนเลยซักคน
“พูดถึงใครย่ะ! เพื่อนฉันไม่เคยมีแฟนยกเว้นพี่รัตน!”
“พี่นะนั้นละ! นางนี่แย่งของฉันไปเธอไม่รู้อะไรก็ไม่ต้องมาสะอ่อ! ยุ่งเรื่องของชาวบ้าน!” โรสกระชากผมฉันแรงจนผมฉันไม่เป็นทรงพร้อมลากฉันลงไปนอนก่อไปกับพื้นจนคนอื่นวิ่งไปไหนก็ไม่รู้เหลือแค่พิง ส่วนพิงพยายามจะช่วยฉัน แต่เธอโดนเพื่อนนางโรสล็อกตัวไวอยู่
   โรสตบฉันต่อหน้าทุกคน ทุกคนต่างกันดูฉัน ไม่คิดจะช่วยเลยเหรอ!
“กล้าดียังไงมาแย่งแฟนชาวบ้านห้ะ!” เพลีย! “กล้าดียังไงมายุ่งกับแฟนชาวบ้าน!” เพลีย!! “แล้วกล้าดียังไงมา..” “หยุด! โรส!!” เสียงผู้ชายที่ทราบชื่อแล้วจะอึ้ง!
“พี่นะ....” หน้าขอฉันแดงวอ ทำใหพี่นะ เข้ามาหาฉันแล้วพลักตัวของโรสออกจากฉัน จนโรสร้องโอ๊ย แต่ยังไงเขาก็ไม่สนใจ
“โอ๊ย ตัวเองคำสัญตัวเองมากเกิ๊นไปมั่งบ้างที่อ่ะ" พิงพูดลอยๆ แต่โรสกับสท้านสะเอง
“เป็นอะไรมากไหมรินะ" เขาพยุ่งฉันโดนการอุ้มฉันไปที่อื่นพร้อมหันมาแล้วบอกว่า “ใครที่ถ่ายคริปลงได้ แต่หัวข่าวว่า ‘แถลงว่า รัตน-รินะลูกะ จะแต่งงานกัน' เพราะตอนนี้ถ้าคนอื่นทำอะไรเธอ ผมจะไม่มีวันให้อภัย นับแต่นีีเป็นตนไป ผมโดยเป็นผู้รักษาสัญญา หลังจากรินะลูกะเรียนจบ ผมจะขอเธอแต่งงานทันที!” เห้ยยยยย!!!!!! >_<¦¦¦