Artist in love : เพลงนี้เพื่อเธอคนเดียว

 หลังจากวันนั้น ฉันรู้สึกหวั่นไวกับเขามากๆ ทั้งต้องไปคอนเสริตต่างจังหวัด หรืิอในเมืองฉันรู้สึกมีความสุขมากจริงๆ ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นเพื่อนเขาก็ตาม :)

“สนุกไหมจ้ะที่รัก" เขาจับมือฉันลงเวทีที่สระบุรี ก็ตอนนี้ฉันมาเล่นที่นี้ละนะ

“ที่ลงที่รักอะไรกันละ ><” ฉันตีอกเขาทีหนึ่ง แล้วหันหน้าหนีออก >///////<

“รักฉันบางยัง?”

“นายถามอะไรบ้าๆ"

“บ้าแล้วชอบไหมละ?” เห้อยย ถามอะไรไม่ดูเลยย

“รักอะไรย้ะ ถ้าเป็นปิก้าจุนี้รักที่สุดอะ"

“แล้วพี่คนนี้รักได้ยัง ><”

“บ้าเนอะๆ ไปละ" ฉันพลักตัวเขาออก แล้วเดินหนี้เขา

  แว่วตาของฉันผิดรูปผิดร่าง ฉันรู้สึกดีๆ กับเขาขึ้นมาแล้วสิ ทำไงได้ละเล่นซะ ><

 

 

ณ บ้านของลูกะ

“มันก็เป็นแบบนี้และ” คุณนายทั้งาองคุยเดี่ยวกับลูกสาวลูกชายในวัยเยาว์ และคุยเรื่องต่างๆที่ผ่านมา

 ตึก ตึก ตึก

เสียงร้องเท้าส้นสูงเดิรเข้ามาในบ้านใหญ่ คุณนายทั้งสองมองมาทางปลายเสียง

“สวัสดีค่ะคุณนาย สวัสดีค่ะคุณแม่" หญิงสาวกราบสวัสดีคุณนาย คุณนายจึงสวัสดีกลับ

“มาทำไหมเหรอโรส มีอะไรกับหรืิอป่าว?” แม่ของฝั่งชายถาม

“พอดีมีเรื่องให้พวกแม่ดูอ่ะค่ะ"

“ไม่ต้องเรียกว่า ‘แม่’ หรอกจ้ะ เรียกว่าคุณน้าดีกว่านะลูก" คุณแม่ฝั่งหญิงถาม

“ค่ะ!” นางตอบกะแทกเสียง พร้อมหยิบไอโพนออกมาให้ทางคุณแม่ฝั่งชายดู

 ‘รัตน-ลูกะ เขาประกาศว่าเป็นแฟนกัน!!

    จากเมื่อวาน ผู้สื่อข่าวได้ไปคุยกับ ‘รัตน' ศิลปินเพลง ซิน-ป๊อป 80s ได้คบหากับ ‘รินะลูกะ' เด็กลูกครึ่งเกาหลีของ ‘รุ่งคลิน' นักแสดงสาวมากความสามารถ

   โดยรัตนบอกกับปากของตนว่าได้คบหาดูใจกับลูกสาวของรุ่นคลินจริง! มาได้นานถึง 2 ปี ส่วนรินะลูกกะนั้นก็พูดความจริงเช่นกัน รัตนได้บอกทางผูสื่อข่าวว่า ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว โดยมีปัญหากันนิดหนึ่ง

 สนทนาระหว่างผู้สื่อข่าว

นข : รัตนแล้วคุณรู้จักกับคุณรินะุกกะได้อย่างไงค่ะ?

รัตน : แล้วเคยอยู่ที่เชียงใหม่ครับ คุณแม่รุ่งคลินก็เป็นเพื่อนแม่ผมเช่นกันครับแล้วเลยรู้จักกันมาตั้งแต่ตอนนั้นครับ

นข : แล้วคุณโรสละค่ะ?

รัตน : เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วครับ เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นครับ

นข : แล้วที่มีข่าวว่า คุณทะเลาะกับคุณโรสเพราะคุณทิ้งเขา จริงหรือป่าวค่ะ?

รัตน : ผมก็ไม่ทราบครับ :)

   เอาแล้วสิค่ะ!? ตอนนี้ได้เปิดแฟนคนใหม่ของรัตนซะแล้วสิ! แล้วคุณนายภรณ์ จะได้ลูกสะใภ้คนไหนกันแน่ละค่ะ???’

  คุณนายสองคนยิ้มพร้อมสบตากันอย่างกับสื่อว่า ‘เข้าที่เข้าทางแล้ว'

“ตอนนี้โรสยังคบกับเขาอยู่ไม่ใช่หรอค่ะ? ทำไหมข่าวถึงออกมาเป็นแบบนี้ละ!”

“แล้วน้าจะรู้ไหมละจ้ะ?” คุณนายภรณ์พูด

“ใช่สิ เธอเป็นแฟนเขาแล้วเธอก็โดนเขาหลอกด้วยไม่ใช่เหรอชื่ออะไรนะ?” คุณรุ่งเริ่มยิ้ม

“ชื่ออะไรนะเธอ..??” คุณนายภรณ์เริ่มเสริม

“กริ๊ดดดด!!!!!ๆๆๆๆๆ ถ้าคุณแม่ยังไม่ไปบอกลูกชายของท่าน หนูจะไปตบยัยนั้นถึงโรงเรียน ให้สั่งสอนเลยว่า ของๆใรก็ห่วงๆ” นางก็เดินออกไป

“โรส เธอลืมโทรศัพท์" คุณรุ่งโบกโทรศัพท์ไปมาๆ โรสวิ่งเข้ามาพร้อมขว้าโทรศัพท์ไป

 

รุ้งขึ้น

“พี่นะๆๆ" ฉันเขย่าตัวพี่นะ ให้ตื่นเพราะวันนี้ฉันต้องไปโรงเรียน!!!

“อะไร *-*” เขาตื่นมาในสภาพ -/////- โป๊วววว >//////<

“ว๊ายยยย!! โป๊อยู่ทำไหมนายไม่บอก!!!” ฉันเอามืิปิดตาทางสองข้างแล้วหันหนาหนี

“ใส่กางเกงอยู่ ไม่เห็นหรอแล้วทำไมยังไปเรียนละเดียวก็สาย" ตื่นมานี้ขอสงสัยเยอะเลยนะ

“ก็รอนายนั้นละ บอกว่าจะไปส่ง" ฉันเอามือลงพร้แมทำปากบูดๆ เขาเอารนิ้วยัดใส่ปากฉัน

“หมั่นใส้ยัดซะเลยย" ฉันดึงมือเขาออกจากปาก โคตดอค็มชมัดเลอะ แหวะๆๆ

“นายมัน แค่กๆ เค็มจริงๆ"ฉันเช็ดปากหลายๆรอบ

“เดียวนี่กี่โมง”

“ตีห้าสามสิบ"

“ตื่นเช้าจริง = =”

“อย่าบ่นแล้วไปส่งได้แล้ว".ฉันพลักตัวเขาให้ออกจากเตียง และเขาทำตัวสบายแล้วถับฉันเต็มๆ ฉันใส่นักศึกษาเต็มยศ มีเพชรประดับบาไว้เพื่อสัญลักษณ์อะไรไม่รู้เนื้ย แม่เขาให้ติด =…=

“ไม่ได้รถของตัวเองไปละ"

“บิ๊กไบล์อยู่บ้านแม่ไง แล้วอีกอย่างวันนี้นายก็ต้องไปเล่นคอนเสริตที่โรงเรียนฉันอีกด้วย นี้นายลืมตารางงานว่างั้นเถอะ?”

“แนะๆ บ่นตลอด"

“หรือจะไม่ให้บ่นเลยละ"

“เพราะเป็นห่วงใช่ไหมละ?” -/////- เขาขยับตัวมาใกล้ๆ

“ห่วงบ้าห่วงอะไรละ ฉันเตือนนายตั้งหาก -////-”

“อย่ามาเขินเลอะ เพราะอย่างไงก็บอกนักข่าวไปแล้ววาเราสองคนเป็นแฟนกัน"

“ไม่กลัวพ่อฉันเหรอ? ดีๆเดียวมาแคะประตูห้องเลอะ" เขาเงียบไปซะพัก

“งั้นฉันไปอาบน้ำและ ไปรอหน้าตรงหน้าสตูเลยๆ" อะไร..อะไรขอเขาว่ะเนื่ยย -_-b

 

ณ Pink'school

 ที่นี้สวยจริงๆ สไตล์สีชมพู ทุกคนมองฉันอย่างกับตัวประหลาด ทำไหมอ่ะ? เราอยู่มหาลัยแล้วนะเข้าใจบ้าง

“เธอ....” ฉันได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงใส่หูฟัง ผมสีม่วงพูดมาทางฉัน

“ฉัน....?”

“ลูกะ!!!!” เธอกระโดดใส่ฉันเต็มๆ ใครว่ะเนื่ยย “ฉันคิดถึงเธอที่สุดเลยเพื่อนเลิฟ^[]^”

“เพื่อนเธองั้นเหรอ?” ฉันเริ่มงงกับตัวเองแล้วนะ

“ฉันเอง! ฉันพิงไงงง!!?” พิง “พี-ไอ-เอ็น-เค ไงงงงง"

“อ่ออออ แกนี่เอง!?” ยัยนี้มันกวนชมัด มันเป็นเพื่อนสมัยเด็กๆ ตอนที่อยู่เชียงใหม่มันซนๆมาก ฉันกับเธอชอบแกล้งนายรัตนตลอด จนฉันต้องไปเรียนต่อเกาหลีก็เป็นอย่างงี้และ จำเพื่อนไม่ได้หมด

“ยินดีด้วยนะ!!”

“ยินดีอะไรของแกละ? อย่าบอกนะว่า..”

“ที่ได้เป็นแฟนกับตารัตนของแกไง”

“จุ๊ๆๆ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับพี่แกเขานะ!”

“ไม่ทันแล้วละ เพราะตอนนี้นิตยสารลงกันหมดแล้วละค่ะ ทางโซลเชียวก็เร็วแรงแซงทางโค้งพอกันๆ" ตายแล้ว Π^Π “ ไม่เป็นไรหลอกเพื่อนเป็นแฟนกับพี่แกเต้าก็ไม่เสียหายหลอก"

“แต่.....” พูดยังไม่ขาดคำ

“ลูกะ!! เธอลืมโทรศัพท์!!!” ว๊ายยยยย ><

“นั่นไง พูดปุ๊ป! มาป๊าม!” พิงพูดกับแล้วตะโกนดังๆ “ไงไอตารัตนจอมขีเกียจ"

“ใครละที่จอมแกล้งกันห้ะ!” เขาจึงเดินมาพร้อมยืนโทรศัพท์ให้พร้อมจับหัว “วันหลังอย่าลืมละ เดียวตอนเย็นพี่มารับเคไหม?”

“อืมๆ"

“คิดถึงน้องคนนี้ไหมละค่ะ ^^” พี่พิงเริ่มแทรก

“ไม่ เพราะตอนเด็กไว้เยอะ พาลูกะแกล้งพี่"

“งอนหราาาา”

“ไม่ได้งอล โกธร!”

“หนูขอโตดดดดด TT" ไอพิงไหว้หนักให้พี่เขา พี่เขาจับหัวพิง

“งั้นตอนเย็นมารับเธอสองคนกินข้าวก็แล้วกันเพื่อคิดถึงวันเก่าๆ"

“ฉันการแกล้งโหดๆของพิงใช่มะ ที่เอาตุ๊กแกหรืออะไรซักอย่างไว้ข้างตอนที่กำลังนอนแล้วก็....”

“งีบปากไปเลย ยัยพิงน้องขี้แกล้ง ตอนเย็มเจอบัญชีใหญ่หลวงแน่แก" พี่เขาทำท่าดุๆใส่แต่ยังไงพิงก็เฉยๆกับมันอยู่ดี “งั้นพี่ไปก่อนนะ ยังไงก็ต้องเตรียมงานอยู่ดีเพราะวันนี้ต้องมาเล่นคอนที่นี้ ห้ามบอกคนอื่นเป็นเด็ดขาดละ"

“ไปกันเหอะรินะ เตรียมแผนแกล้งพี่กันดีกว่า" พิงดึงฉันออกจากพี่นะ

“บาย...” ฉันบอกกับเขา แล้วทำหน้าเศร้าๆ

“ตั้งใจเรียนนะคนดี" เข้ายิ้มให้เป็นกำลังใจฉันเลยยิ้มแป้นสงั้น เขินบ้าอะไรขึ้นมาเนื่ย?

 

พักเที่ยง

“พิงเธอจะกินอะไรละ?” ฉันเดินลงมาจากตึกคณะร้องเพลง พร้อมพิง วันนี้ฉันมีความสุขมากๆ เพราะทุกคนยินดีที่ทำความรู้จักกันมากๆ ถามถึงตารัตนเยอะมากๆ ถามนู้นนีไปหมด ฉันตอบไม่ไวหรอกนะ

“ก๋วยเตียวเอาม่ะ หรือข่าวราดแกงละ?”

“งั้นฉันขอเป็นข่าวราดแกงก็แล้วกันเพราะไม่ได้กินมานาน.ไปกินเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ” ฉันดึงมือของเพื่อนสุดที่รัก(ชาติปางก่อนเท่านั้นและ) ไปร้านข้าวแกง ร้านนี้ดูน่าอร่อยมีคนเข้าเยอะซะด้วย(เพราะมันมีอยู่ร้านเดียวคิดอะไรมาก) จนมีคนเข้ามาชนฉันเต็มๆไหล่ด้านขวา

“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ คุณรินะ!” นี่มัน... O_o

“ระ....โรส!” คนนี้ที่เขาเดินชนที่งานอะไรของแม่เขาคนนี้และ!

“เอา! จำได้ด้วยเหรอเนื่ย? นี่ฉันสวยขนาดเธอจำฉันได้ด้วย” เธอพูดกับเพื่อนเธอ ที่มากันอีก 2 คน เพื่อนเธอเข้ามาล๊อกแขนฉัน ส่วนพิงพึ่งไปเอาช้อนส้อมกับมาก็เห็นพอดี

“เห้ย! จะทำอะไรเพือนฉัน!” พิงเดินมาพร้อมพลักเพื่อนของโรสออกจนกระเด็นไปคนละทาง “เพื่อนฉันไปทำอะไรให้เธอโกรธ!”

“มันมาแย่งแฟนฉันนิ!!!” แย่งเหรอ ได้ข่าวว่าฉันไม่มีแฟนเลยซักคน

“พูดถึงใครย่ะ! เพื่อนฉันไม่เคยมีแฟนยกเว้นพี่รัตน!”

“พี่นะนั้นละ! นางนี่แย่งของฉันไปเธอไม่รู้อะไรก็ไม่ต้องมาสะอ่อ! ยุ่งเรื่องของชาวบ้าน!” โรสกระชากผมฉันแรงจนผมฉันไม่เป็นทรงพร้อมลากฉันลงไปนอนก่อไปกับพื้นจนคนอื่นวิ่งไปไหนก็ไม่รู้เหลือแค่พิง ส่วนพิงพยายามจะช่วยฉัน แต่เธอโดนเพื่อนนางโรสล็อกตัวไวอยู่

   โรสตบฉันต่อหน้าทุกคน ทุกคนต่างกันดูฉัน ไม่คิดจะช่วยเลยเหรอ!

“กล้าดียังไงมาแย่งแฟนชาวบ้านห้ะ!” เพลีย! “กล้าดียังไงมายุ่งกับแฟนชาวบ้าน!” เพลีย!! “แล้วกล้าดียังไงมา..” “หยุด! โรส!!” เสียงผู้ชายที่ทราบชื่อแล้วจะอึ้ง!

“พี่นะ....” หน้าขอฉันแดงวอ ทำใหพี่นะ เข้ามาหาฉันแล้วพลักตัวของโรสออกจากฉัน จนโรสร้องโอ๊ย แต่ยังไงเขาก็ไม่สนใจ

“โอ๊ย ตัวเองคำสัญตัวเองมากเกิ๊นไปมั่งบ้างที่อ่ะ" พิงพูดลอยๆ แต่โรสกับสท้านสะเอง

“เป็นอะไรมากไหมรินะ" เขาพยุ่งฉันโดนการอุ้มฉันไปที่อื่นพร้อมหันมาแล้วบอกว่า “ใครที่ถ่ายคริปลงได้ แต่หัวข่าวว่า ‘แถลงว่า รัตน-รินะลูกะ จะแต่งงานกัน' เพราะตอนนี้ถ้าคนอื่นทำอะไรเธอ ผมจะไม่มีวันให้อภัย นับแต่นีีเป็นตนไป ผมโดยเป็นผู้รักษาสัญญา หลังจากรินะลูกะเรียนจบ ผมจะขอเธอแต่งงานทันที!” เห้ยยยยย!!!!!! >_<¦¦¦