Artist in love : เพลงนี้เพื่อเธอคนเดียว

 ณ ตอนเช้าตรู่ เวลาเมืองไทย

      ถึงแล้วโว้ยยยยยยยย!!!!!!!! เมืองไทยอันแสนร๊อนร้อน นี่ฉันต้องมาที่นี้จริงๆใช่ไหมเนื่ย 

    'เป็นคนที่เทออไว้จายยย มันก็ดีเท่าารายยย~'

  เสียงเรียกเข้าเพลงรอสายนี้มัน ดีที่สุกเลย ฉันชอบมากๆเพื่อนนี้ คนร้องก็หล่อ โอ๊ยๆ อียัยบ้าๆ คิดอะไรกันเหล่าาาา ไม่เห็นหล่อสักหน่อยๆ ไปเถอะๆเดียวไม่ทันรถเอาหรอกก 

  ปี๊นๆๆๆ 

 เสียงรถดังขึ้น ฉันหันไปมองต้นเสียงนั้น ฉันพึ่งรู้ตัวว่าฉันกำลังง.......... 

 " ระวังง!!! " ปู๊ง!

   ฉันหลบตาปี นึกว่าตัวเองนั้นจะตายเอา ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น มาเพื่ออยากรู้ว่า ใครกันที่ช่วยชีวิตฉัน ฉันนี้มันบ๋องจริงๆเลยย!!

 " เป็นไรไหมครับ? เจ็บตรงไหนหรือป่าว? " เสียงข้มกล่าวขึ้นมา 

   ผมสีทอง ใส่แว่นดำ เจาะหู คิ้วข้ม! นี้มันนนน

 " อ่อ.....นอ...นะ...นะ...!!!" 

 " อืมม...ก็ผมไงครับชื่อนะ แล้วคุณเจ็บตรงไหนหรือป่าว? " เขาถาม แต่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจาก ส้ายหน้าเท่านั้น 

 "คุณ..มะ..มา....แตะ...แต่ง...ตัว...แบบ..อุ๊บบ!!"

 " ชู่ว~ เบาๆเถอะน้าาา ผมแค่อยากออกมาให้พ้นจากนักข่าวเฉยๆ คุณแค่ทำตัวว่าผมไม่ได้มาที่นี้ โอเค? " เข้าบอกกับฉันในขณะลุกขึ้น ฉันก็ได้แค่ พยักหน้า เท่านั้น เห้ออ เกิดเป็นฉันมันหน้าลำบากซะจริงๆ =.=

 " ผมไปก่อนละ "

     เอ้าจู่ๆ ก็ทิ้งกันไปแบบนี้เลยเหรอ?ไงง !! 

 ณ บ้านหรู 

  'เป็นคนที่เทออไว้จายยย มันก็ดีเท่าารายยย~' 

 " ฮะโหล่ค่ะ? "

 (อยู่ไหนแล้วค่ะคุณลูกกกก) เสียงแม่ดังมาแต่ไกล

 "อยู่หน้าบ้านแล้วค่ะ นานแล้วด้วย " ก็แค่คำแก้ตัวอะนะ 

 (แม่ได้ข่าวว่าคุณลูกพึงมานิ?) 

 "รู้ทันด้วยเหรอเนื่ย? =.="

 (มาๆ เข้ามาๆ ) 

   แอ๊ดดดด~ 

   มันไม่แปลกหรอกนะ ที่อยู่ดีๆที่ฉันได้เข้ามาในบ้านหรูแบบนี้ แม่ฉันเป็นนางแบบอายุ 40 ตอนนี้ฉันก็อยู่ 18 ห่างกันแค่ 22 ปีเศษๆ แม่ฉันมีฉันตอนนั้นและ แล้วเก็บฉันให้อยู่ในที่ลับๆเพื่อไม่ให้ใครรู้ว่าแม่ฉันท้อง จนมาถึงตอนนี้อะนะ 

  ฟึ๊บ!

 "คิดถึงที่สุดเลยยยย ลูกสาวคนนี้ " ม๊วฟ ม๊วฟ ^3^

 " แม่ๆ แก้มนะไม่ใช่ตุ๊กตา " ฉันบ่นๆ

 " แหม่ๆ กลับมาที่เกาหลีไม่ถึง 5 ปี ทำตัวแบบนี้ซะแล้วเหรอ" มือท่านจับหัวฉันแล้วขยี้ "ไม่น่ารักเลยน้าา" 

 " โธ่แม่ หนูอะอยู่ที่นั้นกับคุณพ่อนี้น่า แล้วคุณพ่อก็เป็นเสื่ยอีก ท่านก็ให้หนูเรียนวิชาป้องกันตัวนินาช่วยไม่ได้นะค่ะคุนแม่ " ^^ ฉันกวนคุณแม่จนท่านแคกหัวฉันๆไปทีหนึ่ง 

 " แหม่ๆ เดี่ยวนี้เริ่มโตเป็นสาวแล้วนะ เข้าบ้านได้แล้วละ เดี่ยวแม่ต้องไปทำงานต่อ วันนี้แม่คงกลับดึง " แม่ฉันพาฉันเข้าบ้าน บ้านนี้โคตดใหญ่ที่ฉันอยู่กับพ่ออีก ทองล้วนๆเลยให้ไหมเนื่ย

  แม่ฉันจึงเดินไปหาคนๆหนึ่ง

 " ลูกะ นี่คือป้าศรี พี่เลี้ยงลูกนะนับว่าเป็นแม่อีกคนก็แล้วกัน " ฉันไหว้ป้าศรีที่กำลังนั่งทำกับข้าวที่ห้องครัว 

  หน้าของป้า โหดน่าดูถือมีดกะจะไปฆ่าคนเลยเหรอค่ะคุณป้า? 

 "สวัสดีค่ะ " ฉันก้มลงไปหาป้าแก

 "....." ไม่สัญญาตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก 

   นี่ป้าแกหยิ่งขนาดนี้เลยหรือไงง!! ป๊าดดดโธ่วว =[]=

 " ป้ะ! เดี่ยวแม่พาไปที่ห้อง " แม่ลากตัวฉันขึ้นห้อง ระหว่างนั้นฉันจึงถามคุณแม่

 " แม่ค่ะ ป้าเค้าเป็นคนแบบนี้เหรอค่ะ? ทำไหมไม่พูดกับหนูสักคำเลย TT " 

 " คุย ก็แค่เมื่อก่อน แต่แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไหมเดียวนี้ป่าแกถึกเป็นแบบนี้ " แม่ฉันอธิบาย

   แอ๊ดด~ 

  ห้องเสียงเหลืองง!! ตุ๊กตาปิก้าจู! เตียงปิก้าจู! ทุกอย่างปิก้าจู หมดเลยย!! 

 " คุณแม่ หนูโคตดชอบเลยยยย ปิก้าจูเต็มไปหมด! นี่แม่รู้ได้ไงว่าหนูชอบเนื่ยย 555"

 " ก็คุณพ่อนั้นและ บอกแม่มา ว่าหนูชอบปิก้าจู จนขอคุณพ่อให้ซื้อให้ แต่ท่านกลับไม่มีเวลาว่างจึงโทรศัพท์มาบอกแม่ว่าให้จัดชุดหนัก 55555 " แม่ฉันขำยกใหญ่

 " ขอบคุณนะค่ะ ^^ " ม๊วฟๆๆ 

  เวลาบ่ายๆ 

 " แม่ไปก่อนนะลูก ค่อยเจอกัน " แม่ฉันนั่งรถสปอตคู่ใจของท่าน ฉันก็ใส่ชุดปิก้าจูอยู่ด้วยตอนนั้น ว้าาา ไม่มีใครเห็นหรอกเนอะ 

 " ค้าาาาาาา " 

 ปรื้นนนนนนน~~~ 

    ว้าาาาา ในที่สุดก็ไปสักที ได้เวลาเที่ยวในเมืองไทยสักที่ หันไปทางซ้าย! ก็ไม่เจออะไร ทางขวา! เห้ยยยยยยย!!!

  Bigbike สีเหลืองตัดดำ ว้าวววววว เสร็จดิฉันแล้วววว 

          ปิ๊นๆๆ

  เด็กสาวบีบแตร ให้ประตูเปิดพร้อมซิ่งกับมอไซต์ของใครก็ไม่รู้ แค่รู้ว่าตอนนี้ก็จะไปพร้อมชุดปิก้าจู!! โอ้มายกอดดดด เธอนี้เป็นคนกล้าจริงๆ

  อี๊ดดดด~

เสียงแบกของมอไซต์ ทำให้ผู้คนมองมาที่เด็กสาว ทุกคนต่างก็ยิ้มให้ เพราะเค้ารู้ว่าเธอนั้นเป็นใคร

 " ลันลา ลันลา ลันลา วันนี้เป็นวันที่มีความสุขเพราะฉันจะไปร้าน แบเกอรี่สุดแสนจะอร่อยของเมืองไทยคือ ร้านของแม่ฉันเอง " ฉันพูดอยู่คนเดียวพร้อมยิ้มแป้นเข้าไปในร้าน 

   กริ๊ง~ 

 " สะ.......คุณหนู!! " พนักงานในร้านถึงกับตกใจ ทำไหมอ่ะ? ชุดฉันสวยขนาดนั้นเลยเหรอ?

 " ฉันเหรอ? // ชี้ที่ตัวเอง "

 " คุณหนูทำไหมถึงแต่ตัวแบบนี้ละ? " พนักงานลากฉันให้เข้าร้านก่อน

 " เดี่ยวๆๆ เธอเป็นใครกันฉันไม่รู้จักนะ " ฉันพยายามแก้ข้อสงสัย

 " นี้คุณหนูจำไม่ได้ใช่ไหม " 

 " (พยักหน้า)"

 "ที่มาตอนเด็กอะค่ะ" เด็กๆเหรอ? หืมมม!!!

 " อ่ออออออ พ่อออนนน!! *0* " ฉันกระโดดกอดพี่ออนให้แน่น พี่คนนี้เป็นพี่สมัยเด็กๆ ค่อยเล่นอยู่กับฉันเวลาแม่ฉันไม่อยู่ จน อายุ 13 ฉันตอนไปเรียนต่อที่เกาหลีจนจำไม่ได้เลยว่าเป็นพี่แก

 " คุณหนู พี่หายใจไม่ออกค่ะ " 

 " หนูขอโทษค่ะ " ฉันปล่อยอ้อมกอดออก " พี่เป็นไงบ้างสบายดีไหม แล้วทำไหมถึงอยู่ที่นี้ ทำไหม..." 

 " คำถามเยอะแล้วค่ะคุณหนู พี่มาอยู่ที่นี้ก็มาเป็นหัวหน้าร้านที่นี้ คุณนายให้เป็นพี่ก็ขัดท่านไม่ได้พี่เลยต้องอยู่ที่นี้ไง " 

 " อ่ออออ งั้นหนูขอไปดูขนมที่หนูชอบก่อนนะ ตอนนี้มันอยู่ตรงไหนแล้วน้าา " ฉันจิ้มคางตัวเองเพื่อให้คิดออกว่าของชอบของฉันนั้นอยู่ตรงไหน ตอนนี้รสชาติยังเหมือนเดิมหรือป่าวน้าา

   กริ๊ดดดดดดดดด อ๊ากกกกกกก

 "เสียงอ่ะไรเหรอพี่ออน? " ฉันหันไปหาต้นเสียงพร้อมถามพี่ออน

 " นั้นไงง!! เค้ามาแล้ววว พวกแกๆๆ " 

 " เอ้า! พี่ออน!! " 

   กริ่ง~ 

 เสียงเปิดประตูดังขึ้น ผมสีทอง ตาตี้ เจาะหู คิ้วข้ม ปากป็นปาก จมูกสวย นี่มัน

 " นะ....นะ!!! " ฉันตะโกนดังขึ้น ทุกคนเงียบกันทั้งร้าน พร้อมมองมาที่ฉัน ฉันได้แค่ยืนแข็งพร้อมเห็นเขา กระพริบตาให้ฉันพร้อมความหล่อ ฉันจับหน้าตัวเองรู้สึกว่าหน้าร้อนอย่างกับเตาพิง ไม่จริงใช่ไหมที่ฉันต้องมาเจอกับเขา!

 " สวัสดีครับ....คุณ.."

 " ลูกะ....คุณหนูชื่อลูกะ" เอ้าแล้วไงง พี่ออนดันบอกชื่อให้อีกป๊าดดโธ่ววว =[]=

 " ลูกะ..." เค้าเดินเข้ามาหาฉันพร้อมจับมือให้อยู่ระหว่างใบหน้าของฉัน "ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ :)" เขากำลังจะ จุ๊บมือฉัน! 

   พรืบ!

 ฉันเอามือของฉันออก นี้ฉันร้อนตัวเหรอเนื่ยยยย >///////< 

 "พี่ออน ฉันจะไปดูขนมของฉัน " ฉันสบัดหน้าหนี้ 180 เพื่อไม่ให้รู้ว่าฉันเป็นแฟน เห้ย! แฟนคลับ

   ฉันเดินไปหลังร้าน เย้!! เจอแล้ววว เค้กหน้านิ่ม ราคา 230 บาท ของโปรดฉัน ทำไหมเหลือแค่กล่องเดี่ยวเองละ ฉันว่าจะซื้อเพื่อไปกินที่ห้องซะหน่อย ว่า สุดเซง! 

  ฉันจะหยิบเค้กหน้านิ่มสุดแสนอร่อยของฉัน พร้อมกับมือที่ใส่แหวนเงิน รูปมังกรที่นิ้วชี้ กับแหวนมังกรคนละแบบที่นิ้วกลาง ฉันมองไปที่ต้นมืนของรายนี้ 

 "นาย..นะ" ฉันพูดเสียงเบาๆ เพราะหน้าของเรานั้นอยู่ใกล้กันมาก แทบจนจมูกชิดกันน้ำหอมกลิ่นโปรดของฉันไปติดเสน่ห์ของผู้ชายตรงหน้าฉัน หัวใจฉันเต็มร้าวกับ สิ่งรอบตัวนั้นเป็นทุ่งหญ้า ตาของเขาเป็นประกายชวนฝัน 

 " ลูนะ :) " เขาพูดเตืนสติฉันให้ลุกออกมาจากฝัน

 " ค่ะ? อะไร? " หน้าฉันแดงขึ้นที่อยู่ในชุด ปิก้าจู 

 " เธอนี่มันบ๋องที่สุดที่ฉันเคยเห็นมาเลยนะเนื่ย ฮ่าๆๆๆ " เขาหัวเราะ

 " อะไรกัน! ฉันแค่ลองชุดเฉยๆ พอดีฉันหิวเลยแวะที่ร้านของฉัน " 

 " อะไรกันนน ฮ่าๆๆๆ เธอคงไม่รู้สินะว่าที่นี้มันเป็นร้านของฉัน " เขายืนขึ้นพร้อมเค้กหน้านิ่ม 230 บาท 

 " อะไรนะ! นี่ร้านแม่ของฉันนะ นี่นายเอาอะไรมาพูดเนื่ย? " ฉันเริ่มโมโหขึ้น

 " ก็พอดีแม่ของเธอหุ้นกับฉัน เปิดร้านเบอเกอรี่ สาขาเดี่ยวกัน แต่แค่คนละร้าน เธอนี่มันไม่ถามแม่สักคำเลยฉันไหม " เขาอธิบายจนฉันฟังขึ้นใจเลย " แล้วนี้เธอจะเอาเค้กนี้ไปทำอะไรเนื่ย ไม่เห็นจะหน้าอร่อยเลย " เขาดูไปรอบขนมเค้ก สุดรักของฉัน 

 " มันอร่อยในแบบของฉันก็พอ นายไม่ต้องรู้อะไรมากนักหรอก เอาขนมเค้กมานี้นะ " ฉันพยายามเอาขนมเค้กในมือเค้า

 " ถ้ามันอร่อยจริงเธอก้ไปขอสูตรจากแม่เธอสิ จะได้ไม่ต้องซื้อกินที่นี่ " 

 " ถ้ามันทำได้ก็สบายไปแล้วละ! แม่ฉันปิดเรื่องเกี่ยวกับการทำขนมพวกนี้เป็นความหลับ ขนาดฉันฉันยังไม่รู้เลย!! " 

 " เอ้าเหรอ? แล้วทำไหมสูตรต้องมาอยู่กับฉันละ " เค้าหยิบหนังสือมาเล่มหนึ่งพร้อมเปิดอ่าน"ในเล่มนี้นั้นเต็มไปหมดเลยทั้ง เค้ดซ็อกโกแลต ขนมปัง พร้อมทั้ง เค้กหน้านิ่มสุดวิเศษ " 

 " เอามานี่นะ!! " ฉันโจ่มตีเค้าไปที่ท้องเต็ม หมัดของฉันแรงพอที่จะสู้เขาไหว

 " เธอทำอะไรเนื่ย? ไม่เห็นจะเจ็บเลย? " อะไรกันน!! หมัดฉันเรียนว่าจากเมืองจีนเลยนะ!

" ป่าวแค่..." ฉันพูดยังไม่ทันขาดคำ เขาจับมือฉันพร้อมยัดใส่เข้าไปในเสื้อเช็ท สีเทา ฉันสัมผัสถึงไออุ่น กล้ามเป็นหมัดๆ ซิกแพ็กแข็งจังง เฮ้ยย!!

 " เป็นอะไรไป? อึ้งเลยเหรอ? " เขาถามดึงสติฉัน ฉันดึงของฉันออกแต่กลับไม่ได้ผล ฉันจึกพยายามแกะมือของเขาที่อยู่ในเสื้อ

 " นี้เธอจะลวนลามฉันเหรอ? " 

 " ปล่าวซะหน่อย! นายปล่อยฉันได้แล้ว!! " ฉันหน้าแดงมากตอนนี้ 

  'เป็นคนที่เทออไว้จายยย มันก็ดีเท่าารายยย~' 

      อีเสียงเพลงรอสายยย!!!!!

 " เพลงของฉันนี่? " 

 "......." ฉันเงียบ -//////-  " ฮะโหล่ค่ะ"

 (ลูกะ! ลูกอยู่ไหน!)

 "หนูอยู่ร้านเบอเกอรี่ค่ะ พอดีออกมาหาไรกิน "

 (อยู่แถวไหนละร้านลูก)

 " สยามค่ะ "

 (ห๊ะ!! ร้านนั้นไม่ใช่ร้านแม่นะ! )

 "รู้แล้วค่ะ เป็นของ นายนะเขา"

 (พี่นะ! พูดว่าพี่นะ!)

 " เห้อ พี่นะก็พี่นะ " ฉันพูดโทรศัพท์พร้อมหันไปหาตานะ

 (ดีมาก งั้นกับมาเร็วๆนะลูก แม่ทำงานต่อและ)

 " ค่ะ " 

 " ไหนลองเรียกว่าพี่ นะ อีที่ซิ? " นายยนั้นเอาหน้าของเขาเข้ามาใกล้ ฉันจึงพูดออกไปดังๆว่า

 " ไอตานะ!!!! " พร้อมต่อยหน้าไปหนึ่งที

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะค่ะ 

ปล. ถ้าถึงพี่นะ polycat ได้ขอบคุณนะค่ะ