All of mine [1D Short Fiction || zarry ]

"คุณโอเครนะครับ"

เสียงนุ่มทุ้มของชายคนนึงเอ่ยถามผมที่อยู่ในสภาพอ่อนแรง เขาเหมือนดังเจ้าชายขี่ม้าขาวที่ช่วยชีวิตเจ้าหญิงอันเป็นที่รักของเขา แต่สภาพของผมตอนนี้ไม่ได้เหมือนกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ รอยช้ำสีแดงเข้มปะปนกับเลือดบนร่างกาย

และกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง

..

..

..

ผมมันอ่อนแอ

..

..

..

ทำไมผมถึงโชคร้ายอะไรอย่างนี้ 'พระเจ้าครับ ผมทำอะไรให้ท่านโกรธหรอครับ'

ในขณะที่ผมกำลังน้อยใจในโชคชะตาของตัวเอง เสียงนุ่มทุ้มก็เรียกสติและ

ความรู้สึกที่มีอยู่น้อยนิดของผมขึ้นมา

"คุณครับคุณโอเครนะครับ ได้ยินผมมั้ย คุณครับ คุณ..."

นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อน

ความรู้สึกของผมจะดับวูบลง

..

..

..

แสงอาทิตย์ที่ส่องผ่านผ้าม่านสีอ่อนกระทบ

กับเปลือกตาคนผมหยิก เปลือกตาบางค่อยๆขยับเปิดออก ดวงตาสีเขียวน้ำทะเลหรี่ตาลงเพื่อปรับรับกับแสงสว่างที่ไม่คุ้นชิน

ตอนนี้ผมนอนอยู่บนเตียง ใช่ เป็นเตียงแน่ๆ

หมอนนุ่มสีน้ำตาลเข้มที่ผมหนุน ผ้าห่มผืนหนาที่ปิดทับร่างกายเพื่อให้ความอบอุ่น เเจกันดอกไม้สีขาวข้างเตียง ภาพวาดที่ประดับผนังห้องไว้อย่างสวยงาม

ทำให้ห้องนี้ดูหรูหราน่าอยู่อย่างบอกไม่ถูก

เดี๋ยวนะ! นี่ไม่ใช่ห้องผม พระเจ้าผมอยู่ที่ไหนครับเนี้ย

"ฟื้นแล้วหรอครับ"

ผมหันหน้าไปตามเสียงนุุ่มของใครบางคน

ใบหน้าคมเข้มราวกับพระเอกนิยายอิโรติค

จมูกคม ดวงตาสีน้ำตาลคู่สวยน่ามอง

หนวดเคราจางๆสีครึ้ม เพิ่มความมีเสน่ห์ให้กับเจ้าตัวยิ่งนัก

"คุณ...คือคนที่ช่วยผมไว้"

ผมถามพร้อมกับใบหน้าสงสัย

"ใช่ครับ ผมคือคนช่วยคุณไว้"

คนหน้าคมหยุดมองใบหน้าขี้สงสัยของผม

"นี่บ้านผมครับ เมื่อวานคุณหมดสติไปผมเลยพามาที่บ้าน

ผมกลัวว่าคุณจะไม่ปลอดภัย "

มือหนาหยิบแก้วน้ำแล้วส่งมันมาให้ผม

"ดื่มน้ำหน่อยมั้ย"

"ขอบคุณครับ"

ผมยื่นมือที่มีรอยช้ำสีแดงม่วงเป็นปื้นๆ

มารับแก้วน้ำและดื่มจนหมดแก้ว

"ทำไมคนพวกนั้นถึงทำร้ายคุณล่ะครับ"

"คนพวกนั้นต้องการเงินซึ่งผมไม่มีให้ มันเลยรุมทำร้ายผมอย่างที่คุณเห็น"

ในเมืองใหญ่กลางกรุงผู้คนพรุกพร่านใช่ว่าจะมีแต่คนรวยผู้สูงส่ง คนจน และพวกอันตพานคนชั่วก็มีอยู่เยอะ

'ผมรู้สึกโชคดีที่ได้เจอกับผู้ชายหน้าคมคนนี้'

.....

....

...

..

.

♪＼(*＾▽＾*)／＼(*＾▽＾*)／

Partแรกอาจจะสั้นไปหน่อยก็อย่าว่ากันเลยนะ จุ๊ปๆ

แนะนำติชมกันได้เลยนะค่ะ

ขอบคุณค่ะ