ดวงดาวเเห่งรัก

7.0

เขียนโดย mity_PF

วันที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 19.43 น.

  3 chapter
  4 วิจารณ์
  6,933 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 กันยายน พ.ศ. 2558 21.17 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) ง้อ!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

                                               Ep.3

 

                  เเล้วฟางนั้นก็ไปนั่งข้างนอกกลับพวกเฟย์เเก้ว ชายหนุ่มที่นั่งมองหญิงสาวนั้นเดินไปเขาก็รุ้เลยว่าเธอนั้นงอนเขา

                 ''เอาล่ะ 4หนุ่มบอกป้ามาเถอะว่าทำไมต้องทำสีหน้าเเบบนั้น ป้ารุ้นะว่ามันคงต้องมีอะไรเเน่ๆ''ป้านวลพูด ทำให้ทั้งสี่นั้นมองหน้ากัน

                  ''เอ่อ ก็ได้ครับที่พวกเราต้องตกใจอย่างนั้นก็เพราะว่าเราเป็นมาเฟีย ผมกลัวว่าจะ

เป็นอันตรายต่อสามสาวนะครับ''ป๊อปปี้พูด

                  '' ใช่ครับ เเล้วถ้ามีอันตรายต่อพวกสามสาวเราก้ไม่รู้เหมือนกันนะครับว่าอันตรายมันจะมาในเวลาไหน''โทโมะเสริม

                  '' ถ้าสามสาวมาพักมันก็อาจจะเป็นเหยื่อของพวกคู่อรินะครับ''เขื่อนพูด

                  '' เรื่องนั้นป้าก็เข้าใจนะจ๊ะ เเต่พ่อเเม่ของสามสาวนี้ก็ไม่ว่างไม่มีเวลาดูเเลป้าเองก็สงสารสามสาวนี้เหมือนกัน ที่นู้นงานเยอะมากป้าต้องกลับอังกฤษไปช่วย เเต่ดีนะจ๊ะที่เเม่ของป๊อปเค้าให้สามสาวนี้มาพักที่นี่พวกเราก็เก่งกันไม่ใช่หรอจ๊ะคงดูเเลสามสาวได้ คงเข้าใจกันนะจ๊ะ''ป้านวลพูดทำให้สี่หนุ่มนั้น ลังเลใจ

                  '' ก็ได้ครับพวกผมจะดูเเลเป็นอย่างดี''สี่หนุ่มพูดพร้อมกัน ทำให้ป้านวลนั้นยิ้ม

                  '' ขอบคุณมากนะจ๊ะ พรุ่งนี้ป้าก็ต้องกลับเเล้วอย่าลืมนะจ๊ะสามสาวนี้ป้าฝากดูเเลด้วย''ป้านวลพูด

                  '' ครับพวกสัญญา ''ทั้งสี่พูดพร้อมกัน

                  ''งั้น ป้านวลไปพักก่อนนะครับ''จงเบพูดเเล้วพาป้านวลไปพักผ่อนเเล้วป๊อปปี้ก็เดินไปสวนหลังบ้าน

 

 

                                          สวนหลังบ้าน

                     สามสาวที่นั่งหลังบ้านอยุ่ เฟย์กับเเก้วนั้นก็เข้าไปในบ้านก่อน เหลือเพียงเเต่ฟางที่ยังนั่งอยุ่คนเดียว

                    ''มานั่งอะไรอยุ่ตรงนี้คนเดียว''ชายหนุ่มที่เดินมาก็พูดทำให้หญิงสาวนั้นหัน เเละก็หันหน้าหนีชายหนุ่มที่เห็นอย่างนั้นก็รีบไปง้อเเล้วเข้าไปนั่งใกล้ๆ

                    '' ทำไมต้องหลบหน้าพี่ด้วย''ชายหนุ่มพูดทำให้หญิงสาวนั้นหันมาตอบ

                    '' ไม่ได้หลบ เเต่ไม่รุ้จะคุยอะไร''หญิงสาวพุดเเล้วลุกไปเเล้วทำท่าเดินกลับเเต่ชายหนุ่มนั้นรั้งเเขนไว้ทัน

                    ''เเล้วฟางเป็นอะไร''ชายหนุ่มถามทำให้หญิงสาวนั้นหันมาตอบ

                    ''ฟางก็บอกเเล้วว่าไม่เป็นอะไร''ฟางพูด

                    ''พี่รู้นะว่าฟางงอนพี่เรื่องที่พี่นั้นไม่ไปรับฟางที่สนามบิน พี่ขอโทษนะที่ไปไม่ได้เพราะพี่มีธุระ''ป๊อปปี้พูด

                    ''ฟางไม่ได้งอน เเต่ฟางโกรธ!!!''ฟางพูด

                    ''นะๆฟางพี่มีธุระจริงๆ คืนดีกันนะยัยหัวฟู''ป๊อปปี้เรียกฟาง เหมือนตอนวัยเด็กที่เขาชอบเรียกฟางเเละเขาก็ชูนิ้วก้อย

                    ''นี่ พี่ป๊อปฟางไม่ได้หัวฟูเเล้วนะถ้าพี่ป๊อปเรียกฟางเเบบนั้นฟางก็จะโกรธพี่ป๊อป

อย่างงี้เเหละ เเละจะโกรธมากด้วยย''ฟางพูด

                    ''ก็ได้ๆๆ งั้นคืนดีกันนะยัยตัวเล็ก''ป๊อปปี้เปลี่ยนคำพูดเรียกฟางเเต่ฟางนั้นยังหน้าบึ้งตึงเหมือนเดิม

                    ''นะๆๆๆยัยตัวเล็กกก''ป๊อปปี้วอนจนฟางนั้นเริ่มใจอ่อน

                    ''ก็ได้เเต่พี่ป๊อปห้ามเรียกฟางว่ายัยหัวฟูนะ-,-''ฟางพูดเเล้วก็เกี่ยวก้อยเเละอมยิ้ม

                    ''ต้องอย่างนี้สิ ยัยหัวฟู เอ้ย! ยัยตัวเล็ก''ป๊อปปี้พูด เเล้วยิ้มไปด้วยเขาก็ไม่รุ้เหมือนกันว่าทำไมเขาต้องมีความสุขทุกครั้งเมื่อเขานั้นได้อยุ่ใกล้ๆสาวน้อยคนนี้

 

 

 

                     ''นี่เเเก้วทำอะไรเนี่ยย''โทโมะพูดเมื่อเขาเข้ามาในห้องครัวก็เห็นเเก้วนั้นทำกับข้าว

                     ''อ๋อเเก้วกำลัง ทำเเกงจืดน่ะพี่โมะลองชิมมั้ย''เเก้วพูดเเล้วยิ้มให้โทโมะ

                     ''อื้มๆเเต่ ยังไม่เสร็จใช่มั้ยเนี่ย''โทโมะพูดเเก้วพยักหน้า

                     ''งั้นพี่ช่วยนะ''โทโมะพูดเเล้วก็เป็นลูกมือเเก้ว คอยเป็นคนที่หยิบนู้นหยิบนี่ให้เเก้ว เเละเเก้วก็หั่นเเครอทเเต่เเก้วนั้นกับโดนมีดบาด

                     ''โอ๊ยยย!!''เเก้วร้องทำให้โทโมะนั้นรีบเข้าไปหา

                     ''เเก้ว เห็นมั้ยโดนมีดบาดเเล้วมานี่เดี๋ยวพี่ทำเเผลให้''โทโมะพูดเเล้วก็พาเเก้วไปทำเเผล เเล้วโทโมะก็ทำเเผลให้เเก้ว ทำให้เเก้วนั้นใจเต้นตึกๆ

                      ' ตึกๆๆๆ'ใจเต้นเเรง

                     ''ขอบคุณพี่โมะมากนะค่ะที่ทำเเผลให้เเก้ว''เเก้วพุดเเล้วส่งยิ้มให้

                     ''ไม่เป็นไร เเต่เเก้วอ่ะวันหลังก็ต้องช่วยพี่ด้วยนะ เออเเล้วทีหลังน่ะทำกับข้าวน่ะระวังด้วยนะ''โทโมะพูด

                     ''ค่ะพี่โมะ เเต่พี่โมะจะให้เเก้วช่วยอะไรหรอ''เเก้วพูด

                     ''เเก้วก็รู้นี่''โทโมะพูดเเล้วมองไปทางหญิงสาวที่อยุ่สวนหลังบ้าน เเก้วที่เห็นโทโมะหันไปมองฟางเธอก็รุ้เลยว่าโทโมะนั้นต้องการให้ช่วยอะไร

 

 

 

__________________________________________________________

ตัดฉับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เเค่นี้ก่อนนะค๊าาาา รีดเดอร์เดี๋ยวไรท์มาอัพให้นะป.ล ถ้าเขียนผิดยังไงก็ขอภอัยด้วยน๊าาา

 

 

                   

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา