Rescue Me : กู้ชีพฉันที NC

   
 
   Rescue Me : Chapter 5 แผนขยิบตา [Hot NC 20+]             
 
 
         เซฮุนจูบตอบลู่หานพร้อมทั้งน้ำตา ลู่หานเอานิ้วมือค่อยๆปาดน้ำตานั้นทิ้ง แต่ลู่หานเองก็อดน้ำตาไหลไม่ได้ นายไปเจออะไรมาเซฮุน เซฮุนเอาหน้าซุกเข้าที่ซอกคอของลู่หานพร้อมกับร้องไห้หนักขึ้น ลู่หานไม่รู้ว่าตอนนี้เซฮุนตื่นจากยานอนหลับรึยัง ถ้ายังแสดงว่าส่วนลึกของเซฮุนฝังใจกับเรื่องนี้มาก ลู่หานกอดตอบเซฮุนพร้อมกับเอามือค่อยๆลูบหลังเบาๆ
 
          “ น้องฮุน อย่าร้องไห้ไปเลยนะ พี่ลู่จะอยู่กับน้องฮุน” ลู่หานพูดพร้อมกับพลิกตัวเซฮุน ให้ตัวเขาคร่อมเซฮุน พร้อมกับค่อยๆจูบที่หน้าผาก ตาทั้งสองข้าง จมูก แก้มทั้งสอง และริมฝีปาก ลิ้นเล็กค่อยๆจัดการจูบช้าๆ เป็นจูบที่แสดงถึงความอ่อนโยน และคำปลอบโยน เซฮุนเองก็ค่อยๆรับจูบนั้นมาเช่นกัน มือของเซฮุนลูบไปตามตัวของของลู่หาน ตาของเซฮุนค่อยๆลืมตาขึ้น แม้จะยังไม่เต็มที่แต่ก็รับรู้ได้ว่าเค้ากำลังทำอะไรอยู่
 
          ลู่หานค่อยๆดูดเมมที่ลำคอของเซฮุน แสงไฟจากหัวเตียงทำให้เห็นรอยที่เมื่อเช้าเขาให้ฝากไว้  มือของลู่หานค่อยๆลูบลงมายังแผงอกและค่อยถอดเสื้อนั้นออก ในขณะถอดเสื้อตาของลู่หานก็ประสานกับตาของของเซฮุนที่ยังคงสะลึมสะลืออยู่
 
          “ นี่เป็นความฝันของนาย ปล่อยให้มันเป็นไปตามอารมณ์เถอะนะ” ลู่หานบอกเซฮุนพร้อมกับกับก้มลงไปจูบอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันร้อนแรงกว่าตอนเริ่มแรก เซฮุนเองที่ยังคงซะลึมซะลืออยู่ก็จูบตอบลู่หานอย่างร้อนแรงเช่น เซฮุนพลิกตัวลู่หานให้อยู่ใต้ร่างของเขาพร้อมกับก้มลงมาไซร้ที่ซอกคอเล็กๆนั้นอย่างดุเดือด มือหนารีบถอดเสื้อของลู่หานพร้อมกับโยนมันไปให้พ้นทาง เซฮุนจูบที่อกบางนั้นพร้อมกับกัดเมมอย่างแรงจนลู่หานอดร้องไม่ได้ “อ๊า อ๊า”
 
          ลู่หานปล่อยให้เซฮุนเป็นคนคุมเกมส์ครั้งนี้ ความร้อนแรงของเซฮุนยังไม่ได้หยุดแค่นั้นเซฮุนค่อยๆไล่จูบลงไปจนถึงตรงนั้น เซฮุนเลื่อนหน้าขึ้นมาจูบแลกลิ้นกับลู่หานอีกครั้ง จูบแรงมากจนเผลอกันปากของลู่หานเลือดค่อยๆซึมออกมาก ไม่มีทีท่าว่าเซฮุนจะหยุดจูบ ลู่หานเริ่มเจ็บกับเผลอที่เซฮุนสร้างขึ้นและไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
 
          ยิ่งเลือดของลู่หานซึมออกมามากเท่าไหร่ เซฮุนยิ่งจูบหนักขึ้นเท่านั้น มือของเซฮุรีบแกะและดึงกางเกงของลู่หาน พร้อมกับโยนให้มันพ้นไปไกลๆ จูบที่ยังสร้างความบ้าคลั่งให้เซฮุนไม่หาย ทำให้เขาอดร้องอย่างหงุดหงิดก่อนที่จะมาปลดกางเกงให้ตัวเองไม่ได้
 
          ลู่หานรู้สึกพลาดถ้ายังให้เซฮุนคุมเกมส์เกมส์นี้อยู่มีหวัง โดนหมอแวมไพร์เซฮุนดูดเลือดจากปากหมดตัวแน่ ลู่หานอาศัยจังหวัดที่เซฮุนกำลังปลดกางเกงผลักเซฮุนให้หลังนาบกับเตียง และเขาก็เป็นฝ่ายจัดการกางเกงนั้น ตรงนั้นของเซฮุนหลังจากที่ลู่หานถอดกางเกงของเขาเสร็จแทบจะรีบโผล่พ้นออกมาแทบไม่ทัน ลู่หานจัดการเอามือซ้ายจับแก่นกายรูดขึ้นรูดลง ในขณะที่มือขวาที่จัดการปิดปากเซอุนไม่ให้เขาร้องคำรามอย่างบ้าเลือดไปมากกว่านี้ เพียงสัมผัสไม่ถึงนาทีแก่นกายของเซฮุนก็แข็งตัวสู้มือเล็กๆของลู่หานทันที มือของเซฮุนกำผ้าปูที่นอนแน่น ทรมานที่คนตัวเล็กควบคุมส่วนที่อ่อนไหวของเขา และทรมานที่เขาไม่สามารถครางปลดปล่อยอารมณ์ได้ เมื่อลู่หานเห็นเซฮุนหลับตาทรมาน
 
          ปากเล็กๆก็เริ่มครอบครองแก่นกายนั้น ค่อยๆยัดมันเข้าไปในปาก ยิ่งลู่หานพยายามอมมันเท่าไหร่ขนาดและความยาวก็มันก็ยิ่งเพิ่มขึ้น ทันทีที่เซฮุนรู้สึกว่ามีอะไรมาอยู่บนจุดอ่อนไหวของเขา  มือที่กำผ้าปูที่แน่นก็ปล่อยมาจับที่หัวของลู่หานแทน ลู่หานตกใจที่กำลังจะเริ่มใช้ปากรูดขึ้นรูดลง กลับมีตัวเร่งปฎิกิริยามาควบคุมเขาแทน เซฮุนจับหัวของลู่หานให้รูดแก่นกายให้เร็วและแรงขึ้น เกมส์เริ่มเปลี่ยนคนคุมอีกครั้ง ความเร็วที่เซฮุนควบคุมลู่หานให้ลู่หานเผลอใช้ฟันเพื่อลดความเร็วของมือนั้น
 
          เซฮุนจัดการเปลี่ยนจากมือที่จับเป็นการประคองหน้าลู่หานและดึงตัวลู่หานขึ้นมาแนบกับอกเขาแทน พร้อมกับพลิกลู่หานให้ให้อยู่ใต้ร่างเขาอีกครั้ง เซฮุนจ้องไปยังตาหวานคู่นั้น
 
“ บอกผมหน่อยสิ ว่าฝันนี้อีกนานเท่าไหร่ ผมถึงจะตื่น” เซฮุนพูดพร้อมลงไปกระซบที่หูซ้ายของลู่หาน
 
“ ก็จนกว่านายจะหมดแรง และลืมฝันนี้ไป” ลู่หานกระซิบตอบเช่นกัน
 
“ งั้นเรามาฝันต่อกันเถอะ เพราะผมยังไม่อยากตื่น” ไม่มีคำตอบจากปากลู่หาน
 
          เซฮุนก้มลงไปดูดและเมมแผงอกของคนตัวเกให้เป็นรอยแดงอีกครั้ง มือนึงก็เริ่มสำรวจเส้นทางทันที ลู่หานสะดุ้งเมื่อเซฮุนส่งผ่านนิ้วเข้ามาโดยที่ลู่หานไม่ทันตั้งตัว เลือดที่ไหลออกมาเป็นทาง เซฮุนยิ่งเห็นเลือดก็ยิ่งบ้าขึ้นมาอีกครั้ง ลิ้นหนาค่อยๆดูดเมมและเลียเลือดนั้นและกลืนลงคอไป ลู่หานทั้งเจ็บทั้งเสียวจะตายอยู่แล้ว ยังไม่ทันที่ลู่ทานจะเตรียมตัวเตรียมใจ แก่นกายของเซฮุนก็จัดการเสียบเข้าทันที น้ำตาที่ลู่หานพยายามกลั้นไว้เริ่มไหลออกมาเป็นทาง
 
         ถ้านายจะซาดิสและก็บ้าเลือดขนาดนี้ตาบ้า เซฮุนค่อยกระแทกเข้าไปยังเส้นทางนั้นหน้าของเซฮุนที่จ้องมองลู่หานด้วยความสงสาร เซฮุนค่อยๆเอามือเช็ดน้ำตาของลู่หาน
 
          “ เจ็บไหม” เซฮุนพูดพร้อมกับหยุดการกระแทกนั้น ลู่หานมองหน้าเซฮุนพร้อมกับเอามือลูบที่ใบหน้านั้นเช่นกัน
 
          “ ถ้านายหยุดฉันเจ็บ อย่าหยุด” ทันทีที่ลู่หานพูดจบเซฮุนจัดการพลิกร่างของลู่หานให้นอนคว่ำกับเตียง พร้อมกับเอาตัวเขาเองทาบตามลงไป เซฮุนเอามือทั้งสองข้างของลู่หานให้เลื่อนไปจับที่หัวเตียง แล้วเซฮุนก็เอามืทั้งสองข้างของเขากอดลู่หานพร้อมกับลูบไปทั่วหน้าท้อง มือซ้ายจับหน้าของลู่หานให้มารับกับจูบ ส่วยมือขวาก็จัดการตรงนั้นของลู่หานที่มีน้ำใสๆปริ่มและเกร็งตรงอยู่ ลู่หานตกใจกับสัมผัสที่แปลกใหม่ มีเซ็กครั้งแรกก็ว่าแปลกใหม่แล้วนะ  เจอแต่ละท่าของเซฮุนเขาไป ลู่หานถึงกับสติหลุดเลยทีเดียว 
 
          เมื่อเซฮุนรู้สึกว่าลู่หานพร้อมมากขึ้น เขาจึงจัดการเอาแก่นกายของเขากลับไปกระแทกใหม่  จูบที่เซฮุนไม่ยังไม่ยอมปล่อย มือที่จัดการชักแก่นกายเล็ก ไหนจะแรงกระแทกจากข้างหลังที่ทั้งแรงและเร็วขึ้นอีก ลู่หานจับขอบหัวเตียงจนแทบจะไม่มีแรงจับ  เข้าใจแล้วคำว่าตายคาอกมันเป็นอย่างไร เซฮุนกระแทกทั้งแรงและเร็วขึ้น ลู่หานร้องแทบไม่จะไม่เป็นภาษาทั้งเสียงคราง เสียงคำถาม ระงมไปทั่วห้อง เซฮุนจัดการลู่หานจนลู่หานไปถึงปล่อยทาง น้ำสีขาวขุ่นที่พุ่งออกมาเต็มมือของเซฮุน แต่เซฮุนก็ยังคงอดกลั้นต่อไป ลู่หานฟุบคาหัวเตียง แต่มีหรือที่เซฮุนจะปล่อยให้ตัวเองฝันอยู่คนเดียว
 
          เซฮุนพลิกตัวลู่หานทั้งที่ลู่หานสลบไปแล้ว พร้อมกับอุ้มลู่หานให้ขาของลู่หานเกี่ยวเข้ากับเอวของเขา เซฮุนเดินไปปิดไฟบนหัวเตียง ห้องทั้งตอนนี้มืดลงมีเพียงแสงแดดยามเย็นที่ส่องเข้ามาบางๆ เซฮุนดันหลังของลู่หานที่กำลังฟุบคาบ่าของเขาให้ชิดกับผนังห้อง พร้อมกับเสยแก่นกายที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อยเข้าไปยังช่องทางเดิม ลู่หานยังคงสลบอยู่กับบ่านั้น เซฮุนกระแทกขึ้นสุดลงสุดไม่นานเสียงครางจากคนบนบ่าก็เริ่มดังขึ้น ลู่หานตื่นอีกครั้งจากแรงแทกที่ทำให้ลู่หานเสียวแทบขาดใจ แขนทั้งสองข้างของลู่หาน โอบคอเซฮุนแน่น
 
           เซฮุนดันหลังลู่หานให้ชิดที่ผนังมาก พร้อมกับเอามือเกาะแขนที่โอบคอเขาให้หลุดออกให้เหลือไว้แต่มือที่คอบหลังคอเขาแทน
 
“ คุณวางยาผมหรอ?” เซฮุนถามพร้อมกับเพิ่มแรงกระแทก ลู่หานส่ายหน้าอย่างรุนแรงเพราะความเสียวซ่านที่เพิ่มขึ้น
 
“ ว่าไง คุณวางยานอนหลับผมหรอ?” เซฮุนไม่พูดเปล่า เขาหยุดการกระแทกนั้นทันที ปล่อยให้ลู่หานดิ้นแทบเป็นแทบตาย เพื่อได้สัมผัสกับแก่นกายนั้น
 
“ ถ้าคุณไม่พูด เราจะไม่มีวันได้เจอกันกันอีก ผมจะหนีคุณทุกวิถีทาง” เซฮุนพูดพร้อมกับกลับมากระแทกแก่นกายอีกครั้ง พร้อมยื่นหน้าผากเขาเองให้ชนกับหน้าผากของลู่หาน
 
“ ฉันไม่ได้วางยาคุณ จู่ๆคุณสลบไปเอง ฉันแค่ให้คนเอาคุณเขามาพัก” คำโกหกคำโต แต่ด้วยการแสดงที่สมบทบาท ลู่หานพูดพร้อมกับจ้องตานั้น ก่อนที่เซฮุนจะถามอะไรต่อ ลู่หานรวบรวมกำลังที่มีอยู่ที่เหลือ ประกบปากเซฮุนทันทีพร้อมกับกระโดดลงจากการอุ้มของเซฮุน
 
          ลู่หานจูบพร้อมกัดเข้าที่ปากของเซฮุนจนเลือดออก ก่อนที่ลู่หานจะผลักเซฮุนให้ล้มลงกับพื้น เกมส์สุดท้ายนี้เขาจอเป็นคนคุมมันเอง ลู่หานจับแก่นกายนั้นของเซฮุนยัดเข้าไปทั้งๆที่เลือดยังคงไหล่อยู่ ลู่หานขย่มขึ้นลงสุดชีวิต ความเสียวซ่านที่เซฮุนเองก็ยังทนไม่ได้ เซฮุนดึงตัวเองขึ้นมาประคองหน้าลู่หานพร้อมกับจูบอีกครั้ง จูบที่ร้อนแรงกว่าทุกครั้ง พร้อมกับกระแทกสะโพกให้แก่นกายดันเข้าไปให้ลึกขึ้นไปอีก
 
            ก่อนที่เซฮุนจะทนไม่ไหวเขาค่อยๆผละจูบจากลู่หานพร้อมกับเอามือลูบแก้มลู่หาน นิ้วค่อยๆเกลี่ยผมลู่หานที่ปกคลุมไปทั่วใบหน้านั้น ลู่หานยังคงขยับสะโพกต่อไปจนไม่สังเกตสายตาของเซฮุนที่มองเขาอยู่ เซฮุนผลักลู่หานให้ลงไปแนบกับพื้นพร้อมกระแทกอย่างสุดแรงและปลดปล่อย ที่เขาอดกลั้นมานานออกมาจนหมด