เพลิงแห่งรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิเมื่อคืนที่ผมกลับเข้ามาที่โรงพยาบาล ผมเจอกับน้าหนมแล้วแกดูตกใจมากที่เห็นผมก่อนจะ

รีบวิ่งหนีไป เพราะแบบนี้สินะ”โทโมะอึ้งแล้วพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าขนมจีนโหดร้ายเกินแบบนี้แสดงว่าฟางกับเฟย์ต้องไม่ปลอดภัยแล้ว รวมถึงลูกด้วย”ป๊อปปี้พูด

แล้วมองลูกเมียตัวเองด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้เราก็รู้ตัวคนร้ายแล้วว่าเป็นใคร ไม่ต้องห่วงฟางหรอกค่ะ ฟางปลอดภัยแล้ว ตอนนี้ฟางกับ

เฟย์ขอจัดการเรื่องของแม่หวายก่อนนะคะ”ฟางสบสายตาคมที่เป็นห่วงเธอก็รีบพูดเสียงแข็งก่อนจะ

เดินหนีไม่สนใจป๊อปปี้จนชายหนุ่มเศร้าอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันสุดท้ายแล้ว เดี๋ยวตรงนี้ชั้นจัดการเอง เธอไปดูแลเฟิร์สแล้วก็พักผ่อนเถอะ”เมื่อถึงงานศพของ

หวายในวันสุดท้าย เฟย์เดินเข้ามาหาฟางที่ยืนแจกดอกไม้จันทน์ให้แขกแล้วทำหน้าที่แทนโดยมี

เขื่อนอยู่ข้างกาย

 

 

 

 

 

 

”ถ้าหวายเห็นตอนนี้หวายคงยิ้มอยู่บนสวรรค์ ที่เห็น2พี่น้องกลับมารักกัน แล้วหวายก็จะได้สบายใจ

ที่ต่อไปนี้เธอจะมีผู้ปกครองคอยดูแลเด็กน้อยแบบเธอ”เขื่อนพูดแล้วอมยิ้มนิดๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ผู้ปกครองงั้นหรอ หึ ชั้นโตแล้วเรียนจบแล้ว ดูแลตัวเองได้”เฟย์พูดขึ้นเมื่อได้ยินคำว่าผู้ปกครอง

กับเด็กก็หน้างอก่อนจะเดินหนีเขื่อนไปอยู่อีกฝั่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”แก้วที่วางดอกไม้จันทน์แล้วหันไปชนคนที่ร่วมวางดอกไม้จันทน์ข้างๆคือโทโมะก่อนที่จะเซจน

โทโมะต้องรีบประคองไว้ไม่ให้ล้มแล้วพาแก้วเดินลงมาข้างล่างเมรุ

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะชั้นไม่เป็นไรแล้ว แล้วก็ขออย่าให้คุณเข้าใกล้ชั้นอีกเลยนะคะ ชั้นไม่อยากให้พี่สมิธ

ต้องคิดมาก”แก้วขืนตัวออกมาจากโทโมะแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร หลังจากเสร็จเรื่องร้ายๆแก้วก็คงจะเตรียมตัวแต่งงานกับเค้าสินะ ชั้นยินดี

กับเธอด้วยนะแก้วที่ได้แต่งงานกับผู้ชายที่ดีและรักเธอจริงแบบนี้ จะได้ไม่ต้องมาเจ็บช้ำจากรอย

แผลที่เคยแต่งงานกับคนเลวๆอย่างชั้นไง”โทโมะเศร้าลงไปที่ได้ยินก่อนที่จะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“คุณรู้สึกยังไงกับชั้นกันแน่หรอคะคุณโทโมะ ทำไมคุณทำเหมือนกับไม่อยากให้ชั้นไปกับพี่สมิธ

เลย”แก้วมองโทโมะนิ่งๆก่อนจะถามชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมชั้นถึงไม่พอใจมากขนาดนั้น ชั้นรู้สึกตัวอีกทีก็เป็นแบบนี้ไปแล้ว อยาก

จะดูแลเธอให้ดีกว่านี้ อยากจะอ่อนโยนกับเธอ พูดดีกับๆเธอไม่ทำให้เธอต้องร้องไห้ แต่สุดท้ายมัน

คงเป็นแค่เรื่องที่ไม่ได้ทำกับเธอ ชั้นขอโทษนะที่รู้ตัวช้ากับความรู้สึกของตัวเองแบบนี้”โทโมะพูด

ระบายทุกอย่างออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นชั้นก็เสียใจด้วยแล้วกันนะคะที่ชั้นจำไม่ได้ว่าคุณคือใคร ขอโทษด้วยนะคะ”แก้วเห็นโทโมะที่

เศร้าและสำนึกแล้วจริงๆก็พูดแล้วทำทียิ้มก่อนที่จะเดินปลีกออกมานั่งคนเดียวเพื่อปาดน้ำตาที่คลอ

ออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟิร์สคะเดี๋ยวเราไปวางดอกไม้จันทน์ให้คุณยายนะคะไปกัน”ฟางเห็นฟิญนั่งอยู่ในศาลาโด

ยอุ้มเฟิร์สไว้ก็เข้ามาพูดแล้วอุ้มแทนฟิญ

 

 

 

 

 

 

 

“เสียใจเรื่องแม่ด้วยนะคะ”ฟิญมองฟางแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะคะที่ช่วยดูแลลูกของฟาง คุณหนูเข้าไปในงานเถอะค่ะ”ฟางยิ้มเศร้าๆแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ยังไงซะ เฟิร์สก็ได้ชื่อว่าเป็นน้องของหนู พี่น้องกันยังไงก็ต้องดูแลกันสิคะ”ฟิญพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าพูดแบบนั้นสิคะคุณหนู ฟางแต่งงานใหม่ไปแล้วนะคะ”ฟางพูดก่อนที่จะเดินหนีโดยที่อุ้มลูกสาวของเธอเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”แต่แล้วฟิญต้องร้องก่อนที่จะสลบไปทำให้ฟางหันไปแล้วช้อคเมื่อเห็นขนมจีนยืนถือที่ช็อต

ไฟฟ้าอยู่พร้อมกับช็อตฟิญจนสลบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยะ อย่านะ”ฟางร้องเมื่อขนมจีนเดินเข้ามาก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดเรื่องแล้วทุกคน เมื่อกี้ชั้นเห็นหวายกำลังอุ้มเฟิร์สออกไป”โทโมะหลบไปสูบบุหรี่ข้างนอกก็รีบ

วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาบอกทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้อึ้งก่อนที่จะรีบวิ่งไปประคองฟางที่ถูกเครื่องช็อตไฟฟ้าแล้วรีบเขย่าร่างบาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คะ คุณป๊อป ชะ ช่วยลูกเราด้วย”ฟางปรือตาขึ้นมาเห็นป๊อปปี้ก็ร้องไห้ออกมาแล้วพูดอย่างอ่อน

แรง ป๊อปปี้กอดฟางแน่นเพื่อปลอบร่างบางที่อาการกำลังแย่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟิญไม่ได้อยู่แถวนี้อย่าบอกนะว่าขนมจีนจะพาทั้งเฟิร์สและฟิญออกไปพร้อมกัน”เขื่อนร้องเรียก

หลานสาวแล้วไม่พบก็รีบก็สันนิษฐาน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำอะไรกันอยู่ เมื่อกี้ผมเห็นรถของคนร้ายที่ฆ่าแม่คุณฟางออกไปทางนั้น”ไม่ทันที่สมิธที่มารับ

แก้วจะลงมาจากรถก็รีบขับรถมาบอกทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็ไปกันเลย ก่อนที่เด็กๆจะเป็นอะไรไป”โทโมะพูดตัดบทก่อนที่จะรีบขึ้นรถของสมิธไปพร้อม

กับแก้ว ป๊อปปี้และฟางก่อนที่เขื่อนและเฟย์จะไปแจ้งตำรวจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นป้าหนมจะขับรถไปไหนกันน่ะ”โทโมะพูดเมื่อเห็นรถของขนมจีนขับออกนอกชานเมืองเรื่อยๆ

จนถึงโรงสีเก่าที่ห่างไกลผู้คน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่นี่คือโรงสีเก่าของพ่อแม่ขนมจีนและขนมหวานเค้า เราจอดรถกันตรงนี้เถอะเดี๋ยวขนมจีนจะรู้ตัว

แล้วอาจะทำร้ายลูกของชั้นเอาก็ได้” ป๊อปปี้ตอบก่อนจะแนะให้สมิธจอดรถตรงหลังต้นไม้ใหญ่ไม่

ไกลจากโรงสีที่ขนมจีนขับรถไปจอด เมื่อป๊อปปี้เห็นขนมจีนอุ้มเฟิร์สออกมาพร้อมกับฉุดกระชา

กลากฟิญที่ถูกมัดมือและปากถูลู่ถูกังกับพื้นจนหัวเข่าถลอกก็ร้อนใจอยากเข้าไปช่วยลูกจนโทโมะ

และแก้วช่วยกันห้ามกันไม่ทัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะโทโมะ”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นโทโมะรีบลงจากรถออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ให้ผมได้ชดใช้สิ่งเลวๆที่เคยทำกับฟางและทุกคนด้วยเถอะครับ ผมรู้ผมมันเลวมากที่ขัดขวาง

ความรักของฟางจนกรรมกลับมาตามสนองตัวเองแบบนี้ พี่ป๊อปดูแลฟางเถอะครับ แล้วบอกทางกับ

ตำรวจที่เขื่อนกับเฟย์ไปตามดีกว่า ทางนี้ผมจัดการเอง”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายคิดว่านายเป็นพระเอกรึไง ทำเลวกับคนอื่นมาตั้งมากแล้วคิดว่าแค่นี้จะชดใช้ความคิดได้งั้น

หรอ”แก้วโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“นี่แก้วจำทุกอย่างได้แล้วงั้นหรอ”ป๊อปปี้อึ้ง

 

 

 

 

 

 

 

“แค่จำได้บางส่วนค่ะ แต่แก้วว่าเรามาพร้อมกันที่นี่แล้วเราควรจะช่วยกันนะคะไม่ใช่ว่าใครอยาก

ชดใช้ความเลวก็ไปแค่คนเดียวแบบนั้น แก้วเห็นแก่เพื่อนมนุษย์ค่ะ เราต้องช่วยลูกของพี่ป๊อป

ทั้ง2ออกมาให้ได้”แก้วพูดแล้วมองฟางที่ยังสลบไม่ได้สติในอ้อมกอดป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ แก้วเป็นผู้หญิงแก้วดูแลฟางอยู่ที่นี่ เดี๋ยวพ่ะไปกับโทโมะเอง”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบตามโทโมะลง

ไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย แหกปากร้องอยู่นั่นล่ะ อยากโดนน้ำมันกรอกปากรึไงไอ้เด็กเปรต”ขนมจีนสบถคำออกมาเมื่อ

ได้ยินเสียงร้องไห้จ้าของเฟิร์สที่ถูกมัดติดกับฟิญบนกองฟางแล้วถูกน้ำมันก๊าดราดจนทั่วก็ง้างถัง

น้ำมันแกลลอนจะฟาด

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยป้าใจยักษ์”ฟิญรีบว่าขนมจีนอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

ขนมจีนไม่รอช้าฟาดถังน้ำมันใส่ฟิญอย่างแรงจนฟิญร้องไห้ออกมาอีกคน

 

 

 

 

 

 

“5555 สมน้ำหน้า อีเด็กปากเสียอย่างมึงสมควรโดนกูตบไปนานแล้ว”ขนมีนหัวเราะเยาะสะใจที่

เห็นฟิญเลือดออก

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ป้าทำร้ายหนูทำไม หนูเป็นลูกแม่หนมหวานนะ”ฟิญร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ลูกอีร่านนั่นแล้วยังไง แย่งแม้กระทั่งของของพี่ ความจริงอีหนมหวานรู้อยู่เต็มอกว่าชั้นรักกับ

ป๊อป มันกับเอามารยาตอแหลของมันมายั่วให้ป๊อปได้เสียกับมันจนมันท้องเพื่อแต่งงาน ถ้าไม่มีแก

ป๊อปก็ไม่แต่งงานกับมันชั้นก็กระชากหน้ากากนางฟ้าตอแหลของมันได้ อีเด็กเวร มารหัว

ขน”ขนมจีนด่าว่าฟิญอย่างโกรธแค้นที่ฟิญเป็นลูกของแฝดน้องสุดแค้นของเธอที่แย่งทุกอย่างไป

ทั้งๆที่เธอควรจะได้คู่กับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงคืนนั้นหวานไม่มาหาป๊อปที่ห้องจนมีอะไรกันป๊อปก็ไม่มีวันจะรักหนมีนได้ลงหรอก”ป๊อปปี้เดิน

เข้ามาพร้อมกับโทโมะแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเข้ามานะ ทั้ง2คนนั่นล่ะ อยากให้มันถูกย่างสดต่อหน้าก็เอาเลย”ขนมจีนยกปืนขึ้นมาขู่ป๊อปปี้

และโทโมะก่อนจะยิงขู่เพื่อให้ทั้งคู่ถอยหนีพร้อมกับจุดไฟแช้กขู่ทั้งคู่ให้กลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำแบบนี้ทำไมล่ะป้าหนม ทำไปพี่ป๊อปก็ไม่รักป้าอยู่ดี แถมป้าเองยังต้องติดคุกอีก เราร่วมมือกัน

ทำเลวกับพวกเค้ามาแล้วครั้งนึงแต่พวกเค้าก็ยังรักกันเราก็ควระปล่อยไม่ใช่หรอ ป้าหนมหยุดเถอะ

นะ”โทโมะขอร้องขนมจีนและให้ขนมจีนตั้งสติคิดดีๆ

 

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

 

 

ขนมจีนไม่ฟังโทโมะกลับยิงโทโมะเข้าที่ขาจนโทโมะล้มทรุด

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ”แก้วและสมิธที่ได้ยินเสียงปืนในตอนแรกรีบวิ่งตามทั้งคู่เข้ามาก็ร้องตกใจเมื่อเห็นโทโมะ

ถูกยิ่งก็รีบเข้าไปหา

 

 

 

 

 

 

 

“แหม แห่มาดูผัวเก่าพร้อมกับผัวใหม่ ดีจริงๆนังผู้หญิง2ใจ”ขนมจีนเริ่มพาลว่าใส่แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาว่าแก้วนะ”สมิธไม่พอใจรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แหม แก้ว ดีจังเลยนะ ใครๆก็รุมรักหล่อน ทั้งโทโมะที่อยากกลับตัวเป็นคนดี ทั้งสมิธแฟนใหม่

แบบนี้จะเลือกใครดีล่ะ เอ รึว่าควบ2”ขนมจีนรีบว่าก่อนที่จะหัวเราะออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขนมจีนชั้นจอร้องเถอะนะปล่อยลูกๆทั้ง2คนของชั้นเถอะ พวกเค้าไม่เกี่ยวเรื่องนี้”ป๊อปปี้ขอร้อง

 

 

 

 

 

 

 

“หุบปาก พวกมัน2ตัวนั่นล่ะที่เกี่ยวเลย อีฟิญก็ลูกอีหนมหวาน อีเด็กนรกนี่ก็ลูกของอีฟาง พวกมัน

เกิดมาเพื่อขัดขวางชั้นจริงๆ ชั้นไม่ยอมหรอก ถ้าชั้นไม่ได้รักกับแก ชั้นจะไม่ทนเห็นแกรักกับคนอื่น

แล้วมีความสุขบนความเจ็บช้ำของชั้นอีกหรอก  พวกแกจะต้องตายทั้งเป็นกับลูกที่ตายไปที่พวก

แกปกป้องไม่ได้ ส่วนชั้นก็จะฆ่าตัวตายในกองเพลิงพร้อมพวกมันอย่างมีความสุข”ขนมจีนหัวเราะ

คล้ายกับคนเสียสติออกมา

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

 

จังหวะนั้นเอง ฟางที่ฝืนตัวเองลุกออกากรถแล้วย่องมาทางด้านหลังคว้าไม้ฟาดที่หลังขนมจีนก่อ

นะทรุดลงไปด้วยร่างกายที่ยังไม่ฟื้นตัวดี

 

 

 

 

 

 

 

“อีฟาง แส่จริงๆนะมึง”

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

ขนมจีนตบหน้าฟางด้วยด้ามปืนก่อนที่จะจิกผมฟางกระชากขึ้นมาแล้วเอาปืนที่ถือชกเข้าไปที่ท้อง

จนฟางร้องและตัวงอด้วยความจุก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขนมจีน ขอร้อง อย่าทำร้ายฟาง”ป๊อปปี้ขอร้องก่อนที่จะเดินเข้ามาหาขนมจีนอย่างไม่กลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ออกไปนะ ไม่งั้นชั้นยิ่งอีนี่”ขนมจีนตกใจรีบกระชากฟางแล้วเอาปืนขู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“รักชั้นมากไม่ใช่รึไง ชั้นยอมแล้ว ยอมเป็นของเธอ แต่ชั้นแค่ขอให้เธอปล่อยตัวลุกและก็ฟาง

เท่านั้น ขั้นจะยอมไปกับเธอขนมจีน”ป๊อปปี้พูดแล้วนิ่งสบตาฟางที่ถูกทำร้ายจากขนมจีนและถูกจับ

เป็นตัวประกัน สลับกับลูกทั้ง2ที่ถูกมัด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“รักกันมากงั้นสิ เลยเสียสละให้กันแบบนี้ รักกันมากสินะ กรี๊ดดดด”ขนมจีนเห็นความเสียสละของ

ป๊อปปี้ที่มีให้ฟางและลูกก็ยิ่งเสียสติก่อนที่จะง้างปืนเตรียมเหนี่ยวไกเข้าที่ฟาง ป๊อปปี้ไม่รอช้า รีบ

พุ่งเข้าไปยื้อแย่งปืนกับขนมจีน โดยที่สมิธอาศัยจังหวะนั้นเองไปแก้เชือกมัดฟิญและเฟิร์สให้ออก

มาเป็นอิสระ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปช่วยทุกคนเถอะ”โทโมะพูดแล้วดันแก้วให้ไปหาสมิธและฟาง แก้วมองโทโมะที่ตัวเองกอด

ประคองไว้นิ่งก่อนที่จะวิ่งไปช่วยสมิธช่วยเด็กๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำอะไรแบบนี้อีกขนมจีน ชั้นยอมแล้วจริงๆขอแค่เธอไม่ทำร้ายใครอีก”ป๊อปปี้พูดและ

พยายามแย่งปืนมาจากขนมจีน

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดโกหกสักที หนมจีนไม่เชื่อเด็ดขาด เพราะป๊อปรักนังเด็กฟางมาตั้งแต่แรกแล้ว ป๊อปไม่มีวัน

เปลี่ยนใจมารักกับหนมีนได้ลงหรอก พวกมันจะต้องตาย ตายให้หมด”ขนมจีนแผดเสียงร้องก่อนที่

จะรวบรวมแรงตัวเองทั้งหมดแล้วหมายจะกระชากปืนมาจากป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

 

แต่แล้วปืนที่ป๊อปปี้และขนมจีนแย่งกันนั้นก็ลั่นเสียงดังก่อนที่ป๊อปปี้จะค่อยๆทรุดลงต่อหน้าขนมจีน

และฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อป ไม่น้า”ฟางกรีดร้องออกมาเมื่อเห็นป๊อปปี้ถูกยิงทรุดลงไปกองกับพื้นก็พยายามจะไปหา

ป๊อปปี้แล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะแก อีฟาง เพราะแกที่เข้ามาในชีวิตป๊อป ทำให้ป๊อปต้องรักแก ถ้าไม่มีแกกับลูกเรื่องทั้งหมด

ก็ไม่เกิดแบบนี้หรอก อีโง่ อุตส่าห์หาโทโมะมาเป็นผัวยังจะร่านให้ท่าป๊อปอีก เพราะแก แกตายซะ

เถอะ”ขนมจีนที่กรีดร้องออกมาเมื่อเห็นป๊อปปี้ถูกตัวเองยิงก็หันไปตวาดใส่ฟางที่ร้องไห้ก่อนที่จะ

ง้างปืนหมายจะปลิดชีวิตของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่านะ”ป๊อปปี้ปรือก่อนที่จะฝืนลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งไปกอดฟางในจังหวะที่ขนมจีนเหนี่ยวไกออกมา

พอดี

 

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

 

 

 

กระสุนอีกนัดถูกยิ่งเข้าที่กลางหลังของป๊อปปี้จนชายหนุ่มกระอักเลือดออกมาทั้งๆที่ยังกอดฟางไว้

แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่!!!!!!”ฟางที่พยายามกอดรั้งป๊อปปี้ไว้ร้องออกมาสุดเสียงเช่นเดียวกับขนมจีนที่เสียสติไปแล้ว

พร้อมกับโยนปืที่ยิงป๊อปปี้ถึง2นัดทิ้งไปไกลๆจากตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดได้แล้วคุณขนมจีน ตอนนี้ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ล้อมไว้หมดแล้ว”เอี๊ยงที่วิ่งนำเฟย์ เขื่อน

และพวกตำรวจก็รีบเข้ามาพูดสั่ง ก่อนที่จะเห็นว่าขนมีนกอดเข่าร้องไห้ช้อคจากสิ่งที่ตัวเองทำร้าย

ป๊อปปี้จนสติหลุดไปแล้วก็ให้เจ้าหน้าที่ตำรวจเข้าไปชาร์ตตัวขนมจีนเพื่อจับกุม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อป ฮึก อย่าเป็นอะไรนะ คุณมาหลบกระสุนแทนชั้นทำไม ทำไมต้องทำแบบนี้”ฟางกอด

ป๊อปปี้แน่นแล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อ ฮือๆ”ฟิญที่อุ้มเฟิร์สอยู่ก็รีบเข้ามาหาป๊อปปี้แล้วกอดป๊อปปี้แน่น เช่นเดียวกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เท่านี้ ก็เพียงพอแล้วสำหรับคนใจร้ายอย่างชั้น มีพ่อ มีแม่ มีลูกๆที่ชั้นรัก เท่านี้ชั้นก็พอใจแล้ว ชั้น

รักเธอนะฟาง ชั้นรักเธอ”ป๊อปปี้ที่ฝืนร่างกายตัวเองให้มีสติอยู่ก็ยิ้มออกมาเมื่อเห็นฟิญ เฟิร์ส ฟางที่

เข้ามากอดและร้องไห้กับตัวเองก็พูดขึ้นก่อนที่จะค่อยๆหลับตาลง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะคุณป๊อป ใครก็ได้ ช่วยคุณป๊อปที”ฟางร้องไห้ออกมาเมื่อป๊อปปี้สลบไปแล้วก่อนจะร้องขอให้

คนช่วย

 

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

 

จะว่าไปโดนตั้ง2นัด ตายเถอะพระเอกเรา สะใจดี

 

 

 

จะจบแล้วน้าาาา ยังอ่านกันอยู่ป่าวนั่น