เพลิงแห่งรัก
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.10 น.
แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
48) 48 ไม่ยอมแพ้
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“หวาย ฟาง เอารถออกเร็ว”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นหวายถูกสาดน้ำกรดตรงหน้าแล้วรีบให้ฟางไปเอา
รถออก ก่อนเขาจะรีบอุ้มหวายแทนลูกเพื่อพาหวายและเอี๊ยงไปส่งที่โรงพยาบาล
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน แล้ใครเป็นคนทำแม่”เฟย์รีบวิ่งมาหาฟางที่นั่งเฝ้าหวายอยู่ที่ห้องพักด้วย
ความร้อนรนพร้อมกับเขื่อน
“พี่ก็ไม่รู้ ฮึกฮือๆ ทำไมต้องทำร้ายแม่แบบนี้ด้วย”ฟางร้องไห้อย่างเสียขวัญ เพราะใบหน้าของ
หวายเองนั้นถูกน้ำกรดสาดอย่างจังทำให้บาดแผลบนใบหน้าลึกมากเกินกว่าที่จะศัลยกรรมกลับมา
เหมือนเดิมได้
“ไม่เป็นไรนะฟาง ตอนนี้แม่ฟางอยู่ในที่ปลอดภัยแล้ว ส่วนคนร้ายพวกนั้น เดี๋ยวเอี๊ยงแจ้งไปทาง
เจ้าของหมู่บ้านแล้ว เค้าจะให้ทาง รปภ ส่งภาพจากกล้องวงจรปิดหน้าหมู่บ้านมาให้ เราต้องตาม
ตัวพวกคนร้ายพวกนั้นมาลงโทษได้แน่ๆ”เอี๊ยงที่ใส่ผ้ากอชพันแผลเดินมาปลอบฟางแล้วพูดให้
กำลังใจ
“ฮึก ขอบคุณนะเอี๊ยง สำหรับทุกอย่างถ้าไม่มีเอี๊ยงฟางต้องแย่กว่านี้แน่ๆ”ฟางร้องไห้โผกอดเอี๊ยง
แน่นอย่างหาที่พึ่งต่อหน้าป๊อปปี้และทุกคน ชายหนุ่มซึมลงไปเมื่อเห็นภาพนั้นที่ฟางสนใจคนอื่น
มากกว่าตน
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เดี๋ยวชั้นกับเขื่อนขอตัวไปเยี่ยมแก้วที่โรงพยาบาลก่อนนะ ส่วนเธออยู่ที่นี่กับเฟย์
และลูก เพราะชั้นรู้ว่าเธอไม่อยากเจอโทโมะสักเท่าไหร่”ป๊อปปี้มองไปทางอื่นแล้วพูดก่อนที่จะเดิน
ไปขึ้นลิฟท์กับเขื่อนทันทีเมื่อเห็นว่าฟางไม่สนใจที่จะฟังเขาบอกอะไรเลย
“ไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอฟาง นั่นคุณป๊อปเชียวนะ”เอี๊ยงมองฟางที่ไม่สนใจป๊อปปี้เลยพูดขึ้น
“ก็คุณป๊อปนั่นล่ะฟางเลยทำ ฟางรู้ถ้าสลับกันเป็นเอี๊ยงเจอฟ้า เอี๊ยงก็ต้องทำเรื่องแบบฟาง”ฟางพูด
“หรืออาจจะให้อภัยก็ได้”เอี๊ยงพูดแล้วยิ้มนิดนึง
“ขอบคุณสำหรับดอกไม้นะคะคุณสมิธ ดอกไม้สวยมากเลย”แก้วยิ้มขณะนั่งรถเข็นออกมาเดินเล่น
กับสมิธแล้วยิ้มเมื่อได้รับช่อดอกไม้จากสมิธ
“อย่าเรียกคุณสิแก้ว เมื่อก่อนแก้วชอบเรียกพี่ว่าพี่สมิธนะ เรียกคุณมันห่างเหินสำหรับคนที่กำลังจะ
แต่งงานกันนะ”สมิธเดินอ้อมมานั่งคุกเข่าตรงหน้าแก้วแล้วพูดก่อนจะบรรงจูบแก้วอย่างอ่อนโยน
อย่างที่เคยทำ
“เอ่อ ขอโทษค่ะ แก้วพึ่งฟื้นความจำแก้วอาจจะยังไม่ชิน”ฟางรับรสจูบนั้นต้องชะงักเมื่อรู้สึกว่ามัน
ไม่ใช่ก็พูดขึ้น ก่อนที่สมิธจะประคองแก้วกลับขึ้นมาบนเตียง
“พวกเรามาเยี่ยมนะแก้ว”เขื่อนและป๊อปปี้เดินเข้ามาหาแก้วที่ห้องแล้วยิ้ม
“พวกคุณคือใครคะ”แก้วนิ่วหน้าสงสัยก่อนจะรีบถาม
“พี่คือพี่เขื่อนรุ่นพี่ของแก้ว ส่วนนี่ก็พี่ป๊อปปี้ รุ่นพี่ของแก้วที่โตด้วยกันมาไง พวกแก้วเล่นด้วยกันมา
ตั้งแต่เล็ก ทั้งแก้ว พี่ป๊อปแล้วก็โทโมะ”เขื่อนเล่าทุกอย่างให้ฟังก่อนจะรีบปิดปากเมื่อนึกได้ว่าหลุด
ปากพูดถึงชื่อของโทโมะออกมา
“โทโมะ ใครกันหรอคะ”แก้วนิ่วหน้าก่อนจะถามในใจรูปสึกหวิวๆแปลกๆเหลือเกิน
“หลานของพี่เลย เอ่อ พอดีว่าพี่อายุไล่เลี่ยไม่ห่างจากพวกเรา โทโมะกับแก้วเราเรียกพวกเราว่าพี่
แทนจะเรียกอาน่ะ”ป๊อปปี้ตอบแทน
“แล้วโทโมะอยู่ไหนหรอคะ ทำไมไม่มาหาแก้วเลย”แก้วถามต่อทำให้ทุกคนอึกอักไม่กล้าบอกแก้ว
“อย่าพึ่งถามถึงคนอื่นเลยแก้ว แก้วพึ่งฟื้นตัวนะ ยิ่งคิดมากก็จะยิ่งปวดหัวเดี๋ยวก็ไม่หายหรอก เดี๋ยว
พี่จะให้แก้วพักผ่อนก่อนนะ แล้วพี่กับคุณป๊อปคุณเขื่อนจะแวบไปดูพวกของคุณเอี๊ยงอีกทาง แล้ว
จะกลับมาหานะคะคนดี”สมิธพูดแล้วดันแก้วลงนอนที่เตียงก่อนที่จูบลงที่หน้าผากแก้วอย่างแผ่ว
เบา
“โทโมะ งั้นหรอ ทำไมเราถึงปวดหัวนะ”เมื่อทุกคนออกจากห้องไปแก้วก็นิ่วหน้าคิดถึงชื่อโทโมะ
แต่เมื่อยิ่งคิดถึงชื่อนี้เธอก็ยิ่งปวดหัวใจและปวดหนึบที่หัวเหลือเกินคล้ายหัวจะระเบิดแก้วจึงล้มตัว
แล้วหลับตานอนทันที
แอ้ด
เมื่อเห็นว่าคนอื่นๆออกไปจากห้องแล้วโทโมะค่อยๆย่องเข้ามาในห้องแล้วมองแก้วที่กำลังหลับ
เศร้าๆ ภาพที่เขาแอบเห็นสมิธและแก้วจูบกันนั้นทำให้เขาไม่พอใจมาก แต่ทำไงได้ เพราะเขา
เป็นต้นเหตุที่ทำให้แก้วต้องเจ็บปวด ทั้งๆที่แก้วดีกับเขามาตลอดแต่เขากลับทำร้ายเธอ สมควร
แล้วที่แก้วะลืมเขาออกไปจากใจสักที
“ขอโทษนะแก้ว ที่เคยเป็นคนไม่ดีดูแลแก้วไม่ได้”โทโมะเอื้อมมือลูบผมแก้วอย่างแผ่วเบาพร้อม
กับขอโทษแก้วออกมาจากใจ
“พี่สมิธมาแล้วหรอคะ อ๊ะ คุณ”แก้วรู้สึกถึงมือที่ลูบผมก็รีบพลิกตัวเองหันกลับมาด้วยความเข้าใจว่า
เป็นแฟนหนุ่มก็ตกใจเมื่อเห็นชายคนอื่นในห้องนี้
“ทำหน้าแบบนี้แสดงว่าแก้วลืมเราออกไปหมดแล้วสินะ ดีแล้วล่ะ อย่าจำคนเลวๆอย่างเราเลย”โท
โมะสบตาที่มีแต่ความว่างเปล่าของแก้วก็พูดขึ้นเศร้าๆ
“คุณคือโทโมะงั้นหรอคะ”แก้วชี้ที่โทโมะแล้วพูดก่อนที่ภาพต่างๆที่เธอถูกโทโมะทำร้ายให้เสียใจ
ฉายสับไปสับมาในหัวจนแก้วต้องร้องและเอามือกุมหัวไว้
“แก้วเป็นอะไรน่ะแก้ว”โทโมะตกใจกับอาหารของแก้วก็รีบประคองกอดแน่น
“ทำไมชั้นถึงปวดหัวแบบนี้เมื่อคิดถึงคุณ ทำไมชั้นถึงรู้สึกเจ็บปวด”แก้วปรือตามองคนที่โอบกอด
เธอแล้วตั้งคำถาม
“เพราะชั้นมันคนเลวไงล่ะ คนเลวที่ดีแต่ทำร้ายเมียตัวเอง ไม่เคยเห็นว่าตัวเองมีสิ่งที่ค่าที่สุดอยู่ใน
มือแล้วแท้ๆกลับทิ้งมันไปง่ายๆ ผลสุดท้ายกรรมมันเลยตามสนองแบบนี้ไงล่ะ ทั้งลูกทั้งเมียก็ไม่ให้
อภัย และต้องอยู่กับความรู้สึกผิดที่แก้ไขไม่ได้ตลอดไป
”โทโมะพูดออกมาด้วยความเจ็บปวดหัวใจก่อนน้ำตาจะไหลออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ แก้วมองคนที่
กอดตัวเองกำลังร้องไห้ก็รู้สึกปวดใจไม่แพ้กันก่อนที่จะเลื่อนมือขึ้นไปแตะที่แก้มแล้วเช็ดน้ำตาให้
โทโมะ
“อืม”แต่แล้วโทโมะก็ค่อยๆเลื่อนหน้าลงไปจูบแก้วอย่างแผ่วเบา โดยที่ร่างบางไม่ขัดขืนและค่อยๆ
เอามือโอบรอบลำคอชายหนุ่มตอบรสจูบของเขาเหมือนก้นบึ้งของหัวใจเธอต้องการให้ทำแบบนั้น
ผลัวะ
แต่แล้วประตูถูกเปิดออกมาอีกครั้งก่อนที่สมิธจะกระชากโทโมะออกมาจากแก้วแล้วชกที่หน้าจนโท
โมะล้มคว่ำ
“ไอ้เลวไหนแกตกลงแล้วไงว่าแกจะไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับแก้วอีก แกจะกลับมาทำไมอีกวะ”สมิธ
ชกหน้าโทโมะแล้วตะคอก จนเขื่อนและป๊อปปี้ต้องรีบเข้าไปแยกโทโมะและสมิธออกจากกัน
“พี่สมิธอย่าทำเค้าค่ะ”แก้วรีบลงจากเตียงเข้ามาขอร้องสมิธไม่ให้ทำร้ายโทโมะแต่ตอนนั้นเอง สมิธ
ที่ปล่อยมันออกไปแล้วเหวี่ยงหมัดชกเข้าที่หัวแก้วอย่างแรงจนแก้วทรุดลงนั่งแล้วกุมหัวก่อนจะร้อง
โอดโอย
“แก้ว อย่าเป็นอะไรนะแก้ว”โทโมะไม่รอช้ารีบกอดแก้วที่ร้องไห้ออกมาด้วยความปวดหัวก่อนที่จะ
รีบอุ้มแก้วขึ้นมาแล้วพาไปหาหมอข้างนอกโดยมีสมิธวิ่งตามไปติดๆ
“คราวนี้คงจะรู้หัวใจตัวเองแล้วสินะหลานชาย”ป๊อปปี้ยิ้มที่จะเดินไปหาพวกของฟางพร้อมกับเขื่อน
“อะไรกัน ไปตั้งนานแล้วยังไม่หยุดร้องไห้อีกหรอยัยตัวร้าย”เขื่อนเดินมาหาเฟย์ที่นั่งปาดน้ำตาที่
ไหลออกมาไม่หยุดแล้วยิ้มก่อนะลูกผมเฟย์เบาๆ
หมับ
เฟย์โผเข้ากอดเขื่อนแน่นแล้วไม่พูดอะไรทำให้เขื่อนหน้าแดงก่อนที่จะยิ้มออกมาแล้วกอดตอบเฟย์
เพื่อให้เธออุ่นใจว่าเขาจะไม่ทอดทิ้งเธอไปไหนแน่นอน
“พรุ่งนี้หวายน่าจะได้สติ ฟางพาสามีฟางไปพักผ่อนเถอะนะ ดูสิลูกเองก็ง่วงแล้วเนี่ย”ป๊อปปี้มองที่
ฟางที่กอดแขนเอี๊ยงแน่นก็เศร้าก่อนที่จะพูดตัดบทแล้วเดินไปอีกทางไม่มองภาพนั้นอีกเลย
“ขอบคุณนะคะ”ฟางมองป๊อปปี้ที่ไม่สนใจตัวเองก็เงียบก่อนจะพูดขึ้น ป๊อปปี้ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออก
มาก่อนที่จะเดินต่อไป แค่คำว่าขอบคุณเล็กๆเท่านั้นก็ทำให้เขามีความสุขแล้วล่ะ
“กลับบ้านกันเถอะทุกคนเดี๋ยวพรุ่งนี้เรามาหาแม่หวายกัน”ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนที่จะอุ้มเฟิร์สนำคน
อื่นๆเดินกลับออกไปจากห้องโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึง่แอบมองพวกของฟางที่ออกไปด้วย
ความแค้น
“อย่าหวังเลยว่ามึงจะมีความสุขกัน กูนี่ล่ะจะขัดขวางพวกมึงเอง”ขนมจีนที่แอบดูพวกของฟางและ
ป๊อปปี้ตั้งแต่แรกก็ยิ่งแค้น ก่อนที่จะปลอมตัวในชุดพยาบาลแล้วสวมผ้าปิดปากเดินเข้าไปในห้อง
หวายที่นอนหลับอยู่ในห้องพักผู้ป่วยพิเศษ ที่ใบหน้ามีผ้าพันแผลพันไว้หลังจากถูกคนที่เธอสั่งมา
ทำร้ายสาดน้ำกรดหวังจะเสียโฉมทั้งแม่และลูก
“อื้อๆ”หวายรู้สึกตัวว่าถูกหมอนใบใหญ่กดอย่างแรงไม่ให้เธอมีอากาศหายใจก็ดิ้นสะเปะสะปะหมาย
จะควานคว้าหาคนร้ายที่ทำร้ายเธอ โดยที่มือของเธอคว้ากระชากสร้อยข้อมือมุกของขนมจีนติดมือ
มาด้วย
“กว่าจะตายได้นะมึง เล่นซะกูเลือดออก”ขนมจีนเห็นว่าหวายดิ้นเริ่มอ่อนแรงลงทำให้ขนมจีนยิ่งมี
แรงกดหมอนให้หวายขาดใจตายมากขึ้นหวายดิ้นชักกระตุกเมื่อเริ่มหมดลมหายใจและค่อยๆหยุด
ขัดขืนแน่นิ่งขนมจีนยิ้มร้ายๆออกมาก่อนที่จะโยนหมอนที่ทำร้ายหวายทิ้งแล้วรีบเดินออกไปทันที
“น้าหนม”โทโมะที่กำลังกลับเข้ามาจากไปจัดการตัวเองแล้วตั้งใจจะแอบดูแก้วเหมือนเดิมก็ตกใจ
เมื่อชนเข้ากับขนมจีน ขนมีนหน้าถอดสีก่อนที่จะรีบวิ่งหนีออกไปอย่างไม่คิดชีวิต
“เดี๋ยววันนี้เราไปรับยายหวายพร้อมกันนะคะเฟิร์ส”ฟางที่กำลังแต่งตัวให้ลูกสาวแล้วยิ้มก่อนที่จะอุ้ม
เฟิร์สลงมาหาทุกคนที่รอต้องชะงักเมื่อเห็นป๊อปปี้และฟิญที่มารออยู่ที่บ้านตัวเองด้วย
“น้องเฟิร์ส”ฟิญเห็นเฟิร์สที่ถูกฟางอุ้มก็ตกหลุมรักในความน่ารักไร้เดียงสาก็สิ่งเข้ามาเล่นด้วยทันที
ทำให้ป๊อปปี้และฟางอยู่ใกล้กันและสบตากันแต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
“ครับจะไปเดี๋ยวล่ะครับ”เอี๊ยงรับสายแล้วพูดอย่างร้อนรน
“มีอะไรหรอเอี๊ยง”ฟางแปลกใจก่อนที่จะถามเอี๊ยงเพราะสังหรณ์ใจแปลกๆ
“ทางโรงพยาบาลโทรมาบอกว่า แม่หวายเสียชีวิตแล้วเมื่อคืนนี้”เอี๊ยงเงียบก่อนจะพูดขึ้น
“ไม่จริง กรี๊ดดด”ฟางอึ้งก่อนที่จะกรีดร้องออกมาสุดเสียง
“เฟย์”ทุกคนรีบวิ่งมาที่โณงพยาบาลพบว่าเฟย์และเขื่อนมารอก่อนแต่แรกแล้วฟางเรียกน้องสาว
เมื่อเฟย์เห็นฟางก็วิ่งร้องไห้ไปกอดฟางแน่น
“แม่ฮือๆ แม่ตายแล้ว”เฟย์ร้องไห้ออกมาเหมือนเด็กหาที่พึ่งกอดฟางแน่น
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะหมอ”ฟางตั้งสติก่อนรีบถามปั้นจั่นที่ยืนอยู่
“เมื่อเช้าพยาบาลเอาอาหารเช้ามาให้แล้วพบว่าหวายเสียชีวิตแล้ว โดยทางเราชันสูตรแล้วว่าขาด
อากาศหายใจ”ปั้นจั่นพูด
“ขาดอากาศหายใจ นี่มันอะไรกันแม่ไม่เคยเป็นโรคเกี่ยวกับทางเดินหายใจแม่เป็นมะเร็งแต่ทำไม
แม่ถึงขาดอากาศหายใจตายได้”ฟางอึ้งก่อนจะรีบถาม
“นั่นล่ะที่พวกเราสงสัยก็เลยให้ทางตำรวจเข้ามาทำเรื่องนี้และพบว่า นอกจากแผลที่พันแผลไว้
หวายไม่ได้มีการถูกทำร้ายร่างกายส่วนอื่น เลยคิดว่าคนร้ายต้องเข้ามาตอนพวกเรากลับกันแล้วถึง
ได้ทำเรื่องแบบนี้ได้”เขื่อนพูด
“นี่เป็นหลัดฐานที่ทางตำรวจเก็บได้ในที่เกิดเหตุ คือหมอนที่คาดว่าจะเป็นอาวุธสังหารและก็สร้อย
เส้นนี้ที่หวายกำเอาไว้ในมือตัวเอง”ปั้นจั่นพูดพร้อมกับชูซองใสใส่สร้อยมุกสีชมพูดล้วนให้ทุกคนได้
เห็นทั่วกัน
“เดี๋ยวค่ะ นี่มันสร้อยมุกสีชมพูของคาริบเบียนนี่ค่ะ ฟิญจำตัวล้อคตรงนี้ได้ค่ะมันจะมีสายยาวลงมา
สามารถสลักชื่อของเราเอาไว้ได้ค่ะ”ฟิญนิ่วหน้ามองสร้อยเส้นนั้นก่อนจะนึกออกแล้วรีบขอซองใส
ใส่หลักฐานมจากปั้นจั่นเพื่อดูที่ชื่อคนสั่งทำทันที
“พ่อคะ นะ นี่มันเชื่อกุลมาศเป็นภาษาอังกฤษนี่คะ”ฟิญพูดด้วยความตกใจแล้วสบตากับป๊อปปี้
คิดถึงสร้อยมุกที่ขนมจีนเคยสั่งทำแบบพิเศษนี้คู่กับขนมหวานภรรยาเขาที่แคริบเบียนซึ่งสร้อยของ
ขนมหวานสลักชื่อว่ากุลธิดา และกุลมาศนั้นคือขื่อจริงของขนมจีนนั่นเอง
“หมอปั้นค่ะ ทางกองชันสูตรตรวจรอบเลือดได้จากซอกเล็บของผู้ตายค่ะ แล้วทางตำรวจเลยให้เรา
ตรวจดีเอ็นเอจากตรงนี้ แล้วนี่คือผู้ต้องสงสัยค่ะ”นางพยาบาลเดินเอาเอกสารมาให้ปั้นั่นที่ยืนกับ
ตำรวจทันที
“เกิดอะไรขึ้นหรอครับทุกคน ทำไมมีตำรวจ”โทโมะที่อกมาเดินเล่นเพราะช่วงเวลานี้แก้วจะอยู่กับ
สมิธก็แปลกใจเมื่อเขาเห็นพวกของฟางและพวกป๊อปปี้อยู่กับตำรวจหน้าห้องดับจิต
“มีคนลอบทำร้ายหวายจนตอนนี้หวายได้เสียชีวิตแล้ว”ป๊อปปี้นิ่งก่อนที่จะตอบหลานชายแทนทุก
คนแล้วเบือนหน้าไม่ยอมสบตาใครอีก
“ฟาง”โทโมะรีบหันไปหาฟางแล้วพบว่าอดีตสาวที่เขาหลงรักปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง
“ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับแม่หวายด้วย แม่หวายกำลังป่วยแท้ๆ”ฟางพูดเสียงสั่น
“ไม่ต้องห่วงนะฟางชั้นจะพาคนผิดมาลงโทษให้สาสมเอง”ป๊อปปี้สงสารฟางและเฟย์ที่กอดกัน
ร้องไห้ก็พูดขึ้นเพื่อสัญญากับร่างบาง
“นี่เป็นภาพขากกล้องวงจรปิดนิทุกคน”ปั้นจั่นพูดแล้วเอาภาพจากกล้องวงจรปิดที่ปริ้นมาเป็นแผ่นๆ
มาแบ่งกันดูทันที
“นี่มันขนมจีนนี่”เมื่อทุกคนเห็นภาพคนร้ายเปิดผ้าปิดปากก็อึ้งเมื่อพบว่าเป็นขนมจีน
นั่นไง เรื่องพลิกไม่คาดฝัน ตอนหน้าจะโค้งสุดท้ายจริงๆละ
อาจจะ1-2ตอนจะจบละน้า สำหรับเรื่องนี้ กลับมาอ่านกันๆๆๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
