เพลิงแห่งรัก
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.10 น.
แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
46) 46 ความแตก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“อ๊ะ ปล่อยฟางนะ”ฟางพลิกตัวหันมานอนตะแคงหันข้างให้ป๊อปปี้ก็ต้องร้องเมื่อร่างสูงไม่ยอมพร้อม
กับกอดฟางไว้แน่นแล้วจูบลงที่หัวไหล่มนของฟาง ทำให้ฟางขนลุกซู่คิดแอบเจ็บใจตัวเองที่เผลอ
ยอมไปกับความต้องการของป๊อปปี้ได้ยังไงกัน ทั้งๆที่เธอเองก็รู้เต็อกว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงของป๊อปปี้
อีกแล้วเธอแต่งงานแล้วนะ
“จะไปไหนกันล่ะฟาง ชั้นไม่ให้ไป นี่น่ะยังไม่สว่างเลยนะ”ป๊อปปี้ขืนตัวฟางเมื่อเห็นฟางจะลุก
“ไม่ค่ะ ที่ฟางยอมคุณเพราะฟางพลาด”ฟางหันขวับกลับมาแล้วรีบว่าป๊อปปี้
“ทั้งๆที่เธอเองเต็มใจ และมีความสุขเมื่ออยู่กับชั้น เธอยังปฎิเสธหัวใจตัวเองอีกหรอว่าเธอไม่มี
ความสุขเวลาอยู่กับชั้น”ป๊อปปี้นิ่งแล้วค่อยๆปล่อยมือฟางก่อนที่จะพูดขึ้นด้วยคำพูดที่แฝงไปด้วย
ความเจ็บปวด
“มะ ไม่จริง ชั้นมีสามีไปแล้วชั้นจะมีความสุขกับคุณได้ยังไงล่ะคุณป๊อป คุณปล้ำชั้น ทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว
ว่าชั้นมีลูกมีสามีไปแล้ว ยังทำได้ลงคอ เลว อื้ออ”ฟางไม่สนใจกลับว่าป๊อปปี้ฉอดๆจนป๊อปปี้รวบ
ฟางมาจูบทันที
“ลูก เฟิร์สคือลูกของชั้นไม่ใช่รึไงฟาง”ป๊อปปี้ถอนจูบออกมาก่อนที่จะค่อยๆพูด
“ไม่ใช่ ฟางไม่เคยรับให้คุณเป็นพ่อ คุณมีลูกคนเดียวคือคุณหนูฟิญ กับฟาง ฟางแค่เป็นผู้หญิง
ขัดดอกมาใช้หนี้ให้คุณ เป็นนางบำเรอปรนเปรอความสุขคุณแค่ชั่วคราว เมื่อถึงเวลาไป เวลาที่ฟาง
ปลดหนี้ได้หมด ฟางก็ต้องต้องไป ไม่ต้องมายุ่งกับฟางอีก ฟางบอกแล้วไง หลีก”ฟางรีบว่าก่อนที่
จะผลักป๊อปปี้แล้วรีบสวมเสื้อผ้า
“แต่เธอเป็นเมียชั้นนะฟาง ชั้นไม่ให้เธอไปไหนทั้งนั้น”ป๊อปปี้รีบสวมเสื้อผ้าแล้ววิ่งไปกอดฟางแน่น
“ปล่อยค่ะ ฟางไม่ใช่ อื้ออ”ฟางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดแล้วพยายามเถียงป๊อปปี้ ก่อนที่จะถูก
ป๊อปปี้ดึงมาจูบอย่างร้อนแรง ฟางทั้งดิ้นและทุบตีป๊อปปี้หลายครั้งอย่างแรงแต่ป๊อปปี้ไม่มีท่าทีจะ
ปล่อย จนฟางสัมผัสถึงน้ำตาที่ไหลออกจากตาของป๊อปปี้แตะลงที่แก้มเธอ ฟางค่อยๆหยุดและยืน
นิ่งๆไม่ทำร้ายป๊อปปี้อีก
“มันคงสายไปแล้วสินะถ้าชั้นจะบอกว่าชั้นรักเธอ ฟาง ชั้นรักเธอ”ป๊อปปี้ถอนจูบออกมาก่อนจะพูด
เสียงสั่น เขารู้ว่าในอดีตเขาเคยทำร้ายฟางทั้งตัวและหัวใจจนฟางทนไม่ไหวแล้วจากเขาไป แต่เขา
ไปอาจปฎิเสธหัวใจของเขาได้ว่าเขาหลงรักเด็กสาวอย่างฟางเข้าแล้ว หลงรักตั้งแต่เมื่อไหร่เขาก็
ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเขาก็ไม่อยากให้เธออยู่ใกล้ใคร ไม่อยากให้เธอไปอยู่กับโทโมะรึเอี๊ยง เขาต้องการ
ให้ฟางอยู่กับเขาตลอดไป
“ไม่จริง คุณมีคุณขนมหวานอยู่แล้วคุณรักชั้นไม่ได้หรอก”ฟางอึ้งแต่ก็พยายามปฎิเสธสิ่งที่ได้ยิน
“ใช่ ชั้นรักขนมหวาน เพราะเค้าแสนดีและดูแลชั้น ชั้นเลยแต่งงานกับเค้า แต่เมื่อเธอจากไป มันก็
ไม่ผิดที่ชั้นจะเริ่มใหม่ เริ่มรักใครสักคน มันผิดมากนักหรอที่คนๆนั้นคือเธอ”ป๊อปปี้พูดความจริง
“ใช่ค่ะ มันผิดมาก เพราะชั้นแต่งงานแล้วและชั้นก็ไม่ได้รักคุณ”ฟางพูดเสียงสั่นและไม่สบตาป๊อปปี้
เธอรู้สึกอ่อนไหวเหลือเกินกับคำบอกรักของป๊อปปี้ แต่เธอรักเขาไม่ได้ เพราะถ้ารักแล้วเอี๊ยงล่ะ
ฟางรีบเดินหนีป๊อปปี้
“ไม่จริง ชั้นไม่เชื่อ ชั้นรักเธอและชั้นก็รู้สึกได้ว่าเธอเองก็รักชั้น”ป๊อปปี้รีบวิ่งมากอดฟางแน่นไม่ยอม
ให้ไป
แอ้ด ประตูของห้องนอนป๊อปปี้ถูกเปิดออกมาโดยขนมจีนแล้วอึ้งกับภาพที่เห็น
“อีฟาง”ตอนนั้นเอง สติทุกอย่างของขนมจีนขาดผึงรีบกระชากฟางมาจากป๊อปปี้อย่างแรง
เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ
ขนมจีนถูกฟางตบหน้ารัวไม่ยั้งจนเลือดกบปาก
“พอได้แล้วหนมจีน เลิกทำเมียชั้นสักที”ป๊อปปี้ไม่อาจทนเห็นฟางถูกทำร้ายอีกรีบ ดึงฟางออกมาก
อดแน่น
“เมียงั้นหรอ นี่ป๊อปยอมรับว่ามันเป็นเมีย บ้ารึไงป๊อป มันแต่งงานไปแล้วนะ มีผัวแล้วเป็นตัวเป็นตน
แถมมีลูกไปแล้ว แล้วอดีตมันก็เน่าเฟะขนาดไหนที่มันมั่วผู้ชาย มั่วกับโทโมะจำไม่ได้หรอ”ขนมจีน
โวยวาย
“ถ้าฟางจะมั่วก็มั่วกับชั้นแค่คนเดียวเท่านั้นล่ะ ไม่อย่างงั้นเฟิร์สลูกของชั้นจะเกิดมาได้หรอ มันผิดรึ
ไงที่ชั้นอยากจะพาเมียของชั้นกลับมา”ป๊อปปี้โพล่งออกมาทำให้ขนมจีนกรีดร้องออกมาสุดเสียงจน
ฟิญและคนอื่นต้องรีบวิ่งออกมาดูด้วยความตกใจ
“ขนมจีนอย่าทำร้ายฟาง”ป๊อปปี้ตกใจที่ฟางถูกกระชากออมจากเขาอีกครั้ง
“อีหน้าด้าน อีสำส่อนไหนมึงตกลงกับกูแล้วไงว่ามึงจะไม่มายุ่งกับป๊อปอีก ตอนโรงพยาบาลมึง
ตกลงกับกูแล้วกูก็เบาใจนี่อะไร ขาดกันไม่ทันไร โร่กลับมาปรนเปรอป๊อปถึงที่อีใจง่าย ผัวมึงไม่
ปรนเปรอมึงถึงใจรึไงถึงได้ออกมาหาเศษหาเลยแบบนี้ อยากมากก็ไปหาโทโมะสิ ของเก่าที่เคยๆ
ไง พลาดปีที่แล้วมาก็รีบได้กันจริงๆไปเลยสิ จะมายุ่งกับป๊อปทำไม หนูพวกนั้นมันยังทำให้มึงกลัว
หรอ”ขนมจีนโพล่งทุกอย่างออกมาด้วยความเดือดดาลโดยลืมไปว่าตัวเองได้หลุดปากบอกความ
จริงทุกอย่างออกมาหมดแล้ว
“เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้เองงั้นหรอ”ป๊อปปี้อึ้งก่อนที่จะค่อยๆพูดออกมาเสียงเรียบ
“ป๊อป คือขนมจีนอธิบายได้”ขนมจีนตกใจที่รู้ว่าตัวเองได้พลาดและหลุดปากออกมา
“ป้าทำแบบนี้ ป้าทำไปทำไม ฟิญไม่คิดเลยนะว่าป้าจะร้ายกาจแบบนี้”ฟิญรีบว่า
“ก็เพราะชั้นรักป๊อปไงล่ะ ชั้นต้องอดทนดูคนที่ชั้นแอบรักมาตลอดอยู่กับแม่อีฟาง ไหนจะต้องทนดู
อีขนมหวานน้องร่านที่มันให้ท่าป๊อปจนท้องมารหัวขนอย่างแกจนป๊อปต้องแต่งงานกับมัน จนมัน
ตายแทนที่ชั้นจะได้ป๊อปทุกอย่างแต่แกกลับเข้ามาแย่งทุกอย่างแกแย่งหัวใจของชั้นไป อี
ฟาง”ขนมจีนว่าออกมาก่อนที่จะหันไปพาลใส่ฟาง
“ต่อให้ชั้นไม่เอฟางชั้นก็ไม่มีวันรักเธอ เพราะเธอมันร้ายเห็นแก่ตัวผิดกับขนมหวานและฟางไงล่ะ
ชั้นทำใจรักเธอไม่ลงหรอกขนมจีน และอีกอย่าง เธอว่าฟิญว่ามารหัวขน แล้วก็เป็นคนที่ทำให้ชั้น
ทะเลาะกับฟางเมื่อปีก่อน ไหนจะทำร้ายลูกชั้นทางอ้อมอีก เธอกับชั้นคงจะอยู่ด้วยกันอีกต่อไปไม่
ได้แล้วล่ะ ชั้นรับไม่ได้ที่จะกลับเป็นเพื่อนกับคนใจร้ายอย่างเธอ ไป๊”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบไล่ขนมจีนไป
อย่างโกรธจัด
“ไม่เอา ชั้นไม่ไป ป๊อปชั้นรักป๊อปนะอย่าไล่ชั้นไปเลย”ขนมจีนตกใจร้องไห้รีบกอดขาป๊อปปี้แน่น
เพื่อขอร้อง
“ไม่ ปล่อย ชั้นบอกให้ปล่อยชั้น ออกไป”ป๊อปปี้ยิ่งโมโหแล้วรีบทึ้งขนมจีนไปจากตัวเอง
ตุบ
“ป๊อป นี่ป๊อปทำขนมจีนเลือดออกหรอ กรี๊ดดด ไอ้หน้าตัวเมียมึงทำกู”ขนมจีนที่ดื้อด้านไม่ยอมฟัง
ป๊อปปี้จนป๊อปปี้ที่พยายามสะบัดป๊อปปี้จนเกิดอุบัติเหตุถูกเหวี่ยงชนกับราวบันไดอย่างแรงจนหัว
แตกเลือดอาบ
“อย่าทำพ่อป๊อปนะ”ฟิญตกใจรีบวิ่งมาห้ามแต่ถูกขนมีนผลักจนล้มไปกองกับพื้นจนฟางต้องรีบ
ประคองขึ้นมา
“ขนมจีน”ป๊อปปี้เดือดจัดที่ขนมจีนทำร้ายคนที่เขารัก2ครั้งต่อหน้าต่อตาก็ตะคอกก่อนจะง้างมือขึ้น
“อย่าค่ะคุณป๊อป”ฟางตกใจรีบวิ่งมากอดป๊อปปี้แล้วยั้งมือป๊อปปี้ไว้ไม่ให้ป๊อปปี้พลั้งมือทำร้าย
ขนมจีน
“ออกไป ขนมจีน อย่ามายุ่งกับครอบครัวป๊อปอีก ออกไป๊”ป๊อปปี้ไล่ขนมจีนเหมือนครั้งที่เคยไม่ฟัง
ฟางแล้วไล่ไปไม่มีผิด
“ได้ ในเมื่อไม่รักก็เกลียดเลยแล้วกัน อย่าหวังว่าพวกแกทุกคนะมีความสุข”ขนมจีนมองทุกคนด้วย
สายตาเคียดแค้นก่นที่จะวิ่งออกไปจากบ้านป๊อปปี้ทันที
“ขอบคุณนะคะพี่ปั้นที่มาดูอาการของโทโมะที่บ้านแบบนี้แล้วนี่อาการเป็นยังไงบ้างคะ”ทางด้าน
แก้วพูดแล้วมองไปที่โทโมะที่หลับอยู่บนเตียงเพราะเธอพาโทโมะกลับมาที่บ้าน คริสก็ไม่อยู่เธอ
เลยต้องโทรให้ปั้นจั่นที่เข้าเวรที่โรงพยาบาลมาดูอาการของโทโมะที่นี่
“เอ่อ ไม่มีอะไรน่าหัวแล้วล่ะ แก้วออกไปนอกห้องก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะขอเปลี่ยนเสื้อผ้าโทโมะ
แปป”ปั้นจั่นยิ้มแล้วพูดก่อนที่จะให้แก้วเดินออกไปข้างนอกก่อนจะเดินเอาหมอนมาอุดหน้าโทโมะ
ทันที
“แค่กๆ พอแล้วพี่ปั้นอย่าทำผมดิผมป่วยอยู่นะ”โทโมะรีบเอาหมอนออกมาแล้วโวยวายอย่างไม่
พอใจที่ถูกแกล้ง
“ก็อยากจะแกล้งแก้วเค้าอีกนานแค่ไหนกันโทโมะ ทำไมนายไม่ยอมปล่อยแก้วไปวะ แก้วเค้าจะ
เริ่มต้นใหม่แล้วแท้ๆ พี่ว่ามันไม่ใช่แค่ประเด็นเรื่องลูกอย่างเดียวแล้วล่ะ หรือว่าแกหึงแก้ว”ปั้นจั่น
โพล่งความจริงออกมา ซึ่งวันนั้นที่โทโมะได้รับอุบัติเหตุตกบันไดแต่ไม่ถึงกลับทำให้ความจำเสื่อม
แต่ทั้งหมดคือแผนของโทโมะ
“ใครหึงกันเปล่านะ ผมก็แค่อยากจะแกล้งเท่านั้นล่ะน่า”โทโมะหน้าแดงก่อนจะรีบเถียงทันที
“เรื่องทุกอย่างที่ทำไปมันก็แค่อยากแกล้งงั้นหรอ มาทำแบบนี้กับชั้นอีกแล้วทำไมล่ะ ชั้นไม่คิดเลย
นะว่านายจะเป็นคนแบบนี้”แก้วอึ้งกับวิ่งที่บังเอิญได้ยินก็พูดเสียงสั่นน้ำตาไหลออกมา
“แก้วคือว่าชั้นอธิบายได้ ชั้นไม่ด้ตั้งใจจะแกล้งเธอ ชั้นพูดพล่อยเอง คือว่า”โทโมะตกใจที่แก้วเข้า
มาได้ยินเข้าก็รีบลุกมาอธิบาย
เพี้ยะ
แก้วถอยหนีโทโมะก่อนจะง้างมือตบหน้าโทโมะแล้วร้องไห้ออกมา นี่เธอเชื่อเขาแล้วแท้ๆสุดท้าย
โทโมะก็เลวไม่เปลี่ยนจริงๆ
“ชั้นขอถามสักคำ หัวใจของนายทำด้วยอะไรโทโมะ นายเห็นชั้นเป็นตัวอะไรโทโมะ ตัวตลก ที่
ระบายอารมณ์งั้นหรอ นายถึงคิดอยากจะเล่นสนุกก็เล่น ทำร้ายก็ทำหรอ ชั้นเป็นทาสของนายตั้งแต่
เมื่อไหร่ ชั้นจะไม่มีสิทธิ์มีความสุขได้เลยสักครั้งเลยรึไง”แก้วปล่อยโฮออกมาด้วยความอัดอั้น
เสียใจปนน้อยใจที่ถูกโทโมะทำร้ายอีกแล้ว โทโมะอึ้งที่เห็นแก้วต้องเสียใจเพราะเขาอีกแล้วก็นั่ง
ลงหมายจะประคองแก้วขึ้นมา
“ไม่ต้องมาจับชั้น อยากจะเกลียดชั้น อยากให้ชั้นไม่มีความสุขมากใช่มั้ย ได้ชั้นจะไปจากชีวิตนาย
เอง นายจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับชั้นอีก”แก้วผลักโทโมะล้มก่อนจะตะคอกแล้วรีบวิ่งเตลิดออกไป
ทันที
“แก้ว เดี๋ยวก่อน ชั้นขอโทษ เมื่อกี้ชั้นพูดไม่ดี พูดพล่อยๆไป ความจริงแล้วชั้นแค่อยากแก้ไขอดีต
ที่ชั้นเคยทำร้ายเธอ ชั้นอยากจะดีกับเธอเหมือนเดิมจริงๆนะ”โทโมะที่วิ่งมาหาแก้วตรงหน้าบ้านก็
รีบพูดรั้งแก้วไว้
“ชั้นไม่เชื่อทั้งใจนายมีฟางไปแล้ว นายบอกชั้นทุกวัน ชั้นไม่เชื่อว่านายจะสำนึกผิด”แก้วพูดออกมา
เสียงสั่น
“ก็ฟางเค้าเกลียดชั้นไปแล้ว ชั้นก็ไม่อยากตื๊อเค้าให้เจ็บน่ะสิ ในเมื่อชั้นทำเธอท้องตอนเธอเป็นเมีย
ชั้น ชั้นแค่อยากจะแก้ไขอดีตที่เคยทำร้ายจิตใจเธอ อยากะดูแลลูกที่ชั้นไม่เคยได้ทำไงล่ะ”โทโมะ
โพล่งถึงเจตนาตัวเองออกมา
“ไม่ต้อง ถ้านายไม่ได้รักชั้นก็ไม่ต้องมาทำแบบนี้ ชั้นไม่อยากเห็นหน้านายอีก”แก้วพูดออกมา
“ชั้นก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน แต่แก้ว เห้ยระวัง”โทโมะสับสนไม่เข้าใจตัวเองก่อนจะเบิกตาโพลง
“กรี๊ดดดด”แก้วกรีดร้องออกมาเมื่อเห็นรถคันหนึ่งวิ่งมาด้วยเร็ว
“แก้ววววววว”โทโมะแทบช้อคเมื่สุดท้ายเขาวิ่งไปช่วยแก้วไม่ทันและเห็นแก้วถูกรถชนต่อหน้า
ต่อตา
“อะไรอีกคะเนี่ย ฟางจะกลับบ้าน”ฟางมองหน้าป๊อปปี้และฟิญที่ขวางตัวเองไม่ยอมให้กลับบ้าน
“ขนมจีนขู่ขนาดนั้นแล้วชั้นไม่ยอมให้เธอต้องเสี่ยงอันตรายคนเดียวอีกแล้ว”ป๊อปปี้รีบพูด
“จะอันตรายอะไรนักหนาล่ะคุณ ขับรถไปหลับแค่นี้เองและที่บ้านก็มีเอี๊ยงอยู่บ้านอยู่แล้ว”ฟางพูด
“เอี๊ยง จริงสิ ต้องไปจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย”ป๊อปปี้ได้ยินฟางพูดถึงเอี๊ยงก็หน้าตึงก่อนจะรีบ
จับมือฟางแน่นแล้วดึงมือฟางมาให้ตามตัวเองไปที่รถที่จอดอยู่
“อะไรล่ะคุณ ปล่อยชั้นนะ จะพาชั้นไปไหน”ฟางร้องตกใจแล้วพยายามตีป๊อปปี้
“ไปส่งเมีย แล้วจัดการเรื่องบ้าๆพวกนี้ให้สิ้นสุดไงล่ะ เมียใคร ใครก็หวง จริงมั้ย”ป๊อปปี้พูดตามตรง
พลางยักคิ้วให้ฟางทำให้ฟางอึ้งหน้าแดงจัดกับคำพูดของป๊อปปี้
ฟางจะใจอ่อนมั้ยน้อ แล้วขนมจีนจะกลับมามั้ย แล้วคนร้ายล่ะ ไหนจะโทโมะกับแก้วที่ยัง
ค้างคาอีกล่ะ เห้ออออออ คนอ่านหายไปหมดเลย แล้วจะจบเรื่องไงเนี่ยยยยย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
