เพลิงแห่งรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด ปล่อยนะไอ้บ้า ไอ้เฒ่าหัวงู ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้”เฟย์ร้องโวยวายเมื่อถูกเขื่อนจัดการอุ้มพาด

บ่าลากออกมาหลังจากเกิดเหตุวุ่นวายในผับ

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์ถูกเขื่อนเหวี่ยงลงมาที่พื้นหญ้าข้างทางไม่ไกลจากที่เกิดเหตุ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้บ้า โยนชั้นมาได้ยังไง ชั้นเจ็บนะ”เฟย์ร้องโวยวายและลุกขึ้นมาด้วยความจุกก่อนจะปัดฝุ่นตาม

ตัวเองออกพร้อมกับมองเขื่อนด้วยสายตาไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้าก็เธอบอกให้ปล่อยชั้นก็ปล่อยไงล่ะ จะอะไรนักหนาเป็นเด็กเป็นเล็กโวยวายเป็นคนแก่ขี้บ่นไป

ได้ ระวังเถอะหน้าจะเหี่ยวก่อนวัยอันควร”เขื่อนส่ายหน้าแล้วว่าเฟย์พลางกอดอกเอือมระอานิสัยขี้

โวยวายของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เงียบเลยนะไอ้ลุง ใครแก่ ตัวเองรึเปล่าที่แก่ โห อายุปูนนี้แล้วยังจะมาเที่ยวที่แบบนี้กลับบ้านไป

หาลูกหาเมียบ้างเถอะ อย่าทำตัวเป็นเฒ่าหัวงูหวังเคลมสาวเอ๊าะๆไปหน่อยเลย”เฟย์รีบเถียงอย่าง

เผ็ดร้อนไม่ยอมคน

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอ ปากดีแบบนี้นักนะนี่ถ้าเป็นน้องเป็นนุ่งนี่จะทำโทษซะให้เข็ด”เขื่อนพูดแล้วยื่นหน้าเข้าใกล้

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด ไม่ต้องมาใกล้นะไอ้เม่าหัวงู อี๋ เกลียดจริงๆพวกผู้ชายชีกอ”เฟย์ขยับห่างแล้วรีบว่าทั้งขยะ

เเขยงผู้ชายชีกอ เพราะนิสัยพวกนี้ เหมือนกับพ่อของเธอที่สียไปไม่มีผิด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่หนูจ๋า ความเจ้าชู้ของผู้ชายน่ะคือสีสันในชีวิตอย่างหนึ่งนะที่ต้องเจอ ปากบอกว่าเกลียดๆเนี่ย

ระวังเถอะสุดท้ายจะได้แบบนั้น เอ๊ะ รึว่าหนูน้อยไม่ชอบผู้ชายแต่ชอบตีฉิ่งฉับๆ”เขื่อนได้ทีก็รีบ

แกล้งว่าเซ้าหยอกเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้บ้า ชั้นไม่ใช่คนแบบนั้นนะ โอ๊ย ทำไมดวงมันซวยแบบนี้นะ”เฟย์ว่าก่อนจะรีบโบกแท็กซี่หนี

เขื่อนไป

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ยัยเด็กแสบชั้นก็ไม่อยากจะเจอเธอหรอก เด็กอะไรปากจัดชะมัด”เขื่อนว่าก่อนที่จะเดินหนีไป

อีกทาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม”ฟางลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วต้องตกใจเมื่อพบว่าเธอนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ก่อนจะมองไป

รอบๆด้วยความไม่คุ้นชินนี่คือห้องนอนของใครกันนะ และแปลกใจว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ก่อนจะ

ลุกขึ้นแล้วสำรวจตัวเองพบว่าเสื้อผ้าของเธอไม่ได้ถูกเปลี่ยนแต่อย่างใดพลันสายตาหันไปเห็นรูป

แต่งงานของคู่รักคู่หนึ่งที่ข้างเตียง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่อย่าบอกนะว่าเราอยู่ที่บ้านของคนใจร้ายคนนี้”ฟางเห็นรูปทันทีก็นึกถึงป๊อปปี้เมื่อคืนแล้วหน้า

แดงจัดเมื่อคิดถึงเมื่อคืนที่เธอถูกหนุ่มใหญ่อย่างป๊อปปี้ขโมยจูบแรกของเธอไปอย่างจาบจ้วงแล้ว

รีบถูปากตัวเองอย่างแรงเพื่อหวังว่าสิ่งที่ป๊อปปี้ทำนั้นจะหายไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ลามกที่สุดมีเมียอยู่แล้วแท้ๆแล้วเมียจะเสียใจมั้ยเนี่ยที่ทำตัวแบบนั้น”ฟางพูดตำหนิป๊อปปี้ที่ทำกับ

เธอเมื่อคืนแล้วมองรูปแต่งงานของป๊อปปี้และขนมหวานก็เผลอยิ้มกับรอยยิ้มที่สดใสที่ป๊อปปี้มีให้

กับภรรยาสาว พวกเขาคงจะรักกันมากเลยสินะ

 

 

 

 

 

 

 

“วางรูปชั้นกับเมียชั้นลงเดี๋ยวนี้เลยนะ”ป๊อปปี้กลับขึ้นมาในห้องนอนแล้วเห็นฟางกำลังถือวิสาสะจับ

รูปแต่งงานของเขาและขนมหวานก็รีบพูดก่อนที่ฟางจะรีบวางรูปนั้นลงทันทีที่ป๊อปปี้สั่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณพาชั้นมาที่นี่ทำไมกัน”ฟางนึกขึ้นได้ก็รีบถามป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“ทำไม การที่ชั้นพาเธอมาที่นี่ไม่ได้หมายความว่าชั้นอยากจะทำอะไรเธออย่างที่ผู้ชายที่มาติดพัน

เธออยากทำกับเธอหรอกนะ เพียงแค่ชั้นคิดว่าถ้าทิ้งเธอเอาไว้ที่อโคจรแบบนั้นตามลำพังไว้เป็น

เหยื่อของไอ้พวกเสือสิงห์ที่นั่นหรอก รึว่าเธอชอบ เพราะแต่งตัวก็เตรียมจะขึ้นเตียงอยู่แล้ว

นิ”ป๊อปปี้ว่าอย่างดูถูกแล้วปรายตามองเสื้อผ้าของฟางที่ใส่ชุดนอนเข้าผับ ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่โง่จน

ซื่อบื้อก็จะเป็นพวกที่เรียกร้องความสนใจกะให้ผู้ชายเข้ามารุมล้อม

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดสักหน่อย”ฟางตกรีบรวบเสื้อกันหนาวปิดชุดนอนสีหวานของตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ เมื่อถูกจะได้จะพยายามแก้ตัวยังไงก็แก้ตัวไม่ขึ้นหรอก”ป๊อปปี้เยาะก่อนจะมองฟางอย่างดูถูก

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วแต่คุณจะคิดเถอะค่ะ”ฟางถอนหายใจเหนื่อยหน่ายกับคนโลกแคบแบบป๊อปปี้ก่อนที่จะเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอจะไปไหนน่ะ”ป๊อปปี้เห็นฟางเดินออกไปจากห้องก็รีบร้องเรียกเอาไว้

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็จะกลับบ้านของชั้นน่ะสิคะ ป่านนี้แม่ของชั้นเป็นห่วงแย่แล้ว”ฟางพูดแล้วเดินเปิดประตูออก

ไปต้องชะงักเมื่อเห็นเด็กหญิงวัยรุ่นคนหนึ่งกอดอกอยู่หน้าประตุมองเธอตาขวางไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อคืนหายไปไม่พอยังจะหิ้วยัยนี่มานอนกกที่ห้องของแม่ พ่อทำแบบนี้ได้ยังไงคะ”ฟิญเห็นฟางก็

โวยวายใหญ่

 

 

 

 

 

“น้องคะคือพี่ไม่ได้มีอะไรกับพ่อของน้องนะคะ”ฟางตกใจที่ห็นฟิญโวยวายก็รีบอธิบาย

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาสอดนี่มันเรื่องของพ่อกับลูกนั่งผู้หญิงข้างถนน”ฟิญหันไปมองอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

“ฟิญ อย่าก้าวร้าวแบบนี้นะไม่น่ารักเลยที่หนูพูดแบบนี้”ป๊อปปี้ตกใจก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมคุณพ่อต้องเอ็ดหนูต่อหน้ายัยนี่ด้วย นี่คุณพ่อจะเอามันมาแทนแม่ขนมหวานของหนูหรอ

ไหนคุณพ่อบอกว่าคุณพ่อจะไม่เอาใครมาแทนที่แม่ขนมหวานไง”ฟิญโวยวายก็รีบเข้าไปทุบตี

ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“น้องคะ อย่าทำร้ายพ่อของน้องแบบนี้สิคะ”ฟางตกใจ แม้เธอจะไม่ค่อยชอบใจป๊อปปี้ที่ชอบดูถูก

เธอ แต่ด้วยความที่ฟิญเป็นลูก ฟิญไม่ควรที่จะทำกิริยาก้าวร้าวแบบนี้กับพ่อตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ชั้นบอกแล้วไงว่าอย่ามาสอด ออกไปเลยนะ”ฟิญโวยวายก่อนจะหันไปผลักฟางอย่างแรงจน

ร่างบางล้มไปกองกับพื้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟิญ แก้มพาตัวคุณหนุออกไปเดี๋ยวนี้”ป๊อปปี้ตกใจก่อนจะรีบเรียกคนสนิทให้พาตัวลูกสาวไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ ปล่อยฟิญนะพี่แก้ม คุณพ่อไม่รักฟิญแล้วปล่อยฟิญ”ฟิญร้องโวยวายก่อนที่จะถูกแก้มลาก

เข้าห้องนอนของเธอไป

 

 

 

 

 

 

“คุณไม่น่าพาชั้นมาที่นี่ลย น้องเค้าเข้าใจผิดหมดแล้ว”ฟางถอนหายใจแล้วพลางพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย จะอะไรนักหนาก็เรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้วนิ จะแก้ไขอะไรได้เล่า”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะรีบดึงฟาง

ออกมาจากบ้าน

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณจะพาชั้นไปไหนนะ ชั้นจะกลับบ้าน”ฟางตกใจและพยายามขืนตัวเองออกจากป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะร้องโวยวายให้ลูกชั้นอาละวาดเธออีกทำไมเล่า ชั้นก็จะพาเธอกลับบ้านนี่ไง”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะ

อาสาขับรถพาฟางไปส่งที่บ้านของเธอที่ชุมชนไม่ไกลจากตัวเมืองโดยที่ตลอดทางฟางไม่พูดกับ

ป๊อปปี้เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ขอบคุณนะคะที่มาส่งชั้นที่บ้าน”เมื่อป๊อปปี้จอดรถที่หน้าบ้านฟางก็ไหว้ขอบคุณตามมารยาท

 

 

 

 

 

 

 

“หวังว่าเจอกันคราวหน้าชั้นกับเธอคงจะไม่มีเรื่องอะไรอีกนะ”ป๊อปปี้เหล่มองฟางแล้วพูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเจอกันแล้วมีแต่เรื่องงั้นชั้นว่าเราก็อย่าเจอกันเลยดีกว่าค่ะ”ฟางเงียบก่อนจะพูดแล้วเดินลงรถไป

ป๊อปปี้มองตามร่างบางไปอย่างหมั่นไส้ก่อนที่มองร่างบางเดินไปเปิดประตูแล้วตกใจเมื่อใครคน

หนึ่งเดินออกมาจากบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แกหายไปไหนมาน่ะฟาง ทำไมพึ่งกลับมาป่านนี้”หวายโวยวายเมื่อเห็นลูกสาวคนโตพึ่งเข้าบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางขอโทษจ้ะแม่พอดีเมื่อคืนฟางไปตามน้องแล้วเกิดเรื่องวุ่นที่ผับ ฟางเลยต้องไปนอนกับเวนดี้

ที่หอน่ะจ้ะ แล้วนี่แม่จะออกไปไหนล่ะจ้ะ”ฟางรีบโกหกแม่ตัวเองเพื่อไม่ให้เป็นเรื่องใหญ่โตให้เธอ

ต้องกังวล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ไปเพิ่มทุนตัวเองยังไงล่ะ แล้วนี่รถใครทำไมมาจอดหน้าบ้านเราแบบนี้”หวายถามต่อแล้ว

พยายามมองเข้าไปในตัวรถ ทำให้ป๊อปปี้ที่อยู่ในรถชะงักเมื่อหวายมองมาก่อนที่จะรีบสวมแว่นตา

กันแดดเพื่อปกปิดตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ รถใครก็ไม่รู้น่ะจ้ะแม่มาจอดเฉยๆล่ะมั้ง อย่าสนใจเลย เราเข้าไปในบ้านเถอะนะ”ฟางตกใจที่

เห็นรถป๊อปปี้ยังไม่ออกก็รีบโกหกแล้วพูดเปลี่ยนประเด็นให้หวายเลิกสนใจและดึงหวายกลับเข้า

บ้านไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โลกมันจะกลมเกินไปรึเปล่า”เมื่อป๊อปปี้กลับมาที่บ้านแล้วครุ่นคิดถึงวันนี้ที่เขาไปส่งฟางที่บ้าน

แล้วทำให้เจอกับคนรักเก่าของเขาอย่างหวาย ภาพในอดีตของเขาและหวายที่เคยรักกันหวานชื่นที่

ไฮสคูลก็ผุดเข้ามา ตอนนั้นเขาเป็นเพียงแค่นักเรียนทุนแลกเปลี่ยนธรรมดาๆจนๆไม่ได้รวยล้นฟ้า

เหมือนปัจจุบัน เขาเจอหวานในฐานะนักเรียนแลกเปลี่ยนจากไทยเหมือนกันทำให้เขาและหวาย

พัฒนาความสัมพันธ์ที่ดีด้วยกันไปอย่างรวดเร็วโดยที่ตลอดเวลานั้นหวายเองทั้งหลอกใช้เขา

สารพัดและสูบเงินเก็บที่เขาทำงานพิเศษได้เอาไปใช้จ่ายฟุ้งเฟ้อ จนสุดท้ายเธอก็ทิ้งเขาให้อยู่ที่

อเมริกาตามลำพังก่อนที่จะบินหนีตามผู้ชายคนหนึ่งที่มีอายุและฐานะมากกว่าเขาตอนนั้นกลับไทย

มาแต่งงาน โดยที่ช่วงนั้นเขาเสียใจจนแทบไม่ไปเรียนและทำงานทำให้เขาต้องถูกส่งตัวกลับมาที่

เมืองไทยเพราะทางคนส่งทุนเห็นว่าป๊อปปี้การเรียนต่ำกว่าเกณฑ์และเมื่อกลับมาเหมือนเคราะห์ซ้ำ

กรรมซัดที่แม่ของเขาที่อยู่เมืองไทยตามลำพังป่วยเป็นโรคหัวใจกำเริบป๊อปปี้ที่รีบพาแม่ไปส่งโรง

พยาบาลได้ก็จริงแต่เนื่องจากค่าใช้จ่ายตอนนั้นมันสูงเกินกว่าเขาจะมีพอและแถมเงินเก็บของเขาก็

ถูกหวายเอาไปใช้จนหมดทำให้เขาไม่มีค่ารักษามาจ่ายให้กับแม่ของเขาสุดท้ายแม่เขาต้องหัวใจ

วายเฉียบพลันทิ้งให้ป๊อปปี้ที่อายุเพียง15ปีเท่านั้นอยู่บนโลกแห่งความจริงนี้เพียงลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะเธอทำให้แม่ของชั้นต้องจากไป ถ้าเธอไม่มักมาก ชั้นก็มีเงินไปรักษาแม่ชั้น”ป๊อปปี้กระดก

แก้ววิสกี้ลงไปทันทีเมื่อคิดถึงอดีตแล้วก็คิดแค้นหวายที่ฟุ้งเฟ้อผลาญเงินเก็บของเขาไปตอนนั้นจน

ทำให้แม่เขาต้องตาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดี ในเมื่อตอนนั้นเธอพรากทุกอย่างไปจากชั้นก็ผลาญเธอกลับคืน”ป๊อปปี้พูดแล้วกำมือแน่น ความ

แค้นในอดีตของชายหนุ่มที่เป็นแผลลึกและถูกปิดตายได้ถูกเปิดออกมาก่อนที่ไฟแค้นจะลุกโหมขึ้น

มาอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“บอกมานะว่าเมื่อคืนไปนอนกับเวนดี้มาน่ะมันคือเรื่องโกหกแกไปกับใครมา จริงสิ ไอ้รถคันนั้นต้อง

ใช้แน่ๆแกต้องไปกับไอ้คนขับรถคันนั้นมาใช่มั้ย มันเป็นใครมาจากไหนบอกมาเดี๋ยวนี้นะ”หวายเดิน

ตามฟางเข้ามาว่าหลังจากความริงที่ฟางโกหกนั้นแตกขึ้นมาเมื่อเวนดี้โทรมาตามหาฟางที่บ้าน

ทำให้หวายรู้ความจริง

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรทั้งนั้นล่ะแม่เค้าแค่ช่วยฟางจากเรื่องวุ่นวายที่ผับเมื่อคืนแล้วฟางก็เป็นลม

ไป เค้าเลยพาฟางไปพักผ่อนที่บ้านเค้า”ฟางพูดแล้วเล่าข้ามเรื่องที่ป๊อปปี้ล่วงเกินเธอไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ ไปค้างคืนนี่เค้าเป็นใครมาจากไหน ลูกเต้าเหล่าใครถึงพาเราเข้าไปที่บ้านได้ แล้วบ้าน

เค้าใหญ่มั้ย แล้วนี่แกสึกหรอไปแล้วรึเปล่า ไม่ได้การล่ะชั้นจะไปเอาค่าเสียหาย”หวายรีบโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะแม่อย่าไปยุ่งกับเค้า ฟางไม่ได้นอนกับเค้าสักหน่อย”ฟางตกใจก็รีบว่าเมื่อถูกแม่เข้าผิด

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ไม่ได้นอนงั้นหรอ ทีหลังถ้าเค้ารวยก็รีบอ่อยแล้วก็จับเค้าซะสิ จะได้มีเงินมาใช้”เฟย์ที่เกาะ

ราวบันไดฟังเรื่องทั้งหมดก็รีบว่าก่อนที่จะเดินลงมาจากชั้นบนเตรียมตัวออกไปจากบ้านอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะออกไปไหนน่ะนังเฟย์อยู่บ้านอยู่ช่องเป็นบ้างมั้ยเนี่ย โอ๊ย นี่ก็อีกคนซื่อบื้อจริงๆ มันจะมีอีกรึไง

ผู้ชายที่พาเราไปนอนบ้านแล้วไม่ได้แตะต้องอะไรเราเลย ทีหลังล่ะเรียกค่าเสียหายมาด้วยสิไม่ใช่

นอนฟรีๆ”หวายบ่นกับเฟย์ก่อนจะหันมาพาลว่าใส่ฟางแล้วเดินกลับขึ้นไปนอนที่ห้องนอนตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่เคยคิดจะขายตัวนะจ้ะพ่อ”ฟางมองรูปถ่ายของพ่อตัวเองและเธอวัยเด็กแล้วพูดขึ้น

และถอนหายใจเมื่อทุกคนในบ้านไม่มีใครเชื่อเธอเลยว่าเธอไม่ได้มีอะไรกับใคร

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปกำลังจะเริ่มเอาคืนผู้หญิงนิสัยไม่ดี แล้วงานนี้ฟางหรือหวายจะโดนน้ออออ

 

 

 

ตอนหน้าแก้วกับโทโมะมาแล้วนะ แต่จะมาแบบไหนยังไงต้องติดตามๆๆๆ