เพลิงแห่งรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟางที่ตื่นขึ้นมาแล้วมองร่างสูงที่นอนหลับและกอดเธออยู่ข้างๆก็เผลอยิ้มออกมาเมื่อคิดถึงเมื่อคืนที่

ป๊อปปี้เมาและอ้อนจะนอนกับเธอ ก่อนจะพาเธอมานอนบนห้องด้วยและไม่ทำอะไรนอนจากกอด

เธอไว้ก็ยิ้มออกมาพลางเอามือเอื้อมไปจับที่แก้มเนียนของร่างสูงที่หลับอยู่แต่แล้วก็เศร้าลงไปเมื่อ

คิดอะไรบางอย่างก่อนที่จะลุกออกไปจากเตียง เพื่อกลับไปที่บ้านพักของตัวเองเพื่อจัดการกับตัว

เอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอไปทำอะไรในห้องพ่อชั้นน่ะ”ฟิญที่ตื่นเช้าแล้วเห็นฟางออกมาจากห้องป๊อปปี้ก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คือว่า”ฟางตกใจและอึกอักพูดไม่ออก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเถอะ ชั้นชินแล้วก็ได้ เพราะเธอเป็นผู้หญิงของพ่อชั้น ยังไงซะจะทำอะไรมันก็เรื่องของเธอ

แต่ชั้นบอกไว้ก่อนเลยนะที่เธอช่วยชั้นเมื่อวานน่ะ ชั้นขอบคุณมากแต่ถ้าจะให้ยอมรับเธอในฐานะแม่

ใหม่ล่ะก็ชั้นไม่ยอม ไม่ใช่แค่เธอ แต่ชั้นไม่ยอมให้ใครเข้ามาแทนแม่ขนมหวานของชั้นได้ เข้าใจ

มั้ย”ฟิญพูดพลางคิดถึงขนมจีนที่ลวนลามพ่อตัวเองเมื่อคืนก่อนะเดินกลับเข้าห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นสินะ เราก็แค่ที่ระบายอารมณ์ไม่ใช่ตัวจริง”ฟางพูดเศร้าๆก่อนที่จะเดินกลับไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปวดหัวจัง”แก้วที่เริ่มรู้สึกตัวก็พูดออกมาพลางเอามือจับที่หัวทั้งที่ยังไม่ลมตาตื่นทำให้โทโมะที่

รู้สึกตัวแล้วลืมตาหันไปมองร่างบางที่นอนข้างกายแฮ้งค์อยู่นั้นก็แอบขำก่อนที่จะเอื้อมมือหมายจะ

ลูบผมแก้วเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตู้ดๆ

 

 

 

 

 

 

โทโมะต้องรีบชักมือกลับเมื่อได้ยินเสียงมือถือตัวเองดังแล้วพบว่าเป็นขนมจีนโทรมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หายหัวไปไหนน่ะโทโมะ นี่ตกลงจะตัดใจจากแม่ฟางนั่นจริงๆแล้วเริ่มต้นใหม่กับเมียเราแล้วใช่

มั้ย”ขนมจีนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ครับ ผมไม่มีวันทำแบบนั้นผมรักฟาง นี่น้าหนมมีอะไรรึเปล่า”โทโมะรีบตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนที่เราไม่อยู่น่ะ รู้มั้ยแม่ฟางคนดีของเราน่ะเคาให้ท่าผู้ชายคนใหม่ไปแล้ว นอกจากะมีอาป๊อป

แล้วนะแม่นี่ยังไม่พอ ยังเตรียมหาหนุ่มคนใหม่เข้าเสียบกะว่าจะเกาะหลังจากอาเราเบื่อน่ะ

สิ”ขนมจีนรีบใส่ไฟ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริงฟางไม่มีวันทำอย่างนั้น ฟางเค้าเป็นคนดะตาย”โทโมะรีบเถียงแทนฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หรอ งั้นก็ดูรูปที่น้าส่งให้เราสิ”ขนมจีนยิ้มเยาะก่อนจะส่งรูปฟางและเอี๊ยงให้โทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าไม่อยากเสียคนที่เรารักไปให้ผู้ชายคนไหนอีก เราต้องรวบหัวรวบหางสักที เพราะแม่นี่ก็ไม่ใช่

สาวบริสุทธิ์อะไรแล้วจะไปมัวถนอมแม่นั่นให้ได้อะไรขึ้นมาล่ะ”ขนมจีนรีบพูดยุโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ตื่นขึ้นในเวลาใกล้เที่ยงก็รีบเด้งตัวขึ้นจากเตียงแล้วร้องหาร่างบางที่เขานอนกอดเมื่อ

คืนนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณพ่อขา”ฟิญร้องทักแล้ววิ่งไปกอดป๊อปปี้แน่น ก่อนจะพาป๊อปปี้มานั่งกับตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าลูก อ้อนพ่อใหญ่เชียว”ป๊อปปี้ถามลูกสาวตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรค่ะ ฟิญแค่อยากกอดคุณพ่อเท่านั้นเอง ก็ฟิญมีแค่คุณพ่อแค่คนเดียวแล้วนะคะ ฟิญรัก

คุณพ่อมากนะคะ แล้วก็รักแม่ขนมหวานมากด้วย มากจนไม่อยากให้ใครเข้ามาแทนที่ของแม่ได้

เลย”ฟิญพูดแล้วกอดป๊อปปี้แน่นทำให้ป๊อปปี้นิ่งเงียบก่อนที่จะนั่งกับลูกสาวสักพักแล้วเดินออกมา

หมายจะเดินมาหาทางครอบครัวฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว มาพอดีเลยป๊อป วันนี้ชั้นว่าจะพาพวกครอบครัวฟางไปเที่ยวในเมืองน่ะ นายก็เอาครอบครัว

นายไปด้วยสิ”เขื่อนพูดทักเพื่อนชายที่เดินเข้ามาหา

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วยัยนั่นไปไหนล่ะ”ป๊อปปี้ชะเง้อและถามถึงฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“รายนั้นก็อยู่กับแม่น่ะสิคะ นะคะคุณป๊อป เดี๋ยวเราไปเที่ยวด้วยกันนะคะ จะได้ทำความรู้จักกันมาก

ขึ้น”เฟย์พูดและพลางเอามือไปคล้องแขนป๊อปปี้ต่อหน้าเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นสาวเป็นนางทำท่าแบบนี้เดี๋ยวก็จับตีก้นซะให้เข็ดเลย”เขื่อนรีบดึงเฟย์มาดุ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมายุงกับชั้นน่า พ่อชั้นรึไง”เฟย์ย้อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่พ่อแต่เป็น ผะ/กรี๊ดดด อย่าพูดนะ”เขื่อนยิ้มก่อนะพูดเฟย์หน้าแดงจัดแล้วรีบปิดปากเขื่อน

ก่อนจะลากเข้ามาในบ้านซึ่งสวนกับฟางและหวายที่เดินออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้เดี๋ยวไปเที่ยวในเมืองกันนะ”ป๊อปปี้นิ่งสบตาฟางก่อนที่จะชวนฟางเสียงอ่อยๆ

 

 

 

 

"อะไรนะคะคุณป๊อป"ฟางเอียงหัวเข้าใกล้ป๊อปปี้เพราะไม่ได้ยินให้ป๊อปปี้หน้าแดงแล้วรีบถอยออก

จากฟางมาหนึ่งก้าว

 

 

 

 

 

 

"ชั้นบอกว่าวันนี้ พวกเราจะไปเที่ยวในเมืองกัน ทำหน้างงทำไมเล่ายัยเซ่อ"ป๊อปปี้รีบดุฟาง

 

 

 

 

 

 

"พูดดีๆกับฟางก็ได้นี่คะฟางก็แค่ถามเฉยๆทำไมต้องเสียงดังใส่ฟางด้วยฟางไม่ชอบเลยเวลาคุณ

เสียงดังแบบนี้"ฟางหน้างอแล้วรีบพูดใส่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ โทษที แต่วันนี้ไปเที่ยวกันมั้ย ถ้าไปวันนี้คราวหลังชั้นสัญญาชั้นจะไม่เสียงดังใส่เธอโอเค

มั้ย"ป๊อปปี้เห็นฟางหน้างอก็พูดเสียงอ่อยๆ ทำให้ฟางแอบยิ้มกับมุมนี้ของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางต้องดูแลแม่น่ะค่ะ อาจจะไม่ไปเพราะนี่มันคือทริปของครอบครัวคุณ ฟางรบกวนคุณมา

มากพอแล้ว”แวบหนึงฟางคิดอะไรบางอย่างแล้วเศร้าก่อนจะอึกอักแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“รบกวนอะไรล่ะ เธอเป็นคนของชั้นต้องไปกับชั้นไม่มีแต่ไม่รู้ล่ะ10นาทีเตรียมตัวเดี๋ยวออกไปพร้อม

กัน”ป๊อปปี้รีบสั่งก่อนที่จะเดินหนีไป ฟางถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะไปเตรียมตัวข้างใน

 

 

 

 

 

 

 

 

“หลงรักลูกชั้นแล้วงั้นสิป๊อป”หวายที่แอบเดินตามป๊อปปี้มาแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

“บ้า ชั้นจะรักลูกเธอได้ยังไง นั่นน่ะแค่ลูกหนี้ชั้นนะ”ป๊อปปี้รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่คิดแล้วจะอ้อยลูกชั้นเมื่อคืนไปนอนด้วยทำไมล่ะ”หวายพูดขึ้นทำให้ป๊อปปี้เงียบลงไป

 

 

 

 

 

 

“ถ้ารักก็บอกว่ารักสิ แล้วก็ยกหนี้ทั้งหมดไปซะ”หวายยิ้มออกมาก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“ยัยจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ หึ กะแล้วว่าต้องใช้ไม้นี้มาพูดเรื่องหนี้”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

“เอ้า หรือนายอยากจะมีเมียที่ถูกตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงขัดดอกของนายล่ะ สังคมคงจะเอาไปเม้าท์

กับพิลึกแล้วถ้าเกิดฟางท้องขึ้นมาอีก ลูกในท้องก็คงจะต้องถูกมองว่ายังไงนะ เป็นลูกนางบำเรองั้น

หรอ”หวายพูดต่อแล้วยิ้มเยาะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เงียบเลยนะ”ป๊อปปี้โมโหกระชากหวายเข้าไปว่าเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยแม่ชั้นนะคะ”ฟางที่เดินมาตามหวายเห็นป๊อปปี้หาเรื่องหวายก็รีบเข้ามาดึงหวายปากป๊อปปี้

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวฟางไปกับป๊อปปี้เลยนะลูกแม่ไม่สบายให้คนป่วยพักผ่อนเถอะลูก ไปกันกับครอบครัวแบบนี้

คงจะสนุกกันแน่ๆ”หวายยิ้มแล้วพูดทำให้ป๊อปปี้ได้ยินก็หงุดหงิด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ ถ้าแม่ไม่ไปฟางก็ไม่ไปฟางจะดูแลแม่ตรงนี้”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“เออ ถ้าไม่ไปก็ไปไม่ต้องไปชั้นไม่ใช่คนที่ชอบง้อใครเหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบเดินหนีหวายไป

เช่นเดียวกับฟางที่พาหวายกับเข้าไปในบ้านเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย โทโมะหลานรักเหมือนสวรรค์จะเป็นใจให้กับเรา บังเอิญว่าวันนี้นังฟางไม่ไปเที่ยวกับป๊อปปี้

โอกาสมาถึงแล้วอย่าทำให้มันหลุดมือไปล่ะ”ขนมจีนเดินออกมาจากที่ซ่อนแล้วรีบโทรบอกโทโมะ

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ครับน้าหนม งานนี้ถ้าอาป๊อปยังจะเอาฟางไว้อีกล่ะก็หน้าด้านเกินทนแล้ว งั้นเดี๋ยวผมไปที่บ้าน

พักเลยนะครับ”โทโมะรับคำขนมจีนก่อนที่จะยิ้มร้ายๆแล้วต้องตกใจเมื่อแก้วได้ยินหมดทุก

อย่างแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“นายจะทำอย่างนั้นจริงๆงั้นหรอโทโมะ”แก้วน้ำตาไหลออกมาแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องของชั้น ความแค้นของชั้นที่ต้องสะสางกับอาชั้นเธอไม่ต้องมายุ่ง”โทโมะว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ชั้นไม่ยอมให้นายทำร้ายฟางแน่ นายอย่าทำแบบนี้เลยนะโทโมะมันไม่ดี’แก้วไม่ยอมรีบเข้าไป

ขวางและข้อร้อง

 

 

 

 

 

 

ผลัก

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว”โทโมะที่รำคาญที่แก้วเซ้าซี้ก็เผลอผลักแก้วชนข้างฝานสลบไปก็ตกใจ แต่เมื่อคิดถึงสิ่งที่

ร่วมมือกับขนมจีนแล้วก็นิ่งก่อนที่จะปล่อยแก้วทิ้งไว้ใน้องตามลำพังแล้วดำเนินตามแผนที่วางไว้

เหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวแม่ทานโจ้กแล้วทานยานะคะ”เมื่อพวกของป๊อปปี้ออกไปเที่ยวในเมืองจนหมดแล้ว ฟางก็

เดินเอาข้าวกลางวันมาให้หวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางแม่ถามหน่อยสิ เรารักป๊อปปี้บ้างรึเปล่า”หวายพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมแม่ถึงถามอย่างงั้นล่ะคะ”ฟางอึ้งก่อนจะรีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ป๊อปปี้เอาเราไปเป็นนางบำเรอตั้งนานแล้วมีหรอที่จะไม่ทำอะไรเรา หมอนั่นแค้นแม่จะตายคงกะ

จะทำลูกเพื่อแก้แค้นแม่ แล้วถ้าเกิดเรามันทำเราท้องขึ้นมาก็ดีไง เราจะได้เอาเด็กในท้องไปต่อรอง

เรื่องหนี้ที่มันได้”หวายพูดทำให้ฟางอึ้งไม่คิดว่าแม่จะคิดไปถึงเรื่องแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว อยู่กัน2คนหรอครับ พอดีเลยฟาง เราซื้อราดหน้าทะเลมาเดี๋ยวไปส่านมาทานด้วยกันนะ”โท

โมะที่แอบได้ยินหวายพูดก็ข่มอารมณ์โกรธก่อนที่จะเดินเข้ามาทักทายทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วคุณแก้วล่ะโทโมะ ไม่มาด้วยกันหรอ”ฟางที่นั่งทานข้าวกลางวันกับโทโมะและหวายก็รีบถาม

ถึงแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ รายนั้นบังเอิญเจอเพื่อนมาจากนอกที่รีสอร์ตน่ะเลยคุยยาวโทโมะเลยมีเวลามาหาฟางกับน้า

หวายไงครับ”โทโมะพูดแล้วเอื้อมมือมาจับมือฟางไว้ ทำให้ฟางตกใจรีบชักมือกลับ

 

 

 

 

 

 

 

“อย่านะโทโมะ รู้ซะบ้างว่าฟางคือผู้หญิงของอาเรา อย่าทำแบบนี้”หวายตกใจรีบว่าโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ผู้หญิงที่น้าหวายกะจะเอาไปเป็นข้อเสนอกับการยกเลิกหนี้ทั้งหมดน่ะหรอครับ”โทโมะยิ้มเยาะ

แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ”หวายตกใจที่โทโมะรู้เรื่องก็รีบว่าแต่แล้วหวายก็เพลียแล้วหลับไป

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ เกิดอะไรขึ้นน่ะแม่”ฟางตกใจรีบลุกไปดูอาการหวายก่อนที่จะวูบสลบไปแล้วโทโมะก็รีบเข้ามา

ประคองเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยิ่งได้ยินที่แม่ฟางพูด โทโมะก็ยิ่งมั่นใจว่าสิ่งที่โทโมะจะทำกับฟางมันถูกต้องแล้ว”โทโมะที่ยิ้ม

ออกมาร้ายาๆก่อนที่จะอุ้มฟางเข้าไปในห้องนอนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เห้อ"ป๊อปปี้ที่ขับรถมาถึงสถานที่เที่ยวที่แรกก็พลางถอนหายใจออกมาเซ็งๆ

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าคุณพ่อไม่อยากมาเที่ยวเรากับไปพายัยนั่นมาด้วยก็ได้นะคะ”ฟิญเห็นสีหน้าป๊อปปี้ที่ไม่มีความ

สุขก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ว่า วันนี้พ่อสัญญามาเที่ยวกับลูกตามประสาครอบครัวนี่ พ่อก็ต้องมาแค่เรา/ฟิญจะโอเคกว่านี้

ถ้าฟิญมาเที่ยวกับคุณพ่อของฟิญที่ยิ้มแย้มไม่ใช่ซอมบี้แบบนี้นะคะ”ฟิญพูดแล้วรีบเมินไปทางอื่น

ทำให้ป๊อปปี้ยิ้มออกมาก่อนที่จะรีบขับรถวกกลับไปที่บ้านพักตัวเองเพื่อรับฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง หวาย”ป๊อปปี้ที่รีบขับรถกลับมาที่บ้านพักก็รีบเข้ามาเรียกฟางและหวายในบ้านก็แปลกใจที่ไม่

เห็นใครสักคน และจานอาหารที่กินไว้กลับมี3จานถูกทิ้งไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย ลูกประสาอะไรนะทิ้งให้แม่มานอนตรงนี้ อ๊ะ นี่เสื้อใครนะ”ขนมจีนยิ้มออกมาเมื่อทุกอย่างตาม

แผนตัวเองก็เดินไปทักเมื่อเห็นหวายที่ถูกยานอนหลับนอนอยู่ที่โซฟา และหยิบเสื้อยืดของโทโมะ

ที่ถอดอยู่ข้างกับชุดเดรสของฟางตรงทางเข้าห้องนอนทำให้ป๊อปปี้ชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อ๊า”เสียงครางของโทโมะลอยออกมาเบาๆจากประตูห้องนอนที่แง้มปิดไม่สนิท ทำให้ป๊อปปี้

แข็งใจเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วต้องช้อค เมื่อเห็นเสื้อผ้าทุกอย่างกระจัดกรายเต็มพื้นเตียงแล้ว

เห็นร่างสูงของโทโมะกำลังซุกไซร้กอดก่ายกับฟางอยู่บนเตียงนอนในสภาพที่ดูก็รู้ว่าพึ่งผ่านอะไร

มา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย นี่พวกนายทำอะไรกันน่ะ”เฟย์และเขื่อนที่เดินตามป๊อปปี้และขนมจีนเข้ามาก็ต้องร้องตกใจกับ

สิ่งที่เห็น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ทำไมกลับมาไวล่ะ เสียดาย พึ่งจะหมดไปแค่ยกแรกเองแท้ๆ”โทโมะพลิกตัวหันมายิ้มเยาะ

แล้วพลางกอดฟางที่นอนหลับอยู่ไว้แนบอกแล้วบรรจงจูบร่างบางต่อหน้าป๊อปปี้อย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้เลว”ป๊อปปี้เดือดัดกระชากโทโมะขึ้นมาชกหน้าจนเขื่อนและเฟย์ต้องรีบจับทั้งคู่แยก

 

 

 

 

 

 

 

 

“นังฟาง ตื่นมาเดี๋ยวนี้ นังหน้าด้าน”ขนมจีนทำทีเขย่าฟางให้ตื่นขึ้นมาแล้วรีบตบหน้าฟางหัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นะ นี่มันอะไรกัน โทโมะนี่โทโมะทำอะไรฟาง”ฟางที่ได้สติก็รีบรวบผ้าห่มปกปิดตัวเองแน่นแล้ว

มองไปทางป๊อปปี้ที่ยืนอึ้งอยู่รวมถึงทุกคนที่เข้ามาในห้องนี้ แล้วร้องไห้ก่อนจะหันไปถามโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เราขอโทษฟางที่เรารักฟางมากและเราเองะรับผิดชอบฟางเองนะ เพื่อไถ่โทษในสิ่งที่พวกเราห้าม

ใจกันไม่อยู่ ฟางโทโมะรักฟางนะเมื่อกี้ฟางยังครางถึงชื่อโทโมะอยู่เลยนี่”โทโมะได้ก็รีบสร้างเรื่อง

ให้ฟางรับรู้ใหม่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยนะ นี่มันไม่จริงนะคุณป๊อป ฟางไม่ได้ทำ”ฟางขืนตัวออกจากโทโมะแล้วพยายามพูด

 

 

 

 

 

“หุบปาก ชั้นไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น”ป๊อปปี้ที่นิ่งเงียบอยู่นานก็ตวาดใส่ฟางเสียงดังก่อนที่จะรีบวิ่ง

ออกไปจากห้องนั้นไม่อยากเห็นภาพพวกนั้นของฟางและโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

บึ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

 

 

 

ก็บอกแล้วว่าเนี่ยตอนนี้จะเป็นจุดพลิก พลิกแบบสุดๆของพระนาง รับรอง ใครอยากเห็น

นางเอกเอาคืนก็จะได้เห็น ใครอยากให้ฟางหนีเดี๋ยวฟางก็หนี ใครอยากเห็นป๊อปงอนแล้ว

ฟางง้อก็จะได้เห็นแน่นอน แล้วมาดูกันว่าแม่ฟางที่โลภกับขนมจีนที่คิดร้าย จะทำยังไงต่อ

ไป จะคิดได้รึเปล่าต้องติดตามโค้งสุดท้ายแล้วจริงๆ5555555