เพลิงแห่งรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เราจะไปกันรึยังคะคุณพ่อ ฟิญอยากจะไปเล่นน้ำจะแย่อยู่แล้ว”ฟิญรีบเดินมาคล้องแขนป๊อปปี้แล้ว
พูดในวันต่อมาขณะเตรียมตัวไปเที่ยวทะเล
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวก่อนนะครับพ่อรอลุงเขื่อนแปปนึง”ป๊อปปี้พูดขึ้นพลางชะเง้อมองหารถของเขื่อน
 
 
 
 
 
 
เอี๊ยด
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้พูดไม่ทันขาดคำรถของเขื่อนก็ขับมาจอดข้างรถของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะนายขับรถแย่ ห่วยแตกทำให้ลิปสติกชั้นเลอะแบบนี้ ทำไมไม่ให้ชั้นไปนั่งหลังแทนยัยนั่น
เล่า”เฟย์ลงจากรถมาโวยวายใส่เขื่อนทันทีแล้วพลางเช็ดรอยลิปสติกสีแดงสดที่เลอะออกมาเป็น
ทางยาวข้างแก้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหมๆน้อยหน่อยเถอะยัยแสบ นังข้างหน้าน่ะดีแล้วชั้นไม่ใช่คนขับรถเธอนะ และอีกอย่างถึงเธอนั่ง
ข้างหลังเธอก็ไม่เคยดูแลหวายแม่เธอได้ดีเท่าฟางหรอกน่า”เขื่อนหมั่นไส้เฟย์ก็รีบว่าร่างบางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องเอาชั้นไปเปรียบกับยัยนั่นนะ เอาลิปไปกินเลยไป๊”เฟย์โวยวายแล้วแล้วเอาลิปสติกป้ายใส่
หน้าเขื่อนให้หายแค้นที่เขื่อนเบรครถแรงจนหน้าเธอเลอะรอบลิปสติกแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่หยุดเดี๋ยวนี้ที่นี่ไม่ใช่ตลาดสดนะ”ขนมจีนทนไม่ไหวรีบพูดห้ามเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่หมายความยังไงกันคะคุณพ่อ คุณพ่จะพาใครไปด้วยไหนฟิญบอกแล้วไงว่าฟิญให้ไปแค่คนใน
ครอบครัวเท่านั้น”ฟิญโวยวายใส่ป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เราก็ไปครอบครัวของเรา ส่วนเขื่อนเค้าจะไปด้วยแต่จะเอาใครไปด้วยก็เรื่องของเค้าเราจะห้ามลุง
เขื่อนไม่ได้นะฟิญ ไม่ต้องห่วง บ้านพักตากอากาศเราน่ะกว้างขวางจะตาย ไปกันหลายๆคนสิสนุกดี
ถือว่าพาหวายไปพักผ่อนด้วย”ป๊อปปี้รีบพูดให้ฟิญอารมณ์เย็นลงทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าคุณหนูเค้าไม่อยากให้เราไป เดี๋ยวพวกเรากลับก็ได้นะคะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ไงล่ะยัยเซ่อ นี่น้องพ่อของน้องน่ะเค้าให้ครอบครัวพี่ไปด้วยน้องเป็นลูกที่ดีก็ไม่ควรจะขัดใจพ่อ
เค้านะ”เฟย์รีบเข้าไปพูดใส่ฟิญทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอเป็นใครไม่ทราบไม่กล้าดียังไงมาว่าชั้นปาวๆแบบนี้ คุณพ่อขาฟิญไม่ยอมๆๆ”ฟิญโวยวายทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย พอได้แล้วทั้งหมดนั่นล่ะ รีบขึ้นรถกันเถอะ แก้มเอาพาราเตรียมใส่กระเป๋าให้ชั้น2แผง”ป๊อปปี้
เห็นฟิญและเฟย์เริ่มทะเลาะกันไหนะขนมจีนและหวายมองหน้ากันราวจะกินเลือดกินเนื้อก็รีบสั่งทุก
คนขึ้นรถทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลโทโมะ”ขนมจีนมองฟางขึ้นรถไปกับเขื่อนก็ยิ้มออกมาก่อนที่จะกดมือถือโทรออกหาโท
โมะทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อ โทโมะโทรศัพท์น่ะ”แก้วที่นอนกอดกับโทโมะอยู่บนเตียงรู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงมือถือของ
สามีก็เขย่าแขนของสามีหนุ่มที่กอดตัวเองไว้ทั้งคืนให้ตื่นไปรับโทรศัพท์ทั้งที่ตาของทั้งคู่ยังไม่ลืม
ออกมาด้วยความง่วงทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหล อะไรนะน้าหนม นี่อาป๊อปเอาครอบครัวฟางไปทะเลด้วย ได้ๆ เดี๋ยวผมจะรีบตามไปทันที
บ้านพักตากอากาศที่เดิมใช่มั้ยฮะ”โทโมะแทบดีดตัวเองขึ้นจากเตียงแล้วพูดเสียงดังด้วยความ
ร้อนรนทำให้แก้วพลอยตื่นแล้วได้ยินทั้งหมดก็ซึมลงไปเมื่อเห็นโทโมะพูดถึงฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว วันนี้จะไปไหนน่ะโทโมะ”คริสถามเมื่อเห็นโทโมะกับแก้วเดินลงมาจากชั้นบนด้วยกันในตอน
สายๆของวันพร้อมกับกระเป๋าก็แปลกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ พวกเรามาคิดๆดูน่ะครับว่าถ้าเราอยากจะเริ่มต้นปรับตัวเข้าหากันต้องทำความรู้จักกันให้มากๆ
ผมเลยจะชวนแก้วเค้าไปเที่ยวทะเล ถือว่าเป็นพรีฮันนีมูนน่ครับแม่ แม่คงไม่ว่านะครับ”โทโมะรีบ
โอบเอวแก้วแล้วพูดขึ้นตามแผนที่ตัวเองวางไว้หมายให้แก้วออกไปกับตนเองเพื่อนให้คริสวางใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พรีฮันนีมูนดีมากเลยลูก จะไปนานๆเลยก็ได้นะแม่ไม่ว่า”คริสยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะรีบดันโท
โมะและแก้วไปที่รถ เมื่อรถของทั้งคู่ออกไปแล้วคริสก็รีบกดสายโทรออกหาแอนแม่ของแก้วทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาชั้นปล่อยไว้บ้านของเมญ่าท่ซอยด้านหน้าก็ได้นะ ชั้นไม่บอกแม่หรอก”แก้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องล่ะ ซอยบ้านชั้นกับบ้านเมญ่าเพื่อนเอน่ะใกล้กันมีรึ3-4วันที่ชั้นไปตามหาฟางเธอกับเมญ่า
จะไม่ออกไปไหนกัน และในกรุงเทพแม่ชั้นหูตาสับปะรดจะตาย เธอไปกับชั้นน่ะดีแล้ว”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้ากลับมาแล้วหวังว่านายคงจะเซ็นใบหย่านะ”แก้วพูดจบก็เบือนหน้าหนีโทโมะแล้วแกล้งหลับ
ทันทีโดยที่ชายหนุ่มมองไปทางภรรยาสาวที่หลับข้างแล้วนิ่งรู้สึกหงุดหงิดใจกับคำว่าหย่าจากปาก
แก้วเหลือเกิน
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวครอบครัวฟางพักกับเขื่อนที่บ้านหลังเล็กแล้วกันเนาะจะได้ไม่ไปรบกวนพวกครอบครัวป๊อปปี้
เค้า”เมื่อถึงบ้านพักตากอากาศของป๊อปปี้เขื่อนและฟางที่ช่วยกันเอากระเป๋าลงจากรถก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปขาเฟย์เวียนหัวจังเลยค่ะอีตานั่นขับรถแย่มากขากลับเฟย์นั่งกับคุณป๊อปนะคะ”เฟย์ปรี่วิ่ง
เข้าไปคล้องแขนออเซาะป๊อปปี้เพื่ออ้อนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้รถคันนี้เต็ม”ฟิญรีบเข้ามาคล้องแขนป๊อปปี้แน่นแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“เต็มอะไรรถตั้งกว้างนั่งมาแค่3คนบ้าไปแล้ว”เฟย์ย้อน
 
 
 
 
 
 
 
“เต็ม เพราะพ่อป๊อปขับ ป้าหนมนั่งหน้าส่วนชั้นจะนอนข้างหลังรถมีปัญหามั้ย”ฟิญว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“มี เธอนี่มันยัยหมูในร่างเด็กแท้ๆ”เฟย์รีบเถียง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟิญจ้ะ พาพ่อของเราเอาของมาเก็บในบ้านดีกว่าเดี๋ยวป้าจะได้คุยกับพ่อเราเรื่องซื้ออาหารทะเล
มาย่างกันเย็นนี้อีก”ขนมจีนเดินออกมาจากบ้านแล้วพูดก่อนที่ฟิญรับคำแล้วดึงแขนป๊อปปี้เข้าไปใน
บ้านโดยที่ขนมจีนมองไปทางเฟย์อย่างสะใจแล้วเดินเข้าบ้านไปทิ้งให้เฟย์คับแค้นใจที่ถูกขนมจีน
ตัดหน้าแบบนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึงหรอ”เขื่อนที่แอบเห็นฟางชะเง้อมองเหตุการณ์ทุกอย่างก็รีบเข้ามากระซิบถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“บ้า เก็บของกันเถอะ”ฟางรีบพูดก่อนที่จะรีบเดินหนีเข้าเอาของไปเก็บโดยการกระทำทุกอย่างอยู่
ในสายตาของหวายทั้งหมด
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อป๊อปมาเล่นบอลกันค่ะ”ฟิญร้องชวนป๊อปปี้เสียงเจื้อยแจ้วเรียดป๊อปปี้ที่ใส่เสื้อเชิ้ตทับเสื้อกล้าม
และกางเกง3ส่วนสบายๆเดินออกมาจากบ้านให้ไปเล่นบอลกับขนมจีนด้วยกัน
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้เห็นฟางนั่งเหม่ออยู่ที่เก้าอี้ชายหาดก็ถอดเสื้อเชิ้ตของตัวเองโยนใส่ฟางแล้วฝากมือถือและ
กระเป๋าตังค์ไว้ที่ฟางทันที
 
 
 
 
 
 
“ฟางของห้ามขโมยไปขายนะไม่งั้น คืนนี้ชั้นจะทำให้เธอลงจากเตียงไม่ได้แน่ๆ”ป๊อปปี้กระซิบข้าง
หูของฟางเพื่อพูดยั่ว
 
 
 
 
 
 
 
“คนลามกไปเล่นกับลูกเลยไป๊”ฟางหน้าแดงจัดก่อนที่จะดันแขนป๊อปปี้ไปเบาๆ
 
 
 
 
 
 
“ฝากข้าวของไว้ให้แม่นั่นระวังเถอะป๊อปเดี๋ยวจะถูกขโมย”ขนมจีนเห็นป๊อปปี้เข้าไปหาฟางก็พูด
อย่างไม่พอใจลึกๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่หรอก ถ้ากล้านะเดี๋ยวชั้นจะลงโทษยัยนั่นเอง”ป๊อปปี้ยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนที่จะเดินไปเล่นกับฟาง
โดยที่ขนมจีนมองไปทางฟางที่กอดเสื้อของป๊อปปี้เอาไว้และนั่งข้างหวายด้วยความไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางคิดอะไรกับป๊อปปี้เค้าใช่มั้ยลูก”หวายที่สังเกตเห็นท่าทีของป๊อปปี้และฟางก็ถามฟางเมื่ออยู่
กัน2คน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นี่จ้ะแม่ ฟางไม่ด้คิดอะไรกับเค้าทั้งนั้นฟางรู้ว่าฟางเป็นใครเค้าเป็นใคร”ฟางรีบพูดทันที
 
 
 
 
 
“ดีแล้วล่ะลูกที่คิดแบบนี้ เพราะแม่กลัวว่าเราจะรักป๊อปปี้เข้า สิ่งที่เค้าทำมันก็แค่การแก้แค้นเพื่อ
ความสะใจที่แม่เคยทำกับเค้าในอดีต แล้วผลกรรมก็ตกลงมากับลูก”หวายพูดทำให้ฟางกอดแม่
แน่นด้วยความรู้สึกสับสนในใจ เธอต้องเตือนตัวเองเอาไว้ว่าป๊อปปี้มีขนมหวานอยู่แล้วและเค้าทำ
ไปเพื่อแก้แค้นแม่เธอเท่านั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
 
แต่แล้วลูกบอลก็ถูกฟิญตบอย่างแรงไปใส่หวายและฟางที่กอดกันแน่น
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะพอดีว่าลูกบอลกระเด็นน่ะ”ฟิญยิ้มออกมาแล้วพูดขึ้นเช่นเดียวกับขนมจีนที่ยืนสะใจอยู่
ข้างๆที่แอบยุให้ฟิญแกล้งทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
 
 
แต่แล้วลูกบอลที่กระแทกใส่ฟางและหวายก็ถูกเฟย์ตบไปกระแทกหน้าขนมจีนที่ยืนหลังฟิญทันที
 
 
 
 
 
 
 
“อุ้ย ขอโทษทีนะหวังดีจะเอาลูกบอลคืน แต่ตีแรงไปหน่อยเล่นอะไรกันหรอ เล่นด้วยสิ”เฟย์ยิ้ม
เยาะก่อนที่จะพูดออกมาแล้วเดินเข้าไปหาป๊อปปี้ที่ยืนอยู่คนเดียวอีกฝั่งของฟิญและขนมจีนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย เด็กบ้าตบมาได้ ป๊อปพาเราไปพักทีสิเราปวดหัว”ขนมจีนพูดก่อนที่จะแกล้งเซทำให้ป๊อปปี้
ต้องรีบอุ้มขนมจีนเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยป้าเข้าวัยทองทำเป็นสำออย”เฟย์เบ้ปากมองไปทางขนมจีนอย่างหมั่นไส้
 
 
 
 
 
 
 
“เลิกก่อเรื่องสักทีเถอะยัยแสบ”เขื่อนส่ายหน้าแล้วเดินมาดุเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
“พูดมากน่าลุง ไหนๆก็มาแล้วมาเป็นเป้านิ่งให้ชั้นปาบอลใส่เลย มานี่เลยยัยหมูอยากเล่นบอลมาก
ใช่มั้ย’เฟย์ว่าก่อนจะรีบดึงฟิญและเขื่อนลากไปเล่นน้ำในทะเลแทนการที่จะปล่อยให้ฟิญแกล้ง
หวายและฟางริมชายหาดทันที
 
 
 
 
 
 
“แม่เป็นอะไรไปจ้ะ”ฟางตกใจเมื่อเห็นหวายลุกขึ้นแล้วจะล้มลงไปก็รีบประคอง
 
 
 
 
 
“สงสัยจะเป็นลมแดดมั้งฟางพาแม่เข้าข้างในที”หวายพูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นให้ผมช่วยนะครับคุณน้า”โทโมะที่มาถึงก็ปรี่เข้าไปอาสาช่วยประคองหวายมาจากฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
“มาได้ยังไงกันคะโทโมะคุณแก้ว”ฟางอึ้งปนตกใจแล้วรีบถาม
 
 
 
 
 
“พอดีว่าเรามาทำธุระน่ะค่ะเลยกะจะมาพักที่บ้านพักบังเอิญจังเลยนะคะที่มาพักผ่อนที่
เดียวกัน”แก้วยิ้มให้กับฟางก่อนที่จะโกหกกลบเกลื่อน
 
 
 
 
 
 
“งั้นแก้วอยู่ตรงนี้ก่อนแล้วกันเดี๋ยวเรากับฟางจะพาหวายเข้าไปข้างใน”โทโมะสั่งแก้วก่อนที่จะ
ประคองหวายเข้าไปในตัวบ้านพักพร้อมกับฟาง เมื่อพาหวายเข้าพักผ่อนเรียบร้อยแล้วฟางจึงมาส่ง
โทโมะที่บ้านหลังใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะคิดถึงฟางจัง เมื่อไหร่นะที่เราจะเดินด้วยกันแบบนี้โดยที่ไม่ต้องมีอุปสรรค”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้หรอกโทโมะ ตอนนี้โทโมะแต่งงานกับแก้วแล้ว อย่าทำแบบนี้เลยเดี๋ยวคุณแก้วจะเสียใจเอา
นะ”ฟางพูดในแง่ของความเป็นจริง
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะไม่ได้รักแก้วสักหน่อย โทโมะรักฟางนะรักแค่ฟางคนเดียวเท่านั้น”โทโมะดึงดันไม่ยอมกับ
ฟางอย่างเอาแต่ใจ
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าใช้อารมณ์ตัวเองมาตัดสินทุกอย่างสิโทโมะเราควรจะต้องนึกถึงคนรอบข้างบ้าง ตอนนี้โทโมะ
ไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะโทโมะแต่งงานแล้วมีแก้วเป็นภรรยาที่ถูกต้องแล้วอย่าทำให้แก้วเค้าต้อง
เสียใจสิ”ฟางพยายามให้เหตุผลกับโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ โทโมะไม่สนเรารักฟางนะ”โทโมะไม่ยอมแล้วดึงฟางไปกอดแน่น
 
 
 
 
 
 
 
“อย่านะโทโมะ เราเอาของไปเก็บแล้วรีบออกไปหาทุกคนเถอะนะ”ฟางผลักโทโมะออกเบาๆแล้ว
เดินนำโทโมะเข้ามาเก็บของที่ชั้นบนของบ้านพักหลังใหญ่ของครอบครัวป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
โครม
 
 
 
 
 
 
ขณะที่กำลังเดินกลับฟางและโทโมะได้ยินเสียงดังมาจากห้องของป๊อปปี้ก็หันไปมองตามเสียง
 
 
 
 
 
 
 
“อาป๊อป น้าหนม”โทโมะที่ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้และขนมีนในห้องใน
สภาพที่ขนมจีนนุ่งผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียวถูกป๊อปปี้ทาบทับและกำลังจูบกันอยู่ที่พื้น
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง เดี๋ยวก่อนฟาง”ป๊อปปี้ผละออกจากขนมจีนเมื่อเห็นฟางและโทโมะก่อนที่ฟางจะรีบวิ่งหนี
ป๊อปปี้ออกไปจากห้องโดยที่ป๊อปปี้รีบวิ่งตามฟางออกไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าโทโมะและขนมจีนหัน
กลับไปมองตากันแล้วยิ้มออกมาร้ายๆให้กันอย่างสะใจเมื่อเห็นป๊อปปี้และฟางไม่เข้าใจกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
 
 
เอาละไงตัวร้ายก็ร้ายเงียบแล้ว ยังจะให้พระเอกอีกคนร้ายอีก สนุกแน่ๆ
 
 
 
งานนี้ต้องติดตามตอนต่อไปนะจ้ะว่าโทโมะจะรู้ใจตัวเองรึยัง