เพลิงแห่งรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดะ เดี๋ยวก่อน นี่คุณจะพาชั้นไปไหนน่ะ”ฟางตกใจเมื่อได้ยินทุกอย่างแล้วป๊อปปี้รีบลากตัวฟางมา
อีกทาง
 
 
 
 
 
 
 
“อยากจะอยู่ให้ท่าหลานชั้นรึไง อ๋อ ใช่สิ เธอน่ะชอบมารยาเรียกคะแนนสงสารหลานชั้นอยู่แล้ว
นี่”ป๊อปปี้หันขวับมาว่ากับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ก็แล้วแต่คุณจะคิดเถอะค่ะ แต่คุณปล่อยฟางนะ”ฟางถอนหายใจออกมาแล้วพยายามพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ชั้นจะไม่ปล่อยให้เธอไปหาหลานชั้นหรอก รู้เอาไว้ซะโทโมะจะต้องมีคู่ครองที่ดีไม่ใช่ผู้หญิง
มารยาผ่านผู้ชายมามากมายแบบเธอ โทโมะจะต้องไม่ร้องว่าเธออยู่ที่นี่ มานี่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะลาก
ฟางให้ตามเขาเข้ามาในห้องนอนของเธอที่เป็นห้องพักคนใช้ทางหลังบ้าน ฟางชะงักเมื่อเข้ามาใน
ห้องแล้วก็รีบถอยห่างทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“สภาพเธอตอนนี้นี่ทุเรศเหลือเกิน ชั้นบอกแล้วไงว่าอย่าขัดใจลูกชั้น”ป๊อปปี้ว่าและพลางส่ายหน้า
 
 
 
 
 
 
 
“แต่คุณหนูเค้ากำลังทำลายข้าวของนะคะ คุณหนูทำแบบนี้ไม่ถูก”ฟางที่เห็นสิ่งไม่ถูกต้องก็อด
เถียงไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ไม่ต้องมาพูดมากน่า คนอื่นๆเค้ายังตามใจลูกชั้นเธอเองถ้าอยากจะทำงานใช้หนี้ชั้นที่บ้านหลังนี้
อย่างสงบสุขจากลูกชั้นล่ะก็ ช่วยทำตัวเงียบๆเหมือนคนอื่นๆด้วย”ป๊อปปี้รีบพูดขู่ร่างบางให้เชื่อคำ
พูดตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ว่าคุณหนู/หยุด เลิกพูดมากอยู่ในห้องนี้ไปก่อนถ้าโทโมะไปแล้วค่อยออกมา นี่คือคำสั่งชั้น
เข้าใจมั้ย”ฟางอ้าปากจะเถียงป๊อปปี้อีกครั้งแต่ถูกชายหนุ่มพูดขัดขึ้นมาก่อนที่จะสั่งฟางแล้วรีบเดิน
ออกไปจากห้องทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วฟิญ ทำไมเราเป็นแบบนี้ล่ะ ไปซนที่ไหนมาเนี่ย”เมื่อโทโมะเห็นฟิญกระเผลกลงมาด้วย
อาการที่เจ็บแผลที่เท้าก็ตกใจก่อนจะรีบเข้ามาดูอาการของญาติสาวพร้อมกับแก้วที่มาด้วย
 
 
 
 
 
“ฟิญเจ็บจังเลยค่ะพี่โทโมะอุ้มน้องหน่อยสิ นะๆ”ฟิญรีบอ้อนให้โทโมะอุ้มตัวเองพาไปที่โซฟาทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะน่ารักจังเลยเนาะ ดูแลแล้วก็ยอมตามใจน้องแบบนี้”แก้วมองมุมอ่อนโยนของโทโมะก็อด
ชมไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“งี้ล่ะ คนหน้าตาดีมักจะชอบทำดี”โทโมะยักคิ้วกวนๆใส่แก้วแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ว่าแต่ทำไมพี่แก้วกับพี่โทโมะถึงมาด้วยกันล่ะคะ อย่าบอกนะว่าพี่2คนคบกัน”ฟิญมองแก้วและโท
โมะก่อนะรีบพูดอย่างตื่นเต้น
 
 
 
 
 
 
 
“จะบ้าหรอฟิญ พี่ไม่ได้คิดอะไรกับแก้วเค้าเกินเพื่อนน่า และอีกอย่างพี่ก็มีสาวในดวงใจไปแล้ว
และก็ส่วนแก้วเคาก็มีคู่ครองที่ผู้ใหญ่เห็นว่าเหมาะสมที่จะแต่งงานด้วยอยู่แล้วอย่างพี่ป๊อปปี้ไง ดีซะ
อีกพอแต่งไปแล้ว เราก็จะได้ไม่เหงา เวลาพ่อเราไปทำงาน”โทโมะรีบปฎิเสธฟิญทันทีก่อนที่จะพูด
ถึงฟางแล้วยิ้มทำให้แก้วที่นั่งฟังข้างๆก็เศร้าลงไปโดยที่ไม่มีใครสังเกต
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ดี ฟิญไม่ยอมให้ใครมาแทนที่แม่ขนมหวานของฟิญได้หรอก”ฟิญรีบร้องออกมาทันทีก่อนที่จะ
ว่าอย่างเอาแต่ใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่กำลังคุยอะไรกันอยู่น่ะ”ก่อนที่ทุกคนจะพูดอะไรต่อ ป๊อปปี้เดินมาจากหลังบ้านแล้วทักทายทุก
คนเป็นปกติ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหมๆ พวกเราไม่ได้นินทาอะไรพี่ป๊อปเลยนะครับ วันนี้กะว่าจะมาชวนพี่ป๊อปไปแฮงค์เอาท์ข้าง
นอกสักหน่อย ว่าแต่พี่เถอะ ทำไมปล่อยให้ฟิญเจ็บตัวแบบนี้ได้น่ะ”โทโมะพูดแล้วถามป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะยัยคนใช้คนใหม่น่ะสิคะมาขัดใจฟิญ ยัยนั่นนะคะไม่ใช่ใครที่ไหนยัยนั่นคือ อื้อ”ฟิญได้ทีรีบ
ฟ้องเรื่องฟางกับโทโมะป๊อปปี้เห็นท่าไม่ดีก็รีบปิดปากฟิญไม่ให้พูดถึงฟางให้โทโมะรู้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอดีว่าคนใช้คนใหม่มากบ้านนอกน่ะ อยู่หลังเขา ทำงานเงอะๆงะๆเลยไม่ถูกใจฟิญน่ะ ฟิญเลย
เกิดอุบัติเหตุ จริงสิ แก้วมาก็ดีแล้ว ช่วงนี้เราว่างใช่มั้ย พี่อยากจะให้เราช่วยอะไรพี่หน่อยสิ”ป๊อปปี้
รีบเปลี่ยนเรื่องคุย
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องอะไรครับ รึว่าเรื่องที่จะให้แก้วเตรียมตัวเป็นว่าที่เจ้าสาวให้”โทโมะส่ายหน้าขำก่อนจะแซว
ป๊อปปี้และแก้วไม่ยอมเลิก
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ ฟิญบอกแล้วว่าไม่ได้ พี่โทโมะเดี๋ยวฟิญงอนพี่โทโมะแล้วนะ”ฟิญรีบโวยวายทำให้โทโมะ
หัวเราะขำกับท่าทางหวงพ่อของฟิญก่อนที่จะอุ้มฟิญไปนั่งเล่นด้วยกันอีกห้องแล้วป๊อปปี้ก็ไปคุยกับ
แก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ออกมาอาบน้ำสักหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”ทางด้านฟางเมื่อป๊อปปี้ออกไปแล้ว แทนที่จะอยู่แต่
ในห้อง ฟางกลับออกมาอาบน้ำเพื่อล้างคราบเหนียวเหนอะหนะของคราบของว่างจากฝีมือฟิญที่
ห้องน้ำด้านนอก
 
 
 
 
 
 
“จะดีหรอคะพี่ป๊อป ให้แก้วมาสอนหนังสือฟิญเค้าทุกวันๆ พี่ก็รู้ว่าฟิญเค้าหวงพี่มากแค่ไหน แถม
พยายามกันไม่ให้เรา2คนอยู่ด้วยกัน แล้วนี่ถ้าฟิญรู้ว่าพี่ส่งแก้วมาสอนหนังสือไม่พลอยเข้าใจผิด
โวยวายเป็นเรื่องใหญ่หรอคะ”แก้วเดินมาคุยกับป๊อปปี้ใกล้กับบริเวณห้องพักคนใช้เพื่อไม่ให้ฟิญ
เห็นพวกเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องนั้นถ้าฟิญจะแกล้งเราเดี๋ยวพี่ช่วยเอง แต่ที่พี่ห่วงคือฟิญจะเรียนตามคนอื่นไม่ทันน่ะสิ เพราะ
รายนั้น เวลาพี่ติดงานยุ่งก็โดดเรียนบ้างล่ะ ไม่ยอมไปเรียน พอเราจะลงโทษก็อาละวาด พี่ไม่รู้จะ
จัดการยังไงแล้วแก้ว พี่เลยคิดว่าแก้วอายุก็ห่างจากฟิญไม่มากแถมเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ถ้ามา
สอนหนังสือหรืออยู่ด้วยเนี่ยฟิญอาจจะยอมอ่อนลงก็ได้”ป๊อปปี้พูดถึงปัญหาของลูกสาวที่เขารับรู้มา
จากครูที่โรงเรียน
 
 
 
 
 
 
“ที่แท้ก็ไม่ได้ตามใจลูกจนไม่สนอะไรเลยนี่”ฟางที่กำลังเดินกลับห้องพักก็ชะงักเมื่อได้ยินป๊อปปี้
กำลังปรึกษาแก้วเกี่ยวกับเรื่องของลูกสาวก็พึมพำกับตัวเองก่อนที่จะย่องกลับไปที่ห้องน้ำเพื่อรอ
ป๊อปปี้และแก้วกลับไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เงียบแบบนี้สงสัยกลับแล้วมั้ง”ฟางที่เงี่ยหูฟังผ่านประตูห้องน้ำก็พูดขึ้นพลางเปิดประตูห้องน้ำออก
มาก็ต้องตกใจเมื่อพบกับป๊อปปี้ที่กอดอกยืนอยู่หน้าห้องน้ำแล้วจ้องมองฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“บอกให้อยู่แต่ในห้องๆก็ไม่เชื่อ นี่อยากจะไปหาโทโมะจนตัวสั่นจนถึงกับแก้ผ้าออกมาเลยรึ
ไง”ป๊อปปี้ที่เห็นเห็นเงาของฟางผ่านกระจกบานเกล็ดสะท้อนอีกด้านตั้งแต่แรกก็รู้ทันทีว่าฟางขัดคำ
สั่งตัวเองก็แอบเดินมาดักรอฟางหน้าห้องน้ำแต่ด้วยความที่หมั่นไส้ฟางจึงพูดจาหาเรื่องฟางเหมือน
เดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทุเรศ ชั้นไม่เคยคิดจะให้ท่าใครแบบนั้นเลยนะ”ฟางพูดแล้วเดินหนีป๊อปปี้ด้วยความเบื่อหน่าย
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนเล่า ทีไอ้ที่เป็นพิธีกร เป็นพริตตี้ตามงานต่างๆให้พวกหัวงูเสี่ยกระเป๋าหนักดูเธอไม่
เห็นจะว่าอะไรเค้าเลย อ๋อ ลืมไป ชั้นไม่ได้มีเงินมาบำเรอเธอแบบเสี่ยพวกนั้น แล้วก็ไม่ได้มา
พะเน้าพะนอเอาเธอแบบโทโมะสินะเธอเลยเล่นตัว”ป๊อปปี้รีบดึงฟางไปแนบอกกว้างแล้วดันชิด
กำแพงก่อนจะว่า
 
 
 
 
 
 
“ใช่ คุณน่ะถึงจะรวยล้นฟ้ายังไงแต่คุณก็ยังเป็นคนใจแคบมองโลกด้านเดียวแบบนี้ชั้นก็ไม่มีวัน
ให้ท่าคุณ ต่อให้ชั้นเดือดร้อนต้องการเงินมากแค่ไหนชั้นก็ไม่ต้องการคำช่วยเหลือจากคุณ”ฟางพูด
ย้อนกลับบ้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปากดีนักใช่มั้ย”ป๊อปปี้ยิ่งหมั่นไส้ฟางเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นท่าทางอวดดีของฟางก็เตรียมจะหาทาง
แกล้งฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปคะ แก้วลืมถามน่ะค่ะว่าเย็นนี้จะให้แก้วเริ่มสอนฟิญเลยมั้ย ว้าย”แก้วที่เลี้ยวเดินกลับมา
หมายจะถามเรื่องของฟิญกับป๊อปปี้ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นฟางและป๊อปปี้อยู่ด้วยกันทั้งคู่อยู่ในท่าที่
ป๊อปปี้กอดรัดฟางที่สวมเพียงแค่เสื้อคลุมอาบน้ำเท่านั้น แก้วทั้งตกใจและประหลาดใจเมื่อเจอฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรหรอกแก้วแค่ลูกหนี้ขัดดอกเท่านั้นแล้วก็มาทำงานใช่หนี้พี่เองล่ะ”ป๊อปปี้ผละออกจาก
ฟางแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณไหนคุณบอกว่าจะไม่บอกใครเรื่องที่ชั้นมาอยู่ที่นี่กับคุณไงล่ะ”ฟางรีบว่าป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอเป็นหนี้พี่ป๊อปแล้วมาอยู่ที่นี่งั้นหรอ”แก้วยิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่กับสิ่งที่ได้ยินก็พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ แม่ยัยนี่สร้างเรื่องไว้เยอะ พี่เลยอยากจัดการดัดนิสัยเลยเอาตัวลูกมาทำงานใช้หนี้
ขัดดอก5ล้านที่ให้ยืมไปคราวนั้น ดูจากสภาพแล้วน่ะต้องทำงานที่นี่จนวันตาย เพราะดูท่าแล้วแม่
ของเธอคงจะหาเงินมาให้ชั้นไม่ได้”ป๊อปปี้ยิ้มเยาะ
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นชั้นก็จะหาเงินมาใช้แทนแม่เพื่อจะได้ไปพ้นๆคุณสักที”ฟางรีบย้อนด้วยความรำคาญป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“แหม รีบไปเพราะกลัวประวัติตัวเองจะด่างพร้อยแล้วกลัวโทโมะจะรู้เรื่องที่เธอต้องมาเป็นผู้หญิง
ขัดดอกให้กับชั้นล่ะสิ หึ เธอจะกลัวทำไมล่ะผ่านผู้ชายมาไม่ถ้วนแบบนี้แล้ว จะผ่านชั้นอีกสักคนไม่
สำหรอหรอกน่า ดีซะอีกโทโมะจะได้เจอเมียเป็นงานไม่ต้องไปเงอะงะบนเตียงเวลาปฏิบัติ
จริง”ป๊อปปี้ได้ทีก็รีบว่าแดกดันฟางก่อนที่จะแกล้งทำเป็นโอบเอวฟางแล้วคลอเคลียต่อหน้าแก้ว
ทำให้แก้วถึงกับหน้าตึงกับสิ่งที่ได้ยินและเห็น
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วขอตัวก่อนนะคะ”แก้วเหล่อมองฟางแล้วส่ายหน้าก่อนที่จะเดินกลับไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณกำลังทำให้คุณแก้วเข้าใจผิดนะคะ ถึงชั้นจะเป็นผู้หญิงขัดดอกก็จริงแต่ชั้นไม่คิดจะเอาตัว
เข้าแลกให้ใครโดยเฉพาะผู้ชายที่ดูถูกผู้หญิงอย่างคุณ”ฟางรีบว่าแล้วผลักป๊อปปี้ก่อนจะเดินเข้า
ห้องหนีไป
 
 
 
 
 
“นี่ชั้นจะบอกอะไรอีกอย่างไว้นะว่าเลิกยุ่งกับหลานชั้นสักที เพราะแม่เค้าไม่ได้ปลื้มอะไรกับตัวเธอ
มากหรอก เพราะเค้าไม่ต้องการลูกสะใภ้ที่คนละฐานะจำไว้ อย่าริจะใฝ่สูงอยากมาเป็นเมียโทโมะ
เพราะชั้นคนนี้เองก็ไม่อยากจะยอมรับหลานสะใภ้แบบเธอ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินออกไป ฟางได้แต่
ถอนหายใจแล้วมองตามป๊อปปี้ไปก่อนที่จะล้มตัวลงนอนกับเตียงแล้วคิดหาทางทำงานเพื่อให้ได้
เงินมาใช้หนี้ป๊อปปี้แทนแม่เธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรรึเปล่าแก้ว ตั้งแต่ออกมาจากบ้านพี่ป๊อปแล้วก็เงียบตลอดทาง มีอะไรรึเปล่ารึว่าน้อยใจที่
คืนนี้พี่ป๊อปจะไม่ไปปาร์ตี้กับพวกเรา”โทโมะถามระหว่างขับรถมาส่งแก้วที่บ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“เปล่านี่ โทโมะเราถามหน่อยสิว่าโทโมะชอบฟางเค้าจริงๆหรอหรือแค่หลงปลื้มธรรมดา”แก้วนิ่งสัก
พักก่อนที่จะถามชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถึงเห็นเรากะล่อนอย่างงี้นะ แต่เราจริงจังกับฟางเค้านะ ฟางเค้าไม่เหมือนใครดี ทั้งสดใสและอ่อน
โยนมันทำให้เราอยากจะหยุดทุกอย่างเพื่อเค้าเลยนะ เออจริงสิ พรุ่งนี้ไปส่งเราเลือกซื้อของให้ฟาง
หน่อยสิ เราอยากจะซื้อของให้เค้าน่ะ โอกาสอะไรดีนะ โอกาสขอจีบเป็นทางการดีมั้ย”โทโมะพูด
ถึงฟางแล้วยิ้มอย่างมีความสุขเมือ่พูดถึงฟางทำให้แก้วอดซึมไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่แก้วว่าผู้หญิงคนนี้เค้าอาจะไม่ใช่คนที่ดีพร้อมที่เหมาะสมกับโทโมะหรอกนะ”แก้วคิดถึงป๊อปปี้
และฟางที่บ้านก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ เราว่าฟางเค้าก็น่ารักดี ดูไม่เฟคเหมือนผู้หญิงทั่วไป”โทโมะรีบเถียงแทนฟาง
 
 
 
 
 
 
“แต่มารยาผู้หญิงมีร้อยเล่มเกวียนเผลอๆเค้าอาจจะไม่ได้มีแค่โทโมะคนเดียวก็ได้นะ เค้าอาจะมีคน
อื่นอยู่แล้วเห็นหน้าใสๆทำเป็นดูแลตัวเองไม่ได้แบบนั้นอาจจะเป็นมารยาก็ได้”แก้วพยายามเตือน
เพื่อนชาย
 
 
 
 
 
 
 
“เราว่าแก้วอคติกับเค้าแล้วล่ะ ถ้าแก้วยังตั้งแง่กับคนที่เราชอบงี้นะเราไม่ต้องมาพูดกัน”โทโมะงอน
ที่เพื่อนสาวตั้งแง่กับฟางก็ว่าก่อนที่จะขับรถออกไปจากบ้านแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ชั้นเป็นห่วงคนรักของชั้นมันผิดมากรึไงโทโมะ”แก้วซึมลงไปเมื่อเห็นโทโมะไม่ฟังความหวังดีตัว
เองก็ตัดพ้อออกมาแล้วเดินเข้าไปในบ้านตัวเองโดยที่ไม่รู้เลยว่าแม่ของเธอนั้นได้ยินความจริงกับ
ความรู้สึกของเธอที่มีให้โทโมะหมดแล้ว
 
 
 
 
 
 
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
 
 
 
ไม่ยอมรับเค้าเป็นหลานสะใภ้แถมยังขัดขวางอีก สนุกสิคราวนี้
 
 
ไหนจะแก้วที่ถูกโทโมะงอนและเขื่อนที่จับเฟย์ไปอีก
 
 
เรื่องจะเป็นไงต่ออย่าลืมติดตามกันนะๆๆๆ