เพลิงแห่งรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

หนังสือนิยายรักหวานหล่นลงมาจากมือของหญิงวัยกลางคนที่นอนเมาหลับอยู่บนโซฟาในบ้าน

หลังหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ เมาตั้งแต่หัววันอีกแล้วนะคะ ตื่นค่ะ ฟางกลับมาแล้ว แถมเอากับข้าวจากที่ทำงานพิเศษมา

เพียบเลย”ฟางกลับมาจากทำงานพิเศษเห็นแม่ของตัวเองเมาหลับเป็นประจำทุกวันก็เข้าไปปลุกให้

หวายตื่นขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลับมาแล้วหรอลูก วันนี้ได้เงินค่าแรงมาเท่าไหร่ล่ะ”หวายลืมตาตื่นแล้วมองลูกสาวก่อนจะรีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่เค้าบอกวาให้ฟางไปช่วยวันพรุ่งนี้อีกวันค่ะแม่ ถึงจะได้ค่าแรง เค้าจะคิดค่าแรงจากที่ไปช่วยงาน

รุ่นพี่เค้ารวมให้3วัน3หมื่นเลย”ฟางพูดพลางคิดถึงรุ่นพี่ที่เสนอให้เธอไปเป็นMcงานขายสินค้าให้

กับเครื่องสำอางของเขาเวลาออกบู้ท ซึ่งฟางที่กำลังเป็นศึกษาชั้นปีที่4ที่ทำงานพิเศษที่ร้าน

อาหารของรุ่นพี่คนนี้ที่แนะนำมาแล้วยังอาสาช่วยรับงานMcนี้แม้จะต้องแต่งตัวโชว์เนื้อหนังแต่ก็

ถือว่าทำแล้วได้เงินอีกทางก็ทำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำงานที่แบบนั้นทั้งทีคงจะมีเสี่ยไม่ก็ไอ้พวกหัวงูมารุมจีบนี่ไม่สนใจจะเป็นเด็กเสี่ยรึไง เงินดี

ออก”ระหว่างที่ฟางพยายามดึงตัวหวายไปกินข้าวนั้นเฟย์น้องสาวต่างพ่อที่กลับเข้ามาเห็นฟางก็

เบะปากก่อนจะรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ พี่ทำอาชีพนี้ด้วยความสุจริตไม่ได้ขายตัวนะ”ฟางชักสีหน้าไม่พอใจที่ถูกน้องสาวต่างพ่อดูถูก

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ไม่ต้องมาแอ๊บหรอกนะ ศักดิ์ศรีที่ค้ำคออยู่น่ะมันกินไม่ได้ ลำพังปากท้องพวกเรา3แม่ลูกมันก็

ไม่พอหรอก ไหนจะค่าผ่อนบ้านนี้กับธนาคาร ค่ารถ แล้วไหนจะมีหนี้สินที่แม่ไปเล่นพนันทิ้งไว้เป็น

ภาระที่ต้องหาเงินรับผิดชอบอีกล่ะ ค่าเรียนอีกล่ะเงินแค่นั้นมันช่วยได้ไม่หมดหรอกนะ”เฟย์รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หุบปากนะนังเฟย์ ถ้าแกไม่เคยคิดจะช่วยพี่หาเงินก็เงียบมีหน้าที่เรียนก็เรียนไป”หวายที่ตื่นแล้วก็

รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องห่วงนะเฟย์ เดี๋ยวอี2อาทิตย์พี่ก็เรียนจบแล้ว จะได้แบ่งเบาค่าเรียนลงมาเหลือคนเดียวและ

พี่ก็จะได้มีเวลาไปทำงานได้เต็มที่ พี่จะตั้งหาเงินมาแบ่งเบาภาระ”ฟางหันไปบอกน้องสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย น่าเบื่อที่สุด ทำไมบ้านเราต้องจนไม่มีจะกินแบบนี้ด้วยเนี่ย”เฟย์โวยวายก่อนจะเดินออกไป

จากบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่แกะไปไหนน่ะ เพิ่งกลับเข้าบ้านมาไม่ใช่รึไง”หวายถามลูกสาวคนเล็กที่เอาหนังสือเรียนวาง

แล้วออกจากบ้านไปอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

“เบื่อ จะออกไปหาเพื่อน”เฟย์พูดห้วนๆแล้วออกไปจากบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

“อย่ากลับมาดึกนะนังเฟย์ เดี๋ยวโดนไอ้วินมอเตอร์ไซค์หน้าปากซอยมันฉุดเอา”หวายพูดก่อนจะ

เดินไปนั่งกินข้าวโดยมีฟางที่คอยดูแลเธอและนั่งตรวจการบ้านของเด็กๆอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ถามจริงเถอะทำงานโน่นนี่นั่นเยอะแยะแล้วจะรับไอ้การบ้านเด็กประถมมาทำไมกัน อีครูข้างบ้าน

มันรวยอยู่แล้วมันมีปัญญาจ้างพี่เลี้ยงเองหรอกน่า”หวายพูดเมื่อเห็นลูกตัวเองตรวจการบ้านลูกครู

ข้างบ้านอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ครูเกสรเค้าเลี้ยงดูฟางมาแต่เล็กสอนหนังสือฟางและช่วยให้ฟางเรียนมหาลัยได้ และอีกอย่าง

ถึงมันจะได้ค่าจ้างเล็กน้อย แต่มันก็ถือว่าได้ช่วยตอบแทนบุญคุณครูเค้าน้ะแม่”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย รักศักดิ์ศรีแถมดีจนซื่อบื้อได้เชื้อพ่อมาไม่มีผิด น่าเบื่อจริงๆ”หวายถอนหายใจส่ายหน้าเบื่อ

หน่ายกับความดีแสนดีของฟางก็รวบช้อนก่อนจะเดินไปแต่งหน้าแต่งตัวออกไปข้างนอกอีกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แม่จะไปไหนน่ะจ้ะ อย่าไปบ่อนเล่นให้เสียอีกเลยนะแม่”ฟางเดินไปรั้งหวายแล้วขอร้อง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ไปเดี๋ยวเดียวเดี๋ยวก็มาน่า บ่อะไรนักหนา”หวายหันไปดุลูกแล้วแต่งหน้าต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่แม่ไปแบบนี้ทั้งเสียค่าพนันไหนจะค่าเหล้าที่แม่กินทุกวันอีกแบบนี้เงินที่ฟางหามาได้ยังไงมันก็

หมดไปนะแม่”ฟางให้เหตุผล “นี่แกจะรำเลิกบุญคุณชั้นเรอะนังฟาง”หวายหันไปว่าอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่าจ้ะ ฟางไม่ได้คิดจะทวงบุญคุณ แต่ถ้าแม่เอาเงินที่ฟางหามาได้ ไปซื้อของเข้าบ้าน ดูแลตัว

เองไปหาหมอบ้างมันจะดีซะกว่าที่แม่จะเอามาเสียกับของพวกนี้”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ หวายตบหน้าฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย เงียบซะนังฟาง แกไม่ใช่แม่ชั้น แกเป็นแค่ลูกชั้นเท่านั้นไม่ต้องมาสอน นี่ใครว่าชั้นไปเล่น

แล้วมีแต่เสีย คนเรามันไม่เสียไปตลอดหรอกย่ะ ดีซะอีกชั้นไม่อยู่บ้านไม่ต้องเปลืองไฟ เพราะยังไง

ซะเย็นนี้แกเองก็ออกไปทำงานพิเศษของแกอยู่แล้วนี่ถือว่าประหยัดไฟไปในตัวไง ไปล่ะ ปิดบ้าน

ล๊อคบ้านดีๆด้วยนะยะถ้าแกจะออกไป”หวายหันไปบ่นใส่ฟางก่อนจะคว้าส้นสูงแบรนด์เนมปลอม

คู่ใจที่ซื้อจากตลอดมาใส่แล้วคว้ากระเป๋าสีสวยใบโปรดสะพายแล้วเดินออกไปโดยที่ฟางมองตาม

แล้วถอนหายใจส่ายหน้าเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางคิดถึงพ่อจังเลยค่ะ”ฟางมองดูรูปเธอกับพ่อในวัยเด็กที่กอดกันแล้วพูดออกมาเศร้าๆก่นที่

จัดการล้างจานทำความสะอาดบ้านแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมออกไปทำงานพิเศษในเวลาเย็น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มาสายแบบนี้เพราะมีเรื่องที่บ้านอีกแล้วน่ะสิ”เสียงของเวนดี้เพื่อนสนิทที่ทำงานของฟางพูดและ

พลางมองไปที่รอยแดงช้ำที่แก้มที่เธอมักจะเห็นเป็นประจำก็พลางเดินพาฟางไปแต่งตัวแล้วแต่ง

หน้ากลบรอยแดงให้

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจนะเวนดี้ที่ช่วยชั้นแบบนี้ตลอดเลย ชั้นไม่เป็นไรหรอกแก”ฟางพูดแล้วยิ้มให้เพื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 “What’s wrong”ระหว่างที่ฟางออกมาจากห้องน้ำและกำลังจะไปทำงานกับเวนดี้ฟางพบชาว

ต่างชาติที่เหมือนกำลังหาของบางอย่างก็เดินเข้าไปถาม

 

 

 

 

 

 

“Not good. I lost my wallet.”ฝรั่งคนนั้นตอบ

 

 

 

 

 

 

“Oh! That’s too bad. Was it stolen?”ฟางตกใจก่อนจะรีบถามต่อ

 

 

 

 

 

 

“No, I think it came out of my pocket.”ฝรั่งคนนั้นตอบและตามหากระเป๋าตังค์ต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“Wait a minute”ฟางยิ้มก่อนที่จะรีบช่วยฝรั่งคนนั้นตามหากระเป๋าตังค์กับเพื่อนพนักงานทันที

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าปลื้ม”ชายคนหนึ่งเดินออกมาถามเลขาคนสนิทที่ยืนมองฟางอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“คือมิสเตอร์วิลเลี่ยมครับคุณป๊อปทำกระเป๋าเงินหาย พนักงานคนนั้นเลยช่วยตามหากระเป๋าเงินให้

กับมิสเตอร์วิลเลี่ยม”ปลื้มหันไปบอกกับป๊อปปี้เกี่ยวกับเรื่องของผู้ที่จะมาคุยงานกับเจ้านายตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“I found that”ฟางที่เจอกระเป๋าเงินของมิสเตอร์วิลเลี่ยมก็รีบวิ่งเอามาคืนทันทีแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

“Oh! Thank you so much”มิสเตอร์สิลเลี่ยมยิ้มก่อนจะควักเงินสดจำนวนหนึ่งให้ฟาง

 

 

 

 

 

“For your kindness”มิสเตอร์สิลเลี่ยมยื่นเงินก้อนหนึ่งให้กับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“No thank you I just wanted to help you and you’ve got your wallet now so I

have to leave.bye”ฟางยิ้มรับก่อนที่มิสเตอร์วิลเลี่ยมจะแยกกับฟางแล้วกลับเข้าไปในห้อง

รับรอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมเงินแค่นั้นมันน้อยไปรึไงถึงไม่อยากจะรับ”ป๊อปปี้เหล่มองฟางก่อนจะเดินเข้าไปพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณคะ อย่าคิดว่าคนไทยทุกคนเค้าจะทำอะไรเพราะเห็นแก่เงินอย่างเดียวนะ”ฟางหน้าหงิกก่อน

จะเดินหนีไปพร้อมกับเวนดี้ที่รีบขอตัวแล้ววิ่งตามเพื่อนสาวไปทำงานต่อทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวสิ เธอรู้รึเปล่าว่าเงินที่มิสเตอร์วิลเลี่ยมให้เธอไปน่ะมันเท่าไหร่ มันไม่น้อยเลยนะ”ป๊อปปี้ไม่

ยอมรีบเดินตามไปพูดกับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วจำเป็นหรอคะที่ชั้นต้องรู้”ฟางถอนหายแล้วหันไปย้อนใส่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ ไม่อยากได้เงินก็คงจะอยากดังสินะ ต้องให้โทรเรียกหนังสือพิมพ์ตามมาทำข่าวให้กับเธอมั้ย

ล่ะถึงจะค่อยรับเงินเพราะลำพังแค่เด็กเสิร์ฟที่นี่เงินที่ได้คงไม่พอหรอก”ป๊อปปี้รีบว่าและดูถูกฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณนี่แต่งตัวก็ดี หน้าตาก็ใช้ได้แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมจิตคุณถึงได้คับแคบสวนทางกับท่าทางคุณ

แบบนี้เหลือเกิน สงสัยในชีวิตคุณนี่คงจะมีแต่คนตักตวงผลประโยชน์หรือไม่ก็ถูกคนอื่นเค้าเอา

เปรียบตลอดเวลาสินะถึงได้คิดว่าใครๆเค้าจะทำดีแบบบริสุทธิ์ใจไม่เป็น”ฟางรีบว่าป๊อปปี้กลับทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยฟาง อย่าไปมีเรื่องกับลูกค้าเลย”เวนดี้ตกใจรีบเตือนเพื่อนสาวทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นพูดเพราะหวังดีกับเธอนะ จะเอารึไม่เอาล่ะเงิน”ป๊อปปี้รีบพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอา ถึงชั้นจะเป็นแค่เด็กเสิร์ฟชั้นก็มีศักดิ์ศรีนะ”ฟางรีบว่าแล้วมองป๊อปปี้อย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ทำไมล่ะเด็กเสิร์ฟที่นี่ทำงานกะกลางคืนเค้าก็อยากจะเทคแคร์ลูกค้ากระเป๋าหนักอยู่แล้วนี่

เธอไม่สนใจรึไง ทั้งสบายแถมได้เงินเยอะไวๆไม่ต้องลำบากเสิร์ฟอาหาร”ป๊อปปี้เยาะก่อนจะว่าต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทุเรศ ชั้นไม่ได้ขายตัวนะนี่ผูกใจเจ็บกับเด็กเสิร์ฟมาก่อนรึไงห้ะ ถึงได้มองโลกแคบแค่ด้านเดียว

แบบนี้ แต่ก็สมควรแล้วล่ะคนแก่เห็นแก่ตัวอย่างคุณจะโดนเค้าหลอกมาก่อนจะเป็นไรไป”ฟางรีบว่า

ป๊อปปี้กลับ

 

 

 

 

 

 

 

“มันจะมากไปแล้วนะเธอ”ป๊อปปี้เดือดจัดชี้หน้าว่าฟางทันทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นหรอครับคุณป๊อป พนักงานของผมทำอะไรให้คุณป๊อปไม่พอใจรึเปล่า”เจ้าของร้านที่

เห็นฟางและป๊อปปี้เถียงมีปากเสียงกันก็รีบวิ่งเข้าไปมาหาแล้วรีบถามป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“คุณภุชงค์ คุณดูแลพนักงานที่นี่ประสาอะไรทำไมถึงมีกิริยาก้าวร้าวกับลูกค้าแบบนี้ เสียแรงที่ผม

พาผู้ถือหุ้นมาทานอาหารที่นี่เป็นประจำแต่ต้องมาเจอบริการแย่ๆแบบนี้”ป๊อปปี้หันไปดุเจ้าของร้าน

ทันที

 

 

 

 

 

“แต่เจ้านายคะผู้ชายคนนี้เค้ามาว่าดูถูกฟางก่อนนะคะ”ฟางโวยวายไม่ยอมบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง เงียบเดี๋ยวนี้นะ เอ่อ ผมต้องขอโทษแทนลูกน้องผมด้วยนะครับที่ทำกิริยาไม่สุภาพกับลูกค้า

ระดับวีไอพีอย่างคุณป๊อป เดี๋ยวทางเราจะรับผิดชอบเลี้ยงมืออาหารมื้อนี้แทนนะครับ”เจ้าของร้าน

รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เลี้ยงผมทำไมผมมีเงินจ่ายน่า แล้วถ้ามาคราวหน้าผมต้องเจอกับพนักงานพฤติกรรมแย่ๆแบบนี้อีก

ล่ะแล้วเค้าทำกิริยาแย่ๆใส่ผู้ถือหุ้นผมอีกขึ้นมาจะว่ายังไง”ป๊อปปี้รีบพูดอย่างไม่พอใจและยิ้มเยาะ

ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถ้าอย่างงั้นเดี๋ยวผมจะไล่พนักงานคนนี้ออกเพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่างแก่พนักงานคนอื่นแล้ว

กันครับ”เจ้าของร้านรีบพูดอย่างเกรงกลัวป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้านาย”ฟางอึ้งทันทีกับคำพูดของเจ้านายตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

ตอนแรกก็ไม่ถูกกันแบบนี้แล้วจะเกิดอะไรขึ้นน้ออออ

 

 

หวายเป็นแม่ฟาง แล้วป๊อปปี้คือใคร ต้องติดตามนะๆๆๆ

 

 

 

ฝากฟิคเรื่องนี้เรื่องใหม่ด้วยนะค้าาาา ถ้าชอบก็ติดตามกันเยอะๆนะ จะพยายามหาฟิคแนวใหม่ๆมาให้อ่านกันน้าาาา