ไม่เคยลืมเธอ...

 
 
 
 
 
 
            หลังจากไปรับพิมที่สนามบิน เพราะต้องให้พิมรีบกลับมาด่วนก่อนที่ทุกอย่างจะแย้ไปกว่านี้ 
 
 
 
 
โทโมะ : พร้อมมั้ยพิม 
 
 
 
 
พิม: พร้อมซิ ตอนนี้มีทางเดียวคือ ป๊อบต้องรู้ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: งั้นเข้าไปกันเถอะ 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: มากันแล้ว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฮ่ะ พิมเหรอ พิมเกี่ยวไรด้วยอ่ะ ?
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                          หลังจากที่พิมมา พิมก็ได้เริ่มเล่าทุกอย่างให้ป๊อบปี้ฟัง ป๊อบปี้แทบไม่อยากเชื่อว่า หวายจะทำทุกอย่างถึงขนาดนี้ และที่มากไปกว่านั้น ป๊อบปี้ ทำให้คนที่เค้ารักที่สุดต้องเสียน้ำตา เพราะการกระทำแย่ๆของเค้า 
 
 
 
 
 
 
พิม: ทุกอย่างก็เป็นแบบนี้แหละ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไม่อยากเชื่อเลย ว่าหวายจะทำถึงขนาดนี้ 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: แต่มีอีกอย่าง ที่น่าสงสัยกว่านั้น มึงนอนกับหวายจริงๆเหรอ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไม่รู้ว่ะ กูจำไรไม่ได้ว่ะ วันนั้นกูเมามากเลยว่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
พิม: บางที อาจเป็นแผนของหวาย อีกก็ได้นะ 
 
 
 
 
 
แก้ว: จะว่าไปก็น่าคิดนะ เมา ไม่ได้สติ จำอะไรไม่ได้ เหมือนในละครไง หวาย อาจจะจะดฉาก สร้างเรื่องจริงๆก็ได้ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: แล้วจะทำไงดีอ่ะ ตอนนี้ งานแต่งงาน ก็ใกล้เข้ามาแล้ว พ่อหวายไม่ยอมแน่ แล้วถ้าไปบอก หวายก็คงไม่ยอมรับ 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: เฮ้อออ แล้วจะทำไงต่อดีล่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: แต่ถ้ามึงแต่งงานกับหวาย ฟางล่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟางเค้า ไม่ได้รักกูแล้วง่ะ ฟางเค้ารักกับ คนที่ร้านอาหารที่เค้าทำงานด้วย
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: พี่ริท นะเหรอ เป็นไปไม่ได้หรอก ฟางรักป๊อบนะ 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไม่หรอก บางที สิ่งที่เราทำกับฟาง มันอาจจะทำให้ฟาง เกลียดเราขึ้นมาจริงๆก็ได้ 
 
 
 
 
 
 
 
พิม: ไม่หรอก เรื่องนี้ อาจจะมีอะไรอีกก็ได้ เพราะก่อนหน้าวันที่ฟางจะลาออก หวาย มาที่บ้าน หวายมา แต่เหมือนมาดี จากนั้นหวายเลี้ยงอาหาร พิม พ่อกับแม่ หลังจากนั้น เราก็จำอะไรไม่ได้ อีก หลับไปเลย พอเช้าขึ้นมา ฟางก็ลาออก 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะ: เป็นไปได้ป่ะ ว่า หวายจะขู่ฟาง หรือพูดอะไรให้ฟางไม่สบายใจ 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: มันก็น่าคิดนะ เพราะ ฟางอ่ะ ก่อนหน้าที่จะลาออก ฟางก็ยังดีๆกับป๊อบอยู่เลย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
              ขอโทษนะ หายไปนานเลย    อัพแล้วน้าาาาา