ไม่เคยลืมเธอ...

 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อ้าว แก้ว 
 
 
 
 
 
แก้ว: หวัดดีป๊อบ 
 
 
 
 
ป๊อบ: เฮ้ยย มาทำไม  !!!!! (ทันที ที่เห็นโทโมะ ก็ลุกขึ้นหาเรื่องทันที) 
 
 
 
 
แก้ว: ป๊อบๆ ใจเย็นก่อนนะ คือ  พวกเรามีเรื่องอยากบอกป๊อบอ่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: ถ้ามันอยุ่ เราคงฟังไม่ได้ แก้วกลับไปเถอะ พามันกลับไปด้วย 
 
 
 
 
 
โทโมะ : หัดมีเหตุผลมั้งดิ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เหตุผลเหรอ ( ยกมัดขึ้นจะชกแต่แก้วรีบห้าม) 
 
 
 
 
 
แก้ว: ป๊อบๆ พอก่อนเถอะ ใจเย็นๆ เราสองคน ขออธิบาย เรื่องทั้งหมดให้ ป๊อบฟังก่อน สุดท้าย ก็คงแล้วแต่ป๊อบ ว่าจะให้ อภัยโทโมะรึเปล่า 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: แก้ว ถ้าแก้วจะพูดเรื่อง ผู้หญิงคนนั้น กับผู้ชายคนนี้ แล้วก็เรื่องคืนนั้น อย่าพูดอีกเลย เรากำลังจะแต่งงาน เรื่องทั้งหมด มันจบแล้ว แก้ว (กำลังจะเดินหนี) 
 
 
 
 
 
โทโมะ: แต่ถ้ามึงไม่ฟัง ไม่คิดจะเปิดใจ แล้วมึงจะเสียใจ กับสิ่งที่มึงทำลงไป กับกู กูไม่ถือหรอกนะ เพราะกูรู้ ว่ามึงโกรธ มึงเกลียด แต่ถ้ากับผู้หญิงคนนึง ที่ต้องคอยรองรับความโกรธของมึง ตอนที่มึงกลับมา แล้วมึงไม่ได้รู้ อ่ะไรบางอย่าง มึงจะต้องเสียใจ ไปตลอดชีวิต กลับเถอะแก้ว 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เดี๋ยว ได้ ฉันจะฟัง 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ขอบคุณนะ ที่ยอมฟังกันบ้าง แต่เรื่องของเรื่องอ่ะ หวายจะต้องไม่รู้เรื่องนี้นะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: หวาย หวายเกี่ยวไรด้วยอ่ะ 
 
 
 
 
 
โทโมะ : รอที่นี้นะ แก้ว เดี๋ยวกูจะไปรับ อีกคนที่จะเล่าความจริง ทุกอย่าง ทุกเรื่องที่มึงอยากรู้ 
 
 
 
 
 
แก้ว: มาแล้วเหรอ 
 
 
 
 
 
โทโมะ: อืม อยู่สนามบิน เดี๋ยวจะรีบไปรีบมา 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ใครอ่ะ ? 
 
 
 
 
 
แก้ว: เดี๋ยวป๊อบก็รู้เอง เชื่อสิ ป๊อบต้องคิดว่า มันเป็นไปไม่ได้ แน่นอน แก้วจะรอเล่า พร้อมอีกคนนะ รอหน่อยล่ะกัน 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อืม 
 
 
 
 
แก้ว: ป๊อบ ถามไรหน่อยซิ อยากแต่งงานกับหวายจริงๆเหรอ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ทำไมแก้วถามอย่างงั้น 
 
 
 
 
แก้ว: มันใช่ความรักรึเปล่า แล้วสิ่งที่ทำลงไป คิดดีแล้วเหรอ ว่ามันไม่ใช่สถานการณ์เดิม เหมือนที่เคยเกิดขึ้น  ลองนึกดูดีๆ ว่าเหตุการณ์ แบบนี้ มันเหมือน คล้ายๆกันมั้ย