ไม่เคยลืมเธอ...

 

 

 

 

 

 

 

                        อาการของฟางหนักขึ้นทุกวัน ยิ่งตอนเช้าๆ เวลาตื่นนอนยิ่งอาเจียนหนัก ดีที่พิมไปหาแม่ที่ต่างจังหวัดแล้ว ถ้าพิมอยู่เธอคงเกรงใจ เพราะว่าพิมอาจต้องทนฟังเสียง อ้วกตลอดเวลา 

 

 

 

 

 

 

แม่: ฟางไหวมั้ยลูก หน้าซีดหน้าแล้ว ไปหาหมอหน่อยดีกว่า หลายวันแล้วนะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูไปเองก็แล้วกันค่ะ แม่กับพ่ออยู่บ้านเถอะ 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อ: ก็ได้ หมอว่าไง บอกพ่อกับแม่ด้วยล่ะ

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พยาบาล: เชิญค่ะ คุณธนันต์ธรญ์ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

หมอ: สวัสดีค่ะ อาการเป็นไงบ้างค่ะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ก็คลื่นไส้ อาเจียน มีเวียนหัว แล้วก็เหม็นอาหารไปหมดเลยค่ะ 

 

 

 

 

 

หมอ: อ่อ แล้ว ประจำเดือนครั้งสุดท้ายมาเมื่อไหร่ค่ะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ประจำเดือนมา.... (เมื่อได้ยินเรื่องประจำเดือนก็ทำให้ฟางตกใจ และนึกถึงเรื่องนี้ ประจำเดือนเธอไม่มา 2เดือนแล้ว ) 

 

 

 

 

 

หมอ: คุณค่ะ คุณค่ะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะๆ 

 

 

 

 

 

 

หมอ: ประจำเดือนครั้งสุดท้ายมาเมื่อไหร่ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เอ่อ ไม่มาประมาณ 2 เดือนแล้วค่ะ 

 

 

 

 

 

 

หมอ: งั้นเดี๋ยว หมอคงต้องตรวจปัสสาวะ เพิ่มนะค่ะ เพื่อความแน่ใจ 

 

 

 

 

 

 

 

พยาบาล: เชิญทางนี้ค่ะ.  

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ขอบคุณค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อ้าวฟาง แกมาทำไรโรงบาลอ่ะ 

 

 

 

 

        ฟางที่กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำก็เจอกับแก้วที่ออกมาจากห้องน้ำ พอดี

 

 

 

 

 

ฟาง: อ้าวแก้ว เอ่อคือฉัน มาหาหมออ่ะ 

 

 

 

 

แก้ว: แกเป็นไรเปล่า 

 

 

 

 

 

ฟาง: เปล่าๆ ไม่ได้เป็นไร แล้วแกอ่ะ 

 

 

 

 

แก้ว: พอดีฉันมาตรวจสุขภาพประจำปีอ่ะ โทโมะก็มานะ 

 

 

 

 

 

ฟาง: อ่อๆ งั้นฉันขอตัวก่อนนะ 

 

 

 

 

แก้ว: โอเคๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: คงไม่ใช่หรอกมั้ง  ( นึกกังวลก่อนจะเอาของที่พยาบาลให้มาส่งคืนให้พยาบาล) 

 

 

 

 

 

 

 

พยาบาล: รอผลตรวจสักครู่นะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ค่ะ