ไม่เคยลืมเธอ...

 

 

 

 

 

 

ฟาง: กลับไปได้แล้ว 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อ่ะๆโอเค ไปก็ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: กลับบ้านดีๆนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: แม่ค่ะ พิม พ่อค่ะ ทำไมเงียบจัง ไฟก็ไม่เปิด 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หวาย: มาแล้วเหรอ นางตัวดี  (ทันทีที่หวายพูดไฟก็เปิดขึ้น พร้อมกับพ่อแม่ฟางและพิมที่มัดรวมกันอยู่แต่ทุกคนหมดสติเพราะก่อนหน้านี้หวายทำทีว่าเป็นเพื่อนฟางกับพิมแล้ว ซื้ออาหารมาเลี้ยงแต่ในอาหารมียานอนหลับอยู่) 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: หวาย! พ่อแม่พิม! 

 

 

 

 

 

หวาย: เมื่อกี๊ใครมาส่ง ล่ะ

 

 

 

 

 

ฟาง: เธอทำอะไรพ่อแม่ฉัน หวาย เธอทำอะไร

 

 

 

 

 

 

หวาย: ฉันซิต้องถามแกกำลังทำอะไรอยู่ แกเลิกยุ่งกับแป๊อบนะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เธอพูดอะไร 

 

 

 

 

 

เพี๊ยะ 

 

 

 

 

 

หวาย: หน้าด้าน แกเลิกกับเค้าไปแล้ว ทำไมแกต้องกลับมาอีก เอาะแล้วไอแผนของฉันตอนอยู่ที่ทะเล พวกแกคงรู้หมดแล้วซินะ 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: หวาย เธอปล่อยทุกคนเถอะ ฉันขอร้อง 

 

 

 

 

 

 

หวาย: ได้ซิ แต่ฉันมีข้อเสนอให้แก 

 

 

 

 

 

ฟาง: ข้อเสนอ ข้อเสนออะไร 

 

 

 

 

หวาย: ฟาง ฉันรู้นะว่าแกรักครอบครัวของแกมาก แกไม่สงสารทุกคนเหรอ แล้วไหนจะพิมอีก แม่พิมล้ะ แกก็รู้นะว่าพ่อฉันเป็นใคร ฉันเป็นใคร อยากได้อะไรก็ต้องได้ และที่สำคัญ ถ้าฉันจะจัดการใครฉันก็ทำได้ 

 

 

 

 

ฟาง: เธอพูดข้อเสนอมาเถอะ 

 

 

 

 

 

หวาย: เลิกยุ่งกับป๊อบปี้ซะ ก่อนที่ทุกคนที่สลบอยู่ อาจจะไม่ใช่แค่สลบ พวกมันอาจจะไม่มีแม้แต่ลมหาย (จากนั้นลูกน้องของหวายก็เอามืดออกมาทำท่าทางเหมือนจะแทงไปที่พ่อฟาง) 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อย่านะหวาย ฉันขอร้อง 

 

 

 

 

 

 

หวาย: แกก็ทำตามที่ฉันบอกซิ เลิกยุ่งกับป๊อบปี้ !! บางทีฉันอาจจะใจดีก็ได้นะ ตอนนี้ชีวิตทึกคนอยู่ในมือเธอนะ ฟาง เลิกดูดีๆนะ ว่าเธอควรจะยังไง  (หวายที่เดินไปเอามีดจากลูกน้องก็เอามีดมาแล้วไล่ตามคอของแม่ฟาง) 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: โอเค ฉันยอมแล้ว ฉันยอมเธอแล้วหวาย ฉันไหว้ละล้ะ ปล่อย ปล่อยทุกคนเถอะ 

 

 

 

 

 

หวาย: แกแน่ใจเหรอฟาง ว่าแกจะยอมจริงๆ 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฉันสัญญา ฉันจะไม่ยุ่งกับป๊อบปี้อีก 

 

 

 

 

 

หวาย: ลาออกจากบริษัท พรุ่งนี้ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ได้ ได้ๆ

 

 

 

 

หวาย: ดี พวกแกปล่อยพวกมันแล้วเอาไปไว้ที่ห้องพวกมัน 

 

 

 

 

 

ฟาง: เธอต้องสัญญานะ ว่าจะไม่มายุ่งกับะพ่อแม่ฉันอีก 

 

 

 

 

 

หวาย: ได้ซิ แต่ว่า เธอก็ป็นคนดีใช่มั้ยฟาง ถ้ามีอะไรที่ทำให้ฉันไม่พอใจอีก รับรองว่างานนี้ ไม่เดือดร้อนแค่พ่อแม่แกหรอก แม่นางพิม แกก็รู้นะ ใช่มั้ย แกคงไม่อยากให้พิม แม่มันเดือดร้อนหรอกนะ 

 

 

 

 

ฟาง: ฉันยอมแล้ว ฉันยอมเธอแล้ว หวาย ฉันสัญญาฉันจะเลิกยุ่งกับป๊อบปี้ 

 

 

 

 

 

หวาย: ดี ฉันไปก่อนนะจ้ะฟาง พรุ่งนี้หวังว่าฉันคงไม่เจอเธอนะ