ไม่เคยลืมเธอ...

 
 
 
 
 
 
พ่อหวาย: อ้าวทำไมวันนี้ลูกสาวพ่อกลับบ้านเร็วจัง
 
 
 
 
 
หวาย: ก็ดูสภาพหนูซิค่ะ 
 
 
 
 
พ่อหวาย: ใครทำอะไรลูกบอกพ่อมาซิ
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: ชั่งเถอะค่ะคุณพ่อ 
 
 
 
 
 
 
พ่อหวาย: เป็นไงบ้างทำงานกับป๊อบปี้เค้าดูแลลูกดีรึเปล่า 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: ก็ดีค่ะ แต่พักนี้ป๊อบดูแปลกๆไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
พ่อหวาย: แปลกยังไงล่ะลูกลูกสาวพ่อออกจะสาวน่ารักแบบนี้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: พ่อค่ะหวายมีเรื่องอยากให้พ่อช่วยค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่พิม: คุณผู้ชายค่ะดิฉันมีเรื่องอยากคุยด้วยค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
พ่อหวาย: อ่อ ได้ซิว่ามา 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่พิม: คือดิฉันจะขอลาออกค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: ลาออก ลาออกทำไม ลืมไปแล้วเหรอว่าที่มีกินทุกวันนี้เพราะครอบครัวเรา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่พิม: ไม่ใช่นะค่ะคุณหนูคือป้ามีภาระที่ต้องกลับไปรับผิดชอบที่บ้านนะค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: ภาระอะไร 
 
 
 
 
 
 
 
 
พ่อหวาย: เอาล่ะๆ ถ้าจะเอาอย่างนั้นก็ได้ ว่าแต่จะย้ายออกไปวันไหน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: คุณพ่อ!! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่พิม: อีก 2 วันค่ะคุณผู้ชาย
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: แล้วยัยพิมล่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่พิม: ก็คงจะไปด้วยค่ะคุณหนู 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: คุณพ่อค่ะ แต่ใครจะรับใช้หวายล่ะค่ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
พ่อหวาย: คนก็มีตั้งเยอะตั้งแยะ ไปเตรียมตัวเถอะไป 
 
 
 
 
 
 
 
                       พ่อหวายเป็นคนใจดีกับคนงานในบ้าน แต่เบื้องหลังพ่อหวายแอบค้ายาเสพติด ทำสิ่งผิดกฎหมาย พ่อหวายมียศเป็นนายพล สาเหตุที่หวายเป็นแบบนี้ เพราะพ่อตามใจจนชิน แม่ของหวายตายตั้งแต่หวายยังเล็กๆ ก็มีแม่พิมที่คอยดูแลมาตลอด รวมถึงพิมที่โดนหวายใช้ให้ทำนั่นทำนี่ 
 
 
 
 
 
 
 
 
พ่อหวาย: ว่าแต่ลูกมีอะไรให้พ่อช่วยนะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: จัดการผู้หญิงคนนึงค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
พ่อหวาย: ใครลูก 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: ไว้หนูค่อยบอกคุณพ่อนะค่ะ มันยังไม่ถึงเวลา 
 
 
 
 
 
 
 
พ่อหวาย: จ้ะลูกรัก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: งั้นเดี๋ยวหนูไปอาบน้ำแต่งตัวออกไปช้อปปิ้งก่อนนะค่ะ