ไม่เคยลืมเธอ...

 
 
 
 
 
 
 
พิม: ฟางเป็นห่วงแทบแย่ เนี้ยเป็นไงบ้าง ไม่สบายใช่มั้ย จะถามก็วางไปก่อน 
 
 
 
 
 
ฟาง: อืม 
 
 
 
 
พิม: แล้วหายไปไหนอ่ะวันนั้น 
 
 
 
 
 
ฟาง: เอ่อ คือว่า เอ่อ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อ่อพอดีว่าวันนั้นมีงานด่วนนะ ก็เลยต้องรีบไป 
 
 
 
 
 
 
พิม: ก็ว่าอยู่แล้ว งั้นไปทำงานก่อนนะ 
 
 
 
 
 
ฟาง: อืม 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ถ้าใครถามก็ตอบไปแบบนั้นเข้าใจมั้ย
 
 
 
 
 
ฟาง: ค่ะ ขอตัวก่อนนะค่ะ 
 
 
 
 
 
หวาย: ป๊อบค่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: อ้าวหวาย 
 
 
 
 
หวาย: หวายคิดถึงป๊อบจังเลยค่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: หวาย อย่าทำแบบนี้เลย ที่นี้มันที่ทำงานนะ 
 
 
 
หวาย: ก็หวายคิดถึงป๊อบอ่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไปทำงานกันดีกว่า ป่ะ 
 
 
 
 
 
แก้ว: ป๊อบปี้ไปกับฟางจริงๆด้วย เรื่องนี้มันแปลกๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: นี่เอกสารที่ต้องเซ็นค่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: วางไว้ตรงนั้นก่อน (ก้มหน้าทำงานอย่างจริงจัง) 
 
 
 
 
 
 
หวาย: ฟาง ช่วยไปเอาน้ำส้มมาให้แก้วนึงซิ 
 
 
 
 
 
ฟาง: ฉันเหรอ ?
 
 
 
 
 
หวาย: ใช่เธอนั้นแหละ ไปเอามาให้ฉันหน่อย
 
 
 
 
 
 
ฟาง: โทษทีนะหวาย ฉันไปเอาให้เธอไม่ได้เพราะฉันจะทำงาน เธอก็ว่างนิ ทำไมไม่ไปเอาเอง
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไปเอาให้หวายหน่อยไม่ได้เหรอ
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ทำไมฉันต้องทำ
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ถ้าฉันสั่งล่ะ ฉันขอสั่งให้เธอไปเอามาให้หวายหน่อย
 
 
 
 
 
 
หวาย: ได้ยินแล้วใช่มั้ยจ้ะฟาง ไปเอามาซิ
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ได้ค่ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: เร็วดีนิ
 
 
 
 
ฟาง: ครัวอยู่ตรงนี้ เดินไปแป๊บเดียวก็ถึง
 
 
 
 
หวาย: เหรอ เอามาซิ  (ยื่นมือไปรับ) 
 
 
 
 
 
ฟาง: หวาย!!! (ทำให้ป๊อบปี้ชะงัก) 
 
 
 
 
 
 
หวาย: โทษทีอ่ะ มันหลุดมือ 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: เธอจงใจ
 
 
 
 
 
หวาย: ป๊อบ หวายไม่ได้ตั้งใจนะ จริงๆนะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: จะโวยวายทำไม ก็เก็บซิ หวายเค้าบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ได้ค่ะ !!! คุณหวาย คุณป๊อบปี้ (ฟางเหลือทนก้มลงเช็ดและเอาแก้วไปเก็บ) 
 
 
 
 
 
 
หวาย: ป๊อบค่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: หวาย ผมขอทำงานก่อนนะ วันนี้ผมให้คุณกลับบ้านได้ก่อน ดูสิ โดนกระโปรงด้วย 
 
 
 
 
 
 
หวาย: ไม่เป็นไรหรอกค่ะ 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: หวาย กลับบ้านก่อนดีกว่านะ เชื่อป๊อบนะ 
 
 
 
 
 
 
หวาย: ก็ได้ค่ะ  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ไข เพิ่มเนื้อหานะจ้ะ