ไม่เคยลืมเธอ...

 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: จริงเหรอค่ะ นี่ป๊อบจะให้หวายไปเป็นเลขาป๊อบเหรอ 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: หวายช่วยป๊อบได้มั้ย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: ได้สิค่ะ หวายยินดี ยินดีมากเลยค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: งั้นพรุ่งนี้ป๊อบไปรับนะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: ค่ะ หวายจะรอป๊อบนะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เชิญครับ 
 
 
 
 
 
หวาย: นี่มัน บริษัทที่ยัยพิม ทำงานอยู่นิ ทำไม 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: อ่อ ผมลืมบอกอ่ะ ว่าคุณพ่อซื้อต่อบริษัทนี้ 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: อ่อ ค่ะ  อ้าววว บังเอิญจังเลย เจอฟาง ด้วย 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: หวาย (ฟางเดินมาจะเข้าบริษัทพอดี) 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไปข้างในเถอะหวาย ตรงนี้มันร้อน (หวายรีบควงแขนป๊อบปี้เข้าบริษัท) 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: นี่โต๊ะหวายนะ นั่งตรงนี้  
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: แล้วโต๊ะตัวนี้ล่ะ ของใคร 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ผมต้องมี เลขา2 คน 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: อีกคนใครค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เดี๋ยวหวายก็รู้ 
 
 
 
 
 
 
 
หวาย: แค่ อยู่ใกล้ๆกัน ก็ดีแล้วล่ะค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
ผู้จัดการ: ธนันต์ธรญ์ 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ค่ะผู้จัดการมีอะไรเหรอค่ะ 
 
 
 
 
 
 
ผู้จัดการ: เก็บของ แล้วไปที่ห้องคุณภาณุ 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ห้ะ ไปที่ห้อง เออ คุณภาณุ 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ใช่ คุณต้องมาเป็นเลขาของผม 
 
 
 
 
 
 
พิม: หวาย มาทำอะไรอ่ะ 
 
 
 
 
 
 
หวาย: ก็เลขาป๊อบนะ 
 
 
 
 
 
 
 
พิม: แล้วทำไม ฟางต้องไปเป็นอีกล้ะค่ะ 
 
 
 
 
 
 
หวาย: ฉันตอบแทนป๊อบนะ ฉันกับฟางนะ เลขาเหมือนกันก็จริง แต่หน้าที่ ไม่เหมือนกัน 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: แต่เลขา มีคนเดียวก็ได้นิค่ะ 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: แล้วสรุป จะไปไม่ไป 
 
 
 
 
 
 
 
ผู้จัดการ: ฟาง อย่าสิ เก็บของ พิม ช่วยฟางเก็บของหน่อย 
 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: ก็ได้ค่ะ คุณภาณุ 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้ว: ป๊อบคิดจะทำอะไร( พึมพำกับตัวเอง)