รักใสๆของยัยเพ้อฝัน

     นักเขียนคนหนึ่งที่เพิ่งมีประสบการณ์ในด้านผลงานตีพิมพ์ได้ไม่นาน เล่นเอานักเขียนคนอื่นๆปั่นเนื้อเรื่องกันเป็นแถวๆเพราะเนื้อหานักเขียนมือใหม่คนนี้ไม่ธรรมดาสำหรับนักเขียนที่มีประสบการณ์มากพอแต่แท้จริงแล้วเธอกลับไม่สนใจในชื่อเสียงสักเท่าไหร่ ตอนนี้เธออยากหาอะไรที่ดูน่าสังเกตุติดตามใหม่ๆอยู่ทุกๆวันมากกว่า ช่วงพักเที่ยงฉันออกมาหาอะไรกินนอกบ้านเป็นการหาประสบการณ์หลังจากที่หมกตัวอยู่แต่ในบ้านเพราะป่วยหนัก คงเป็นสภาพอากาศที่ไม่ค่อยอำนวยเอาซะเลย เดี๋ยวฝนตกเดี๋ยวแดดออกอย่างกับอยู่คนละประเทศดีนะที่ไม่มีหิมะตกด้วยไม่งั้นก็คงจะครบฤดูจำศีลเลย

ฉันเดินเข้ามาในตัวเมืองและมีสวนสาธารณะเล็กๆที่ดูเป็นธรรมชาติฉันเดินเล่นอินกับบรรยากาศไปเรื่อยๆก็เห็นร้านกาแฟน่ารักๆสไตล์อเมริคาโน่ประสมวินเทจจัดโซนผสมผสานกันอย่างลงตัว หน้าร้านมีมุมถ่ายรูปและนั่งเล่นจิบกาแฟเพลินๆ ป้ายบนประตูร้านเขียนว่า" Test PastelCafe' " ร้านดูเป็นเอกลักษณ์อยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว "ที่นั้นอย่างกับบ้านในนิทานแหน่ะ ใช้ร้านกาแฟรึเปล่านะลองเข้าไปดูข้างในละกัน~" เมื่อฉันก้าวเท้าเข้าไปในร้านทุกๆอย่างดูน่ารักน่ากินไปซะหมดเลย สงสัยไม่ได้ออกมาข้างนอกนานแล้วแน่ๆ ฉันทำตาเยิ้มอยู่หน้าตู้ขายคัพเค้กแสนน่ารักหลากหลายสีให้เลือกมากมาย "วันนี้มาถึงแล้ว เจ้าหวัดออกไปชิ่วๆ!"พนักงานที่นี้หน้าตาน่ารักสดใสจังเลยนะเนี้ย ><~ " คุณผู้หญิงครับไม่ทราบว่าจะรับอะไรทานก่อนไหมครับ เห็นคุณทำตาหวานมองหน้าถ้วยคัพเค้กตั้งแต่เมื่อกี้ผมเลยอดขำไม่ได้เลยน่ะสิ่ครับ^^"ฉันหันไปมองด้านข้างก็มีผู้ชายที่ค่อนข้างเป็นมิตรยืนยิ้มให้อย่างอ่อนโยนอยู่ตรงหน้าของฉัน "ว้าว~ คุณเป็นเจ้าชายจากต่างแดนรึเปล่าเนี้ย"เขาทำหน้าประหลาดใจนิดหน่อยก่อนจะบอกว่า"ผมเป็นคนที่นี้ครับ แต่ว่าผมเป็นเจ้าชายสำหรับคุณผู้หญิงได้นะครับ"ฉันดีใจมากๆที่เจอคนที่เล่นบทที่ฉันสร้างเองอยู่ตลอดเวลาก็คนมันฝันอะไรไว้เยอะๆนี้นาเก็บไว้ก็ไม่รู้จะไว้ตรงไหนก็พูดไปเรื่อยเปื่อยทุกวันมันติดแล้วง่ะ จะมีคนมาเล่นด้วยก็วันนี้แหล่ะ หายากอยู่นะคนแบบเขาน่ะ"คุณชื่ออะไรหรอ"เขาโค้งตัวให้ฉันหนึ่งทีก่อนจะเอ่ยชื่อ"ผมชื่อ เนดิวครับ แต่ถ้าคุณยังไม่ชินเรียกผมว่าเจ้าชายก็ได้ครับ แล้วอยากให้ผมเรียกคุณผู้หญิงว่าอะไรหรอครับ^^"ฉันเงยหน้ามองเขาเพราะเขาตัวสูงปีดเลย"เนดิวเราชื่อ แพนเซล ยินดีที่ได้รู้จักจ้า~"เขาพยักหน้าขานรับและเขาก็บอกว่าขอไปทำธุระด้านในของตัวร้านแปปหนึ่ง ให้ฉันนั่งรอเขาไปก่อน ฉันเลือกนั่งที่ๆมีตุ๊กตาน่ารักๆแถมยังจัดเป็นแนววินเทจโลลิต้าสีชมพูพรึ้งน่ารักน่ากอดเชียว สักพักเนดิวก็เดินออกมาพร้อมกับขนมเค้กกับโกโก้ร้อนหนึ่งถ้วยในมือพร้อมกับส่งรอยยิ้มอบอุ่นให้หนึ่งที"นี้ผมให้ แพนเซลเป็นพิเศษโดยเฉพาะเลยนะครับ เพราะนี้เป็นครั้งแรกที่คุณเข้ามาในร้านและเป็นคนแรกที่ผมสนิทมากถึงขนาดนี้ วันนี้ผมสนุกกับงานมากๆเลยล่ะครับ"ฉันทำหน้ามึนและกำลังจะขยับปากว่ามันเท่าไหร่เขาก็เอานิ้วมาแตะที่ริมฝีปากของฉันแล้วบอกว่า"ชู่วว พิเศษสำหรับแพนเซลนะครับ^^"ฉันยิ้มร่าแล้ววางของไว้ข้างๆ"ไม่เกรงใจล่ะน๊า หม่ำๆๆๆ อย่อยยยย~โค่ยยยยย"เขาขำในลำคอและนั้นทำให้ฉันกับเนดิวเป็นเพื่อนรักกันในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงก็คนมันเข้ากันได้ดีนี้นาจะปล่อยให้ความสนุกหายไปทำไมเล่า จริงใช่ไหมล๊าานักอ่านทุกคนก็คงไม่อยากปล่อยโอกาสแห่งความสุขลอยไปทั้งที่มันก็อยู่ตรงหน้าเราตั้งนาน รีบคว้ามันไว้ก่อนล่ะ นักอ่านที่น่ารักจ๋าาา ฉันคุยกับเนดิวตั้งหลายเรื่องทั้งการใช้ชีวิตประจำวัน งานที่ยังต้องแก้ไขบางส่วน การท่องเที่ยว อาหารที่ชอบ สิ่งที่สนใจ ทำงานอยู่บ้านไม่มีสถานที่ทำงานประจำเพราะเป็นนักเขียนที่ต้องการหาประสบการณ์อยู่ตลอดเวลาเลยต้องหาที่ทำงานเอง และการใช้จ่าย งานบ้าน แฟชั่นเยอะไปหมด โม้กันยันร้านจะปิดก็ปาไป5โมงเย็นแล้ว ลูกค้าก็ถยอยออกไป ฉันที่ไม่มีอะไรทำตรงตัวอยู่แล้วก็มาช่วยเนดิวเก็บกวาดร้าน เนดิวก็บอกขอบคุณฉันใหญ่แต่ฉันเต็มใจที่จะทำให้เขาเพราะว่าพวกเราก็เหมือนมีเรื่องเล่าให้มากกว่าเดิมด้วยตอนเก็บกวาดร้าน เนดิวบอกว่าอีกไม่นานเพื่อนเขาก็จะมาแล้ว นั่งกินโกโก้ร้อนเป็นเพื่อนเนดิวละกัน เขายื่นโกโก้มาให้ฉันและนั่งลงข้างๆ ยิ้มให้ฉันเช่นเคย"เนดิวไว้พรุ้งนี้ฉันจะมาหาอีกนะ โกโก้อร่อยจางงงงง~"เขาหัวเราะในเสียงยานคางของฉันอย่างห้ามไม่อยู่ แต่แล้วก็มีเสียงกระดิ่งดังขึ้นที่หน้าประตูร้าน เนดิวเดินออกไปต้อนรับเพื่อนของเขา เพื่อนของเขางั้นหรอไปทำความรู้จักเป็นมารยาทดีกว่าแฮะ ฉันเดินออกไประหว่างที่พวกเขายืนสนทนากัน ฉันโผล่อยู่ข้างหลังเนดิวแล้วเอ่ยทักเพื่อนของเขา"สวัสดีจ้า เพื่อนของเนดิวใช่ไหม ยินดีที่ได้รู้จัก"เพื่อนของเขาหันหน้ามามองฉันและส่งสายตานิ่งเฉย "เนดิวนายเห็นร้านฉันเป็นร้านแจกของฟรีทุกครั้งเลยสินะ เฮ้ออ.. " เนดิวยิ้มแห้งๆและกล่าวขอโทษกับเพื่อนของเขา ฉันมองเนดิวที่ตอนนี้เข้าไปเก็บของและโบกมือส่งท้ายฉันกับเพื่อนของเขาก่อนจะออกจากร้านไปพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส ฉันมองหลังของเนดิวก่อนจะไปเอาของแล้วกลับบ้าน ตอนที่ก้าวออกมาจากประตูร้านกาแฟก็มีมือใหญ่มาจับฉันไว้ก่อนที่จะดึงฉันให้มองสายตาที่เขาเหมือนจะสื่ออะไรบางอย่าง "คุณลืมนี้ไว้น่ะ"ฉันคิดว่าเขาจะเข้าใกล้ตัวฉันมากไปแล้วรึเปล่าเนี้ย แวกกกกกกกก ~/////~ "ขะ ขอบคุณ"ฉันพยักหน้าหงึกๆพร้อมกับรับของตรงหน้า"คุณไม่ค่อยสบายรึเปล่า แก้มแดงอย่างกับมะเขือเทศแหน่ะ"ฉันแกะมือที่เขาจับหน้าผากฉัน พอๆๆโลกหมุนเป็นวงเวียนแล้ว"ไม่ ไปก่อน!!"และเมื่อฉันวิ่งได้อย่างอิสระแล้วทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติแต่สิ่งที่ไม่ปกติมันคือเสียงหัวใจที่เต้นไม่หยุดเลยนี่สิ่ และนี้ก็เป็นแรงบันดาลใจใหม่ที่น่าสนใจและเริ่มมีความรักที่แอบรักลับๆโดยที่เขาไม่รู้ตัว นี้สิ่นะที่เขาเรียกว่าเรื่องราวประสบการณ์เรื่องจริงที่มักแยกกับนิยายแถบไม่ออกเลยทีเดียวหรือว่าฉันมันเพ้อเจ้อแบบนี้ประจำจนชินรึเปล่า แต่ตอนนี้ฉันก็มีเป้าหมายที่ชัดเจนมาใหม่นั้นก็คือ "ฉันจะใช้ความเพ้อฝันที่ฉันมีพิชิตใจของเขาให้ได้ในอนาคตนั้นเอง อุวะฮะฮะฮ่าๆๆ +w+