หัวใจริษยา

 
 
 
 
"กรี๊ดดดดดด"เสียงกรีดร้องดังมากจากห้องๆหนึ่งในผับของเขาป๊อปปี้รีบเดินเข้าไปในห้องๆนั้นก่อนที่จะชนกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่ออกมาจากห้องๆนั้นแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรก่อนที่จะลงลิฟต์ไป
 
 
 
 
"มีน!"ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นร่างของมีนนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้น เธอตกเลือดป๊อปปี้รีบอุ้มมีนขึ้นแล้วพาไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด
 
 
 
 
"เอาน่าโทโมะ ฉันรีบอยู่เนี่ยเจ็บมากมั้ยทนแปปนะจะถึงแล้ว"ฟางบอกกับเพื่อนชายเพราะว่าโทโมะตกบันไดลงมาทำให้แขนกระแทกกับพื้นอย่างแรง
 
 
 
 
“ถึงแล้วๆ”ฟางบอกแล้วรีบเข้าไปจอดรถที่หน้าโรงพยาบาลแต่ว่ากลับมีรถขับมาปาดหน้าทำให้รถของฟางชนเข้าไปที่รถเขาเต็มๆแต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไร
 
 
 
 
“ถึงมือหมอแล้วโทโมะ”ฟางบอกแล้วรีบฟางโทโมะลงมาจากรถแต่ก็ต้องหยุดอึ้งเพราะว่าเจ้าของรถคันหน้าพาผู้หญิงที่ตกเลือดลงมาจากรถ
 
 
 
 
“เขาเป็นอะไรอะ”ฟางถามโทโมะ
 
 
 
 
“ตกเลือดไง”โทโมะบอก
 
 
 
 
“ห้ะ แท้งหรอ”ฟางพูดเสียงดังทำให้ชายเจ้าของรถหันมามองหน้าเธอ
 
 
 
 
“ก็ใช่นะสิ”โทโมะบอกก่อนที่บุรุษพยาบาลจะพาเขาไปข้างในโรงพยาบาล
 
 
 
 
ป๊อปปี้พลันสายตาไปเห็นรถของฟางชนที่รถของเขาเลยเดินเข้าไปถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐาน
 
 
 
 
“เห้ย คุณทำอะไรอะ”ฟางเดินเข้าไปถาม
 
 
 
 
“ก็ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐานไง รถคุณชนรถผม”ป๊อปปี้บอกแล้วถ่ายต่อแต่ว่าฟางปัดโทรศัพท์เขาออก
 
 
 
 
“ไหนชนตรงไหน ฉันขอดูหน่อยสิเพื่อคุณโกหก”ฟางบอกแล้วก้มลงไปดูป๊อปปี้ก้มตาม
 
 
 
 
“เห้ย”พอฟางจะเงยหน้ามาเห็นหน้าป๊อปปี้อยู่ใกล้ๆเลยผลักหน้าเขาออก
 
 
 
 
“โอ๊ย! คุณผมเจ็บนะ”ป๊อปปี้บอกแล้วเอามือจับตรงที่ฟางผลักหน้าเขา
 
 
 
 
“ฉันขอโทษนะ ก็คุณอยากเอาหน้ามาใกล้ๆฉันเองนิ”ฟางบอกแล้วเข้าไปดูแผลที่หน้าป๊อปปี้ใกล้ๆก่อนที่ภาพของพี่ป๊อปเพื่อนสมัยเด็กของฟางผุดขึ้นมา
 
 
 
 
“พี่ป๊อป”ฟางพึมพำออกมา
 
 
 
 
“นี่คุณรู้จักชื่อผมได้ไงเนี่ย”ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
 
“คุณคือพี่ป๊อป พี่ป๊อปจำฟางฟางได้มั้ย ที่เราเป็นเพื่อกันตอนเด็กๆไง”ฟางบอกอย่างดีใจก่อนจะยิ้มออกมาส่วนป๊อปปี้ก็เริ่มซึมเมื่อนึกถึงภาพตอนเด็กๆที่เขาถูกมดทำร้ายต่างๆนานาแต่ก็มีฟางเป็นเพื่อนเขาคนเดียว
 
 
 
 
“เนี่ยทุกๆคนบอกว่าพี่ป๊อปนะตายไปแล้วแต่ฟางไม่เชื่อหรอกพี่ป๊อปยังไม่ตายและฟางก็รอมาตลอดเลยนะว่าพี่ป๊อปจะกลับมาหาฟางและตอนนี้ฟางก็เจอพี่ป๊อปแล้ว”ฟางบอกแล้วจับหน้าเขาไว้
 
 
 
 
 
“ไร้สาระนะ ผมไม่ใช่พี่ป๊อปของคุณหรอกนะ คุณจำหน้าผมผิดแล้ว”ป๊อปปี้บอกแล้วถอยออกจากฟาง
 
 
 
 
“จะไม่ใช่ได้ยังไง นี่ไงสร้อยของพี่ป๊อปฟางจำได้เมื่อก่อนนะพี่ป๊อปใส่มันไว้ตลอดเวลาเลย”ฟางบอกแล้วหยิบสร้อมของป๊อปปี้
 
 
 
 
“สร้อยอันนี้ผมซื้อมาจากร้านขายของเก่านะ”ป๊อปปี้บอกแล้วเก็บสร้อยเข้าไปในเสื้อ
 
 
 
 
“นี่อย่าบอกนะว่าคุณจะใช้มุกนี้เพื่อไม่ให้ผมเรียกร้องค่าใช้จ่ายนะ ฝันไปเถอะผมจะโทรเรียกประกันเดี๋ยวนี้แหละ”ป๊อปปี้บอกแล้วหยิบโทรศัพท์ทำท่าจะโทร
 
 
 
 
“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่พี่ป๊อปก็ไม่ใช่สิไม่เห็นต้องมาว่ากันแบบนี้เลย คอยดูนะฟางจะทำให้พี่ป๊อปสารภาพให้ได้เลยว่าคุณคือพี่ป๊อปของฟาง”ฟางบอกอย่างมาดมั่นก่อนที่จะเดินเข้าไปในโรงพยาบาลเพื่อไปหาโทโมะ
 
 
 
 
“ยัยเด็กบ้า”ป๊อปปี้พึมพำแล้วยิ้มออกมา
 
 
 
 
“คุณหมอค่ะ เพื่อนฉันเป็นยังไงบ้าง”ฟางถามคุณหมอถึงอาการโทโมะ
 
 
 
 
“คือคนไข้กระดูกแขนร้าวครับเลยต้องใส่เฝือกไว้ก่อน”คุณหมอบอกฟางพยักหน้าแล้วโทโมะก็เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน
 
 
 
 
 
“เจ็บมากมั้ยอ่ะ โมะ”ฟางถาม
 
 
 
 
“ก็นิดหน่อยอะ”โทโมะบอกแล้วจะลงลิฟต์ไปชั้นล่างเพื่อไปรับยาและจ่ายตังค์
 
 
 
 
“โอ๊ย!”พอลิฟต์เปิดมาคนในที่อยู่ด้านในรีบออกมาโดยไม่ทันระวังเลยทำให้ชนกับฟาง
 
 
 
 
“ขอโทษนะหนู”เธอบอกแล้วเดินไปฟางมองตามไปเห็นว่าเธอเดินไปหาป๊อปปี้
 
 
 
 
“โทโมะลงไปก่อนนะเดี๋ยวฟางตามไป”ฟางบอกแล้วเดินไปที่ห้องของป๊อปปี้
 
 
 
 
“นี่มีนเป็นไงบ้างป๊อป”โฟร์ถามป๊อปปี้
 
 
 
 
“หมอบอกว่าเธอโดนทำร้ายอย่างรุนแรงเลยแท้งครับ”ป๊อปปี้บอกโฟร์มองไปทางมีนแล้วก็สงสาร
 
 
 
 
“แล้วนี่มีนรู้ยังว่าแท้ง”โฟร์ถาม
 
 
 
 
 
“ยังเลยครับ ผมว่าจะไม่บอกเธอ”ป๊อปปี้บอก
 
 
 
 
 
“อ้าว คุณโฟร์”พิมที่เดินออกมาจากห้องเห็นโฟร์ก็ทักทาย
 
 
 
 
“แล้วนี่พิมจะไปไหน”โฟร์ถาม
 
 
 
 
“คือพิมจะไปหาไรกินหน่อยนะค่ะ”พิมบอกแล้วจะเดินออกมาแต่ว่าน้ำที่เธอถือออกมากลับหกใส่ป๊อปปี้
 
 
 
 
“อุ้ย พิมขอโทษนะค่ะ”พิมบอกแล้วรีบเดินออกไป
 
 
 
 
“น้าโฟร์เฝ้ามีนไปก่อนนะครับ เดี๋ยวไปล้างเสื้อก่อน”ป๊อปปี้แล้วปลดกระดุมสองเม็ดแรกแล้วจะเดินไปที่ห้องน้ำ
 
 
 
 
“โอ๊ย! นี่มันวันอะไรเนี่ยโดนชนรอบที่สิบแล้วเนี่ย”ฟางร้องเมื่อเธอรีบเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วชนกับป๊อปปี้ที่จะเข้าไปในห้องน้ำชาย
 
 
 
 
“นี่คุณ”ฟางเรียกป๊อปปี้ก่อนที่เขาก็เดินเข้าห้องน้ำชายไป
 
 
 
 
“รอยแผลเป็นของพี่ป๊อปนิ”ฟางบอก
 
 
 
 
“ฉันบอกแล้วว่าคุณคือพี่ป๊อป”ฟางบอกเขา
 
 
 
 
“อะไรของเธอยัยบ้า แผลนี้ฉันเพิ่งโดนมาเอง”ป๊อปปี้บอกรีบเดินเข้าห้องน้ำไป
 
 
 
 
“จะไม่ใช่ได้ไง สร้อยก็ของพี่ป๊อป หน้าตาก็เหมือนพี่ป๊อป แถมมีแผลเหมือนพี่ป๊อปอีก”ฟางพูดกับตัวเองก่อนที่โทโมะจะโทรตามเธอให้ลงไปข้างล่างเพราะเขารับยาเสร็จแล้ว
 
 
 
 
 
ฟิคเรื่องแรกของเค้าเป็นไงบ้าง ติชมกันได้เน้อ
ป๊อปปี้นี่ปากแข็งเนอะ จะโกหกว่าไม่ใช่ทำไมก็ไม่รู้แต่เดี๋ยวก็ได้รู้แล้ว 5555
ติดตามกันด้วยน้า อย่าลืมเม้นๆ อิ_อิ