โชคชะตา
9.7
เขียนโดย Lavenderblue
วันที่ 4 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 16.38 น.
32 ตอน
34 วิจารณ์
38.68K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2558 18.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11) เพิ่มตอน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความtomo part
.... "นี่ นี่ นายตื่นได้เเล้ว"
โทโมะ " ตื่น เเล้ว ตื่นเเล้ว"
แก้ว "เร็ว ชั้นทำข้าวต้มมาให้ กินเร็ว"
โทโมะ " ป้อนได้ปะ"
ผัวะ
โทโมะ "โอ้ย ๆ นี่ชั้นเจ็บแผลนะ"
แก้ว "เฮ้ยเปนไรมากปะเนี่ย ชั้นชอโทด"
ผมขอแกล้งยัยเเสบนี่หน่อยละกัน
แก้ว "ไหนๆ ขอชั้นดูแผลหน่อย"
ตอนนี้แก้วเริ่มก้มหน้ามาใกล้ๆผม ผมได้กลิ่นตัวของเทอ มันไม่ใช่สบู่ หรือน้ำหอมเเต่มันคือกลิ่นของเทอจิงจิง
แก้ว "นี่ นาย นาย"
โทโมะ "ฮะ ฮะ"
แก้ว "นี่ นายยังเจ็บแผลอยู่รึเปล่า"
โทโมะ "เจ็บสิ โอ้ย"
ขอผมตอเเหลเพิ่มอีกหน่อยละกัน ตอนนี้หน้าเทอใกล้ผมมาก
ฟอด
แก้ว "นี่ นาย นายทำบ้าไรเนี่ย"
โทโมะ "ก่อหอมไงอ คุนหมอไม่รู้จักหรือครับ เดี๋ยวผมสาธิตอีกรอบก่อได้นะ"
ฟอด
แก้ว "นายบ้า กินเองเลย"
โทโมะ "ไปไหนละครับ 5555"
แก้ว "หัวเราะบ้าอะไร"
kawe part
นายนี่ต้องบ้าไปแล้วเเน่ๆ ชั้นเอามือทั้งสองข้างขึ้นมากุมที่เเก้มของชั้น
แก้ว "เเล้วชั้นเขินอะไรเนี่ย"
กริ๊ง กริ๊ง
แก้ว "ฮะ ฮะโหล"
... "แก้ว นี่ลุงเองนะ ลุงโทตะหน่ะ"
แก้ว "ค่ะ คุนลุงมีธุระ อะไรกับแก้วรึเปล่าค่ะ อย่าบอกนะค่ะว่าความดันขึ้นอีกเเล้ว"
โทตะ "ป่าว ป่าว ลุงเเค่จะโทรมาถามนะ"
แก้ว "อะไรหรือค่ะ"
โทตะ "เดี๋ยวนี้ลุงรูสึกหน้ามืดบ่อยๆหนะ พอมียาอะไรให้ลุงบ้างไหม"
แก้ว "อืม เดี๋ยวตุนลุงไปซื้อวิตามินบำรุงเลือดนะค่ะเเล้วกินเช้า กลางวัน เย็นนะค่ะ"
โทตะ "ขอบใจมากนะ"
แก้ว "ค่ะงั้นเเค่นี้นะค่ะ"
โทตะ "เดี๋ยว หนูแก้ว ต่อไปเรียกลุงว่าพ่อนะ"
แก้ว "ฮะ ..."
ก่อนที่ชั้นจะพูดอะไรต่อคุนโทตะกอวางสายไป ทำไมต้องเรียกว่าพ่ออะ
คุนโทตะ part
โทตะ "เรื่องที่ชั้นให้แกไปสืบไปถึงไหนเเล้ล"
ลูกน้อง "ครับ ปรากฎว่าผู้หญิงที่มาหาคุนโทโมะบ่เอยๆ คือ คุนหมอแก้วจิงๆด้วยครับ"
โทตะ "อืมดีมากจับตาดูต่อไป"
โชคดีนะไอ้ลูกชาย
ไปแว้วนะคะ หวังว่าทุกคนคงจะชอบ บาย
.... "นี่ นี่ นายตื่นได้เเล้ว"
โทโมะ " ตื่น เเล้ว ตื่นเเล้ว"
แก้ว "เร็ว ชั้นทำข้าวต้มมาให้ กินเร็ว"
โทโมะ " ป้อนได้ปะ"
ผัวะ
โทโมะ "โอ้ย ๆ นี่ชั้นเจ็บแผลนะ"
แก้ว "เฮ้ยเปนไรมากปะเนี่ย ชั้นชอโทด"
ผมขอแกล้งยัยเเสบนี่หน่อยละกัน
แก้ว "ไหนๆ ขอชั้นดูแผลหน่อย"
ตอนนี้แก้วเริ่มก้มหน้ามาใกล้ๆผม ผมได้กลิ่นตัวของเทอ มันไม่ใช่สบู่ หรือน้ำหอมเเต่มันคือกลิ่นของเทอจิงจิง
แก้ว "นี่ นาย นาย"
โทโมะ "ฮะ ฮะ"
แก้ว "นี่ นายยังเจ็บแผลอยู่รึเปล่า"
โทโมะ "เจ็บสิ โอ้ย"
ขอผมตอเเหลเพิ่มอีกหน่อยละกัน ตอนนี้หน้าเทอใกล้ผมมาก
ฟอด
แก้ว "นี่ นาย นายทำบ้าไรเนี่ย"
โทโมะ "ก่อหอมไงอ คุนหมอไม่รู้จักหรือครับ เดี๋ยวผมสาธิตอีกรอบก่อได้นะ"
ฟอด
แก้ว "นายบ้า กินเองเลย"
โทโมะ "ไปไหนละครับ 5555"
แก้ว "หัวเราะบ้าอะไร"
kawe part
นายนี่ต้องบ้าไปแล้วเเน่ๆ ชั้นเอามือทั้งสองข้างขึ้นมากุมที่เเก้มของชั้น
แก้ว "เเล้วชั้นเขินอะไรเนี่ย"
กริ๊ง กริ๊ง
แก้ว "ฮะ ฮะโหล"
... "แก้ว นี่ลุงเองนะ ลุงโทตะหน่ะ"
แก้ว "ค่ะ คุนลุงมีธุระ อะไรกับแก้วรึเปล่าค่ะ อย่าบอกนะค่ะว่าความดันขึ้นอีกเเล้ว"
โทตะ "ป่าว ป่าว ลุงเเค่จะโทรมาถามนะ"
แก้ว "อะไรหรือค่ะ"
โทตะ "เดี๋ยวนี้ลุงรูสึกหน้ามืดบ่อยๆหนะ พอมียาอะไรให้ลุงบ้างไหม"
แก้ว "อืม เดี๋ยวตุนลุงไปซื้อวิตามินบำรุงเลือดนะค่ะเเล้วกินเช้า กลางวัน เย็นนะค่ะ"
โทตะ "ขอบใจมากนะ"
แก้ว "ค่ะงั้นเเค่นี้นะค่ะ"
โทตะ "เดี๋ยว หนูแก้ว ต่อไปเรียกลุงว่าพ่อนะ"
แก้ว "ฮะ ..."
ก่อนที่ชั้นจะพูดอะไรต่อคุนโทตะกอวางสายไป ทำไมต้องเรียกว่าพ่ออะ
คุนโทตะ part
โทตะ "เรื่องที่ชั้นให้แกไปสืบไปถึงไหนเเล้ล"
ลูกน้อง "ครับ ปรากฎว่าผู้หญิงที่มาหาคุนโทโมะบ่เอยๆ คือ คุนหมอแก้วจิงๆด้วยครับ"
โทตะ "อืมดีมากจับตาดูต่อไป"
โชคดีนะไอ้ลูกชาย
ไปแว้วนะคะ หวังว่าทุกคนคงจะชอบ บาย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ